ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1242

เกาะโบราณที่จักรพรรดิค้นพบโดยบังเอิญ… สัตว์บนเกาะกราบไหว้บูชาพลังลึกลับจากอวกาศ… หากยังไปไม่ถึงระดับเทวทูต ลำพังการเข้าใจเกี่ยวกับอวกาศก็มากพอจะทำให้ถูกกัดกร่อน… พยายามอย่าขอพรจากเทพแห่งตะเกียงหรือพาไปยังเกาะโบราณนั่น… แคทลียาซึ่งในที่สุดก็ได้รับการตอบสนองจากเดอะฟูล ถึงคราวถอนหายใจโล่งอก

หญิงสาวชำเลืองไปทางตะเกียงวิเศษประทานพรที่ไม่มีการตอบสนองก่อนจะรีบนำไปเก็บ จากนั้นเธอคลี่กระดาษเปล่า นำปากกาออกมาเขียนจดหมายเตือนไปถึงราชินีเงื่อนงำแบร์นาแดตโดยหวังว่าอีกฝ่ายจะให้ความสนใจ

…

กรุงเบ็คลันด์ ภายในหอพักทรุดโทรม

ชายเคราดกคนหนึ่งกำลังนั่งบนเก้าอี้โดยถูกใส่กุญแจมือในท่าไพล่หลัง

ซิลที่ไต่เต้าจนกลายเป็นสมาชิกระดับกลางของ MI9 ด้วยฝีมือตัวเอง กำลังยืนประจันหน้าชายคนดังกล่าวพลางถือมีดสามคมโดยมีลูกน้องสองคนขนาบข้าง จากนั้นก็กล่าวด้วยเสียงหนักแน่น

“พวกเรามีพยานหลักฐานเพียงพอที่จะยืนยันว่าคุณคือหนึ่งในแกนนำการประท้วง หากต้องการให้โทษเบาลง กรุณาร่วมมือโดยการตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา”

ชายเคราดกสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาลก่อนที่ซิลจะเปิดปากพูดเสียอีก และในยามที่เธอพูดจบ จิตใจของมันพลันสั่นสะท้านรุนแรงราวกับถูกฟ้าผ่า ร่างกายเต็มไปด้วยความรู้สึกซาบซ่านประหนึ่งพร้อมปะทุทุกเวลา

ชายเคราดกพยายามข่มความกลัวและอ่อนแอภายในใจ:

“ไม่มีใครยุยงทั้งนั้น ฉันทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ… พวกเธอไม่รู้หรือว่าตอนนี้กรุงเบ็คลันด์กลายเป็นถังดินระเบิดไปเรียบร้อยแล้ว ขอเพียงมีประกายไฟเล็กน้อย ระเบิดก็จะลุกลามไปทั้งเมือง… ในหมู่ประชาชนยังมีประกายไฟที่กล้าเสี่ยงแบบฉันอยู่อีกมาก! ไอ้พวกขุนนางชั่วและพ่อค้ากล้าดียังไงถึงกักตุนอาหารในช่วงที่ชาวเขตตะวันออกอดตายกันทุกวัน! เธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้ ฉันไม่ขอเชื่อคำสัญญาอะไรทั้งนั้น… พวกเราหยุดการประท้วงเพียงเพราะทุกคนได้รับอาหารกลับไปมากมาย”

ขณะซิลเตรียมสอบปากคำเพิ่ม เธอรีบหันหน้าไปยังทิศทางที่มีเสียงประหลาดดังมาจากด้านนอก

เสียงทื่อๆ ทุ่มต่ำที่ซ้อนทับกันดังก้องมาจากระยะไกล

กองทัพของฟุซัค อินทิส หรือไม่ก็เฟเนพ็อตสามารถตีฝ่าแนวรบเข้ามาประชิดกรุงเบ็คลันด์ได้แล้ว? สีหน้าซิลพลันเคร่งเครียด

…

เมื่อกลับถึงดินแดนเทพทอดทิ้ง ไคลน์ที่อยู่บนโลกความจริงพยายามเหยียดมือขวาออกไปเพื่อตรวจสอบว่าตนสามารถอัญเชิญตะเกียงวิเศษประทานพรออกจากสายหมอกแห่งประวัติศาสตร์ได้หรือไม่

เพียงไม่นานก็ยืนยันได้ว่าตนคงมิอาจอัญเชิญ 0-05

อย่างที่คิด สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับเอกลักษณ์ของเส้นทาง… หรือเราควรเรียกว่า ‘แก่นต้นกำเนิด’ ดี? สรุปได้ว่าเทพแห่งตะเกียงเป็นตัวตนระดับสูงที่กำลังถูกผนึก อย่างน้อยก็ระดับทัดเทียมราชาเทวทูต… ไม่มีทางใช้ประโยชน์จากมันได้… ไคลน์ถอนหายใจยาวก่อนจะเพ่งสมาธิเพื่อวางแผนล่าหมาป่าอสูรทมิฬโคทาร์

