ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2346

ความตาย เวลานี้ขณะที่ทุกคนจ้องมองหลี่ชิเย่นั้น ในใจของทุกคนมีเพียงคำศัพท์คำนี้เท่านั้น นอกจากคำศัพท์คำนี้แล้ว ยังคิดคำศัพท์ที่สองมาเปรียบเปรยภาพเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ได้อีก

บางที นาทีนี้ ‘ความตาย’ ก็คือสรรพนามของหลี่ชิเย่ เขาก็คือผู้จำแลงแปลงกายมาจากความตาย

“เป็นความหมายที่ลึกซึ้งสูงสุดจริงหรือ?” เวลานี้มีระดับบรรพบุรุษระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิถึงกับสั่นเทิ้ม รู้สึกหวาดกลัวจนขนลุกซู่ในใจ ไม่รู้ว่ามีระดับผู้อาวุโสจำนวนเท่าไรที่มีชีวิตอยู่มาชั่วชีวิต พวกเขาได้เคยเห็นเคล็ดวิชาราชันแท้จริงที่ปราดเปรื่อง และเคยเห็นเคล็ดวิชาปฐมบรรพบุรุษที่ปราศจากผู้ต่อกรในหล้า แต่ว่า เฉกเช่นสิ่งที่หลี่ชิเย่เป็นพวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน

ไม่จำเป็นต้องอาศัยกระบวนท่าใดๆ ไม่ต้องอาศัยเคล็ดวิชาใดๆ กระทั่งไม่ต้องอาศัยพลังใดๆ ความตายก็ครอบคลุมศัตรูเอาไว้ และลิดรอนเอาชีวิตของศัตรูไปโดยตรง ทำการเก็บเกี่ยวพลังชีวิตของศัตรูโดยตรง

“บางที นี่ก็คือความหมายสูงสุด เหมือนดั่งสวรรค์คือผู้สร้างชีวิตอย่างนั้น” มีระดับบรรพบุรุษร่างสั่นเทิ้มและพึมพำขึ้นมา

บางทีสิ่งที่หลี่ชิเย่พูดมาเป็นความจริงทั้งหมด เฉกเช่นสวรรค์สร้างชีวิตแล้วมีใครบ้างที่เห็นกับตาตนเองเล่า? บางทีตัวของสวรรค์เองก็ไม่จำเป็นต้องอาศัยเคล็ดวิชาใดๆ กระบวนท่าใดๆ มันก็ได้สร้างชีวิตขึ้นมาโดยตรงแล้ว และสิ่งนี้ก็เหมือนหลี่ชิเย่ที่เก็บเกี่ยวชีวิตโดยตรงอย่างนั้น

“คาดหวังจะมีคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อสักคนจริงๆ” หลี่ชิเย่กล่าว และส่ายหน้าเบาๆ

หลี่ชิเย่ในเวลานี้ไม่ได้มีกลิ่นอายของความตาย เวลานี้ดูไปแล้วเขาก็คือคนเป็นๆ คนหนึ่ง ไม่น่ากลัวเหมือนเมื่อครู่ ในเวลานี้ ต่อให้เวลานี้ดูไปแล้วหลี่ชิเย่ก็คือคนเป็นๆ คนหนึ่ง แม้ว่าตัวเขาดูไปแล้วธรรมดาอย่างยิ่ง ไม่เป็นที่สะดุดตาแม้แต่น้อย แต่ว่า เมื่อมองเห็นเขาแล้ว ทำให้ไม่ว่าใครก็ต้องสั่นเทิ้ม ไม่ว่าใครก็ต้องหวาดกลัวจนขนลุกซู่

หลี่ชิเย่ทำการปัดคอเสื้อเบาๆ ทีหนึ่ง จากนั้นมองดูหวู่ปิงหนิงที่ได้รักษาอาการบาดเจ็บจนหายแล้ว ยิ้มเฉยเมยและกล่าวว่า “ไปเถอะ อย่าเสียเวลาของข้า” กล่าวพลางหันหลังเดินไปทันที

หวู่ปิงหนิง และหลินซิม่อเมื่อได้สติกลับมา จึงติดตามไปทันที

หวู่ปิงหนิงยังดีนิดหนึ่ง ภายในใจของนางได้มีการเตรียมการไว้แล้ว หลี่ชิเย่จะมีพฤติกรรมที่น่าสะเทือนฟ้าอะไรก็ตาม นางก็จะไม่สะเทือนหวั่นไหว ขณะที่หลินซิม่อแม้มีการเตรียมใจไว้แล้ว ยังคงถูกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้หวั่นไหว นี่เป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะปราศจากผู้ต่อกรมากที่สุดที่นางเคยได้เห็นมาชั่วชีวิต การเข่นฆ่าเช่นนี้ก็เป็นภาพที่สยองขวัญมากที่สุดที่นางได้เห็นมาชั่วชีวิตเช่นกัน

เวลานี้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างกลั้นลมหายใจเอาไว้มองส่งการจากไปของหลี่ชิเย่ กระทั่งกล่าวได้ว่าไม่มีใครสักคนที่อยู่ในเหตุการณ์กล้าส่งเสียงออกมา อยากจะให้หลี่ชิเย่รีบๆ ไปจากที่นี่ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

ก่อนที่หลี่ชิเย่จากจากไป ไม่มีใครกล้ากระทำการบุ่มบ่ามใดๆ ทุกคนต่างเกรงกลัวว่าหากมีการกระทำใดที่ไม่เหมาะสมทำให้หลี่ชิเย่โกรธล่ะก็ ถึงตอนนั้นความตายก็จะลงมาเยือนบนหัวของพวกเขาแล้ว

ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดยืนดูจนกว่าพวกหลี่ชิเย่สามคนหายลับไปในที่ที่ห่างไกลแล้วจึงรู้สึกโล่งอกขึ้นมา ไม่รู้มีผู้คนจำนวนเท่าไรที่เสมือนหนึ่งได้เอาของออกจากบ่า

ขณะที่หลี่ชิเย่ยังอยู่ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่รู้สึกว่ามีเงาทมิฬที่น่าสยองขวัญครอบคลุมอยู่ภายในจิตใจของพวกเขา เสมือนหนึ่งขอเกี่ยวข้าวของเทพแห่งความตายลอยอยู่เหนือศีรษะของพวกเขาตลอดเวลาอย่างนั้น ตกใจจนไม่กล้าจะขยับตัว เกรงว่าหากไม่ทันระวังแล้วขอเกี่ยวของเทพแห่งความตายพลันตกลงมา

“โอ้แม่เจ้า ช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน” หลังจากที่พวกของหลี่ชิเย่จากไปแล้ว ในที่สุดมีผู้ที่ร่างสั่นเทิ้มทีหนึ่ง เข่าอ่อนทั้งสองข้า ทรุดตัวลงนั่งก้นจ้ำเบ้าอย่างคนใจไม่สู้

เวลานี้ไม่มีใครหัวเราะเยาะเขาว่าใจเสาะ ความจริงแล้ว มีกี่คนที่อยู่ในเหตุการณ์มิใช่ถูกความน่ากลัวของหลี่ชิเย่ทำให้ต้องเข่าอ่อนกันเล่า?

เมื่อหลี่ชิเย่เดินจากไปไกลแล้ว ไม่มีใครกล้าเดินตามไปอีก แม้ว่าทุกคนต่างรู้ดีว่าภายในเทือกเขาเทือกนี้ต้องมีของดีมากมายอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นกระดูกเต๋า หรือว่าไข่ปี้โซ่ว ที่ตรงนี้จะต้องมีคุณภาพดีกว่าที่อื่นๆ อยู่มากทีเดียว

แต่เวลานี้หลี่ชิเย่ได้เข้าไปแล้ว คนอื่นๆ จึงไม่เกล้าเข้าไปอีก ทุกคนล้วนแล้วแต่เกรงกลัวว่าจะไปหาเรื่องหลี่ชิเย่เข้า ที่ที่มีเทพแห่งความตายอยู่ ใครเล่ายังจะกล้าเข้าไปอีกล่ะ?

“เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว สามระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิจะต้องคลั่งอย่างแน่นอน” เจ้าสำนักของสำนักเจ้าลัทธิแห่งหนึ่งหัวเราะเจื่อนๆ และเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่ายหน้า

ทุกคนต่างไม่รู้สึกตกใจอีกแล้ว ระดับบรรพบุรุษระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิทั้งสามถูกสังหารไปเป็นจำนวนมากถึงเพียงนี้ พวกเขาจะไม่คลั่งได้รึ? พวกเขาต้องไม่ยอมเลิกราอย่างเด็ดขาด มิฉะนั้นล่ะก็ เกรงว่าทั้งสามระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิใหญ่อย่างพวกเขาคงยากจะมีที่ยืนในแดนลัทธิพรรษอีกแล้ว

“เกรงว่าคงต้องอาศัยระดับอมตะลงมือจริงๆ เสียแล้ว” ระดับบรรพบุรุษระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิแห่งหนึ่งเอ่ยขึ้นมาช้าๆ “หากไม่ใช่ระดับอมตะ ก็จะไม่มีสิทธิ์ต่อสู้ชี้ขาดกับหลี่ชิเย่แล้ว ต่อให้เป็นราชันแท้จริงระดับล่างก็ไม่มีสิทธิ์ไปต่อสู้ชี้ขาดกับหลี่ชิเย่ ตามความเห็นของข้า อย่างน้อยก็ต้องมีราชันแท้จริงสี่ลัคนาขึ้นไป หาไม่แล้ว ไม่ว่าใครไปก็เท่ากับยื่นคอไปให้เขาตัด”

คำพูดของระดับบรรพบุรุษผู้นี้ทำให้ทุกคนต้องใจหายใจคว่ำ เทพแท้จริงขั้นสวรรค์ชั้นเก้าก็ใช้การไม่ได้เสียแล้ว ย่อมเป็นการบ่งบอกว่าในระดับเทพแท้จริงนี้จะต้องอยู่ในขั้นอมตะเท่านั้นที่จะสู้กับหลี่ชิเย่ได้ ถ้าหากเป็นอาณาจักรในส่วนของราชันแท้จริง ก็ต้องเป็นราชันแท้จริงที่มีสี่ลัคนาขึ้นไปจึงสามารถไปสู้กับหลี่ชิเย่ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น เขานับว่าน่ากลัวอย่างแท้จริงเลยทีเดียว

“เกรงว่าระหว่างเขากับเทพสงครามมังกรคชาธารจะต้องได้ต่อสู้กันแน่ เป็นที่เฝ้ารอนะเนี่ย” มีระดับเทพแท้จริงที่กลืนน้ำลายแล้วพึมพำขึ้นมา

แดนลัทธิพรรษในยุคปัจจุบันไม่มีระดับราชันแท้จริงแล้ว ในรุ่นของกลุ่มคนรุ่นใหม่ยังไม่มีใครได้รับการแต่งตั้งเป็นราชัน ขณะที่ราชันแท้จริงยุคที่แล้วได้ไปจากแดนลัทธิพรรษนานแล้ว

เวลานี้อาณาจักรของเทพแท้จริงผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูงสุดสมควรเป็นเทพสงครามมังกรคชาธารแล้วล่ะ ยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งแดนลัทธิพรรษ