ราชันอหังการ Emperor’s Domination จักรพรรดิบรรพกาล นิยาย บท 3121

ตอนที่ 3121 ขวานเบิกฟ้ากับหอกปีศาจแดนอเวจี

ดูเหมือนคำว่าขวานยักษ์ยังไม่เพียงพอที่จะนำมาเปรียบเปรยกับขวานยักษ์ที่พระอาจารย์จินกวงแบกเอาไว้ได้ ควรจะพูดว่ามันคือขวานยักษ์ยักษ์ยักษ์จึงจะเหมาะสมที่สุด

ขณะที่พระอาจารย์จินกวงแบกขวานยักษ์เล่มนี้อยู่นั้น ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกเป็นกังวลอยู่บ้าง ขนาดของขวานยักษ์ที่ใหญ่ยักษ์ ทั้งหนาและหนักขนาดนี้จะทับเอาร่างของพระอาจารย์จินกวงจนกลายเป็นเนื้อบดหรือไม่นะ

โชคยังดีก็คือ แม้ว่าขวานยักษ์เล่มนี้จะมีขนาดใหญ่ยักษ์กว่านี้ เมื่อพระอาจารย์จินกวงแบกไว้บนบ่านั้น เหมือนไม่ได้แบกอะไรเอาไว้อย่างนั้น ดูจะสบายๆ

พระอาจารย์จินกวงหาใช่เป็นผู้ที่เปี่ยมด้วยพละกำลังคนหนึ่ง ยิ่งไม่ใช่เป็นคนที่มีรูปร่างหนาสูงใหญ่กำยำ ตามหลักแล้ว การที่เขาแบกขวานยักษ์เช่นนี้เอาไว้นั้น มันไม่เข้ากันเสียเลยกับคุณสมบัติประจำตัวในฐานะที่เป็นปฐมบรรพบุรุษปราศจากผู้ต่อกรคนนี้ของเขา

แต่พูดไปแล้วก็แปลก เมื่อพระอาจารย์จินกวงแบกขวานยักษ์เล่มนี้ไว้กลับแลดูปรกติยิ่งนัก ให้ความรู้สึกผู้คนเหมือนว่าเป็นไปตามธรรมชาติไม่มีการปรุงแต่ง

ขณะที่พระอาจารย์จินกวงแบกขวานยักษ์เล่มนี้เอาไว้นั้น ความรู้สึกแรกที่ให้กับผู้คนก็คือปราศจากผู้ต่อกร!

ถูกต้อง มันคือความปราศจากผู้ต่อกร เหมือนว่ามีเพียงขวานยักษ์ที่มีขนาดยักษ์ปราศจากผู้เทียบเทียมเล่มนี้จึงรองรับกับความปราศจากผู้ต่อกรของพระอาจารย์จินกวงได้

“ขวานเล่มนี้มีชื่อว่าขวานเบิกฟ้า” พระอาจารย์จินกวงที่แบกขวานยักษ์ที่มีขนาดยักษ์ปราศจากผู้เทียบเทียมเล่มนี้ ยังคงมีท่วงทีที่สง่างามเช่นเดิม เหมือนเป็นไปตามธรรมชาติที่ไม่มีการปรุงแต่ง และกล่าวว่า “นี่คือสิ่งที่ปฐมบรรพบุรุษถงจู่ได้ทิ้งเอาไว้ให้ ขวานเล่มนี้สามารถเบิกฟ้า และผ่าดินได้”

‘ขวานเบิกฟ้า’ ทุกคนต่างรู้สึกว่าไม่มีชื่อใดเหมาะสมมากไปกว่านี้อีกแล้ว เมื่อมองดูขวานเล่มนี้แล้วได้ยินชื่อของมัน เหมือนว่าขวานยักษ์เล่มนี้ถูกสร้างขึ้นก็เพื่อชื่อนี้อย่างนั้น

แต่ว่า ยออฝีมีมือรุ่นอาวุโสที่รู้จักขวานเบิกฟ้านั้นต่างรู้สึกตระหนกในใจ และกล่าวว่า “ขวานเล่มนี้สะเทือนฟ้า ไม่สิ เบิกฟ้า มันสามารถเบิกฟ้าได้จริงๆ!”

