ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1315

จัสมินเชื่อว่าตนควรหวาดกลัว แต่เมื่อได้เผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่ตำรวจหญิงเบื้องหน้า ภายในใจกลับแทบไม่เกิดอารมณ์รุนแรง คล้ายกับหลังจากผ่านความเสียใจมาเป็นเวลานาน ร่างกายและจิตใจสงบลงโดยไม่รู้ตัว

“ได้สิ พวกคุณอยากรู้เรื่องอะไร” หลังจากชำเลืองพ่อแม่ที่กำลังเผยสีหน้าสับสน หญิงสาวถามเจือความลังเล

ตำรวจหญิงผู้มีตำแหน่งเป็นสารวัตรชี้ไปทางประตูห้อง

“เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”

เธอไม่ได้บอกให้พ่อแม่ของจัสมินออกไป แค่สั่งให้ตำรวจสองนายซึ่งมาด้วยกันคอยเฝ้าประตู

หลังจากประตูห้องปิดลง หญิงสาวดึงเก้าอี้กลมหยาบๆ มานั่งด้วยท่าทีผ่อนคลาย

ฉากดังกล่าวทำให้ความเครียดของจัสมินและพ่อแม่ลดลง

“เรียกฉันว่ามาดามเกรย์ก็ได้” เจ้าหน้าที่ตำรวจแนะนำตัวเอง จากนั้นก็ชี้ไปทางเก้าอี้อีกตัวและเตียงนอกห้อง “เชิญนั่ง”

เมื่อทุกคนในห้องนั่งลง เกรย์ยิ้มและพูดกับจัสมิน

“ดิฉันได้รับรายงานว่า ไม่นานมานี้มีเหตุการณ์เหนือธรรมชาติเกิดขึ้นกับคุณ ยกตัวอย่างเช่น ผู้ชายรอบตัวมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะมีกิจกรรมทางเพศกับคุณให้ได้ เป็นอารมณ์รุนแรงจนผิดวิสัย… ไม่ได้หมายความว่าในกลุ่มคนเหล่านั้นไม่มีคนชั่วปะปนอยู่ เพียงแต่อัตราส่วนสูงผิดจากปรกติ สูงจนชวนให้ประหลาดใจ”

กล่าวถึงตรงนี้ เกรย์กวาดตาไปทั่วใบหน้าจัสมิน

“เท่าที่ดิฉันทราบ คุณได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเหตุไฟไหม้ระหว่างสงคราม ใบหน้าเสียโฉมจนมิอาจรักษา แต่ปัจจุบัน ฉันกลับมองไม่เห็นภาวะดังกล่าวแม้แต่น้อย คุณมีสิ่งใดต้องการพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม”

จัสมินเริ่มเครียดอีกครั้ง ไม่กล้าปิดบังสิ่งใด กล่าวออกไปด้วยท่าทีตื่นตระหนก

“เมื่อคืน ฉันออกไปร่วมงานเทศกาลที่จัตุรัสเทศบาล ระหว่างเดินผ่านถนนเส้นหนึ่ง ฉันได้พบกับนักมายากลผู้เรียกตัวเองว่าเมอร์ลิน·เฮอร์มิส เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นผู้ประดิษฐ์เครื่องจักรที่ชื่อ ‘เครื่องแจกพรอัตโนมัติ’ เพียงหยอดเหรียญหนึ่งเพนนีลงไป กระซิบความปรารถนา และหมุนคันโยก ความปรารถนาก็จะกลายเป็นจริง… เขาบอกว่าฉันเป็นลูกค้ารายแรก จึงได้ทดลองใช้งานฟรีหนึ่งครั้ง จ…จากนั้น ร่างกายของฉันก็กลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน ราวกับบาดแผลที่ผ่านมาไม่เคยเกิดขึ้น… คุณตำรวจ นี่คือความจริง คุณต้องเชื่อฉัน”

กล่าวจบ เธอมองไปทางมาดามเกรย์และผู้ช่วย จากนั้นก็มองพ่อแม่เพื่อขอให้ทั้งสองช่วยยืนยัน

ทว่า พวกมันยืนกรานอย่างชัดเจน:

“จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง? โลกนี้ไม่มีทางมีเครื่องจักรที่ตอบสนองความปรารถนาของผู้อื่นโดยอัตโนมัติ… ไม่มีทางที่เรื่องดีๆ จะเกิดขึ้นได้ด้วยเงินแค่หนึ่งเพนนี… แถมลูกค้ารายแรกยังใช้งานฟรีอีก!”

