ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 2841

ตอนที่ 2841 ราชันแท้จริงจินผู่

ภายใต้สายตาจำนวนมาก ราชาพยัคฆ์จำเป็นต้องหยิบเอาผลบัวปฐพีขึ้นมา

“ฮึกินอีกสักลูกจะเป็นไรไป” ราชาพยัคฆ์ส่งเสียงฮึเย็นชาหลังจากหยิบเอาผลบัวปฐพีขึ้นมาแล้ว เขาประเมินตัวเขาเองว่า ต่อให้กินผลไป๋ลู่ตันกั่วอีกสักลูกเขายังคงรองรับได้อยู่แล้ว เวลานี้ผลบัวปฐพีลูกนี้มีฤทธิ์ยาไม่รู้ว่าอ่อนกว่ากันเท่าไรเมื่อเทียบกับผลไป๋ลู่ตันกั่ว คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหากเขาจะกินผลบัวปฐพีลูกนี้ลงไป

ในเวลานี้เอง ราชาพยัคฆ์ได้กัดกินผลบัวปฐพีไปคำหนึ่ง และกลืนลงคอไป

ผลบัวปฐพีหนึ่งคำที่ถูกกลืนลงไปนั้น ไม่เพียงแต่ราชาพยัคฆ์เท่านั้น บรรดานักศึกษาทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์ล้วนแล้วแต่เข้าใจว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะกัดกินอีกสักคำแล้วมันจะเป็นเช่นใดเล่า?

จังหวะที่ผลบัวปฐพีถูกกลืนลงไปคำหนึ่งนั้น ได้ยินเสียงแว้งค์ดังขึ้นเสียงหนึ่ง ในพริบตาเดียวนั่นเอง พลังจรัสที่อยู่ภายในร่างกายของราชาพยัคฆ์พลันเหมือนถูกจุดติดอย่างนั้น

ก่อนหน้านี้ พลังจรัสที่เสมือนดั่งมังกรยักษ์นับพันนับหมื่นตัวที่คำรามอยู่ภายในร่างกายของราชาพยัคฆ์ตลอดมา แต่ว่ายังคงถูกราชาพยัคฆ์สยบเอาไว้ อย่างไรก็ตาม ผลบัวปฐพีหนึ่งคำที่กลืนลงไปพลันทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปโดยพลัน

สิ่งนี้คล้ายน้ำมันถังหนึ่งพลันถูกจุดติดโดยสะเก็ดไฟเพียงเม็ดเดียว เหมือนมังกรยักษ์นับพันนับหมื่นตัวได้ดิ้นจนหลุดจากเครื่องพันธนาการบนตัวในพริบตาเดียวอย่างนั้น

ได้ยินเสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว มองเห็นพลังจรัสทั้งหมดที่อยู่ภายในกายของราชาพยัคฆ์ได้เกิดระเบิดขึ้นในทันที เสมือนดั่งเป็นภูเขาไฟระเบิดอย่างนั้น

“ลดลง…” ราชาพยัคฆ์ถึงกับร้องเสียงดังขึ้นมาด้วยความหวาดผวา สำแดงยันต์สัตว์และคำรามอย่างบ้าคลั่ง ยันต์สัตว์จำนวนนับไม่ถ้วนพลันปกป้องบนตัวของตนในพริบตาเดียว หวังอาศัยสิ่งนี้ไปสยบการระเบิดขึ้นฉับพลันของพลังจรัส

แต่ว่า ในขณะนี้พลังจรัสในกายของราชาพยัคฆ์คล้ายดั่งถังน้ำมันที่ถูกจุดติด เหมือนมังกรยักษ์ที่หลุดจากเครื่องพันธนาการ ไม่สามารถสยบเอาไว้ได้อยู่แล้ว

คร๊าก คร๊าก คร๊าก…เสียงแตกละเอียดดังขึ้น ในพริบตาเดียวนี้เอง ยันต์สัตว์ที่ใช้ปกป้องบนตัวของราชาพยัคฆ์ถึงกับแตกร้าวทีละนิดๆ แสงสว่างพลันสาดส่องออกมาจากภายในร่างกายของเขา ประกายแสงที่เจิดจ้ายิ่งแต่ละสายดุจดั่งแทงทะลุร่างกายของเขาอย่างนั้น

สุดท้าย ได้ยินเสียงปังดังขึ้น ยันต์สัตว์ทั้งหมดที่ถูกนำมาปกป้องร่างกายของราชาพยัคฆ์พลันแตกละเอียดไปทั้งหมด ราชาพยัคฆ์ไม่สามารถสยบพลังจรัสที่บ้าคลั่งและรุนแรงนี้ได้อีกแล้ว ได้ยินเสียงปุดังขึ้น พร้อมกับเลือดสดๆ ที่พุ่งกระฉูดออกมา

พริบตาเดียวนั้นเอง ร่างกายของราชาพยัคฆ์ปรากฏรอยร้าวขึ้นมานับไม่ถ้วน เลือดสดๆ ได้ฉีดพ่นออกจากรอยร้าวโดยตรง ได้ยินเสียงคร๊ากกก คร๊ากกกที่เป็นเสียงแตกร้าวดังขึ้น

ในพริบตาเดียวนั่นเอง มองเห็นร่างกายของราชาพยัคฆ์เหมือนถูกดันให้แยกออก รอยร้าวแต่ละสายถูกดันจนกลายเป็นรอยแผลแต่ละแผล เมื่อพลังจรัสที่ยิ่งใหญ่มหาศาลวิ่งพล่านออกมา เหมือนต้องการดันร่างกายของราชาพยัคฆ์จนแตกละเอียด

