ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1908

“รนหาที่ตาย…” พลันที่หลี่ชิเย่พูดขาดคำ เสียงคำรามจากจอมเทพที่มีดวงตราสัญลักษณ์สิบเอ็ดดวง เป็นที่หวาดหวั่นทั่วอาณาจักร ดวงดาวแตกสลาย ฟ้าดินร้องระงมด้วยความโศกเศร้า ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ดูเล็กจิ๋วภายใต้เสียงคำรามเสียงนี้ สรรพชีวิตจำนวนนับไม่ถ้วน บรรดายอดฝีมือล้วนตัวสั่นงันงกภายใต้เสียงคำรามเสียงนี้

เสียง “ตูม” ดังสนั่น จอมเทพมังกรหลวงลงมือพร้อมกันกับจอมเทพอีกแปด พวกเขาที่เป็นอัศวินมังกรหลวงเปรียบประดุจเป็นร่างเดียวกัน เพลิงจอมเทพของพวกเขาบดบังเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน ปิดตายทุกๆ สถานการณ์หมื่นอาณาจักร

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ทั่วทั้งอาณาจักร ช่องว่างทั้งหมดล้วนแล้วแต่อยู่ภายใต้การปิดกั้นและสยบจากเพลิงเทพของพวกเขา เหล่าชั้นฟ้าดูจะเล็กจิ๋วมากภายใต้เพลิงเทพของพวกเขา

“แม่จ๋า…” ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรในฝอเหย่ที่ต้องตกใจขวัญหนีดีฝ่อ เมื่อมองเห็นเพลิงเทพที่เสมือนดั่งเป็นน้ำหลากในยุคดึกดำบรรพ์ที่พุ่งเข้าโจมตีต่อเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดินอย่างนั้น ภายใต้เพลิงเทพลักษณะเช่นนี้ ต่อให้เป็นผู้ที่มีฝีมือสูงสุดก็ต้องถูกทำลายในพริบตาเดียว ต่อให้แข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ต้องถูกบดขยี้จนตายในพริบตาเดียว

ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนเท่าไรที่ขวัญหนีดีฝ่อ ขณะที่เพลิงเทพลักษณะเช่นนี้สยบเหล่าชั้นฟ้า ถึงกับต้องทิ้งตัวนั่งลงกับพื้น ผู้ที่แย่ยิ่งกว่านั้นถึงกับตกใจจนปัสสาวะอุจจาระราดเลยทีเดียว

“ตูม…”เสียงดังสนั่น จังหวะที่เพลิงเทพทั้งหมดอาละวาดฟ้าดินอยู่นั้น พลันได้หดตัวเข้าหากันอย่างรวดเร็ว เพลิงเทพทั้งหมดเหมือนพังทลายลงมาโดยพลันและหดตัวเข้าไปรวมเป็นจุดๆ เดียวทันที

ลองนึกภาพดูว่าภาพนี้มีความน่ากลัวขนาดไหน และสยองขวัญเช่นใด เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น เพลิงเทพได้พังถล่มลงมากลายเป็นหลุมดำ มันกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง ทำลายทุกอย่างจนแหลกละเอียด

“ตูม ตูม ตูม…” เมื่อได้กลายเป็นหลุมดำเสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์ มองเห็นดวงดาวขนาดใหญ่บนจักรวาลแต่ละดวงที่ร่วงหล่นลงมา ดวงดาวทั้งหมดทยอยกันถูกหลุมดำลากเอาไปและทยอยกันถูกดูดกลืนเข้าไปทั้งหมด

เมื่อดวงดาวขนาดใหญ่แต่ละดวงถูกลากเข้าไปภายในหลุมดำแล้ว ท่ามกลางเสียงดังตูมตามที่ดังขึ้นมาเป็นระลอกๆ ดวงดาวขนาดใหญ่พลันถูกฉีกจนแหลกละเอียดไปทั้งหมด ทั้งหมดถูกแยกชิ้นส่วนจนเหลือไว้เพียงเศษเถ้าธุลีในทันที ทุกสิ่งทุกอย่างบนจักรวาลไม่หลงเหลือเอาไว้อีกโดยพลัน

