ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1337

ทันใดนั้น เวนเดลล์ตระหนักว่าน่องของมันกำลังสั่นระริก ประหนึ่งมิอาจรองรับน้ำหนักตัวได้อีกต่อไป

หลังออกจากยูโทเปีย มันเคยจินตนาการถึงผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด นั่นคือการตายอย่างกะทันหันและไร้เหตุผล

อย่างไรก็ดี มันไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบกับผู้คนของยูโทเปีย ภายในกรุงเบ็คลันด์อันกว้างใหญ่

แถมอีกฝ่ายยังชักชวนให้กลับไปยังยูโทเปียอีกครั้ง

สำหรับเวนเดลล์ นี่คือฝันร้ายสุดสะพรึง และการที่ยังไม่สติแตกไปในทันที คือเครื่องพิสูจน์ว่าจิตใจของมันเข้มแข็งเพียงใด

เวนเดลล์เผยท่าทีกระอักกระอ่วนอย่างสงวนกิริยา

“ช่วงนี้ผมงานยุ่ง…”

ตำรวจชื่อไบลส์กล่าวต่อ

“การพิจารณาคดีจะเกิดขึ้นในอีกสองสัปดาห์ นี่คือเอกสารที่เกี่ยวข้อง”

ขณะพูด มันยื่นเอกสารในมือให้เวนเดลล์

ใจจริง เวนเดลล์ไม่อยากรับ แต่ก็จำต้องทำ

ไบลส์ก้าวถอยหลัง

“สิ่งนี้มีอนาคตของหญิงสาวคนหนึ่งเป็นเดิมพัน ผมหวังว่าคุณจะเป็นพยานให้เธอได้”

“ผมไม่รับปาก…” เวนเดลล์ตอบแบ่งรับแบ่งสู้

ไบลส์ไม่กล่าวเพิ่มเติม เพียงก้มศีรษะคำนับและกล่าว

“ผมจะรอคุณที่ยูโทเปีย หวังว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง”

กล่าวจบ มันหันหลังกลับ เดินออกจากบ้านตรงไปทางถนน

ระหว่างนั้น คล้ายกับเวนเดลล์ถูกแช่แข็งเป็นรูปปั้น มันเอาแต่ยืนแข็งทื่อโดยไม่กะพริบตา

ผ่านไปราวสิบวินาที ประหนึ่งมันเพิ่งตื่นจากฝันร้าย ร่างกายปราศจากเรี่ยวแรงจนล้มลงโดยใช้มือขวาพิงประตู

เมื่อสักครู่ มันหวาดกลัวจากก้นบึ้ง กังวลว่าไบลส์จะใช้กำลังบังคับพากลับไปยังยูโทเปียที่ไม่มีอยู่จริง

และถ้าเป็นเช่นนั้น เวนเดลล์ไม่มีทางเดาได้ว่าตนจะกลับออกจากยูโทเปียได้อีกหรือไม่ บางทีอาจหายตัวไปตลอดกาล

เมื่อเทียบกับการตายอย่างกะทันหัน จุดจบอันน่าสะพรึงและยากคาดเดา ทำให้มันยิ่งทวีความหวาดผวา

ต้องรีบแล้ว รีบแจ้งไปยังเบื้องบน! บอกให้พวกเขาจับกุมตำรวจจากยูโทเปียและสอบสวนเกี่ยวกับเมืองประหลาดนั่น จากนั้นก็หาวิธีแก้ปัญหาที่เหมาะสมที่สุด! เวนเดลล์ได้สติกลับมา พยายามมองหาเรื่องดีในเรื่องร้าย และเตรียมแจ้งเจ้าหน้าที่ MI9 ที่คอยเฝ้าจับตามองตน

แต่ทันใดนั้นเอง มันฉุกคิดถึงปัญหาสำคัญ ในบทสนทนาเมื่อครู่ มันไม่พยายามหาโอกาสส่งสัญญาณบอกกับเจ้าหน้าที่ MI9 ที่ซุ่มดูอยู่ว่าตำรวจนายนี้มีปัญหา หรือไม่พยายามประวิงเวลาจนอีกฝ่ายพบความผิดปรกติ และยังไม่ได้ใช้ความเป็นมืออาชีพของเจ้าหน้าที่ข่าวกรองเพื่อถามกลับไปว่า ไบลส์พักอยู่ในโรงแรมใด และเตรียมกลับรถไฟรอบไหน

มันตกใจและลนลานเสียจนเอาแต่ตอบโต้ไปตามจิตใต้สำนึก เลือกทางที่ปลอดภัยกับตัวเองที่สุด

คิดถึงตรงนี้ เวนเดลล์เดินออกจากประตูบ้าน มองไปยังทิศทางที่ไบลส์ตรงไป แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของอีกฝ่าย

ตำรวจจากยูโทเปียรายนี้กลมกลืนเข้ากับรถม้าและคนเดินถนนเรียบร้อยแล้ว

เวนเดลล์ถอนสายตากลับ จ้องเอกสารในมือด้วยความไม่สบายใจ

“หลังจากนี้สองสัปดาห์ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราไม่ไปเป็นพยานที่ยูโทเปีย?”

