ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 580
ราชันเร้นลับ 580 : นักเจรจา
โดย
Ink Stone_Fantasy
ไคลน์ค่อยๆ หันไปจ้องเดนิส
ทันใดนั้น โจรสลัดชื่อดังเจ้าของค่าหัวห้าพันห้าร้อยปอนด์ พลันหุบยิ้มและรีบเบือนหน้าหนี แสร้งว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น
เมื่อยืนยันว่าเอลเลนขึ้นเรือโดยสวัสดิภาพ ชายหนุ่มหมุนตัวกลับหลังและซักถามเดนิส
“นายได้ยินบทสนทนาแล้วใช่ไหม”
“ไม่… เอ่อ… ก็นิดหน่อย” เดนิสยิ้มแห้งพร้อมกับส่ายศีรษะ
ไคลน์พยักหน้ารับ
“นายควรจดจำรายละเอียดให้ครบถ้วน ไม่อย่างนั้นความจะแตกเอาได้”
“ความแตก… ฉัน?” เดนิสเลื่อนมือขึ้นมาชี้ปลายจมูกตัวเองด้วยสีหน้ามึนงง
ไคลน์อธิบายหน้านิ่ง
“เธอเป็นคนของตระกูลเซารอน มีทักษะต่อต้านการแกะรอย เมื่อผนวกเข้ากับการเคลื่อนไหวขณะอยู่บนรถ ฉันมั่นใจว่าเธอคือลำดับ 7 นักวางเพลิง… เหมือนกับนาย ฉะนั้น ไม่มีใครเหมาะจะปลอมเป็นเธอเท่ากับนายแล้ว”
“ฉัน? ไม่มีทาง! ฉันปลอมตัวไม่เก่ง! แค่มองจากร้อยเมตรก็ยังรู้ว่าเป็นตัวปลอม!” เดนิสยืนกรานเสียงสั่น
ไคลน์หัวเราะ
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะให้ยืมยุบพองหิวโหย”
“ไม่! ฉ…ฉันไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน! ต้องถูกลูกน้องของพลเรือโทโรคภัยจับได้แน่!” เดนิสยังคงหาข้ออ้าง
ในสายตามัน ภารกิจนี้ทั้งน่าอับอายและเต็มไปด้วยความแม่เย็* มีเพียงคนโรคจิตเท่านั้นที่กระทำได้โดยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ
ไคลน์พยักหน้าโดยไม่เปลี่ยนอารมณ์
“ไม่เอาไหนจริง ๆ”
เดนิสยิ้มแห้ง
“ช…ใช่! ฉันมันไม่เอาไหน…”
ไคลน์ไม่กล่าวสิ่งใด เพียงเดินผ่านเดนิสกลับมายังประตูห้องโดยสารรถม้า
เพลิงพิโรธชำเลืองมองตามปรกติ แล้วก็ต้องพบว่า เส้นผมของเกอร์มัน·สแปร์โรว์เริ่มกลายเป็นสีแดง
มันกะพริบตาถี่ด้วยสีหน้าตกตะลึง ระหว่างนั้นก็สำรวจอีกฝ่ายอย่างละเอียด เดนิสมองเห็นดวงตาสีเขียวมรกต ริมฝีปากที่ถูกเม้มอย่างอ่อนโยน บรรยากาศรอบตัวคล้ายกับกระต่ายอ่อนแอ
ปัจจัยทั้งหมดส่งเสริมให้ใบหน้าของอีกฝ่ายงดงามจนโดดเด่น เหมือนกับเอลเลนหน้าสดราวกับแกะ
เมื่อเห็นเกอร์มัน·สแปร์โรว์เดินขึ้นห้องโดยสารรถม้า เดนิสเบือนหน้ากลับ มุมปากเริ่มสั่นกระตุกสองสามหน
มันนั่งเงียบงันสักพัก ระหว่างนั้นก็รำพัน :
สมกับเป็นคนบ้า! นึกจะแปลงโฉมเป็นผู้หญิงก็ทำทันทีโดยปราศจากความลังเล!
แต่ว่า เอลเลนหน้าสดสวยชะมัด…
จะว่าไป พลังแปลงโฉมช่างสะดวกสบาย… ถ้าเรามีบ้าง คงพยายามค้นหาผู้ชายในอุดมคติของกัปตัน แปลงโฉมให้คล้ายกัน และเดินเข้าไปจีบเธอ…
แต่ถ้าเป็นแบบนั้น คนที่เธอรักก็ไม่ใช่เรา…
ขณะเดนิสกำลังดำดิ่งในห้วงแห่งปรัชญา เสียงกระแอมเยือกเย็นพลันดังมาจากด้านหลัง
เมื่อถูกปลุกให้ตื่นจากภวังค์ มันรีบขับรถม้าออกจากเขตท่าเรือ วางแผนขับอ้อมและวกกลับเข้าท่าเรือด้วยเส้นทางหลัก
ภายในห้องโดยสาร ไคลน์มิได้ใจเย็นเหมือนภายนอก แม้จะอยู่ในเครื่องแต่งกายของผู้ชาย ซึ่งช่วยกลบเกลื่อนความอับอายได้บางส่วน แต่นั่นก็ยังไม่ช่วยให้มันชินกับใบหน้าผู้หญิง อีกทั้ง ยังมีความอึดอัดที่เกิดจากการโกยเนื้อมารวมกันตรงหน้าอก สภาพในปัจจุบันทำเอาชายหนุ่มรู้สึกกระสับกระส่ายและอับอาย
เฮ่อ… สำหรับผู้ไร้หน้า การแปลงโฉมให้เหมือนใครสักคนไม่ใช่เรื่องยาก จุดยากคือการทำใจยอมรับสภาพ… แต่ถ้าต้องการย่อยโอสถให้เสร็จโดยเร็ว ก็มีแต่ต้องพังกำแพงทางจิตใจและอาศัยทางลัด… หากมัวแต่ตั้งเงื่อนไขให้ตัวเอง กว่าจะย่อยโอสถด้วยวิธีการปรกติคงต้องใช้เวลานานหลายปี หรือถ้าเร่งรีบ ก็ต้องปลอมตัวเป็นใครสักคนจนญาติสนิทและคนใกล้ตัวแยกไม่ออก สวมรอยเป็นบุคคลดังกล่าวสักครึ่งปี… แต่นั่นก็ยังนานเกินไปสำหรับเรา…
การท้าทายขีดจำกัดของตัวเองจะทำให้มนุษย์พัฒนาขึ้น แม้อาจต้องอดทนต่อความบิดเบี้ยวและบ้าคลั่งมากกว่าปรกติก็ตาม…
ทางลัดย่อมมีขวากหนามเสมอ…
ไคลน์ดึงกระเป๋าเดินทางจากใต้เบาะนั่งและหยิบเศษผ้ากับเครื่องแต่งกายผู้ชายชุดใหม่ออกมาสวม ตามด้วยการลงเครื่องสำอางให้เหมือนกับเอลเลน
อันที่จริง อีกหนึ่งแผนของไคลน์คือ ขอยืมสมบัติวิเศษที่มีพลังแปลงโฉมจากมิสจัสติสสักสองสามวัน จากนั้นก็ให้เดนิสปลอมเป็นเอลเลนแทนตน
อย่างไรก็ตาม วิธีนี้อาจทำให้เดนิสเผชิญหน้ากับเทรซี่ตามลำพัง และเนื่องจากไม่มีพลังควบคุมสีหน้าของตัวตลก เดนิสคงถูกพลเรือโทโรคภัยพบความผิดปรกติได้ไม่ยาก จนอาจนำพาไปสู่ความตาย
ไคลน์จะไม่ยอมให้ผู้ใดเสี่ยงชีวิตเพราะปัญหาส่วนตัวเด็ดขาด จึงลงเอยด้วย มันตัดสินใจปลอมตัวเป็นเอลเลนเอง
เมื่อแต่งหน้าเสร็จ ไคลน์ในร่างเอลเลนเริ่มเผยเสน่ห์แบบไม่แบ่งแยกเพศ เป็นความสง่างามแบบหญิงก็ได้ชายก็ดี ดวงตาสีเขียวภายใต้หมวกผ้าไหมทรงกึ่งสูงกำลังส่องประกายคล้ายอัญมณี
ไคลน์อาศัยพลังตัวตลก สำรวจร่างกายตัวเองในมุมมองบุคคลที่สาม
ก็ไม่เท่าไร ไม่ได้รู้สึกแย่ขนาดนั้น… ถ้าเราไม่ต้องแต่งหญิง ความรู้สึกก็จะคล้ายกับตอนที่ปลอมตัวเป็นเกอร์มัน·สแปร์โรว์หรือเดนิส เพียงแค่มีใบหน้าสวยขึ้น และอึดอัดหน้าอกเพิ่มจากเดิมเล็กน้อย… ถ้าเป็นโลกเก่า ด้วยหน้าตาแบบนี้ เราคงไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีแฟน…
ไคลน์พยายามติดตลกเพื่อให้ตัวเองคลายความกังวล
อย่างไรก็ตาม อุปนิสัยชอบรำพันติดตลกของเกอร์มัน·สแปร์โรว์ ยามนี้กลับเจือความหดหู่และขื่นขมเหนือพรรณนา
บัดซบ…!
ไคลน์สบถ พยายามปรับอารมณ์ให้คงที่
จนกระทั่งเวลาผ่านไป ชายหนุ่มเริ่มสัมผัสว่า จิตใจของตนเริ่มปรับตัวให้เข้ากับสภาพปัจจุบันทีละนิด แรงต่อต้านทางใจบรรเทาลง หัวสมองเริ่มผ่อนคลาย และตระหนักถึงพัฒนาของโอสถได้เล็กน้อย
ทฤษฎีของเราถูกต้อง… ทางลัดมีอยู่จริง…
ไคลน์พึมพำ ระหว่างนั้นก็ลุกยืน เดินถอยหลังสี่ก้าวทวนเข็มนาฬิกา ส่งจิตเข้าสู่ห้วงมิติเหนือสายหมอกเพื่อยืนยันระดับความอันตรายของปฏิบัติการ
เมื่อกลับมายังโลกจริง ไคลน์พูดกับเดนิสด้วยเสียงของเอลเลน
“ไปท่าเรือที่หก”
เดนิสไม่ได้คิดอะไรมากในตอนแรก จนกระทั่งมันหักเลี้ยวรถม้า จึงนึกขึ้นได้เมื่อสาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