ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 582
ราชันเร้นลับ 582 : ยั่วยุ
โดย
Ink Stone_Fantasy
เทรซี่เห็นสายฟ้าสีเงินสองเส้นภายในดวงตาเขียวมรกตของเอลเลน จากนั้น แสงสีเงินได้ปกคลุมทัศนวิสัยของเธอ
คางโค้งเรียวของหญิงสาวเชิดขึ้นกะทันหัน ท่าทีคล้ายกับเตรียมกรีดร้องอย่างเจ็บปวด
ทว่า ร่างกายเทรซี่พลันชะงัก ก่อนจะแตกเป็นกระจายเป็นเสี่ยง ๆ โดยมีกระจกเงาเต็มบานภายในห้องถูกทำลายไปพร้อมกัน เศษเล็กเศษน้อยหล่นโปรยปรายเต็มพื้น
กระจกตัวแทน!
เทรซี่ในเชิ้ตขาว กางเกงสีน้ำตาลอ่อน รองเท้าหนังสีดำ ปรากฏตัวอีกครั้งจากด้านข้างกระจกเงาที่ถูกทำลาย แต่ยังไม่ทันได้พักหายใจ เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังแว่วข้างหู เอลเลนผมแดงในเดรสกระโปรงยาว กำลังบึ่งตะลุยเข้าใส่ประหนึ่งรถม้าศึก ถุงมือข้างซ้ายแปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวซีดจาง
ไคลน์สลับเป็นพลังซอมบี้ มัดกล้ามเนื้อทั่วร่างเริ่มปูดขึ้น มาพร้อมกับพละกำลังมหาศาล
ชายแขนเสื้อสั่นกระเพื่อมตามแนวกล้ามเนื้อ หมัดขวาถูกกำแน่น ตามด้วยการประเคนใส่ พลเรือโทแห่งโรคภัย เทรซี่ ราวกับทุบด้วยค้อนยักษ์
เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!
ชายหนุ่มยังคงอยู่ในรูปลักษณ์เอลเลน แต่ขณะเดียวกันก็เหมือนสัตว์ป่าดุร้ายและเกรี้ยวกราด หมัดแล้วหมัดเล่า อีกทั้งยังมีท่วงท่าเตะ เทรซี่ทำได้เพียงตั้งรับเต็มกลืน มองไม่เห็นช่องว่างในการใช้พลังพิเศษตอบโต้
หากไม่ใช่แม่มดทุกข์ระทมซึ่งมีลำดับ 9 เป็นนักลอบสังหาร ผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้และหลบหนีเป็นทุนเดิม คงยากที่จะทนรับการโหมกระหน่ำประหนึ่งพายุบุแคมของไคลน์
เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!
กำปั้นไคลน์อัดแน่นไปด้วยออร่าน้ำแข็ง ทุกการปะทะจะทำให้ร่างกายเทรซี่สั่นระริกอย่างเหน็บหนาว ผิวพรรณบางส่วนของหญิงสาวเริ่มมีชั้นน้ำแข็งฉาบเกาะ
พลังควบคุมน้ำแข็งของซอมบี้!