ผู้คนจำนวนเท่าไรที่ต้องตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ ทุกคนล้วนแล้วแต่อยากจะหนี แต่ไม่รู้มีผู้คนจำนวนเท่าไรที่อยากหนีไปแต่หนีไม่ได้เพราะเข่าอ่อนทั้งสองข้าง การกลืนกินลักษณะเช่นนี้เพียงพอที่จะกลืนกินฝอเหย่เข้าไปได้ทั้งหมด

“อามิตาพุทธ…” พริบตาเดียวนั่นเอง หลี่ชิเย่พนมมือและเปล่งพุทธวาจาออกมา นาทีนี้ตัวของหลี่ชิเย่ไม่ได้มีรัศมีพุทธที่รุนแรง ไม่ได้มีความเป็นไปได้ที่จะบรรลุเป็นพุทธที่ตลบอบอวล มีเพียงรัศมีพุทธจางๆ ที่แวบวับอยู่ทั่วตัวเท่านั้นเอง

แต่ว่านาทีนี้หลี่ชิเย่เสมือนหนึ่งแซงล้ำหน้าอดีต ก้าวข้ามสายน้ำแห่งกาลเวลา นาทีนี้หลี่ชิเย่เหมือนว่ามาจากยุคสมัยที่เก่าแก่ดึกดำบรรพ์มาถึงโลกปัจจุบัน เขาหลุดพ้นจากหยินและหยาง ก้าวข้ามกาลเวลา ทะลุผ่านอดีตและปัจจุบัน!

นาทีนี้ ดูไปแล้วตัวของหลี่ชิเย่ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากสักเท่าไร ร่างกายก็ไม่ได้ใหญ่โตขึ้น และไม่ได้มีอานุภาพที่รุนแรงปราศจากผู้ต่อกร เขาเพียงแค่เปล่งรัศมีที่จางๆ ออกมาเท่านั้นเอง

แต่ หลี่ชิเย่ที่ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงมากนัก เขากลับกลายเป็นวิถีแห่งธรรมสายหนึ่งที่ไม่มีการดับสูญเป็นนิรันดร์ วิถีแห่งธรรมที่ไม่มีดับสูญเป็นนิรันดร์สายนี้ได้ทะลุผ่านยุคสมัยทั้งยุค เป็นผู้บงการยุคสมัยนั้นตลอดทั้งยุค อีกทั้งยังสืบเนื่องต่อมาจนถึงปัจจุบัน กระทั่งสืบทอดต่อไปถึงอนาคต!

นาทีนี้ หลี่ชิเย่เสมือนหนึ่งกลายเป็นแหล่งต้นกำเนิด ไหลผ่านไปยังอนาคตที่ยาวไกล เขาก็คือพุทธศาสนา เขาก็คือพระธรรม เขาคือผู้ริเริ่มของยุคสมัยยุคหนึ่ง

“แว้งค์…” นับตั้งแต่นาทีที่หลี่ชิเย่เปล่งพุทธวาจาออกมา ทั่วทั้งฝอเหย่ปรากฎเป็นแคว้นพุทธแต่ละแคว้นที่ผุดขึ้นมา แคว้นพุทธนี้มีความกว้างใหญ่ไพศาลเป็นอันมาก กระทั่งมีแคว้นพุทธที่มีขนาดใหญ่โตมากกว่าชิงโจวทั้งหมดเสียอีก

ท่ามกลางแคว้นพุทธแต่ละแคว้น ปรากฏอริยสงฆ์แต่ละองค์ที่ลอยล่องอยู่ อริยสงฆ์เหล่านี้ได้ก้าวข้ามยุคสมัยแต่ละยุคมา เสมือนหนึ่งข้ามมาจากยุคสมัยที่ห่างไกลมากๆ เพียงเพราะต้องการเข้าเฝ้าหลี่ชิเย่เท่านั้นเอง