ปฐมบรรพบุรุษถงจู่คือระดับปฐมบรรพบุรุษคนหนึ่งของเขาเซียนถงซาน เขาถือกำเนิดในยุคสมัยที่ดึกดำบรรพ์มาก ยุคสมัยที่เขาเกิดนั้นยาวไกลจนกระทั่งทุกคนไม่สามารถสรุปช่วงเวลาที่ถูกต้องได้

ปฐมบรรพบุรุษเขาเซียนถงซานผู้นี้คือระดับปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนผู้หนึ่ง เล่าลือกันว่ามีกำลังความสามารถที่น่าตกใจ หากไม่เป็นเพราะเขาถือกำเนิดในยุคสมัยที่ยาวนานมากเกินไป ไม่แน่นักเขาก็อาจจะถูกจัดให้อยู่ในหนึ่งในสิบยอดปฐมบรรพบุรุษก็เป็นได้

ขวานเบิกฟ้าคืออาวุธปฐมบรรพบุรุษที่ปฐมบรรพบุรุษถงจู่ในครั้งนั้นได้ทิ้งเอาไว้ เขาจะเป็นคนหลอมสร้างขวานเล่มนี้หรือไม่นั้นไม่มีใครล่วงรู้ แต่ว่า ผู้ที่เคยได้ยินชื่อของขวานเล่มนี้ต่างก็รู้ว่า ขวานเล่มนี้มีอานุภาพที่สูงมาก เหนือกว่าอาวุธปฐมบรรพบุรุษทั่วไปมากทีเดียว หนึ่งขวานที่จามลงมานั้นสามารถเบิกฟ้าได้อย่างแท้จริง

“ขวานเยี่ยม…” หลี่ชิเย่มองดูขวานยักษ์ที่สะเทือนเลื่อนลั่นเล่มนี้แล้ว พยักหน้าและเอ่ยชื่นชมคำหนึ่ง

แน่นอน การที่ขวานเล่มนี้สามารถได้รับคำชื่นชมเช่นนี้จากหลี่ชิเย่ได้ ย่อมมีความน่าตื่นตะลึงโดยแท้ จะอย่างไรเสีย หลี่ชิเย่จะมีปฏิกิริยาเรียบเฉยต่ออาวุธปฐมบรรพบุรุษทั่วไป

“เชิญพี่ท่านสำแดงอาวุธออกมา” ท่าทางพระอาจารย์จินกวงหนักแน่นจริงจัง ท่วงท่าดูจะให้ความเคารพนับถือ

“ดูเหมือนจะไม่มีอาวุธใดที่เหมาะมือ” หลี่ชิเย่เกาหัวและกล่าวว่า “เอาเถอะ ข้าจะลองดู” กล่าวพลางยืนมือไปคลำหาทีหนึ่ง

“นี่ออกจะประมาทเกินไปแล้ว” มีผู้ซุบซิบขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ เมื่อมองเห็นท่าทางเช่นนี้ของหลี่ชิเย่

ในทัศนะของคนบางคน โดยเฉพาะอัจฉริยะบุคคลกลุ่มคนรุ่นใหม่ที่เลื่อมใสศรัทธาในพระอาจารย์จินกวงมองว่า นี่เป็นการเสแสร้งแกล้งทำของหลี่ชิเย่ จงใจอวดอ้างตนเอง

“หรือว่าเขาต้องการอาศัยมือเปล่ามาต่อสู้ชี้ขาดกับขวานเบิกฟ้าของพระอาจารย์จินกวงอย่างนั้นรึ?” มียอดฝีมือซุบซิบขึ้นมาด้วยความไม่พอใจยิ่ง

