ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 1930

วานรกระดูกขาวยักษ์กลืนกินตะวันจันทรา ควบคุมดวงดาวแลจักรวาล ยามที่วานรกระดูกขาวยักษ์นี้ปรากฎออกมา พื้นปฐพีแตกร้าว ปรากฏรอยแยกรอยร้าวที่น่ากลัวยิ่ง แค่มันก้าวเท้าก็เหยียบภูเขาจนแหลกละเอียดเป็นลูกๆ ขณะที่ก้าวเดินบนผืนแผ่นดิน ส่วนหัวค้ำยันไปถึงดวงดาว ได้ยินเสียงดัง “ปัง ปัง ปัง” หัวของมันชนเข้าก็บดวงดาวแต่ละดวง

ทุกคนต่างรู้สึกใจหายใจคว่ำเมื่อได้เห็นวานรกระดูกขาวยักษ์นี้ถึงกับขนลุกขนพอง ด้วยวานรเทพที่ใหญ่โตและอยู่ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่ยืนอยู่ระดับสูงสุดเช่นนี้ เกรงว่าไม่ว่าจะมีชีวิตอยู่ในยุคสมัยใดก็ดำรงอยู่ในสถานะเป็นที่น่าสยดสยองยิ่งนัก

“ปัง” สะเก็ดไฟแตกกระจาย สะเก็ดไฟทุกๆ เม็ดล้วนแล้วแต่ทำให้พื้นดินทะลุได้ เมื่อสะเก็ดไฟจำนวนนับไม่ถ้วนที่ยิงแตกกระจายออกมา เสมือนหนึ่งวันสิ้นโลกอย่างนั้น มันกระเด็นลงบนพื้นดิน ทำให้เกิดการพวยพุ่งของลาวาจำนวนนับไม่ถ้วน

ภาพที่น่าหวาดผวาเช่นนี้ ยิ่งทำให้ผู้คนไม่กล้าเข้าใกล้ ต่อให้ระดับจอมราชันยังต้องห่างไกลจากสมรภูมิสู้รบแห่งนี้

เวลานี้ วานรกระดูกขาวยักษ์กางมือออกมา กระดูกนิ้วทั้งห้าปิดกั้นฟ้าดินเบ็ดเสร็จเด็ดขาด พลันกั้นขวางกระบี่ของราชันสวรรค์ขวางเส้าเอาไว้ และยืนหยัดอยู่เช่นนั้นโดยไม่เคลื่อนไหว แม้แต่กระบี่จอมราชันก็ไม่สามารถฟันนิ้วมือของมันให้ขาดได้

“แว้งค์” ตราประทับมรณะของหลี่ชิเย่ลอยขึ้นมา กลิ่นอายมรณะพลุ่งพล่านไม่หยุด ได้ยินเสียงหลักกฎเกณฑ์ดัง “ตึง ตึง ตึง” ทันใดนั้นบทคัมภีร์มรณะได้ประทับสลักลงบนตัวของวานรกระดูกขาวยักษ์

“ฮืออ…” จากการที่วานรกระดูกขาวยักษ์ส่งเสียงคำรามออกมา ทันใดนั้น ได้ยินเสียง “จี๊ด จี๊ด จี๊ด” ดังขึ้น โครงกระดูกสีขาวที่น่าครั่นคร้ามของวานรกระดูกขาวยักษ์พลันปรากฎขนและเนื้อหนังขึ้นมา เพียงชั่วระยะเวลาอันสั้นเท่านั้น วานรยักษ์ตัวเป็นๆ ได้ปรากฎออกมาโลดเต้นแก่สายตาอยู่ตรงหน้าคนทุกคน

มองเห็นวานรยักษ์ตัวนี้ที่ไม่เพียงสูงใหญ่ยากจะหาใดเทียบเทียม ทั้งยังมีขนสีเหลืองทองทั้งตัว มองจากระยะห่างไกลคล้ายดั่งเป็นภูเขาทองที่ใหญ่โตมโหฬาร ประกายสีทองที่เปล่งออกมาเป็นที่เย้ายวนใจยิ่งนัก