เกรย์และผู้ช่วยมิได้เปลี่ยนสีหน้า ทำให้จัสมินยากจะคาดเดาว่าพวกมันเชื่อหรือไม่

“เล่าต่อได้” เมื่อเห็นเธอหยุด เกรย์พยักหน้าให้กำลังใจ

จัสมินเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ ประกอบด้วยการพาตัวเองกลับบ้านเพื่อหาเศษเหรียญ ขอพรให้พ่อแม่กลับมาแข็งแรง และขอพรให้ตัวเองสวย จากนั้นก็ปิดท้ายด้วย:

“ตอนนั้นฉันสวยขึ้นมากจริงๆ สวยจนละสายตาไม่ได้เลย มันทำให้ฉันได้รับน้ำใจจากผู้คนรอบข้างอย่างล้นหลาม แต่แล้ว ฉันค่อยๆ หวาดกลัวสายตาจากผู้ชายรอบตัว… หลังจากนั้น พ่อแม่จำฉันไม่ได้และไล่ฉันออกจากบ้าน ฉันกลัวมาก กลัวมากจริงๆ … ในท้ายที่สุด ฉันกลับไปยังถนนเส้นเดิมและขอพรข้อที่สาม จริงสิ มิสเตอร์เมอร์ลิน·เฮอร์มิสบอกว่าพรข้อแรกไม่นับ เพราะเป็นรอบทดลองใช้ ไม่รวมอยู่ในกฎห้ามขอพรเกินสามข้อ… สรุปก็คือ ฉันขอให้กลับไปมีใบหน้าแบบเดิม และเดินทางกลับมาที่นี่จนได้พบกับทุกคน”

ได้ยินเช่นนั้น พ่อแม่ของจัสมินหวนนึกถึง ‘โจร’ สาวสวยเมื่อคืน

จากนั้น พวกมันพบว่าสุขภาพของตนดีขึ้นจากเมื่อก่อนอย่างเห็นได้ชัด สายตาดีขึ้น แขนมีเรี่ยวแรง ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

พวกมันเริ่มเชื่อคำอธิบายของจัสมิน แต่ขณะเดียวกันก็ยิ่งทวีความหวาดกลัว ประหนึ่งได้พานพบปีศาจตามตำนานเมือง

เกรย์พยักหน้ารับอ่อนโยน

“ดิฉันเคยพบเจอหลายสิ่งที่อยู่เหนือจินตนาการมนุษย์ แต่ขอสารภาพตามตรงว่า นี่คือครั้งแรกที่ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเครื่องแจกพรอัตโนมัติ… เมื่อเทียบกับตะเกียงวิเศษประทานพรและบ่อน้ำแห่งการอธิษฐานตามตำนานเมือง เรื่องนี้เป็นไปในทำนองเดียวกัน แต่ฟังดูสมัยใหม่กว่า”

เว้นวรรคสักพัก สีหน้าของเกรย์เริ่มขึงขัง

“ในฐานะผู้บังคับใช้กฎหมายมากประสบการณ์ ฉันจะมอบคำแนะนำให้คุณสามข้อ: ประการแรก ห้ามเชื่อในเรื่องทำนองเดียวกันอีกเป็นอันขาด ในหลายกรณี การเติมเต็มความปรารถนาอย่างง่ายดายมักมาพร้อมหายนะใหญ่หลวง ไม่ผิดนักที่จะเรียกว่าเป็นการล่อลวงจากปีศาจ”

จัสมินพยักหน้าหนักแน่น เป็นนัยว่าเธอไม่กล้าทำอีกแล้ว – ประสบการณ์ล่าสุดยังทำให้เธอผวามาจนถึงปัจจุบัน

“ประการที่สอง รีบไปที่วิหารโดยเร็ว สารภาพสิ่งนี้กับบิชอปและขอให้เขาช่วยชำระล้าง” เกรย์กวาดสายตาไปรอบตัว “ไปทั้งครอบครัว”

เมื่อเห็นว่าจัสมินและพ่อแม่ต่างคิดที่จะไปอยู่แล้ว เกรย์จ้องจัสมินและพูดอีกครั้ง

“แผนกของฉันยังขาดเจ้าหน้าที่ฝ่ายพลเรือน คุณสามารถเข้าทำงานกับเราได้ ด้วยวิธีนี้ ฉันจะถือโอกาสจับตามองคุณและคอยช่วยเหลือได้ทันท่วงที สำหรับค่าจ้าง คุณจะได้ในอัตราเดียวกับข้าราชการ”

ค่าจ้างเท่าข้าราชการ… ได้รับความคุ้มครอง… มีแต่ได้กับได้ไม่ใช่หรือ? จัสมินถามอย่างไม่เชื่อหู