แน่นอน มีระดับบรรพบุรุษบางส่วนไม่คิดว่าเป็นการประมาทของหลี่ชิเย่ เนื่องจากนับตั้งแต่หลี่ชิเย่เข้าสู่ยุทธภพเป็นต้นมา ไม่เคยได้ยินว่าเขาใช้อาวุธ ปรกติล้วนแล้วแต่อาศัยมือเปล่าหมัดล้วนๆ เสียส่วนมาก มียกเว้นเพียงกรณีเดียวก็คือกระบี่ล้างบาปแล้วล่ะ

เสียงตึงดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง เสียงคำรามของหอกยาวดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ในเวลานี้เอง หลี่ชิเย่ได้หยิบอาวุธขึ้นมาถือไว้ในมือเล่มหนึ่ง

“ดูเหมือนการไม่ใช้อาวุธจะเป็นการไม่ให้ความเคารพต่อเจ้า” หลี่ชิเย่หัวเราะ ประเมินหอกยาวที่อยู่ในมือเล่มนี้ และกล่าวว่า “เอาเถอะ เอาหอกยาวเล่มนี้ก็แล้วกัน นับว่าพอใช้ได้อยู่”

แม้ว่าคำพูดนี้ของหลี่ชิเย่จะสร้างความไม่พอใจให้กับผู้คนบางส่วน และทำให้ภายในใจของผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงต้องรู้สึกเสียวสันหลังวาบ รู้สึกตระหนกอยู่ในใจ

จากคำพูดของหลี่ชิเย่ฟังออกได้ว่า ต่อให้ในมือของพระอาจารย์จินกวงจะถือขวานเบิกฟ้า เขาก็สามารถอาศัยมือเปล่ารับมือได้เช่นกันขวานเบิกฟ้า

นับว่าเป็นความมั่นใจตนเองที่สร้างความตระหนกแก่ผู้คนมากเหลือเกิน

มีไม่กี่คนบนโลกนี้ที่กล้าบอกว่าตนเองสามารถอาศัยมือเปล่าล้วนๆ สู้กับพระอาจารย์จินกวงได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเขามีขวานเบิกฟ้าในมือ แต่หลี่ชิเย่กลับมองเป็นเรื่องธรรมดาไม่ได้ให้ความสำคัญ ช่างเป็นเรื่องที่น่ากลัวอะไรอย่างนั้น

เวลานี้สายตาผู้คนจำนวนไม่น้อยได้ตกไปอยู่ที่หอกยาวในมือของหลี่ชิเย่ หอกยาวเล่มนี้มีสีดำสนิท แวดล้อมด้วยไอหมอกผี เหมือนถือกำเนิดขึ้นจากความชั่วร้าย ต่อให้เป็นผู้ที่ไม่มีความรู้ ก็รู้ได้ว่าหอกเล่มนี้คืออาวุธอาวุธร้ายเมื่อได้เห็น

“หอกเล่มนี้กำเนิดที่แดนชั่วร้าย” พระอาจารย์จินกวงก็รู้สึกตกใจระคนกับความแปลกใจ เมื่อมองเห็นหอกยาวที่อยู่ในมือหลี่ชิเย่

“นับว่าเจ้ามีความรู้” หลี่ชิเย่พยักหน้า หัวเราะและกล่าวว่า “หอกเล่มนี้ถือกำเนิดในนรกอเวจีชั่วร้าย เรียกได้ว่าเป็นสุดยอดอาวุธร้าย”

“นรกอเวจีชั่วร้าย!” ผู้คนจำนวนไม่น้อยรู้สึกสะท้านในใจเมื่อได้ยินชื่อนี้ โดยเฉพาะผู้ที่รู้ถึงความอันตรายของสถานที่แห่งนี้แล้ว ยิ่งรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง