ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 645

Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ – ราชันเร้นลับ 645 : ทำให้สงบ
ราชันเร้นลับ 645 : ทำให้สงบ
โดย
Ink Stone_Fantasy
เมื่อดวงดาวระยิบระยับรอบตัวเลือนหายไปอย่างสมบูรณ์ แคทลียาก้มหน้าลง กล่าวกับแฟรงค์·ลีที่เพิ่งคืนสติกลับมา

“ทำให้พวกเงาสงบลง” เธอหมายถึงลูกเรือคนอื่นที่ยังคงเผชิญความเจ็บปวด

สิ้นเสียงพูด แคทลีนาหันหลังกลับ หน้าต่างถูกเลื่อนปิดพร้อมเสียง ‘ปึง’

ทันใดนั้น ไคลน์บังเอิญเห็นเถาวัลย์สีเขียวเลื้อยขึ้นจากพื้นห้อง บรรจงรัดพันร่างกายพลเรือเอกดวงดาวอย่างอ่อนโยน

เนื่องจากไม่มีกลิ่นอายความชั่วร้าย ไคลน์จึงเชื่อว่านี่คงเป็นพิธีกรรมสำหรับพื้นฟูร่างกายของเธอเอง

เป็นพลังพิเศษของเส้นทาง หรือพลังจากสมบัติวิเศษ? น่าแปลก เธอรีบรักษาตัวเองโดยปราศจากความกังวล ปล่อยให้แฟรงค์จัดการกับสมาชิกบนเรือได้อย่างอิสระ ไม่กลัวว่าจะถูกแจ้งมรณะไล่ตามจากด้านหลังบ้างหรือ?

การพุ่งครั้งสุดท้ายของอนาคตกาลช่วยให้เรือแล่นมาไกลแค่ไหน?

ไคลน์ก้มหน้าลง หันไปทางแฟรงค์·ลีด้านข้าง

นอกจากจะเป็นผู้เชี่ยวชาญพิษ ชายคนนี้ยังเป็นหมอที่ไว้ใจได้ แฟรงค์นำท่อสายยางซึ่งพันกันยุ่งเหยิงออกจากกระเป๋า ปลายข้างหนึ่งเชื่อมกับขวดแก้วใบเล็ก อีกข้างเชื่อมติดกับเข็มฉีดยาปลายแหลม

“ยาระงับประสาทที่ผมคิดขึ้นเอง” แฟรงค์·ลียิ้มโดยยังเผยสีหน้าเจือความหวาดกลัว

ฉันเคยซื้อของที่คล้ายกันมา แต่ก็ให้ ‘ซอมบี้’ มาริคใช้ไปหมดแล้ว…

ไคลน์มองไปรอบตัว

“แต่ขวดแค่นี้อาจไม่พอ”

“เปล่า อันนี้ไม่ใช่ของลูกเรือ ผมต้องหาผู้ช่วยเพิ่มก่อน ฮะฮะ! สำหรับลูกเรือ พวกเขามักเอะอะโวยวายเสียงดังตอนเมาเสมอ ผมจึงคิดค้นเบียร์ที่มีสรรพคุณเหมือนกับยาระงับประสาท” แฟรงค์อธิบายอย่างเป็นกันเอง

แอบจ่ายยาโดยไม่ถามความยินยอมคนไข้…

ไคลน์พยายามรั้งมุมปากมิให้กระตุก

ในที่สุดมันก็ตระหนักว่า แฟรงค์·ลีควรค่าแก่ฉายา ‘ผู้เชี่ยวชาญพิษ’ มากเพียงใด

เพียงเพราะโจรสลัดเอะอะเสียงดัังขณะเมา แฟรงค์ถึงกับต้องปรับแต่งเบียร์ให้มีฤทธิ์กล่อมประสาทโดยไม่รู้สึกรู้สา คิดว่าเป็นการกระทำที่ถูกต้องแล้ว…

