ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2144

ห้างเจียวเหิง ห้างที่ใหญ่ที่สุดในแดนสามเซียน แม้จะกล่าวว่าห้างเจียวเหิงหาใช่ห้างที่ใหญ่ที่สุดในระบบสืบทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง แต่ว่า สถานที่แห่งนี้ยังคงเป็นสถานที่ที่สามารถหาซื้อทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการได้ ต่อให้ ณ ขณะนั้นภายในห้างเจียวเหิงจะไม่มีสินค้าดังกล่าวอยู่ก็ตาม ขอเพียงลูกค้ามีกำลังซื้อ ทางห้างเจียวเหิงยังคงสามารถหาสินค้าดังกล่าวให้ได้ภายในระยะเวลาสั้นที่สุด

สิ่งนี้คือธาตุแท้ภายในที่สำคัญที่สุดของห้างเจียวเหิง ถ้าหากว่าบนโลกใบนี้จะมีสิ่งใดที่ห้างเจียวเหิงไม่สามารถหามาให้ได้ล่ะก็ เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วก็อย่าคิดหาซื้อได้จากที่อื่น หรือห้างอื่นอีกเลย เป็นการบ่งบอกว่าสิ่งของชิ้นนั้นไม่สามารถซื้อหาได้ด้วยเงิน

ซึ่งเป็นเหมือนดั่งที่ก่อนหน้านั้นหลี่ชิเย่เคยพูดกับสารถีเอาไว้อย่างนั้น เขาต้องการซื้อหาเซียนแท้จริงคนหนึ่ง เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว หากห้างเจียวเหิงไม่สามารถซื้อหาได้ ที่อื่นๆ ก็ซื้อหาไม่ได้เช่นกัน มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยเงิน

ในห้างเจียวเหิงเคยเป็นที่แพร่หลายคำพูดคำหนึ่ง เรื่องที่แก้ไขได้ด้วยเงิน นั่นหาใช่ปัญหา ขอเพียงท่านมีเงินก็พอ!

เป็นคำพูดที่มีเหตุผล กล่าวสำหรับห้างเจียวเหิงแล้ว สิ่งที่สามารถแก้ไขได้ด้วยเงินหาใช่ปัญหาจริงๆ ขอเพียงสามารถสู้ราคาได้ แต่หากพวกเขาก็ยังไม่อาจซื้อขายกันได้ ย่อมแสดงว่าไม่ใช่ปัญหาของเรื่องเงินแล้วล่ะ

เมื่อจูซือจิ้งเดินเข้าไปภายในห้างเจียวเหิงแล้ว มีความรู้สึกว่าตนเองนั้นได้เข้าไปยังโลกที่กว้างใหญ่ไพศาลยิ่งนักอย่างนั้น ของล้ำค่าแต่ละชิ้น ของวิเศษเซียนแต่ละชิ้น ทำให้จูซือจิ้งมองดูจนละลานตาไปหมด เวลานี้นางรู้สึกว่าตาสองข้างของนางดูได้ไม่หมดเสียแล้ว

แน่นอนที่สุด ไม่ว่าจะเป็นของวิเศษเช่นใด ของล้ำค่าเซียนอะไร ทุกสิ่งทุกอย่างที่ลูกค้าต้องการล้วนแล้วแต่มีจำหน่ายอยู่ภายในห้างเจียวเหิงทั้งสิ้น แต่ทว่า ราคาก็สูงลิบลิ่วจนน่าตกใจอย่างยิ่ง กล่าวสำหรับจูซือจิ้งแล้ว ราคาสินค้าทุกชิ้นที่มีอยู่ในที่นี้ล้วนแล้วแต่เป็นราคามหาศาล ด้วยราคาที่สูงเช่นนี้ต่อให้ชาตินี้ทั้งชาตินางก็ซื้อไม่ได้ อย่าว่าแต่นางเลย ต่อให้เป็นสำนักกระบี่ยักษ์ของพวกเขาก็ไม่สามารถจ่ายราคาที่สูงลิ่วขนาดนี้ได้

หลี่ชิเย่ไม่ได้ให้ความสนใจสักเท่าไรกับของวิเศษและอาวุธจำนวนมากของห้างเจียวเหิง เขาแค่มองผ่านตาไปเท่านั้น ไม่ได้ให้ความสนใจสักเท่าไร

