ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1898

บรรดายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกอิจฉา เมื่อมองเห็นภาพของฉินไป่หลี่และจินเก๋อที่ต่างฝ่ายต่างเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน จะอย่างไรเสียพวกเขาเคยเป็นศัตรูมาก่อน ต่างเคยเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งยิ่งมาก่อน กระทั่งมาวันนี้ขณะนั่งลงแล้วเล่นเกมพนันด้วยกัน พวกเขายังคงเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว ยังคงเป็นศัตรูเช่นเดิม

แต่ว่าความเป็นศัตรูระหว่างกันของพวกเขา ไม่ได้มีความแค้นถึงขนาดกัดฟันด้วยความเคียดแค้น และไม่ได้มีความแค้นที่เอ่อล้นออกมาจากสายตา แม้ว่าระหว่างพวกเขาจะเป็นศัตรู แต่กลับต่างฝ่ายต่างเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน พานพบกันสายเกินไปอย่างนั้น นี่เป็นการต่อกรกันของสัจธรรมล้วนๆ ระหว่างพวกเขาไม่ได้มีความแค้นส่วนตัวต่อกัน

กล่าวสำหรับยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากแล้ว ชั่วชีวิตของพวกเขามีศัตรูมากมาย และมีคู่ต่อสู้เป็นจำนวนมาก แต่ว่า การที่สามารถพานพบผู้ที่มีฝีมือพอๆ กัน ทั้งยังต่างฝ่ายต่างเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันเรียกได้ว่ามีอยู่ไม่กี่คนเท่านั้น ทั้งยังพบเจอได้ยากยิ่งกว่ายากเสียอีก

“เรือข้ามฝาก” ขณะที่ผู้คนจำนวนมากต่างจ้องมองเกมการพนันระหว่างฉินไป่หลี่กับจินเก๋ออยู่นั้น ไม่รู้ว่าใครเหลือบไปมองแม่น้ำเหิงเหอทีหนึ่ง และร้องเสียงดังออกมา

“เจ้าตาลายแล้วมั้ง ยังไม่ถึงเวลามาของเรือข้ามฟากนะ” การที่มีคนร้องเสียงดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ปฏิกิริยาแรกของผู้คนจำนวนมากก็คือมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เนื่องจากพันล้านปีที่ผ่านมา การปรากฏตัวของเรือข้ามฟากไม่เคยเปลี่ยน มันจะมาตรงตามเวลามาก ไม่เคยมาสาย เป็นอย่างนี้ตลอดมาเป็นพันล้านปี

“เป็นเรือข้ามฟากจริงๆ!” ยามที่ผู้คนจำนวนมากมองตามนั้น มองเห็นเรือลำหนึ่งพายเข้ามาท่ามกลางแม่น้ำเหิงเหอ สิ่งนี้พลันทำให้ทุกคนถึงกับตกใจ เวลานี้ได้สร้างความแตกตื่นให้กับผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมด

“บนเรือมีคนอยู่ด้วย” มีผู้ที่สายตาดี มองเห็นบนเรือข้ามฟากว่ามีคนนั่งอยู่ตั้งแต่ระยะห่างไกล และร้องเสียงดังขึ้นมา

“มันเป็นไปได้อย่างไร ไม่เคยมีใครสามารถรอดชีวิตกลับมาได้นี่!” มียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนไม่เชื่อในเรื่องนี้จากจิตใต้สำนึก แต่ว่า เมื่อจ้องมองดูให้ละเอียดแล้ว บนเรือข้ามฟากมีคนสองคนนั่งมาด้วยจริงๆ

“เป็นคนโหดอันดับหนึ่งกับธิดาราชันฉีหลิน” ครั้นเรือข้ามฟากค่อยๆ แล่นเข้ามาถึงฝั่งอย่างช้าๆ ในที่สุดทุกคนต่างมองเห็นคนที่นั่งมากับเรือได้อย่างชัดเจน หลายคนถึงกับใจหายใจคว่ำ ถึงกับเบิกตากว้างทั้งสองข้าง

“นี่ นี่ นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ กระมัง” ในเวลานี้ บรรดาผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดต่างถูกทำให้ต้องแตกตื่น เนื่องจากเรื่องเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

แม้แต่ฉินไป่หลี่และจินเก๋อทั้งสองที่อยู่ในศาลเจ้าทองคำก็รู้สึกตกใจ พวกเขาต่างรู้สึกว่ามันคือปาฏิหาริย์

“นี่ นี่ นี่ นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร นี่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!” ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนระดับสวรรค์สัจธรรมรุ่นอาวุโสถึงกับพูดขึ้นมาด้วยความหวาดผวาว่า “เคยมีระดับเซียนหวังที่รู้สึกสะเทือนอารมณ์ แม้แต่ตัวเขาก็ข้ามไปยังแดนนิพพานไม่ได้ เหตุใดคนโหดอันดับหนึ่งจึงมีชีวิตรอดกลับมา นี่ นี่ นี่มันชั่วร้ายผิดปรกติเกินไปแล้วกระมัง”

ทุกคนต่างรู้ดีว่า ไม่ว่าจะเป็นแม่น้ำเหิงเหอ หรือว่าเรือข้ามฟากล้วนแล้วแต่ไปแล้วไปลับไม่มีกลับมา เคยมีระดับจอมเทพที่หลงอยู่ในนั้นแล้วไม่ได้กลับมาอีกเลย ความจริงแล้ว พันล้านปีที่ผ่านมาไม่รู้ว่ามีดาวรุ่งที่มีความปราดเปรื่องน่าทึ่งจำนวนเท่าไรเคยเข้าไปเหมือนกัน แต่หลังจากเข้าไปแล้วก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย และไม่มีข่าวคราวอีกนับจากนั้นเป็นต้นมา

