ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 581
ราชันเร้นลับ 581 : เข้าถึงแต่ไม่หลอมรวม
โดย
Ink Stone_Fantasy
มีแค่กาฬมรณะลำเดียว… เรือย่อยลำอื่นกลัวว่าจะถูกพบและหนีไม่ทัน จึงไปจอดรออยู่เขตน่านน้ำหมู่เกาะรอสต์? ถือเป็นข่าวดี…
ไคลน์เริ่มเบาใจ แต่สีหน้าภายนอกยังคงเม้มปากอย่างโกรธแค้น คล้ายกับยังไม่ยอมจำนน
มีซอร์ชำเลืองเอลเลนเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มโบกคบเพลิงเพื่อส่งสัญญาณไปถึงเรือหลัก
จากนั้นไม่นาน เรือเล็กลำหนึ่งแล่นตรงมาทางเรือประมงของมีซอร์และไคลน์ที่อยู่ในรูปลักษณ์ของเอลเลน ตามด้วยการพาคนทั้งสองกลับไปยังกาฬมรณะ
เมื่อเรือเล็กถูกยกขึ้นดาดฟ้า ไคลน์ที่ได้ขึ้นเรือของพลเรือโจรสลัดอีกครั้ง ถูกมีซอร์นำทางไปยังห้องห้องหนึ่ง
ที่นั่นมีสาวใช้ผมทองกำลังยืนรออยู่ เธอจ้องเอลเลนด้วยสายตาเย็นชาเจือความขุ่นเคือง พลางชี้ไปยังประตูห้องด้านข้าง
“เข้าไป”
ความรู้สึกแบบนี้ คงมองเอลเลนเป็นศัตรูหัวใจสินะ… ดูเหมือนเสน่ห์ของพลเรือโทโรคภัยจะใช้ได้กับทุกเพศ…
ไคลน์ตั้งการ์ดในสภาพสวมกุญแจมือ ก่อนจะเดินตามสาวใช้ผมทองเข้าไปในห้อง
ตามแผนเดิม ชายหนุ่มคิดว่าตนจะได้อยู่กับเทรซี่แบบสองต่อสองทันที แต่กลับกลายเป็นว่า ต้องถูกตัวพามายังห้องที่มีเพียงพรมผืนเล็ก ตู้เสื้อผ้า และกระจกเงาเต็มบาน
เทรซี่แสร้งทำเป็นเย็นชาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังโกรธ?
ไคลน์คาดเดาพฤติกรรมอีกฝ่ายจากบทนิยายรักโรแมนติกและละครทีวี
สาวใช้ผมทองเหลือบมองเอลเลนที่สวมเครื่องแต่งกายเพศชาย แต่ปราศจากเครื่องสำอางจนขาดความงดงามแบบสหเพศ ก่อนจะเดินสองก้าวไปเปิดตู้เสื้อผ้าและใช้นิ้วชี้เข้าไป
“กัปตันไม่ชอบชุดของหล่อน เปลี่ยนซะ”
เชี่ย…!
ไคลน์ถึงกับสบถหัวเสีย
มันเคยคิดว่า ตนจะได้พบกับเทรซี่ขณะสวมเครื่องแต่งกายผู้ชาย จากนั้นก็รีบลงมือลอบสังหารให้เสร็จโดยเร็ว เพื่อจะได้ไม่ต้องอยู่ในสภาพน่าสมเพชนานนัก
แต่กลับลงเอยด้วย ไคลน์มิอาจหลีกเลี่ยงชะตากรรมที่มันหวาดกลัวที่สุด
เมื่อเห็นเอลเลนยืนเหม่อลอย สาวใช้ผมทองเริ่มขึ้นเสียงตวาด
“หล่อนมีแค่สองทางเลือก หนึ่ง เปลี่ยนชุดด้วยตัวเอง หรือสอง ให้ฉันช่วยแต่งตัวให้!”