“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ไปได้…” นักศึกษาทั้งหมดล้วนแล้วแต่ถูกทำให้ตื่นตกใจมากทีเดียวเมื่อได้มองเห็นภาพเช่นนี้ ถึงกับร้องเสียงดังขึ้นมาด้วยความหวาดผวา

“อาจารย์ ช่วยข้าด้วย…” จังหวะที่ร่างกายของราชาพยัคฆ์ถูกดันจนจะแตกละเอียดในพริบตาเดียวนั้น เขาถึงกับหวาดผวายิ่งนัก ขณะที่ร่างกายของตนกำลังจะระเบิดขึ้นในฉับพลัน เขาได้ร้องเสียงแหลมขึ้นมา

เนื่องจากในพริบตาเดียวนั่นเอง เขารู้สึกได้ถึงพลังจรัสที่พลุ่งพล่านและโหมสาดซัด ไม่เพียงต้องการระเบิดร่างของเขาเท่านั้น ยังจะระเบิดจนชะตาแท้และวิญญาณจนหายวับไปกับตาในพริบตาอีกด้วย

พริบตาเดียวห้วงระหว่างความเป็นความตาย เขาได้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปยังอาจารย์ของตน

พริบตาเดียวนั้นเอง เสียงฮึทุ้มต่ำดังขึ้น โดยที่เสียงฮึทุ้มต่ำนี้ดังก้องไปทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน เสมือนดั่งฟ้าร้องที่ระเบิดขึ้นข้างหูของทุกคน

“โง่เขลา!” เสียงที่หนักแน่นมีพลังเสียงหนึ่งดังขึ้นในฉับพลัน มือขนาดใหญ่ที่มีประกายสีทองวูบวาบลงมาจากท้องฟ้า มองเห็นกฎเกณฑ์สีทองแต่ละสายคล้ายดั่งน้ำตกสวรรค์ที่เทราดลงมา และเข้าครอบตัวราชาพยัคฆ์เอาไว้

จังหวะที่มือขนาดใหญ่ลงมาจากท้องฟ้าโดยพลันนั้น ปรากฏเสียงตูมที่ดังตูมตามไม่ขาดสาย อานุภาพราชันแท้จริงพลันโหมสาดซัด เสมือนดั่งคลื่นยักษ์ที่โหมสาดซัดเข้ามาอย่างนั้น

ในขณะเดียวกัน ได้ยินเสียงปุดังขึ้นเสียงหนึ่ง บนพื้นดินปรากฏเถาวัลย์สีทองแต่ละเส้นผุดขึ้นมา โดยที่เถาวัลย์สีทองแต่ละเส้นคล้ายดั่งหลอมสร้างขึ้นมาจากทองคำ เถาวัลย์แต่ละเส้นเคลื่อนที่ดั่งงูที่รวดเร็วมาก อาศัยความเร็วที่สูงมากเข้าไปพันรอบราชาพยัคฆ์ หวังจะห่อหุ้มร่างกายของราชาพยัคฆ์และทำการสยบพลังจรัสที่อยู่ภายในร่างกายของเขาเอาไว้

“สายไปเสียแล้ว” หลี่ชิเย่ยิ้มเรียบเฉยทีหนึ่ง ขณะมองดูเถาวัลย์สีทองเข้าไปพันกาย

เสียงตูม…ดังสนั่น จังหวะที่เถาวัลย์สีทองยังไม่ทันได้ห่อหุ้มร่างของราชาพยัคฆ์ พลังจรัสภายในกายของราชาพยัคฆ์พลันรวมตัวกันจนถึงจุดวิกฤต และเกิดการระเบิดขึ้นทันที ท่ามกลางเสียงตูมที่ดังขึ้น มองเห็นประกายแสงที่เสมือนดั่งทะเลแห่งดวงดาวที่ไม่มีขอบเขตสิ้นสุดระเบิดขึ้นทันทีอย่างนั้น อนุภาคของแสงนับไม่ถ้วนได้พวยพุ่งไปทั่วฟ้าดิน กลายเป็นคลื่นแสงที่พุ่งโจมตีออกไป

“ไม่…” จังหวะที่ร่างกายของตนเองถูกระเบิดอย่างสิ้นเชิงนั้น ราชาพยัคฆ์ได้ร้องเสียงแหลมขึ้นมา เสียงแหลมของเขาดังก้องไปทั่วฟ้าดิน วินาทีก่อนที่จะตายเขาเปี่ยมไปด้วยความไม่ยินยอม เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ฉับพลันระหว่างความเป็นความตาย แม้ว่าอาจารย์ของเขาลงมือเข้าช่วยก็ไม่สามารถช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ได้ นาทีนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ยินยอมอะไรอย่างนั้น ทำให้เขาผิดหวังมากมายอะไรอย่างนั้น

หลังจากที่เสียงตูมเสียงนี้ดังขึ้นมาแล้ว ฟ้าดินตกอยู่ในความเงียบสงัด ความสว่างทั้งหมดเสมือนดั่งคลื่นจรัสที่พุ่งโจมตีออกมา และโจมตีไปทุกทิศทุกทางในฉับพลันทันที ภาพเช่นนี้สร้างความหวั่นไหวมากเหลือเกิน ทำให้ทุกๆ คนที่อยุ่ในเหตุการณ์ต่างตาค้างพูดอะไรไม่ออก ผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เหม่อลอยกับเหตุการณ์เช่นนี้ และไม่สามารถเรียกสติคืนได้เป็นเวลานาน