ได้เห็นเลือดตัวเองเริ่มจับตัวเป็นก้อน เทรซี่ไม่ลังเลอีกต่อไป ตัดสินใจปลอดปล่อยพลังทั้งหมดเพื่อตอบโต้
ปากที่ซีดลงเล็กน้อยของเธอเผยอออก เสียงกรีดร้องที่มองไม่เห็นพุ่งออกมา
เมื่อสิ้นเสียงกรีดร้อง ออร่ามายาสีฟ้าเข้มข้นเริ่มแผ่ออกจากร่างกายหญิงสาว จากนั้นก็ก่อตัวเป็นชั้นน้ำแข็งทับซ้อนกัน
ผ่านไปราวหนึ่งถึงสองวินาที เธอและไคลน์ตกอยู่ท่ามกลางโลกน้ำแข็ง รายล้อมไปด้วยก้อนน้ำแข็งแผ่นใหญ่และหนา ตามอวัยวะมีปุยน้ำแข็งเกาะหลายจุด ทั้งสองอาจดูเหมือนยืนใกล้กันมาก แต่ความจริงแล้ว ต้องพังอุปสรรคมากมายกว่าจะเข้าถึงตัวอีกฝ่าย
เทรซี่เผยรอยยิ้มสดใส เพลิงทมิฬเริ่มลุกโชนอย่างเงียบงันจากภายในสู่ภายนอก
ทั้งสองต่างรีบทำลายน้ำแข็งรอบตัว แต่ในส่วนของพลเรือโทโรคภัย เธอได้รับโอกาสให้ทำการตอบโต้
แต่ทันใดนั้น เทรซี่เห็นเอลเลน หญิงสาวที่มักอยู่ในสภาพอ่อนแอและโลเล ทำหน้าสงบนิ่งเจือความเย็นชาพร้อมกับดีดนิ้ว
ก้านไม้ขีดไฟปริศนาไหนเริ่มเผาไหม้ เพลิงสีแดงส้มลุกโชนโชติช่วง คลอกร่างหญิงสาวผมสีแดงยาวด้านในโดยสมบูรณ์
รูม่านตาเทรซี่พลันหดเกร็ง สัมผัสวิญญาณเริ่มตระหนักถึงลางร้าย!
ด้านหลังเพลิงทมิฬที่กำลังลุกโชนเงียบเชียบ ไคลน์ซึ่งยังคงอยู่ในร่างเอลเลนกระโจนออกมาด้วยความคล่องแคล่ว พร้อมกับเหยียดแขนสองข้างกางออก โอบกอดร่างกายเทรซี่ สตรีแห่งโรคภัย เอาไว้แนบแน่นโดยไม่ปล่อยให้ขยับตัว
ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มอ้าปากเลียนเสียง
“ปัง!”
กระสุนอัดอากาศซึ่งทรงพลังยิ่งกว่าลูกโม่ดัดแปลง เทียบเท่าได้กับไรเฟิลรุ่นล่าสุดในยุคปัจจุบัน ถูกยิงออกจากปาก
หัวกระสุนแหวกอากาศ พุ่งเจาะใส่ท้ายทอยของเป้าหมายอย่างแม่นยำ
โผละ!
กระสุนทะลวงกะโหลกลึกเข้าไปในเนื้อสมอง ทว่า ร่างมายาของสตรีแห่งโรคภัยพลันหดตัวลงอย่างรวดเร็ว กลายเป็นไม้เท้าสีดำชำรุดหนึ่งด้าม
ไม้กายาสิทธิ์ตัวแทน!
เทรซี่ปรากฏตัวอีกครั้งในทิศทางตรงกันข้าม กระดุมเสื้อแถวล่างเริ่มหลุดลุ่ย เผยให้เห็นผิวพรรณขาวเนียนราวกับหิมะขาว
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ดึงดูดสายตาไคลน์มิใช่เรือนร่าง หากแต่เป็นเลือดสดที่กำลังเปื้อนฝ่ามืออีกฝ่าย
ขณะไคลน์ใช้แขนรัดเทรซี่ มันถูกกรงเล็บของเธอข่วนเข้าทีเผลอบริเวณต้นขา!
โดยไม่รีรอ เทรซี่ขยับปากอย่างรวดเร็ว สร้างเพลิงมายาสีดำลุกโชนบนฝ่ามือ แผดเผาเลือดเหล่านั้นจนมอดไหม้
มนต์ดำ คำสาปของแม่มด!