หลังจากที่หลี่ชิเย่มาถึงห้างเจียวเหิงแล้ว สถานที่แห่งแรกที่ไปก็คือร้านขายยา ขณะที่ร้านขายยาของห้างเจียวเหิงกล่าวได้ว่าเป็นร้านขายสมุนไพรที่ครบถ้วนมากที่สุดของระบบสืบทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง อาจกล่าวได้ว่า ในร้านขายยาแห่งนี้สามารถซื้อหาสมุนไพรทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการ ต่อให้เป็นสมุนไพรเซียนที่พบเห็นได้ยากยิ่งก็ตามก็มีโอกาสซื้อหาได้ แน่นอน ขึ้นอยู่กับว่าสามารถสู้ราคาได้หรือไม่อย่างไร

สิ่งที่หลี่ชิเย่ซื้อหานั้นใช่เป็นประเภทโอสถเซียนหญ้าทิพย์ เขาได้ซื้อสมุนไพรที่ค่อนข้างธรรมดามากมาย ซื้อมาชุดแล้วชุดเล่า อีกทั้งแต่ละชุดล้วนแล้วแต่มีความแตกต่างกัน

แน่นอน หลังจากที่หลี่ชิเย่ได้ซื้อหาสมุนไพรชุดแล้วชุดเล่าเหล่านี้แล้ว โดยที่เขาไม่ต้องออกปาก หวังหานที่ปลอมตัวเป็นคนรับใช้ได้ควักเงินจ่ายให้ทันที

“คุณชายซื้อสมุนไพรมากมายทำอะไรรึ?” จูซือจิ้งช่วยหลี่ชิเย่รวบรวมสมุนไพรห่อใหญ่ห่อน้อยเหล่านี้ ถึงกับเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

แม้ว่าหลี่ชิเย่จะเป็นบรรพบุรุษของระบบสืบทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงที่ฟื้นคืนชีพ แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมาจูซือจิ้งได้ปรนนิบัติรับใช้หลี่ชิเย่มา นางรู้สึกว่าหลี่ชิเย่ไม่ได้ดูสูงส่งเหมือนดั่งที่จินตนาการ ส่วนใหญ่แล้วเขามีท่าทีที่โอนอ่อนผ่อนตาม จูซือจิ้งชอบที่จะปรนนิบัติเจ้านายลักษณะเช่นนี้

“กลั่นโอสถ” หลี่ชิเย่พูดออกมาตามอารมณ์

“ที่คุณขายต้องการกลั่นคือยาเม็ดอายุวัฒนะ?” เมื่อเปรียบเทียบกับจูซือจิ้งและหยางเซิ่นผิงแล้ว หวังหานในฐานะราชินีมีประสบการณ์ความรู้กว้างขวางยิ่งกว่า มองดูสมุนไพรที่หลี่ชิเย่ซื้อมานั้น นางก็สามารถคาดเดาได้ลางๆ แล้วว่าหลี่ชิเย่ต้องการทำอะไรแล้ว

“ถูกต้อง พอดีมีเวลาว่างจะกลั่นสักหลายๆ เตา” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าว แน่นอนที่สุด หลี่ชิเย่ไม่ได้ต้องการกลั่นยาเม็ดอายุวัฒนะชั้นเซียนอะไรนั่น เขาแค่ต้องการซ้อมมือเป็นการชั่วคราว ที่สำคัญมากไปกว่านั้นก็คือ เขาต้องการศึกษาค้นคว้าเรื่องของยาเม็ดอายุวัฒนะ เขาคิดจะอาศัยการกลั่นยาเม็ดอายุวัฒนะนี้พบเห็นเงื่อนงำบางอย่างที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง จะอย่างไรเสียเขามีประสบการณ์ที่สูงมากทางด้านนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ยากจะมีผู้ใดสามารถเทียบเคียงได้อยู่แล้ว

“คุณชายต้องการเป็นอมตะรึ?” หวังหานถึงกับแปลกใจ ในใจของนางเปี่ยมด้วยความอยากรู้อยากเห็น เปี่ยมด้วยความปรารถนา เปี่ยมด้วยความใฝ่หา นางเองอยากรู้นักว่าผู้ชายลักษณะเช่นนี้ได้ผ่านคลื่นลมที่โหมสาดซัดในชีวิตมาอย่างไรบ้าง

“แค่กลั่นเล่นๆ ไปอย่างนั้นตามอารมณ์นิดหน่อยเท่านั้นเอง” หลี่ชิเย่กล่าวตามอารมณ์ออกมา

