ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 495

สรุปบท ราชันเร้นลับ 495: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ

อ่านสรุป ราชันเร้นลับ 495 จาก ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ โดย Internet

บทที่ ราชันเร้นลับ 495 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายInternet ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ – ราชันเร้นลับ 495 : ตำนานสมบัติลับ
ราชันเร้นลับ 495 : ตำนานสมบัติลับ
โดย
Ink Stone_Fantasy
ณ ดาดฟ้าเรือ แผ่นใยหินถูกวางรองใต้เตาตะแกรงถ่านสำหรับย่าง เพื่อป้องกันมิให้ประกายไฟปลิวลงไปสัมผัสกับพื้นไม้

พ่อครัวร่างท้วมสวมหมวกเชฟสีขาวซึ่งเป็นสิ่งประดิษฐ์ของโรซายล์ กำลังใช้แปรงคุณภาพสูงบรรจงทาเครื่องเทศสูตรพิเศษลงบนเนื้อปลาสีขาวชิ้นยาวหั่นบาง ส่วนผสมประกอบด้วยโหระพา ยี่หร่า เกลือทะเล พริกไทย และน้ำมะนาว เนื้อปลาถูกพลิกเป็นระยะเพื่อให้มั่นใจว่าทั้งสองด้านสุกเท่ากัน

เนื้อท้องของเมอร์ล็อกค่อนข้างมัน ไขมันหยดลงบนถ่านฟืนในเตาย่างจนเกิดเสียงซู่ซ่าไม่ขาดสาย

กลิ่นหอมฟุ้งลอยคละคลุ้งเต็มอากาศ ไคลน์สูดดมเข้าไปอย่างมีความสุขหนแล้วหนเล่า

เบื้องหน้าชายหนุ่มคือโต๊ะและเก้าอี้ทรงกลม บนโต๊ะมีขวดไวน์ลวดลายพิเศษวางอยู่ ของเหลวด้านในมีสีแดงอมทอง ลักษณะค่อนข้างหนืดโดยสังเกตจากขณะเรือโคลง

“ไวน์เลือดโซเนียถูกหมักจากยางไม้น้ำตาลซึ่งพบได้มากในเขตรอบนอกน้ำพุสีทอง รสชาติคล้ายน้ำผึ้งผสมเลือด ค่อนไปทางหวานละมุนลิ้น มึนเมาได้ง่ายมาก หากถูกใจหญิงสาวคนใด ให้มอมเธอด้วยไวน์ชนิดนี้ รับประกันว่าจะกินเพลินจนไม่รู้ตัว… ฮะฮะ! แต่คุณต้องคอแข็งกว่าเธอนะ”

เมื่อเห็นไคลน์เพ่งมองขวดไวน์ กัปตันไอร์แลนด์·คักส์กล่าวแนะนำเชิงติดตลก

สมกับเป็นอดีตสรั่งเรือ เชี่ยวชาญการทำให้บรรยากาศในวงสนทนาไหลลื่น…

ไคลน์นั่งลงพลางซักถามด้วยสีหน้าเย็นชาไม่แปรเปลี่ยน

“นักผจญภัยมืออาชีพจะไม่ดื่มเหล้า”

คลีฟส์ด้านข้างพยักหน้าเห็นด้วย

“นักผจญภัยจะให้รางวัลตัวเองก็ต่อเมื่อกลับถึงบ้านแล้วเท่านั้น”

“น่าเสียดาย”

ไอร์แลนด์หันไปมองดอนน่าและแดนตัน เด็กทั้งสองต่างก็กำลังจ้องขวดไวน์ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน

“เด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะห้ามดื่ม”

“หนูเคยดื่มแล้ว มันอร่อยมาก!” ดอนน่าโต้แย้งทันควัน “เพียงแต่… หนูหลับไปโดยไม่รู้ตัวและตื่นขึ้นมาตอนบ่ายของอีกวัน…”

“ผมจำได้ว่าพี่กินไปตั้งสองแก้ว!” สุภาพบุรุษรุ่นเล็ก แดนตัน กล่าวด้วยน้ำเสียงเจือความอิจฉา

ไอร์แลนด์ไม่คิดเติมเต็มความใคร่รู้ของเด็กทั้งสอง เพียงสั่งให้ลูกเรือนำชาเย็นมาบริการพร้อมกับกล่าวต่อ

“เรือลำนี้มีชาวทวีปใต้โดยสารมาด้วยหลายคน ก็เลยต้องมีชาเย็นไว้บริการ”

แดนตันเบือนสายตาไปทางอื่นด้วยสีหน้าผิดหวัง ก่อนจะหันไปเห็นศพเมอร์ล็อกซึ่งถูกนำเนื้อส่วนดีออกไปหมดแล้ว

“มันไม่ได้น่ากลัวเหมือนภายนอก… แค่ตัวใหญ่กว่าปลาปรกติ มีแขนขาสี่ข้าง และหน้าตาอัปลักษณ์เท่านั้นเอง!”

ดอนน่าหันไปมองน้องชาย

“ดีใจด้วย นายเข้าถึงสัจธรรมแล้ว”

จากนั้น เด็กหญิงหันไปมองคลีฟส์และไอร์แลนด์ด้วยดวงตาเปล่งปลั่ง

“คุณลุงทั้งสอง ในทะเลมีสัตว์ประหลาดแบบนี้เยอะไหมคะ”

พลังพิเศษของเมอร์ล็อกมิได้พิสดารจนอยู่เหนือจินตนาการมนุษย์ เป็นเพียงสัตว์ป่าดุร้ายผิวแข็งและมากพละกำลัง ไม่ต่างอะไรกับสิ่งมีชีวิตในตำนานทางทะเลประเภทหนึ่ง

ไอร์แลนด์หัวเราะ

“ไม่เลย อย่างน้อยก็พบได้น้อยในเส้นทางเดือนเรือหลัก พวกมันถูกกวาดล้างจนแทบไม่เหลือแหล่งอาศัยในละแวกนี้ การได้พบเมอร์ล็อกตัวนี้ถือเป็นความโชคดีอย่างมาก ลองนึกดูให้ดี ถ้าฉันมีโอกาสล่าสัตว์ประหลาดมูลค่า 200 ปอนด์ทุกวัน ป่านนี้คงไม่เสียเวลาเป็นกัปตันเรือเดินสมุทรแน่นอน คงทุ่มเทเวลาให้กับการออกล่าก้อนทองว่ายน้ำได้ด้วยเรือล่าสัตว์ทั้งวันทั้งคืน!”

สมเหตุสมผล… ไคลน์พยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากนั่งชำเลืองสักพัก ชายหนุ่มทราบว่าวัตถุดิบวิเศษจากเมอร์ล็อกเกิดมาจากส่วนถุงลม โดยตะกอนพลังจะแผ่แสงวารีสีฟ้าอ่อนออกมาตลอดเวลาจนดูคล้ายอัญมณี

คลีฟส์ยกแก้วชาดำซึ่งลูกเรือเพิ่งยกมาบริการขึ้นจ่อจมูก มันสูดดมหนึ่งครั้งพร้อมกับจิบเข้าไปอย่างละเมียดละไม

“มีเพียงการแล่นเรือออกจากเส้นทางหลักเข้าไปในท้องทะเลลึกเท่านั้น จึงจะได้พบกับสัตว์ทะเลดุร้าย โดยส่วนมาก บริเวณดังกล่าวมักเต็มไปด้วยหมอกหนาทึบหรือไม่ก็พายุสายฟ้า แฝงไว้ด้วยภัยอันตรายเหนือจินตนาการ นอกจากตัวเมอร์ล็อกน่ากลัวซึ่งสามารถปืนขึ้นเรือ ยังมีอีกหลายตำนานกล่าวถึงนากาทะเลลึก ลำตัวส่วนบนของพวกมันจะเหมือนกับมนุษย์ แต่ส่วนล่างเป็นงูทะเล มีหกแขนและคล่องแคล่วว่องไว”

ไอร์แลนด์เสริม

“ยังมีหมึกยักษ์ซึ่งสามารถพ่นของเหลวกัดกร่อนใส่มนุษย์หลายคนในคราวเดียว ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีสัตว์ประหลาดบางชนิดสามารถพลิกเรือได้ด้วยการออกแรงเพียงเล็กน้อย มีนางเงือกคอยร้องเพลงสะกดให้เหยื่อเกิดความหลงใหล มีมังกรครามมาพร้อมพลังสายฟ้ารุนแรง และมีนกตัวใหญ่ซึ่งการกระพือปีกเพียงหนึ่งหนสามารถสร้างลมพายุกระโชก… หึหึ… ฉันเองก็ไม่เคยเห็นพวกมันตัวเป็นๆ มาก่อนเหมือนกัน ทั้งหมดเป็นเพียงตำนานแห่งท้องทะเล ไม่มีใครยืนยันได้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นความจริงหรือนิทานหลอกเด็ก”

นางเงือก…

ไคลน์ครุ่นคิดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

“สุดยอด!” ดอนน่าอุทานพลางจินตนาการภาพตามคำบอกเล่าของผู้ใหญ่

แดนตันมองไปรอบวงสนทนา เมื่อสังเกตเห็นว่าไคลน์เอาแต่นั่งเงียบ จึงซักถามด้วยความสงสัย

“คุณลุงก็เป็นนักผจญภัยเหมือนกันสินะครับ เคยพบเจอสัตว์ประหลาดบ้างไหม”

ไคลน์ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเผยรอยยิ้ม

“เคยครั้งหนึ่ง พวกเราห้าคนเผชิญหน้ากับเมอร์ล็อกเข้าโดยบังเอิญ หลังจากการต่อสู้อันดุเดือดจบลง เมอร์ล็อกตัวดังกล่าวก็ถูกกำจัด”

นี่คือประสบการณ์จริงสมัยเป็นเหยี่ยวราตรีเมืองทิงเก็น และยังเป็นประสบการณ์เผชิญหน้ากับผู้คลุ้มคลั่งหนแรกของไคลน์

ในขณะนั้น ตนและลุงนีลล์ได้รับการขอร้องจากสเวย์น บอสใหญ่แห่งผับมังกรชั่ว ให้ช่วยจัดการกับ ‘ลูกเรือ’ กลายพันธุ์คนหนึ่ง

คิดถึงตรงนี้ ไคลน์รู้สึกโหยหาวันเวลาสมัยอดีตขึ้นมาเล็กน้อย ใบหน้าแสนเย็นชาเริ่มเผยความอ่อนโยนเจือจาง

“แด่ค่ำคืนอันงดงาม ขอให้พายุสถิตกับทุกท่าน!”

“แด่ค่ำคืนอันงดงาม!” ดอนน่าและแดนตันส่งเสียงขานรับพลางกระดกชาเย็น

ไคลน์ชนแก้วชาดำของตนกับคนใกล้ตัว

จากนั้น ชายหนุ่มใช้ส้อมจิ้มเนื้อเมอร์ล็อกทอดใส่ปากเคี้ยว และพบว่าตัวเนื้อซี่โครงไม่มีมันแทรกเลยสักนิด เป็นสัมผัสแน่นกระชับเหมาะสำหรับคนต้องการขยับปากเคี้ยว

ยิ่งเมื่อนำไปทอดให้อมน้ำมันผัก ข้อเสียด้านความแห้งได้ถูกกลบจนมิดชิด ยิ่งเคี้ยวนานเท่าไร ก็ยิ่งสนุกปากและสัมผัสได้ถึงกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์มากเท่านั้น

ยังด้อยกว่าเนื้อแก้ม แต่ก็นับว่าสุดยอดมากแล้ว เราไม่เคยกินปลาทอดชนิดใดอร่อยเท่านี้มาก่อน ไม่ว่าจะในเบ็คลันด์หรือเมืองท่าพริสต์… ไคลน์สรรเสริญอาหารจานตรงหน้า

ไอร์แลนด์วางมีดส้อมลง จิบไวน์เลือดโซเนียและเริ่มวกกลับเข้าประเด็น

“อันตรายอันดับหนึ่งบนท้องทะเลหาใช่สัตว์ประหลาด แต่เป็นโจรสลัด พวกมันรักอิสระ บังคับเรือแล่นไปตามใจนึกคิด ไม่มีใครคาดเดาการกระทำหรือเตรียมตัวรับมือล่วงหน้าได้เลย”

“คุณลุงกัปตัน พวกเราจะได้เจอโจรสลัดไหมครับ” ขณะเคี้ยวปลาทอด แดนตันซักถามด้วยสีหน้าเจือความกังวล

ไอร์แลนด์ยิ้ม

“เส้นทางเดินเรือไปยังหมู่เกาะรอสต์นับว่าปลอดภัยเป็นอันดับหนึ่งของโลก ระหว่างทางมีเกาะอาณานิคมให้พักเติมเสบียงทุกสองถึงสามวันเสมอ อีกทั้ง ตลอดเส้นทางยังมีเรือลาดตระเวนของกองทัพเรือและโบสถ์วายุสลาตันไม่ขาดสาย หรือต่อให้มีโจรสลัดแล่นเรือเข้ามาในแถบนี้ พวกมันก็จะไม่ลงมืออย่างเอิกเกริก หรือถ้าได้เห็นปืนใหญ่หลายกระบอกรอบเรือของเรา ก็คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าส่งเสียงข่มขู่รีดไถจากระยะไกล”

เมื่อเห็นเด็กทั้งสองคนเริ่มโล่งใจ ไอร์แลนด์เล่าเสริม

“แต่ถ้าเป็นเส้นทางถัดจากหมู่เกาะรอสต์ลงไปทางใต้ หรือไม่ก็ทางทิศตะวันออก การเดินทางแต่ละครั้งจะต้องสวดภาวนาต่อพระองค์วายุสลาตันสักหน่อย ในละแวกดังกล่าว เรือโจรสลัดจำนวนมากมักเล่นซ่อนแอบกับเรือหลวงของรัฐบาลและของโบสถ์ หากพวกเรามีโชค ก็จะไม่พบพวกมันเข้าระหว่างทาง แต่ถ้าโชคร้าย ก็อาจได้พบโจรสลัดแข็งแกร่งบางฝ่าย เช่นเหล่าเจ็ดพลเรือโจรสลัด รวมถึงไปสี่ราชาโจรสลัด อย่างไรก็ตาม พวกเจ้าไม่ต้องกังวลเกินไป นับตั้งแต่นาสต์ได้กลายเป็นราชาแห่งห้าห้วงสมุทร เขาทำการตั้งกฎเหล็กสากลให้โจรสลัดทุกฝ่ายปฏิบัติตาม โจรสลัดส่วนใหญ่จึงทำเพียงปล้นทรัพย์สินจนเกลี้ยง โดยไม่ล่วงเกินผู้โดยสารไปมากกว่านั้น ถ้าเป็นในละแวกนี้ กลุ่มโจรสลัดน่ากลัวอันดับหนึ่งคือกัปตันแห่งทิวลิปดำ พลเรือเอกขุมนรก ลูเธอร์ไวล์ มักมักสั่งให้ลูกน้องฆ่าคนบริสุทธิ์ทั้งหมดเพื่อส่งลงไปอยู่ในนรกบ่อยครั้ง บุคคลน่าหวาดกลัวลำดับถัดมาคือ พลเรือเอกโลหิต เซนอล มันชื่อชอบการหลั่งเลือดเป็นอย่างมาก และมักให้ปล่อยลูกน้องกระทำในสิ่งต่ำทรามเหนือพรรณนา หญิงสาวส่วนใหญ่จะถูกขืนใจก่อนจับส่งขายเป็นทาสบนเกาะ…”

ได้ยืนเช่นนั้น ร่างกายดอนน่าพลันสั่นเทา

เด็กหญิงรีบเปลี่ยนประเด็น

“หนูเคยได้ยินว่ามีสมบัติในทะเลด้วย!”

“มีตำนานเกี่ยวกับสมบัติในทะเลมากมาย แค่เกือบทั้งหมดเป็นเรื่องหลอกลวง” ไอร์แลนด์ชำเลืองไปทางคลีฟส์พลางเล่าต่อ “จากบรรดาตำนานสมบัติลับทั้งหมด มีหกเรื่องโด่งดังมากเป็นพิเศษ

“อันดับหนึ่งก็คือ ‘กุญแจเทพมรณา’ มีข่าวลือเล่าต่อกันมาอย่างยาวนานว่า ในช่วงปลายยุคสมัยที่สี่ หลังจากเทพมรณาสร้างหายนะไร้ชีวิตชีวาขึ้น ท่านถูกรุมโจมตีจากเจ็ดเทพจารีตจนมีสภาพจวนเจียนสิ้นลม จึงใช้แรงเฮือกสุดท้ายพยายามหนีกลับไปยังทวีปใต้ โดยระหว่างทางได้สร้างพายุและคลื่นทะเลเกรี้ยวกราดกีดขวางทวีปเหนือและใต้เอาไว้ นั่นคือตำนานต้นกำเนิด ‘ทะเลคลั่ง’ แต่จนแล้วจนรอด ท่านก็เดินทางไปไม่ถึงทวีปใต้ มีข่าวลือว่าเทพมรณาหายตัวไปในทะเลระหว่างทางอย่างเป็นปริศนา”

กล่าวถึงตรงนี้ ไอร์แลนด์ถอนหายใจยาว

“ใครบางคนเคยกล่าวไว้ สักแห่งภายในทะเลคลั่งนั้นมีสมบัติของเทพมรณาซ่อนอยู่ โดยต้องใช้กุญแจชนิดพิเศษในการเปิด แต่ไม่มีใครทราบว่ากุญแจดังกล่าวมีหน้าตาเป็นเช่นไร อันดับถัดมาคือ ‘น้ำพุไม่แก่เฒ่า’ กล่าวกันว่าอยู่ลึกเข้าไปในทะเลโซเนียอันกว้างใหญ่ไพศาล โดยหนึ่งในสี่ราชาโจรสลัด ราชาอมตะ อาการิธ เคยดื่มน้ำจากบ่อน้ำพุดังกล่าวเข้าไป”

……………………