ร่างกายไคลน์พลันสั่นเทาจนมิอาจยับยั้ง จากภายในสู่ภายนอก จากหัวจรดเท้า เพลิงทมิฬแผดเผาอวัยวะทุกส่วนอย่างไร้ความปรานี อย่างไรก็ตาม ผ่านไปสักพัก ร่างกายชายหนุ่มเริ่มหดตัวลงเหลือเพียงเศษกระดาษมอดไหม้
ขณะไคลน์โผล่ออกจากอีกมุมหนึ่งของห้อง สัญชาตญาณเริ่มสัมผัสได้ว่า รอบห้องกัปตันเต็มไปด้วยใยแมงมุมล่องหน เส้นที่แข็งพยายามรัดรึงไคลน์ให้แน่นิ่ง ส่วนเส้นที่อ่อนนุ่มพยายามเล้าโลมจุดสำคัญบนร่างกาย ส่งผลให้หัวใจไคลน์ ผู้มีประสบการณ์ด้านต่อสู้โชกโชน กำลังเต้นระรัวราวกับกลองศึก ใบหูร้อนฉ่า อวัยวะบางส่วนเริ่มชาและไร้ความรู้สึก เลือดลมไหลเวียนลงไปกองที่ร่างกายส่วนล่าง
เมื่อเทียบกับมาดามเชอรอนในทิงเก็น พลังใยแมงมุมของเทรซี่น่ากลัวว่านับสิบเท่า!
ไคลน์ไม่ประมาท รีบดีดนิ้วมือ
เมื่อสิ้นเสียง ‘เป๊าะ’ ใยแมงมุมรอบตัวถูกแผดเผาจนดำเกรียม เพลิงแดงส้มขยายตัวลุกลามจากใยเส้นหนึ่งไปยังอีกเส้นหนึ่ง จนกระทั่งย้อนกลับไปหาตัวหาพลเรือโทแห่งโรคภัย เทรซี่ ประหนึ่งน้ำป่าหลากไหล
เหตุการณ์ในทิงเก็นช่วยให้ไคลน์ทราบว่า :
ใยแมงมุมของแม่มดแพ้ทางไฟ!
เพียงพริบตา จุดกึ่งกลางห้องกัปตันสว่างไสวไปด้วยเพลิงแดงส้มรูปร่างใยแมงมุม เทรซี่เผยสีหน้าตกตะลึง ร่างกายของเธอเริ่มถูกทะเลเพลิงลุกท่วม
“ฮึ่ม!” หญิงสาวพ่นลมหายใจ ออร่าสีน้ำเงินเข้มข้นแผ่ออกจากลำตัวอีกครั้ง แต่หนนี้เป็นการแช่แข็งตัวเองด้วยผลึกน้ำแข็งก้อนใหญ่
เพลิงแดงส้มจากใยแมงมุมระโยงระยางพยายามคลอกโลงศพน้ำแข็ง แต่ก็ทำได้เพียงละลายผิวชั้นนอก และเริ่มเสื่อมฤทธิ์ลงเมื่อเวลาผ่านไป
ไคลน์ไม่กล้าหยิบกำไลข้อมือเลี่ยมเพชรขึ้นมาใช้งานส่งเดช เนื่องจากยังไม่ทราบว่า สิ่งนั้นมีผลข้างเคียงอย่างไรบ้าง
การหยิบสมบัติวิเศษขึ้นมาใช้งานมั่วซั่ว นอกจากจะไม่เกิดประโยชน์ ยังถือเป็นอันตรายอย่างมาก
ชายหนุ่มเหยียดตัวตรง กางแขนออก ถุงมือข้างซ้ายแปรเปลี่ยนเป็นสีของดวงอาทิตย์
นักบวชแสง!
ในวินาทีนี้ เทรซี่ที่ซ่อนตัวอยู่ในโลงศพน้ำแข็งเริ่มสังเกตเห็นว่า เอลเลนที่เธอรู้จักดีกว่าใคร กำลังฉาบไปด้วยออร่าศักดิ์สิทธิ์จนผิดวิสัย ดวงตาเผยความดุดันเกรี้ยวกราดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มาดอันสง่างามโดยปราศจากความอ่อนแอในอดีต ประหนึ่งดอกไม้งามที่เบ่งบานใต้แสงตะวัน ประหนึ่งบุปผาแห่งสนามรบนองเลือด
เทรซี่ส่งเสียงเจือความแหบพร่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