เอิกก…หยางเซิ่นผิงถึงกับจุก เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ แม้ว่าในแดนสามเซียนมียาเม็ดชนิดต่างๆ เป็นจำนวนมาก แต่ยาเม็ดอายุวัฒนะเป็นตัวแทนของความสำเร็จสูงสุดด้านยาเม็ด กระทั่งมีผู้ที่สำเร็จเป็นราชันแท้จริงแล้วก็ติดตามค้นหาเคล็ดวิชาปรุงยาเม็ดอายุวัฒนะ กระทั่งมีราชันแท้จริงที่ยอมทุ่มค่าตอบแทนสูงเพื่อซื้อยาเม็ดอายุวัฒนะ

ไม่รู้ว่ามีหมอโอสถปรุงยาเม็ดอายุวัฒนะจำนวนเท่าไรที่ภูมิใจกับการที่สามารถปรุงกลั่นยาเม็ดอายุวัฒนะได้ดี แต่เวลานี้หลี่ชิเย่กลับพูดออกมาตามอารมณ์ว่าแค่ปรุงเล่นๆ เท่านั้นเอง นับเป็นคำพูดที่พาลอย่างยิ่ง สุดยอดในหล้ายากจะหาใดเทียม! บางที อาจมีเพียงผู้ที่อยู่ในฐานะบรรพบุรุษของระบบสืบทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงเท่านั้น ที่สามารถพูดคำพูดที่พาลเช่นนี้ออกมาได้

จังหวะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน พลันหลี่ชิเย่ได้หยุดการก้าวเดิน และสายตาไปตกอยู่ที่หัวโค้งของถนน

ในห้างเจียวเหิงนอกเหนือจากร้านรวงของทางห้างเจียวเหิงเองแล้ว ก็มีพ่อค้าที่กระจัดกระจายทำการค้าเล็กๆ น้อยๆ ภายในห้างเจียวเหิงอยู่เหมือนกัน บางครั้งก็จะมีผู้บำเพ็ญตน อยู่บ้างที่อาศัยห้างเจียวเหิงทำการซื้อขายแบบแลกเปลี่ยนสินค้ากันและกัน แน่นอน บรรดาผู้ที่จะมาทำการค้าเช่นนี้ต้องผ่านการตรวจสอบจากห้างเจียวเหิงเสียก่อน

ในขณะนี้ ที่ถนนเส้นนี้ตรงบริเวณทางโค้งมีคนผู้หนึ่งนั่งยองๆ อยู่ เป็นผู้เฒ่าที่สวมชุดผ้าฝ้ายคนหนึ่ง ผู้เฒ่าผู้นี้สวมหมวกหนาๆ สำหรับฤดูหนาวใบหนึ่ง ไม่เพียงปิดบังหูทั้งสองข้างของตนเท่านั้น แต่เกือบจะปิดบังใบหน้าเอาไว้ทั้งหมด

มือทั้งสองของผู้เฒ่าหดเข้าไปอยู่ในแขนเสื้อของตนเหมือนว่ารู้สึกหนาวมากอย่างนั้น พ่นเป็นไอออกมาเป็นระยะๆ

ผู้เฒ่าผู้นี้ไม่มีสิ่งใดที่ดูแตกต่างมากเป็นพิเศษ แต่ทว่า ของสองสามสิ่งที่วางเรียงอยู่ตรงหน้าของเขาก็คือของที่พิเศษมากแล้ว ของทั้งสามสิ่งนี้ล้วนแล้วแต่ส่งประกายวิเศษแวบวับ ทำให้ผู้พบเห็นสามารถรู้ได้ทันทีว่าเป็นของที่ยอดเยี่ยมมาก

สิ่งที่ดึงดูดความสนใจผู้คนได้มากที่สุดใช่เพียงของวิเศษสามชิ้นที่อยู่ด้านหน้าของผู้เฒ่าผู้นี้เท่านั้น ยังมีแผ่นป้ายกระดาษใหญ่ที่วางอยู่ด้านหน้าของผู้เฒ่าผู้นี้ บนแผ่นป้ายกระดาษเขียนตัวอักษรที่คดไปเลี้ยวมาอยู่แถวหนึ่ง ว่า “ขอเพียงท่านทำให้ข้าซาบซึ้งได้ จะมอบของวิเศษให้ชิ้นหนึ่ง”

มองดูของวิเศษที่ส่งประกายแวววับสามชิ้นที่วางเรียงอยู่กับพื้น และเห็นแผ่นกระดาษที่เขียนอักษรไว้เช่นนี้ ทำให้ผู้คนจำนวนมากบริเวณนั้นถูกดึงดูดความสนใจทยอยกันล้อมวงเข้าไป