ตัวของมันที่มีขนาดสูงใหญ่ปราศจากผู้เทียบเทียม แลดูยิ่งใหญ่ยากจะหาผู้ใดเทียม ดวงตาคู่นั้นของมันดุจดั่งเป็นดวงตะวันสองดวง กรอกกลิ้งและแผ่ประกายที่ร้อนแรงยิ่งออกมา วานรยักษ์ลักษณะเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องมีท่าทางการเคลื่อนไหวมากมาย ก็สามารถทำลายพื้นพสุธาจนแหลกละเอียดไป

ทุกคนต่างรู้สึกงงงันมองดูวานรกระดูกขาวยักษ์ฟื้นคืนชีพขึ้นมาในลักษณะเช่นนี้ หรือบนโลกนี้มีการกลับชาติฟื้นคืนชีพได้ใหม่ และโครงกระดูกสามารถบังเกิดเป็นเนื้อหนังได้จริงๆ รึ?

แน่นอนที่สุด โครงกระดูกวานรยักษ์โครงนี้ไม่ได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆ เพียงแต่ถูกทำให้มันกลับคืนสู่สภาพในครั้งครานั้นภายใต้บทคัมภีร์มรณะเท่านั้นเอง ความจริงแล้ว มันยังคงเป็นโครงกระดูกโครงหนึ่งเหมือนเดิม

“ภาพลวงตาเท่านั้นเอง ไหนเลยคู่ควรจะกล่าวถึง!” จุดนี้ยังไม่สามารถหลอกสายตาของราชันสวรรค์ขวางเส้า เขายังคงมองออกว่าวานรยักษ์ที่อยู่ตรงหน้ายังคงเป็นเพียงโครงกระดูกโครงหนึ่งเท่านั้น ดังนั้น เสียง “ตูม” ดังขึ้น อานุภาพชะตาฟ้าของเขาสยบเหนือแปดทิศ พลังที่ไม่มีสิ้นสุดได้ถูกเทราดลงมา

“ตึง” เสียงกระบี่คำรามไม่หยุด กระบี่ทั้งสามผสานเป็นหนึ่งได้ฟาดฟันลงมา สะบั้นหมื่นสัจธรรม ดับวัฏสงสาร ทำลายโลกทั้งโลก ภายใต้หนึ่งกระบี่ปราศจากแดนสุขาวดี ไร้ซึ่งการเวียนว่ายตายเกิด ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่มลายเป็นเถ้าธุลี

“โฮกก…” วานรยักษ์คำรามเสียงดังออกมา อ้าปากพ่นออกมาเป็นลำแสงของสุริยันจันทรา โดยที่ลำแสงดังกล่าวได้พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ภายใต้ลำแสงที่เจิดจรัสยิ่งทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนแล้วแต่กลับกลายเป็นเงียบกริบและสลด ทุกสิ่งล้วนกลับกลายเป็นสลดและอับแสง!

ลำแสงลำนี้กลั่นมาจากพลังแก่นสุริยันจันทรา ควรจะทราบว่า มันหาใช่เป็นพลังแก่นของสุริยันจันทราเพียงแค่ดวงเดียว แต่มันได้กลืนกินสุริยันจันทราไปเป็นจำนวนนับไม่ถ้วนแล้วกลั่นออกมาเป็นแก่น ด้วยลำแสงลักษณะเช่นนี้สามารถทะลุผ่านสายน้ำแห่งกาลเวลา ยากจะมีอานุภาพใดๆ มาเทียบเทียมได้

“ตึง” ลำแสงสุริยันจันทราลำนี้ได้ต้านกระบี่ทั้งสามเล่มของราชันสวรรค์ขวางเส้าเอาไว้

หลี่ชิเย่ขี้คร้านจะไปให้ความสนใจกับตัวละครเช่นราชันสวรรค์ขวางเส้า ไม่คู่ควรให้เขาไปเสียเวลากับมันมากมาย เขาเพียงกล่าวออกมาด้วยท่าทีเฉยเมยว่า “ค่อยๆ เล่นสนุกกันไปก็แล้วกัน” ขาดคำกวักมือให้กับพวกของซึหุนหลิน หันหลังออกเดินจากไปทันที

“จะหนีไปไหน!” ราชันสวรรค์ขวางเส้าร้องคำรามเสียงดังออกมา เมื่อเห็นหลี่ชิเย่กำลังจะเดินหนี “ตึง” กระบี่ยาวแหวกอากาศ ด้วยท่วงท่ายิ่งใหญ่สูงสุด หวังสกัดขวางทางหลี่ชิเย่เอาไว้

แต่ทว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ หลี่ชิเย่ไม่ได้ให้ความสนใจที่จะมองราชันสวรรค์ขวางเส้ามากมาย

“จี๊ด…” เสียงแหวกอากาศ กระบี่ยาวของราชันสวรรค์ขวางเส้ายังไม่ทันได้เข้าขวางหลี่ชิเย่เอาไว้ แต่ลำแสงสุริยันจันทราของวานรยักษ์ได้ยิงแหวกอากาศมาถึง ก้าวข้ามมิติกาลเวลา ยิงตรงไปยังชะตาฟ้าของราชันสวรรค์ขวางเส้า

สีหน้าของราชันสวรรค์ขวางเส้าแปรเปลี่ยนไป “ตึง” กระบี่ในมือเปลี่ยนกลับมาฟันใส่ลำแสงดังกล่าว เวลานี้เขาไม่อาจห่วงเรื่องสกัดการเดินหนีของหลี่ชิเย่ได้อีก เพราะว่าหากเขาไม่กลับมาป้องกันตนเองเสียก่อน ชะตาฟ้าของเขาจะต้องได้รับความเสียหายอย่างหนักแน่นอน

กล่าวสำหรับจอมราชันเซียนหวังแล้ว ชะตาฟ้าหมายถึงทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าหากกระทั่งชะตาฟ้ายังต้องเสียหายอย่างหนักล่ะก็ ผลที่ตามมาย่อมไม่อาจประเมินได้

ในเวลานี้ ราชันสวรรค์ขวางเส้าสู้รับพันตูอยู่กับวานรยักษ์ตัวนั้น ได้แต่มองตาปริบๆ ปล่อยให้หลี่ชิเย่ล่องลอยจากไป

ผู้คนจำนวนมากต่างรู้สึกสะเทือนหวั่นไหวจนพูดอะไรไม่ออกกับภาพที่เห็น ยกเว้นตัวของจอมราชันเซียนหวังเองแล้ว จะมีสักกี่คนที่กล้าดูแคลนต่อจอมราชันเซียนหวังได้เล่า

ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ชิเย่ไม่ได้เป็นระดับจอมเทพหรือราชัน เขาไม่เพียงดูแคลนต่อราชันสวรรค์ขวางเส้าเท่านั้น กระทั่งเรียกได้ว่าไม่เคยมองราชันสวรรค์ขวางเส้าอยู่ในสายตาเลย เหมือนดั่งที่เขาได้พูดเอาไว้อย่างนั้น ในสายตาของเขาราชันสวรรค์ขวางเส้าเป็นได้เพียงแค่หมาแมวตัวหนึ่งเท่านั้นเอง

หลี่ชิเย่ไม่เพียงอาศัยคำพูดเท่านั้น อีกทั้งยังทำเช่นนั้นได้จริงๆ สิ่งนี้หาใช่ปราศจากผู้ต่อกรแบบอวดดี แต่เป็นการปราศจากผู้ต่อกรโดยแท้จริง

ดังนั้น ในเวลานี้ภายในใจของผู้คนจำนวนมากถึงกับรู้สึกหวาดกลัวจนขนลุกขนพอง ตัวหลี่ชิเย่ออกจะโหดเกินไปแล้วกระมัง

“คนผู้นี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่!” เวลานี้แม้แต่ระดับจอมเทพยังรู้สึกสงสัยยิ่งนัก ขณะมองดูเงาหลังที่จากไปของหลี่ชิเย่ ผู้เยาว์ที่ไร้ชื่อเสียงคนหนึ่งถึงกับหาญกล้าดูแคลนต่อจอมราชันเซียนหวังถึงเพียงนี้ แม้ว่าจะเป็นจอมราชันเซียนหวังที่มีชะตาฟ้าเพียงสายเดียว แต่ก็คือระดับจอมราชันเซียนหวังนะเนี่ย