ยิ่งไปกว่านั้น ท่ามกลางแคว้นพุทธแต่ละแคว้นยังมีสิ่งมีชีวิตนับหมื่นล้านล้านล้านล้านชีวิต สิ่งมีชีวิตแต่ละชีวิตเหล่านี้ได้ก้าวข้ามยุคสมัยแล้วยุคสมัยเล่า ล้วนแล้วแต่มีความแตกต่างกันออกไป แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือ ความเชื่อภายในใจของพวกเขาที่ไม่มีวันลืมเลือนคือ…พระพุทธ!

“อามิตาพุทธ…” ในเวลานี้ เสียงพุทธวาจาดังก้องทั่วทั้งฝอเหย่ ดังก้องไปทั่วทั้งแดนแห่งการสืบค้น นาทีนี้ความเป็นไปได้ที่จะบรรลุเป็นพระได้ตลบอบอวลไปทั่วฝอเหย่ กระทั่งบังเกิดเสียง “ตูม” ดังสนั่น ความเป็นไปได้ที่จะบรรลุเป็นพระได้พุ่งออกจากฝอเหย่ กระจายไปทั่วแดนแห่งการสืบค้น ตลบอบอวลอยู่ท่ามกลางฟ้าดินที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

นาทีนี้ ทั่วทั้งฝอเหย่ปรากฏประกายพุทธพุ่งขึ้นอย่างรุนแรง เหมือนว่าเป็นการฟื้นคืนชีพของยุคสมัยยุคหนึ่งอย่างนั้น สร้างความสะเทือนหวั่นไหวให้กับพื้นที่จำนวนมากในแดนแห่งการสืบค้น สถานที่ที่อันตรายจำนวนมากปรากฏคู่สายตาแต่ละคู่ขึ้นมา มองดูประกายพุทธในฝอเหย่ ทั้งหมดตกอยู่ท่ามกลางความนิ่งเงียบ

สิ่งมีชีวิตจำนวนหมื่นล้านล้านล้านล้านชีวิต ในยุคสมัยจำนวนนับหมื่นนับพันยุคสมัย อริยสงฆ์แต่ละองค์ ทั่งหมดล้วนแล้วแต่คุกเข่าก้มลงกราบและน้อมคำนับต่อหลี่ชิเย่ ความเชื่อทั้งยุคสมัยหนึ่งล้วนแล้วแต่รวมอยู่บนตัวของหลี่ชิเย่ผู้เดียว

นาทีนี้เอง หลี่ชิเย่ที่ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมากนักได้กลายเป็นผู้บงการของฝอเหย่ กลายเป็นผู้สร้างยุคสมัยยุคหนึ่ง!

ในเวลานี้ ท่ามกลางฝอเหย่มีผู้บำเพ็ญตนที่หมอบกราบอยู่จำนวนนับไม่ถ้วน โดยที่หลี่ชิเย่ไม่ได้อาศัยอานุภาพไปสยบพวกเขา แต่กลับสามารถทำให้พวกเขาสยบทั้งกายใจด้วยสัญชาตญาณ ซึ่งหมอบกราบอยู่ที่ตรงนั้นอยู่นานไม่อาจลุกขึ้นมาได้

“พระพุทธรูปองค์ทอง…” ธิดาราชันฉีหลินถึงกับรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาเมื่อมองเห็นลักษณะเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ รู้ว่าหมายถึงอะไร!

“ปัง…” มองเห็นมือพระพุทธของหลี่ชิเย่ที่กางออกนิดหนึ่ง หนึ่งฝ่ามือกดลงได้ทำให้หลุมดำที่สามารถกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างพลันแตกละเอียดไป ขณะที่ฝ่ามือพุทธยังไม่หยุดอยู่เพียงเท่านั้น โดยกดทับลงบนตัวของพวกจอมเทพมังกรหลวงทั้งเก้าคน