ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2014

ในเวลานี้ หลี่ชิเย่ไม่ได้มองหน้าคนอื่น ตรงเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าเมี่ยวฉานที่นั่งอยู่บริเวณมุม ดึงมือของนางขึ้น พลันทำการล๊อคชีพจรของเมี่ยวฉานเอาไว้

บังอาจ…สีหน้าของยุวกษัตริย์หกกระบี่พลันเปลี่ยนไปทันที เมื่อเห็นหลี่ชิเย่ฉับพลันล๊อคชีพจรของเมี่ยวฉานเอาไว้ ลุกขึ้นยืนทันที ดวงตาทั้งสองเปล่งกระกายเยือกเย็นออกมา

“เจ้าเป็นใคร บังอาจกล้าทำกำเริบเสิบสานที่นี่!” เวลานี้บรรรดานักศึกษาคนอื่นๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์ทยอยกันลุกขึ้นยืน และจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยสายตาที่โกรธแค้น

อย่างไรก็ตาม หลี่ชิเย่กลับไม่ได้สนใจพวกเขา แค่มองดูเมี่ยวฉานตั้งแต่หัวจรดเท้าเท่านั้นเอง

“ข้าขอออกคำสั่งให้เจ้าปล่อยมือเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นแล้วล่ะก็ มือเจ้าไม่เหลือแน่!” ในขณะนี้ ดวงตาทั้งสองของยุวกษัตริย์หกกระบี่ส่งประกายเยือกเย็นออกมา เผยให้เห็นถึงปณิธานการฆ่า เสียงตึงดังขึ้น เขาได้ชักกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เล่มหนึ่งออกจากฝักอย่างช้าๆ

“รุ่นพี่ อย่าได้เข้าใจผิด คุณชายหลี่คือสหายที่ดีของข้า” ในขณะนี้เมี่ยวฉานที่ถูกล๊อคชีพจรเอาไว้กลับสงบนิ่ง กล่าวต่อยุวกษัตริย์หกกระบี่ทันที

ออกไป…หลี่ชิเย่ไม่ได้จ้องมองพวกของยุวกษัตริย์หกกระบี่มากนัก สั่งการน่าเกรงขามออกไป

เจ้า…สีหน้าของยุวกษัตริย์หกกระบี่พลันเปลี่ยนไป ในศตาคารยังไม่เคยมีใครกล้าพูดจาแบบนี้กับเขา จึงกล่าวน่าครั่นคร้ามออกมาว่า “ในศตาคารยังไม่มีใกล้กล้าทำยโสต่อหน้าข้า ถ้าหากเจ้าคิดจะมีที่ยืนในศตาคารทางที่ดีสุภาพกว่านี้”

ในเวลานี้ เมี่ยวฉานได้ส่ายหน้าเบาๆ กับยุวกษัตริย์หกกระบี่ และกล่าวว่า “รุ่นพี่ ข้ากับคุณชายหลี่ขอคุยกันเป็นการส่วนตัวสักหน่อย ขอรุ่นพี่ทั้งหลายช่วยหลบออกไปสักครู่ได้หรือไม่?”

ยุวกษัตริย์หกกระบี่ไม่รู้จักหลี่ชิเย่ แต่ เมี่ยวฉานรู้จัก เขาคือผู้ดำรงอยู่ในฐานะเคยอาศัยหมัดเดียวสังหารรัชทายาทจำนวนนับไม่ถ้วน เป็นราชันเซียนผู้สืบทอดชะตาฟ้าของเก้าแดน เมี่ยวฉานจะไม่รู้สึกความน่ากลัวได้อย่างไร? ดังนั้น หากยุวกษัตริย์หกกระบี่กล้าล่วงเกินแม้เพียงน้อยนิด เกรงว่าจะเป็นการนหาที่ตายเอง!

แม้ว่าภายในใจของยุวกษัตริย์หกกระบี่รู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง แต่เมื่อเมี่ยวฉานออกปากขอร้องเช่นนี้ เขาได้แต่ตกลง เอ่ยน่าเกรงขามขึ้นมาว่า “เห็นแก่เมี่ยวฉานที่เป็นรุ่นน้อง คราวนี้จะไม่ถือสาหาความกับเจ้า หากครั้งหน้ายังคงล่วงเกินอีกหละก็ ได้เห็นดีกันแน่” พูดขาดคำส่งเสียงฮึออกมาหันหลังเดินออกไปทันที

นักศึกษาคนอื่นๆ ทยอยกันตามออกไป เมื่อเห็นยุวกษัตริย์หกกระบี่ก้าวเดินออกไปแล้ว ในเวลานี้คงเหลือเพียงหลี่ชิเย่กับเมี่ยวฉานที่อยู่ตรงนี้

เมื่อทุกคนออกไปแล้ว หลี่ชิเย่จึงได้นั่งลง มองดูเมี่ยวฉานแล้วกล่าวเฉยเมยว่า “ราชันเซียนจินเสอได้ทุ่มเทพลังกายใจบนตัวเจ้าไปไม่น้อย เสียดายยังคงไม่เพียงพอ ถ้าหากราชันเซียนฉีหลินยังอยู่ พวกเขาร่วมมือกันสองราชันเซียน บางทีอาจไม่ปรากฏรอยตำหนิเช่นนี้ก็เป็นได้!”

“ท่านรู้ได้อย่างไร?” เมื่อหลี่ชิเย่พูดได้ถูกต้องในคำเดียว แม้แต่เมี่ยวฉานที่ฉลาดเฉียบแหลมและมองการณ์ไกลก็รู้สึกตกใจยิ่งนัก

“สัจธรรมนี้ยังมีใครรู้ดีไปกว่าข้า จินเสอก็แค่รู้มางูๆปลาๆ เท่านั้นเอง ฉีหลินในครั้งนั้นศึกษาค้นคว้ามากกว่าเขาอีก” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบเฉยขึ้นมา

ราชันเซียนจินเสอคือราชันเซียนหุบเขากีบสวรรค์ของพวกเขา ยิ่งราชันเซียนฉีหลินหละก็คือบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งหุบเขากีบสวรรค์ของพวกเขา เพียงแต่หุบเขากีบสวรรค์ในเวลานี้เป็นเพียงประวัติศาสตร์ไปแล้ว ครั้งนั้นเป็นหลี่ชิเย่ที่ทำลายล้างหุบเขากีบสวรรค์!

เมี่ยวฉานถึงกับตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหลี่ชิเย่

ไม่ง่ายนักกว่าเมี่ยวฉานจะได้สติกลับมา นางมองดูหลี่ชิเย่ด้วยความแปลกใจ และกล่าวว่า “ไม่รู้ว่าคุณชายหลี่รู้จักข้าได้อย่างไร?”

แม้ว่าหลี่ชิเย่จะสังหารรัชทายาทจินอูไป แต่พวกเยาสองคนไม่เคยพบเห็นกันมาก่อน กระทั่งอาจมีความเป็นไปได้ที่หลี่ชิเย่จะไม่รู้ถึงการดำรงอยู่ของนางด้วยซ้ำ แต่การที่หลี่ชิเย่พุ่งเป้าตรงมาหานางโดยตรง ย่อมเป็นเรื่องที่ชัดเจนแล้วว่าหลี่ชิเย่รู้จักนาง

“ครั้งนั้นขณะอยู่ที่แดนสมุนไพรแร่ธาตุ เย่เสวี่ยเคยพูดถึงเจ้า สามารถได้รับคำชื่นชมจากเย่เสวี่ยเช่นนี้ ย่อมต้องมีสิ่งที่เหนือกว่าคนอื่น” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบๆ ขึ้นมา

เมี่ยวฉานก็รู้ว่า “เย่เสวี่ย” ที่หลี่ชิเย่พูดถึงคือหมิงเย่เสวี่ยแห่งแคว้นโอสถ

“เทพธิดาหมิงชมเกินไปแล้ว” เมี่ยวฉานถึงกับทอดถอนใจออกมาเบาๆ นางไม่อาจไม่ยอมรับว่าเรื่องราวบนโลกยากจะคาดการณ์ได้ ในอดีตนางไม่รู้หรอกว่าโลกนี้จะกว้างขวางได้ถึงเพียงนี้ เหนือเก้าแดนขึ้นไปยังมีสิบสามทวีป

ที่ทำให้คาดไม่ถึงยิ่งกว่าก็คือ หลี่ชิเย่สังหารคู่หมั้นของนางรัชทายาทจินอู ทำลายหุบเขากีบสวรรค์ของพวกเขา แต่ต่อมาภายหลังนางกลับได้รับใบบุญจากหลี่ชิเย่มาถึงสิบสามทวีปนี้ ซึ่งเป็นโลกที่กว้างขวางมากกว่า กระทั่งได้พบกับราชันเซียนจากหุบเขากีบสวรรค์ของพวกเขา!

“ข้าทำลายหุบเขากีบสวรรค์ของพวกเจ้า” หลี่ชิเย่มองดูเมี่ยวฉาน เรียบเฉยเอ้อระเหย และกล่าวว่า “พวกเจ้าสามารถบอกกล่าวต่อจินเสอ เขาย่อมสามารถตัดสินใจได้”