ในขณะที่หลี่ชิเย่พาธิดาราชันฉีหลินลงเรือข้ามฟากนั้น ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่มองพวกเขาว่าจะทำได้ เป็นการรนหาที่ตายของพวกเขาชัดๆ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้จะประสบความสำเร็จ ก่อนหน้านั้นในอดีตมีผู้ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกเขา ยอดเยี่ยมกว่าพวกเขาก็ไม่สามารถรอดชีวิตกลับมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขาทั้งสองที่เป็นเพียงผู้เยาว์เท่านั้น

แต่ว่า เวลานี้ทั้งหลี่ชิเย่และธิดาราชันฉีหลินต่างมีชีวิตกลับมาทั้งสองคน อีกทั้งยังกลับมาอย่างปลอดภัย นับว่าสร้างความสะเทือนหวั่นไหวยิ่งนัก ในเวลานี้ ทุกคนล้วนแล้วแต่จ้องมองหลี่ชิเย่และธิดาราชันฉีหลินที่ก้าวขึ้นมาจากเรือข้ามฟากด้วยความงุนงง

“นี่ นี่มันเป็นปาฏิหาริย์โดยแท้นะเนี่ย คนโหดอันดับหนึ่งนี่ชั่วร้ายผิดปรกติจริงๆ เขาเป็นผู้ทำลายความคิดเดิมๆ ของทุกคนอย่างแท้จริง เขาถึงกับมีชีวิตรอดกลับมาจากแดนนิพพาน เขา เขา เขาใช่เพียงแค่ฝืนลิขิตสวรรค์เท่านั้น แต่เป็นการฝืนลิขิตตลอดกาลเลยนะ!” กษัตราเฒ่าถึงกับพึมพำออกมาด้วยความหวาดผวา

“สามารถไปแดนนิพพานแล้วมีชีวิตรอดกลับมาได้ งั้นเขามิได้รับผลแห่งความสุขของเหล่าสรรพชีวิตที่อยู่ในตำนานมาแล้วรึ หรือบางทีเขาจะมีชีวิตเป็นอมตะนับจากนี้เป็นต้นไป?” ถึงกับมีผู้ที่ร้องเสียงดังขึ้นมา

ในเวลานี้ ภายในใจของยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากต่างรู้สึกแปลกใจ ในเมื่อหลี่ชิเย่และธิดาราชันฉีหลินสามารถมีชีวิตรอดกลับออกมาจากแดนนิพพาน แท้จริงแล้วพวกเขาไปได้อะไรมาบ้างหละ เป็นตำนานเล่าสืบต่อกันมาตลอดว่า ที่แดนนิพานมีผลแห่งความสุขของเหล่าสรรพชีวิต สามารถทำให้มีชีวิตเป็นอมตะได้ หรือว่าในขณะนี้ ทั้งหลี่ชิเย่และธิดาราชันฉีหลินมีชีวิตที่เป็นอมตะจริงๆ แล้วรึ?

“ผลแห่งความสุขของเหล่าสรรพชีวิต มีชีวิตเป็นอมตะ!” มีผู้ที่พึมพำออกมาเบาๆ ในขณะนี้สายตาของบางคนที่จ้องมองไปยังหลี่ชิเย่ได้เปลี่ยนไปทันที ในสายตาของพวกเขาเผยถึงความโลภมากบ้างน้อยบ้างออกมาให้เห็น

จะอย่างไรเสีย ใครบ้างหละที่ไม่ต้องการมีชีวิตเป็นอมตะ? ต่อให้ผู้นั้นมีความแข็งแกร่งเพียงใดก็ตามก็ต้องการมีชีวิตเป็นอมตะ ถ้าหากสามารถมีชีวิตเป็นอมตะอยู่ในความครอบครอง เกรงว่าคงมีผู้ที่ยินดีแลกด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนมีอยู่

เพียงแต่ชื่อเสียงด้านความโหดของหลี่ชิเย่เป็นที่เลื่องลือ ต่อให้มีผู้คนที่ต้องการอยากได้สิ่งนี้มากเหลือเกิน ก็ไม่กล้าลงมือโดยพละการ

เมื่อหลี่ชิเย่และธิดาราชันฉีหลินขึ้นจากเรือข้ามฟากแล้ว เรือข้ามฟากได้แล่นออกไปอย่างช้าๆ เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นก็หายไปท่ามกลางแม่น้ำเหิงเหอ

หลังจากที่หลี่ชิเย่กับธิดาราชันฉีหลินขึ้นมาจากท่าข้ามแล้ว ผู้คนจำนวนมากต่างทยอยหลีกเป็นทางให้โดยแยกออกไปเป็นสองข้าง

“ฮึ หลี่ชิเย่!” ขณะที่ผู้คนจำนวนมากกำลังจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่อยู่นั้น ส่วนใหญ่หากไม่รู้สึกสะเทือนหวั่นไหวก็ถือรู้สึกว่ามันน่าอัศจรรย์เหลือเกิน และหรือรู้สึกอยากได้มาครอบครอง และบังเกิดความละโมบขึ้นมา