ยิ่งเวนเดลล์ครุ่นคิด มันก็ยิ่งทวีความหวาดกลัว แข้งขาอ่อนแรงลงอีกครั้ง ก่อนจะรีบส่งสัญญาณบอกเพื่อนร่วมงานที่คอยซุ่มดูอยู่เพื่อแจ้งความผิดปรกติ

…

เขตตะวันตก บ้านเลขที่ 9 ถนนเบลลอตโต้

หลังทราบจากบาร์เทนเดอร์ว่า มีชาวยูโทเปียเดินทางมายังเบ็คลันด์ ซิลตกใจเจือสับสน

ก่อนหน้านี้ เธอเคยสันนิษฐานเบื้องต้นไว้ว่า ยูโทเปียคงซ่อนอยู่ในที่ลับ หรือไม่ก็เป็นเมืองกึ่งจริงกึ่งมายา ทางเข้าออกเป็นแบบสุ่ม เพื่อให้บุคคลภายนอกเข้าไปและกลับออกมาได้

ส่วนคำถามที่ว่า เหตุใดถึงต้องให้บุคคลภายนอกผ่านเข้าออก เธอเขาว่าคงเป็นเงื่อนไขของพิธีกรรม

ดังนั้น ตามความเข้าใจของหญิงสาว ชาวยูโทเปียจึงไม่ควรออกจากบ้านเกิดมายังโลกภายนอก

นี่ก็เป็นข้อกำหนดของพิธีกรรม? ชาวเมืองเป็นใครกันแน่? สาวกมิสเตอร์ฟูล? พวกพ้องของเกอร์มัน·สแปร์โรว์? หลังจากสอบถามรูปลักษณ์ของตำรวจยูโทเปียที่มาเยือน ซิลเดินทางกลับสำนักงานใหญ่ MI9 เนื่องจากยังขาดข้อมูลเพิ่มเติม พลางลังเลว่าจะส่งลูกน้องออกไปสืบสวนขยายผลดีหรือไม่

เธอไม่แน่ใจว่ามิสเตอร์เวิร์ลต้องการให้เกิดผลลัพธ์ดังกล่าวไหม ด้วยเกรงว่านั่นอาจกระทบกับพิธีกรรมของอีกฝ่าย

หลังจากเดินวนเวียนภายในห้องทำงานสักพัก ซิลวางแผนสวดวิงวอนถึงมิสเตอร์ฟูล ให้อีกฝ่ายช่วยถ่ายทอดคำถามไปถึงเดอะเวิร์ล

เมื่อกลับมายังเก้าอี้ สายตาซิลกวาดไปเห็นเอกสารบนโต๊ะ

เป็นรายงานการสืบสวนจากลูกน้องทั้งสองคนของเธอ แง่หนึ่งเป็นการยืนยันว่าผู้โดยสารที่กลับถึงกรุงเบ็คลันด์ปราศจากปัญหา อีกแง่หนึ่งเป็นข้อสงสัยเกี่ยวกับการหายตัวไปของผู้โดยสารบางคน

ผู้โดยสาร… ซิลหรี่ตาลงเล็กน้อย อาศัยสัญชาตญาณของตนเพื่อคาดเดา:

ชาวยูโทเปียคนนั้นมาที่เบ็คลันด์เพราะจุดประสงค์บางอย่าง ไม่ใช่การหลบหนีออกมา และบางที จุดประสงค์ที่ว่านั่นอาจเกี่ยวข้องกับผู้โดยสารที่กลับจากยูโทเปีย…

หรือว่า… ซิลฉุกคิดบางสิ่งได้ รีบนั่งลงและเตรียมสวดวิงวอน

ทันใดนั้นเอง เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

“…เชิญ” ซิลลังเลสักพักก่อนจะตอบ

เมื่อประตูเปิดออก ซิลเห็น ‘ล็อก’ เจ้าของเคราแพะและเวนเดลล์ พยานในเหตุการณ์ยูโทเปีย

“พันเอก เวนเดลล์ได้พบคนจากยูโทเปีย อีกฝ่ายมาเยี่ยมถึงหน้าบ้าน!” ล็อกกล่าวตะกุกตะกัก

มันเองก็ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น