มันเตรียมความพร้อมอย่างละเอียดและรัดกุม แถมยังมีการทำนายยืนยันบนมิติหมอกอีกหลายครั้ง

แต่ชายหนุ่มยังไม่รีบร้อนลงมือ ยังคงอาศัยช่วงเวลาถัดมาเพื่อตรวจสอบความไม่สมบูรณ์และอุดรอยรั่ว

ไม่กี่วันถัดมา ท่ามกลางดินแดนอันรกร้างและมืดมิด ไคลน์ที่แต่งกายด้วยเสื้อกันลมสีดำพลางถือตะเกียงส่องแสงสีเหลือง เหยียดแขนขวาออกไปคว้าบางสิ่งด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ทันใดนั้นเอง สายฟ้าผ่าลงมาจากเบื้องบนและมอบแสงสว่าง

ไคลน์ดึงร่างหนึ่งออกจากความว่างเปล่า ไม่ใช่ใครนอกจากตัวมันเองที่กำลังถือไม้เท้าดวงดาวมายาและตะเกียง

ทันทีหลังจากนั้น ร่างต้นของชายหนุ่มเข้าไปหลบในสายหมอกแห่งประวัติศาสตร์ช่วงก่อนยุคสมัยที่หนึ่ง เป็นการซ่อนตัวภายในซากเมืองโบราณที่ซ้อนทับหลายชั้น

ภาพฉายของไคลน์มีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที จากนั้นก็จินตนาการถึงหนึ่งในสถานที่ที่เพิ่งไปสำรวจมาเพื่อให้ไม้เท้าดวงดาวพาไปส่ง

จุดดังกล่าวอยู่ไกลจากตำแหน่งของร่างต้นมากโข ชนิดที่ต่อให้เกิดความผิดปรกติกับภาพฉาย แต่อีกฝ่ายก็จะไม่มีทางระบุพิกัดของร่างต้นไคลน์บนโลกความจริงได้แม่นยำ

สำรวจสภาพแวดล้อมสักพัก ไคลน์ได้พบกับท้องลำธารที่เหือดแห้งและหินก้อนใหญ่ซึ่งเด่นตระหง่านในความมืดราวกับสัตว์ประหลาด จากนั้นก็รีบสลายไม้เท้าดวงดาวทิ้งด้วยการสะบัดมือแผ่วเบา

ถัดมามันเดินไปทางหินใหญ่ วางตะเกียงลงและเริ่มเปล่งพระนามเต็มอันศักดิ์สิทธิ์เป็นภาษาคนยักษ์

“เจ้าแห่งความมืดที่อาศัยอยู่ในประวัติศาสตร์”

“ร่างอวตารของมหาปาฏิหาริย์”

“เทพผู้ถือครองพลังแห่งความปรารถนา…”

นี่คือพระนามเต็มอันทรงเกียรติของหมาป่าอสูรทมิฬที่ไคลน์ทราบมาจากเทพธิดารัตติกาล แม้ว่าสัตว์ในตำนานชนิดนี้อาจเลิกใช้ชื่อดังกล่าวไปนานแล้วหรือไม่ก็เปลี่ยนแปลงรายละเอียดบางจุด แต่ในเชิงศาสตร์เร้นลับก็ยังคง ‘พุ่งเป้า’ ไปถึงโคทาร์เช่นเคย

…

ภายในปราสาทโบราณที่อยู่ลึกเข้าไปในเทือกเขา

คนยักษ์ เอลฟ์ มนุษย์ และแวมไพร์กำลังทำหน้าที่เป็นคนสวน พ่อครัว คนรับใช้ สาวใช้ และองครักษ์ พวกมันสามารถแสดงสีหน้าซับซ้อนและมักกระซิบคุยกันในยามที่เดินสวน ทำให้ดูเหมือนยังมีชีวิตประสติปัญญา

แต่พวกมันจะเฉื่อยชาลงทันทีที่กลับถึงห้อง ดวงตาหยุดกลอกไปมา ร่างกายถูกแขวนห้อยลงมาจากเพดาน

ณ ส่วนลึกของปราสาท ภายในห้องโถงที่แหล่งแสงสว่างเดียวคือสายฟ้าจากด้านนอก ร่างขนาดมหึมากำลังนอนภายในความมืด

ร่างกายของมันดูคล้ายกับเนินเขาขนาดเล็กที่ปกคลุมไปด้วยขนสั้นสีดำ รูม่านตาสีดำสนิทกินพื้นที่มากถึงหนึ่งในสามของดวงตา บริเวณหน้าผากมีกระจุกขนสีเทาอ่อน รูปทรงศีรษะเหมือนหมาป่าดุร้ายตัวใหญ่

