ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1826

ตอนที่ 1826 ออกจากตระกูลราชันฉีหลิน
หลังจากที่หลี่ชิเย่ได้พักอาศัยอยู่ที่ตระกูลราชันฉีหลินชั่วคราว ก็ได้เตรียมตัวออกเดินทาง ถึงเวลาที่เขาจะต้องไปจากแล้ว

ในขณะที่เขามายังแดนสิบนั้น เดิมทีต้องการมาตระกูลราชันฉีหลินเพื่อพบกับสหายเก่า น่าเสียดายไม่ได้พบ กระทั่งโอกาสกล่าวคำอำลายังไม่มีเลย

“ไม่ทราบว่าใต้เท้าจะเดินทางไปที่ใด? หากใต้เท้าไม่รังเกียจ ข้าน้อยยินดีรั้งอยู่ข้างกายใต้เท้า ติดตามใต้เท้าไปทุกที่” ขณะหลี่ชิเย่กำลังจะจากไป จอมเทพหนานหยางได้เอ่ยขึ้นด้วยความเคารพยิ่ง

จอมเทพหนานหยางในเวลานี้มีฐานะเป็นจอมเทพที่ยอดเยี่ยมมาก แต่นาทีนี้ เขายังคงต้องอยู่ในฐานะผู้เยาว์เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่ชิเย่ ด้วยท่าทีที่ให้ความเคารพอย่างยิ่ง

ความจริงแล้ว กล่าวสำหรับจอมเทพหนานหยางแล้ว เรื่องนี้ไม่ได้มีอะไรน่าอาย อย่าว่าแต่ตัวเขาที่เป็นแค่จอมเทพตัวเล็กๆ เท่านั้น ในสิบสามทวีปนี้ ไม่รู้ว่ามีจอมราชันเซียนหวัง ราชันเซียนเก้าแดนจำนวนเท่าไรที่เป็นผู้เยาว์ของเขา

นี่คือผู้ดำรงอยู่ในฐานะเป็นผู้อำนวยการศึกล่าราชัน เขาเคยบัญชาการร้อยราชัน ในโลกนี้มีเพียงผู้ดำรงอยู่ในฐานะราชันซื่อตี้ที่เสมอเขาได้ ส่วนจอมราชันเซียนหวัง ราชันเซียนเก้าแดนล้วนแล้วแต่ไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้

ดังนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อยู่ในฐานะสูงสุดแล้ว จอมเทพตัวน้อยๆ เช่นเขาไม่ต่างอะไรจากมดปลวกสักเท่าไร

หลี่ชิเย่หัวเราะ ส่ายหน้าและกล่าวว่า “แม้ว่าโอกาสที่จอมเทพจะนำมาซึ่งสวรรค์ลงทัณฑ์มีน้อยมาก โดยเฉพาะจอมเทพที่ยังไม่ได้ควบคุมพลังการเข้าถึงตัวตนอันแท้จริง โอกาสนั้นชแทบจะละเลยไม่ต้องคำนึงถึง แต่ ยังคงมีความเป็นไปได้”

ครั้นหลี่ชิเย่เอ่ยมาถึงตรงนี้ ได้มองดูจอมเทพหนานหยางและกล่าวท่าทีเฉยเมยว่า “เจ้าเองก็รู้จักกาลเทศะ สามารถรั้งอยู่ข้างกายคอยรับใช้ข้านับว่าไม่ง่ายนัก เจ้ายังคงไม่คงยากที่จะควบคุมพลังการเข้าถึงตัวตนอันแท้จริง การประสานกันของดวงตราสัญลักษณ์ ซึ่งหามใช่เป็นเรื่องที่ง่ายดาย เส้นทางสายนี้ยังอีกต้องก้าวเดินไปอีกไกล”

“ใต้เท้าพูดได้ถูกต้อง หากจอมเทพสามารถประสานดวงตราสัญลักษณ์ได้ ควบคุมพลังการเข้าถึงตัวตนอันแท้จริงได้ ก็จะมีความหวังเทียบเคียงกับจอมราชันเซียนหวัง คิดจะก้าวให้ถึงขั้นนี้ใช่จะเป็นเรื่องง่ายดาย” จอมเทพหนานหยากล่าวทอดถอนใจออกมา

“เอาเถอะ เห็นแก่เจ้าที่ไม่ง่ายนัก สองวันมานี้ข้าได้เขียนเกี่ยวกับพลังการเข้าถึงตัวตนอันแท้จริงจากประสบการณ์มาบทหนึ่ง เจ้าเอาไปศึกษาและบรรลุให้ดีก็แล้วกัน ซึ่งจะมีประโยชน์ต่อเจ้าเป็นอย่างยิ่ง” หลี่ชิเย่ล้วงหยิบที่เขียนด้วยลายมือ แล้วยื่นให้กับจอมเทพหนานหยาง

จอมเทพหนานหยางถึงกับตะลึงนิดหนึ่ง เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ พลังการเข้าถึงตัวตนอันแท้จริงเป็นอาณาจักรเกี่ยวพันถึงจอมราชันเซียนหวัง และจอมเทพที่มีความแข็งแกร่ง จอมราชันเซียนหวังทุกๆ คนต่างก็มีเคล็ดลับของตน อาณาจักรลักษณะนี้มีความสำคัญมากเหลือเกิน อีกทั้งด้านในนั้นเกี่ยวพันถึงความลับเป็นอันมาก ต่อให้เป็นจอมราชันเซียนหวังก็จะไม่ยอมถ่ายทอดเคล็ดลับเช่นนี้โดยง่ายดาย!

เวลานี้ หลี่ชิเย่กลับถ่ายทอดประสบการณ์อาณาจักรของพลังการเข้าถึงตัวตนอันแท้จริงของตนให้ตามอารมณ์ กล่าวสำหรับจอมเทพหนานหยางแล้ว ประสบการณ์ลักษณะเช่นนี้เป็นสิ่งที่เขากระหายอยากได้มากที่สุด กล่าวสำหรับเขาแล้วมันคือสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้

เวลานี้ มือทั้งสองข้างของจอมเทพหนานหยางถึงกับสั่นเทา เมื่อรับเอาแผ่นกระดาษที่เขียนด้วยลายมือมา กางเปิดอออกดูเบาๆ มันคือสิ่งที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรแห่งพลังการเข้าถึงตัวตนอันแท้จริงนั่นเอง ประสบการณ์ประเภทนี้ผู้บำเพ็ญตนทั่วไปได้สามารถเข้าใจได้ มีเพียงพวกเขาที่ฝึกมาจนถึงระดับนี้แล้วอ่านแล้วจึงจะเข้าใจได้

“ขอบคุณใต้เท้า” จอมเทพหนานหยางรู้สึกดีใจอย่างยิ่ง ก้มกราบกับพื้น และกล่าวว่า “บุญคุณใหญ่หลวงของใต้เท้า ตระกูลขุนนางโบราณหนานหยางของข้าจะจดจำเอาไว้ทุกยุค หากใต้เท้ามีสิ่งใดที่ต้องการให้ตระกูลขุนนางโบราณหนานหยางได้รับใช้ ขอเพียงมีบัญชา ตระกูลขุนนางโบราณหนานหยางทุกระดับยินดีบุกน้ำลุยไฟเพื่อใต้เท้า!”

กล่าวสำหรับจอมเทพหนานหยางแล้ว สิ่งนี้ล้ำค่ามากเหลือเกิน ถ้าหากเขาสามารถควบคุมพลังการเข้าถึงตัวตนอันแท้จริงได้ จะทำให้กำลังความสามารถของเขาก้าวขึ้นไปหนึ่งขั้นใหญ่ และทำให้ดวงตราสัญลักษณ์ของเขาประสานเข้ากันได้!

หลี่ชิเย่รับการคารวะเต็มรูปแบบจากจอมเทพหนานหยางโดยไม่สะทกสะท้าน หลังจากสั่งการสุดท้ายไปแล้ว จอมเทพหนานหยางคารวะอีกครั้ง จึงได้อำลาต่อหลี่ชิเย่แล้วล่าถอยออกไปเงียบๆ

ก่อนไปจาก หลี่ชิเย่เรียกพบธิดาราชันฉีหลิน กล่าวกับนางว่า “เขาหยิบเอาของของตระกูลราชันฉีหลินพวกเจ้าไป ข้าจะไม่เอาไปฟรีๆ และข้าจะไม่ติดค้างตระกูลราชันฉีหลินพวกเจ้า เอาเถอะ เจ้าเองก็เป็นแม่นางที่ความฉลาดและมีไหวพริบ ข้าจะประทานวาสนาให้เจ้า ไปรอข้าที่เมืองสวรรค์นอกอาณาจักร ถึงเวลานั้นข้าจะพาเจ้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง”

“ขอบคุณคุณชาย” เมื่อธิดาราชันฉีหลินได้ยินดังนี้จึงคารวะด้วยการย่อตัว สิ่งนี้กล่าวสำหรับนางแล้วคือวาสนาที่ล้ำเลิศในหล้ายากจะหาใดเทียม สามารถได้รับความโปรดปรานจากผู้ยิ่งใหญ่ระดับสูงสุดเช่นนี้ ต้องเป็นการพบกันโดยโชคแท้ๆ ที่หาไม่ได้อีกแล้วอย่างแน่นอน

“จะไปยังสถานที่แห่งหนึ่งก่อน เมื่อถึงเวลาเจ้าไปสมทบกับข้าที่เมืองสวรรค์นอกอาณาจักรก็แล้วกัน” หลี่ชิเย่สั่งการออกไป

ธิดาราชันฉีหลินตกปากรับคำ แต่ นางอดที่จะถามด้วยความสังสัยว่า “คุณชายจะไปยังที่ใด?”

“ไปที่ที่ค่อนข้างไกลสักหน่อย พบราชันเซียนองค์หนึ่ง” ในเวลานี้ สายตาของหลี่ชิเย่มองไปยังระยะที่ห่างไกลมาก และกล่าวขึ้นมาช้าๆ ในที่สุด

“พบกับราชันเซียนองค์หนึ่ง?” ภายในใจของธิดาราชันฉีหลินถึงกับสะเทือนหวั่นไหว เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้

ผู้บำเพ็ญตนของสิบสามทวีปต่างรู้ดีว่า จอมราชันเซียนหวังก็ดี ราชันเซียนเก้าแดนก็ช่าง ขอเพียงยุคสมัยของพวกเขาสิ้นสุดลงแล้ว พวกเขาก็จะปลีกตัวออกจากโลกปัจจุบัน ไม่พบบุคคลภายนอกอีกต่อไป ผู้ที่สามารถพบกับจอมราชันเซียนหวัง ราชันเซียนเก้าแดนได้ ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่สุดยอดทั้งสิ้น

“คุณชายต้องการไปที่แดนแห่งการสืบค้นรึ?” เมื่อธิดาราชันฉีหลินได้สติกลับมาแล้วถึงกับเอ่ยถามขึ้นมา