ไคลน์แสดงภาษากายประจำตัวเอลเลน ตามด้วยการพ่นลมหายใจหงุดหงิด
“ถอดกุญแจมือสิ”
เมื่อพูดจบ ไคลน์หมุนตัวและใช้คางชี้ประตู
“จากนั้นก็ไสหัวออกไป”
“นังแพศยา!” สาวใช้ผมทองพึมพำอย่างโกรธแค้น ระหว่างนั้นก็นำลูกกุญแจที่มีซอร์มอบให้ ปลดกุญแจมือของเอลเลนออก
รอจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูห้อง ไคลน์เดินมาหยุดยืนหน้าตู้เสื้อผ้าและยืนเหม่อนานกว่ายี่สิบวินาที
ชายหนุ่มหลับตาลง เหยียดแขนขวาออกไปด้วยท่าทีสั่นระริก
…
ผ่านไปนานแค่ไหนไม่มีใครทราบ ไคลน์กำลังยืนหน้ากระจกเงาเต็มบาน สายตามองเห็นเอลเลนในเดรสสีแดงสลับทอง ดวงตาเขียวมรกต รอบสะโพกผู้โบดอกไม้ชิ้นใหญ่และรัดแน่น ช่วยเสริมสัดส่วนให้ชัดเจน
ผิวหน้าของเอลเลนมีสีแดงเลือดฝาด ริมฝีปากเม้มชิด สีหน้าหม่นหมองอึมครึม เผยให้เห็นความไม่เต็มใจ คล้ายกับรูปถ่ายที่ชายฉกรรจ์·โอซิลแจกจ่ายในชุมนุมลับเมื่อวันก่อน
เมื่อเห็นตัวเองมีสภาพไม่ต่างจากเอลเลนในภาพถ่าย ไคลน์เริ่มเกิดอารมณ์หดหู่
แต่การอยู่ในห้องนี้เป็นเวลานานก็ช่วยปรับสภาพจิตใจชายหนุ่มให้เย็นลงด้วยเหตุผลสองข้อ
หนึ่ง ที่นี่ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย และสอง การได้อยู่กับตัวเองในชุดผู้หญิง ช่วยให้มันค้นพบมุมมองใหม่ของผู้ไร้หน้า
มิได้หมายความว่าไคลน์เริ่มชอบการแต่งหญิง เพียงแต่เป็นการค้นพบวิธีเอาชนะความตึงเครียดทางจิต
วิธีการไม่ซับซ้อน แค่นำจิตตัวเองออกจากร่างกายในเชิงนามธรรม และมอง ‘เอลเลน’ ในเครื่องแต่งกายผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับทำภารกิจก็พอ
สรุปโดยสั้น สมองต้องยืนกรานความเชื่อของตัวเองให้ชัดเจน นี่มิใช่ไคลน์·โมเร็ตติแต่งหญิง แต่เป็นไคลน์·โมเร็ตติที่กำลังบังคับหุ่นยนต์นามว่าเอลเลน เพื่อทำภารกิจของตนให้ลุล่วง
ไคลน์พยายามตรึกตรองว่าความรู้สึกแบบนี้คล้ายคลึงกับสิ่งใด จนกระทั่งผ่านไปสักพัก ชายหนุ่มจึงเริ่มนึกออก
สิ่งนี้เหมือนกับการเล่นเกม RPG โดยเลือกเล่นตัวละครผู้หญิง ไคลน์พบว่าตนสามารถตกแต่งตัวละครให้สวยงามได้โดยไม่เกิดความคิดด้านลบ เป็นการควบคุมจากมุมมองพระเจ้าแทน
…
เมื่อเปลี่ยนความคิด อาการสะอิดสะเอียนเริ่มบรรเทาลงจนแทบไม่หลงเหลือ เป็นการเข้าถึงบทบาทของตัวละคร แต่จะไม่นำจิตตัวเองหลอมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายโดยเด็ดขาด
อาศัยภาพจำสมัยเล่นเกมเข้าช่วย ไคลน์สามารถรักษาสมดุลของสองความรู้สึกได้อย่างสมบูรณ์โดยไม่เกิดการต่อต้านทางจิต
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นและพบว่า สภาวะในปัจจุบันคือคำตอบของทุกคำถามที่มันเคยสงสัยมานานหลังจากกลายเป็นผู้ไร้หน้า
นี่คือผู้ไร้หน้าที่แท้จริง…
หลังจากนี้ เราจะปลอมตัวเป็นใครก็ได้ตามใจต้องการ โดยไม่เกิดการต่อต้านทางอารมณ์!
จะปลอมตัวเป็นใครก็ได้ แต่ต้องไม่ลืมตัวเอง
เข้าใจอย่างถ่องแท้ก็วันนี้…
เราคือเรา… ที่กำลังบังคับตัวละครในเกม…
เมื่อสามารถรักษาความสมดุลระหว่างการเข้าถึงบทบาทตัวละคร และการแยกจิตออกจากร่างกายได้อย่างมีเสถียรภาพ ไคลน์พบแก่นแท้ของการ ‘ไม่ลืมตัวตน’
นี่คือหลักสำคัญอันดับหนึ่งของผู้ไร้หน้า…
ชายหนุ่มหายใจทั่วท้องพลางตระหนักว่า ความอับอายส่วนสุดท้ายได้หายไปโดยสมบูรณ์
อาศัยมุมมองคล้ายกับกำลังเล่นเกม ไคลน์สำรวจตัวเองในกระจกเพื่อมองหาจุดบกพร่อง
โชคดีที่เราบอกให้เดนิสช่วยหาเสื้อผ้าผู้หญิงมาศึกษาองค์ประกอบดูก่อน ไม่อย่างนั้นคงสวมใส่ได้ไม่ชำนาญ และอาจเกิดพิรุธในรายละเอียดเล็กน้อย นี่คือทัศนคติของมืออาชีพ…
เฮ่อ เสื้อผ้าสตรีช่างซับซ้อน โดยเฉพาะในมุมมองของผู้ไร้หน้า…
สำหรับไคลน์ หน้าสดของเอลเลนยังมีจุดบกพร่องให้เห็นประปราย เธอมิได้เลอโฉมถึงขนาดต้องเหลียวหลังมองตาม…
หืม… โอสถมีพัฒนาการขึ้นทันที แปลว่าเรากำลังมาถูกทาง…
ไคลน์มองตัวเองในกระจกด้วยความรู้สึกเดียวกับขณะกำลังเล่นเกม RPG สักเกม โดยเอลเลนเป็นเพียงตัวเอกของเรื่องที่ตนต้องควบคุมเพื่อผ่านด่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