ไม่ใช่ใครนอกจากเทพแห่งความปรารถนา หมาป่าอสูรทมิฬโคทาร์

ทันใดนั้น หมาป่าอสูรซึ่งตัวใหญ่กว่าคนยักษ์ทั่วไปพลันเงยหน้าขึ้น ขนสั้นสีดำทุกเส้นของมันเริ่มขยับไปมาพร้อมกับการกลับมาทำงานอีกครั้งของบรรดาคนรับใช้ภายในปราสาท

โคทาร์เอียงคอพลางกลอกตาเล็กน้อยประหนึ่งกำลังเงี่ยหูฟังบางสิ่ง

ในวินาทีถัดมา มันอ้าปากคำรามเงียบเพื่ออัญเชิญ ‘ตัวเอง’ อีกร่างหนึ่งออกมา

ทันทีที่หมาป่าอสูรทมิฬปรากฏกาย ร่างต้นของโคทาร์กระโจนเข้าไปในสายหมอกและรีบวิ่งตรงไปยังจุดแสงหนึ่งในยุคสมัยที่สอง

นี่คือหนึ่งในชิ้นส่วนลับทางประวัติศาสตร์ที่มันทราบ

วินาทีถัดมา ไคลน์อ้าปากท่องพระนามเต็มของเทพอีกตน

“พระองค์ผู้รังสรรค์ทุกสรรพสิ่ง”

“ผู้คอยปกครองจากด้านหลังเงามืด”

“ผู้เป็นรากฐานแห่งความเสื่อมทรามทั้งปวง!”

รูม่านตาของหมาป่าอสูรทมิฬเบิกกว้างเล็กน้อย มันไม่เข้าใจว่ามนุษย์ภายในจุดแสงสวดวิงวอนต้องการทำสิ่งใด

ก่อนจะได้ข้อสรุป มันได้ยินไคลน์ท่องชื่อที่สาม

“เข็มนาฬิกาผู้คอยก่อกวนกระแสเวลา”

“เงาดำผู้ท่องไปทั่วชะตากรรม”

“ร่างอวตารแห่งการกลั่นแกล้งและหลอกลวง…”

อามุนด์… มันกำลังสวดวิงวอนถึงอามุนด์… หมาป่าอสูรทมิฬไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าอีกฝ่ายต้องการทำสิ่งใด เพียงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลอย่างเลือนรางและคิดจะสลายจุดแสงแห่งการสวดวิงวอนทิ้งไป

ทันใดนั้นเอง มันเห็นชายหนุ่มคนดังกล่าวเงยหน้าขึ้นและยกมุมปากยิ้ม

ตามด้วยการหยิบแว่นตาขาเดียวขึ้นมาสวมบนดวงตาข้างขวา

ภาพฉายของไคลน์แปรเปลี่ยนเป็นร่างโคลนของอามุนด์หลังจากเอ่ยนามอีกฝ่ายไปเพียงครั้งเดียว!

แทบจะในเวลาเดียวกัน หมาป่าอสูรทมิฬรู้สึกคล้ายกับอีกฝ่ายกำลังมองทะลุจุดแสงแห่งการสวดวิงวอนมายังภาพฉายของตนได้โดยตรง จากนั้นก็มองผ่านภาพฉายเข้ามาในสายหมอกแห่งประวัติศาสตร์และมองมาถึงร่างต้น

มันรีบดับไฟจุดแสงสวดการวิงวอนโดยปราศจากความลังเล

ณ สายหมอกแห่งประวัติศาสตร์ ภายในเมืองโบราณเก่าแก่ ไคลน์พยุงตัวยืนพร้อมกับวาดภาพหนึ่งในใจ

ไม่กี่วินาทีก่อนที่ฉากดังกล่าวจะเป็นรูปเป็นร่าง ชายหนุ่มรีบตัดการเชื่อมต่อกับภาพฉายเพื่อมิให้อามุนด์เสด็จเยือนลงมาด้านข้าง

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ พฤติกรรมสุดประหลาดของชายหนุ่มมีเจตนาเพื่อทำให้หมาป่าอสูรทมิฬเกิดความสับสน ชายหนุ่มต้องการประวิงเวลาให้อีกฝ่ายยังคงเฝ้ามองต่อไปแม้จะทราบว่าผู้สวดวิงวอนเป็นเพียงภาพฉาย เพราะนั่นจะยิ่งทำให้ไคลน์มีเวลาเฝ้ามองจากปราสาทต้นกำเนิดนานขึ้น

ปิดท้ายด้วยการสวดวิงวอนถึงอามุนด์ ไคลน์อาศัยการเสด็จเยือนของเทพแห่งการหลอกลวงรายนี้เพื่อปกปิดการกัดกร่อนแบบย้อนกลับที่ปราสาทต้นกำเนิดกระทำต่อหมาป่าอสูรทมิฬ!

หรือถ้าอามุนด์ไม่ตอบโต้และทำเพียงเฝ้ามองจากวงนอก ไคลน์ก็เตรียมแว่นตาขาเดียวไว้สำหรับตบตาโคทาร์แล้ว

…………………………………