ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 1342

ในวินาทีนี้ ออเดรย์ฉุกคิดได้ว่า บางทีการ ‘แทรกแซงชะตากรรม’ อาจไม่ได้ทำเพื่อให้เธอเดินทางไปยังหมู่บ้านฮาร์ตลาร์คเพื่อสืบสวนประเพณีการบูชามังกรโดยตรง แต่เป็นการทำให้เธอฉุกคิดว่ามีบางสิ่งผิดปรกติ จึงต้องสร้างความขัดแย้งด้วยการใช้ ‘บุคลิกเสมือน’ เพื่อเปลี่ยนความคิดพี่ชายทั้งสองคน จนกระทั่งบุคลิกเสมือนดังกล่าวถูกตรวจพบโดยมังกรจิต เนื่องจากมีตราประทับของเมืองแห่งปาฏิหาริย์เลฟซิดอยู่

แม้จะอยู่ฝ่าย ‘วางกับดัก’ แต่ออเดรย์ก็อดผวาไม่ได้ เพราะต้องยอมรับว่า หากต้องการให้แผนนี้ประสบความสำเร็จ ผู้ลงมือต้องเข้าถึงจิตใจของเหยื่ออย่างถ่องแท้ และเมื่อตระหนักว่าตนถูกอ่านออกอย่างทะลุปรุโปร่ง จึงเป็นธรรมดาที่จะอกสั่นขวัญแขวน

ต้องไม่ลืมว่า ในเวลานั้น ครึ่งเทพลำดับ 4 อย่างออเดรย์มั่นใจว่าเหตุการณ์รอบตัวดำเนินไปตามความต้องการของตน ทุกสิ่งราบรื่นและเหมาะสมโดยที่มิอาจตระหนักถึงการถูกใช้เป็นเหยื่อล่อ

มังกรจิตขยับปีกยักษ์ซึ่งห่อหุ้มด้วยผิวหนัง สายตาก้มมองออเดรย์ในชุดคลุมสีเงินก่อนจะกล่าว

“ที่นี่คือวงกตความฝันซึ่งสร้างจากหลากหลายความฝัน ต่อให้ผู้วางกับดักจะลงมาเยือนด้วยตัวเอง ก็ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะหาห้องนี้พบ และข้าจะไม่แช่อยู่ที่นี่นานนัก”

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเองก็ตระหนักถึงกับดัก แต่มองว่าคุ้มค่าที่จะเสี่ยง

วงกตความฝัน… เป็นพลังของนักสานฝัน หรือพลังใดพลังหนึ่งซึ่งเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ? ออเดรย์สลัดความคิดฟุ้งซ่าน ถามอีกฝ่ายอย่างใจเย็น

“อยากทราบเรื่องใด”

มังกรยักษ์สีเทาอ่อนพึมพำ

“ข้าชื่ออาริฮ็อก หนึ่งในสามมังกรโบราณที่ยังหลงเหลือ”

ความหมายก็คือ เขาเป็นหนึ่งในสามมหามังกรที่รอดชีวิตมาจากยุคสมัยที่สอง และปัจจุบันแทบไม่หลงเหลือมหามังกรอีกแล้ว มีเพียงลูกหลานที่ยังคอยสืบสายเลือดจากยุคสมัยเทพบรรพกาล? ออเดรย์พยักหน้าแผ่ว ไม่ขัดจังหวะคำพูดอีกฝ่าย

ด้านหลังหญิงสาว ท่ามกลางดินแดนอันรกร้างซึ่งมีวัชพืชสีเขียวเข้มปกคลุม ประตูไม้บานหนึ่งกำลังลอยเหนือพื้นโดยปราศจากการค้ำจุน

อาริฮ็อกไม่มัวยืดเยื้อ หลังจากแนะนำตัวเอง มันตั้งคำถาม

“เจ้าพบเลฟซิดที่ไหน”

ออเดรย์เตรียมคำตอบนี้ไว้นานแล้ว จึงตอบอย่างเยือกเย็น

“ในหนังสือนามว่า การเดินทางของกรอซาย กล่าวกันว่ามันถูกสร้างโดยราชามังกรแอนเคอร์เวล”

“กรอซาย…” อาริฮ็อกไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน หลังจากทวนกับตัวเอง มันถามต่อ “เป็นหนังสือแบบใด”

ออเดรย์เจ้าของผมสีทองพาดบ่า อธิบายกระชับ

“ภายในหนังสือมีโลกที่ใกล้เคียงความเป็นจริง หนังสือสามารถดูดบุคคลที่มีคุณสมบัติเหมาะสม หรือไม่ก็คนที่นำเลือดป้ายลงบนปก เข้าไปในโลกดังกล่าว และขังพวกเขาไว้ในโลกนั้น”

อาริฮ็อกเงียบไปสักพัก

“ในโลกของหนังสือมีทะเลจิตใต้สำนึกรวม?”

“ใช่” ออเดรย์ตอบด้วยความมั่นใจ “เมืองแห่งปาฏิหาริย์ที่ดิฉันเคยเห็น อยู่ในส่วนลึกของทะเลจิตใต้สำนึกรวมภายในหนังสือ”

อาริฮ็อกหายใจดังขึ้นเล็กน้อย

“คุณเห็นอะไรในเลฟซิดบ้าง”

ออเดรย์นึกทบทวนสักพักก่อนจะเล่า

“เมืองที่เต็มไปด้วยต้นเสาขนาดมหึมาและพระราชวังอันงดงาม… นอกจากนั้น ดิฉันยังมีโอกาสได้เข้าไปในตำหนักของราชามังกร ซึ่งความคิดของทุกสิ่งมีชีวิตจะสะท้อนออกมาเป็นเสียง ดิฉันเรียกที่นั่นว่าโถงแห่งความจริง… ลึกเข้าไปในโถงแห่งความจริง ด้านหลังบัลลังก์ของราชามังกรมีประตูทองแดงโบราณปริศนาตั้งอยู่ ดิฉันไม่ทราบว่ามันผนึกสิ่งใดไว้ แต่มั่นใจว่าอันตรายมาก จึงไม่กล้าเข้าใกล้”

ออเดรย์เล่าความจริงทั้งหมด แต่มิได้เอ่ยถึงมิสเตอร์เวิร์ล มิสเตอร์สตาร์ และข้อสันนิษฐานส่วนตัว

มังกรโบราณ อาริฮ็อกเงียบไปพักใหญ่ คล้ายกับกำลังไตร่ตรองในบางสิ่ง หรือไม่ก็วิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันของเลฟซิด

ระหว่างนี้ ศีรษะของมันก้มต่ำลง ราวกับเตรียมนำร่างลงจากยอดเสายักษ์ที่สูงกว่าร้อยเมตร

ขณะออเดรย์กำลังประหม่ากับฉากไม่ชอบมาพากลตรงหน้าและเตรียมถามบางสิ่ง อาริฮ็อกเงยหน้าขึ้น

ดวงตาสีทองแนวตั้งของมันทวีความเย็นชามากขึ้นทุกขณะ จนกระทั่งเปล่งเสียงดังกังวานไปทั่วดินแดนอันรกร้าง

“เลฟซิด…”

ท่ามกลางเสียงคำรามประหนึ่งฟ้าร้อง ตัวตนของสิ่งที่อยู่ในความมืดมิดด้านหลังอาริฮ็อกพลันคมชัดขึ้นในทันที เผยให้เห็นเค้าโครงของบางสิ่งท่ามกลางบรรยากาศสว่างไสว

เสาหินยักษ์จำนวนมาก สูงหลายสิบถึงหลายร้อยเมตร บ้างเด่นตระหง่านตามลำพัง บ้างรวมกลุ่มกันเพื่อค้ำจุนตำหนักโบราณอันงดงาม

ทั้งเสาหินและตำหนักล้วนเป็นสีเทาอ่อน ตั้งอยู่บนฐานซึ่งมีลักษณะคล้ายเกาะ รูปลักษณ์ภาพรวมตรงตามคำอธิบายของ ‘เลฟซิด’ ที่ออเดรย์เพิ่งเล่าไป

ไม่สิ นี่ดูราวกับเป็นเมืองแห่งปาฏิหาริย์ของจริง

ในวินาทีนี้ ออเดรย์เพิ่งตระหนักว่า เสาหินที่อาริฮ็อกหมอบอยู่ตั้งแต่ต้น มีความสูงมากที่สุดและใหญ่ที่สุดในเลฟซิดแล้ว

หญิงสาวรู้สึกราวกับมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นกับอาริฮ็อก

ขณะดวงตาสีเขียวของออเดรย์เริ่มขยับ เสียงด้ามจับโลหะของประตูด้านหลังพลันดังแว่ว