โดยเนื้อแท้แล้ว เขาเป็นคนดีและจริงใจมาก แถมยังมุ่งมั่นกับอุดมคติของตัวเอง…

แต่ในบางมุม ชายคนนี้คือซาตาน…

โบสถ์พระแม่ธรณีทำพลาดตรงไหน ถึงให้กำเนิดนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องแสนอันตรายขึ้นมาได้…

ไคลน์ควบคุมสีหน้า เดินตามแฟรงค์·ลีไปสักพักจนพบนีน่าที่นอนอยู่ในเงามืดของกำแพง

โจรสลัดร่างใหญ่เกิดมาตรฐานกำลังนอนงอตัวด้วยสีหน้าเจ็บปวด มือข้างหนึ่งข่วนพื้นไม้ของดาดฟ้าจนเกิดเสียงครืด คราบเลือดสีแดงปรากฏเป็นเส้นยาว

ฉากตรงหน้าถึงกับทำให้ไคลน์เสียวปลายนิ้ว

“เกอร์มัน ช่วยผมจับเธอตรึงหน่อย” แฟรงค์กล่าวพลางถือเข็มฉีดยาและท่อสายยาง

ไคลน์ไม่ปฏิเสธ และไม่กล่าวสิ่งใดต่อ เพียงนั่งยองลงพร้อมกับใช้มือกดหลังนีน่า

เพียงปลายนิ้วสัมผัส ฝ่ามือของชายหนุ่มเกิดลื่นหลุดออกตลอดเวลา ยากจะจับให้แน่นกระชับฝ่ามือ เหตุเพราะมิใช่อีกฝ่ายเป็นหญิง แต่เพราะใต้ชั้นผิวหนังมีเกล็ดปลาปกคลุม

ไคลน์ปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ อาศัยการควบคุมร่างกายจากตัวตลก เล็งจับบ่านีน่าพร้อมกับเกร็งปลายนิ้ว

แต่อย่างไรก็ตาม แรงฮึดของนีน่าทรงพลังกว่าไคลน์อย่างมาก ส่งผลให้ปลายนิ้วเริ่มเจ็บและเกิดอาการชา บีบจับได้อย่างไม่มั่นคง

สมกับเป็นลำดับ 7 แห่งเส้นทางลูกเรือ ตรงข้ามกับเราที่ไม่ถูกเสริมกล้ามเนื้อมากนัก… เฮ่อ… ถ้าไม่ต้องกังวลเรื่องอาหาร ป่านนี้คงเปลี่ยนเป็นยุบพองหิวโหยและใช้พลัง ‘ซอมบี้’ เพื่อกดเธอให้แน่นิ่ง…

ขณะความคิดแล่นผ่าน ไคลน์ชำเลืองแฟรงค์ที่เดินเข้ามาใกล้และใช้หัวเข่ากระแทกใส่แผ่นหลังนีน่าอย่างไม่เกรงใจ

ด้วยกล้ามเนื้ออันบึกบึน นีน่าแน่นิ่งในทันที

พลังทางกายของ ‘นักเพาะปลูก’ ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน… แต่ถึงอย่างนั้น มิสเตอร์แฟรงค์·ลี ด้วยกริยาท่าทางอันหยาบคาบและป่าเถื่อนของนาย เกรงว่าชาตินี้คงหาแฟนไม่ได้แน่… แต่นายคงมิได้ใส่ใจกับเรื่องนี้อยู่แล้ว อาจมีลูกโดยการปลูกขึ้นจากดิน…

ไคลน์รำพัน ดวงตาจ้องแฟรงค์·ลีแทงเข็มฉีดยาเข้าไปในหลังมือนีน่า

หลังจากได้รับยากล่อมประสาทขวดเล็กเข้าไป นีน่าหยุดการดิ้นรนทันที ไคลน์เห็นดังนั้นจึงคลายมือและลุกขึ้นยืน

ไม่กี่วินาทีถัดมา นีน่าสางผมพลางประคองตัวยืนในลักษณะทุลักทุเล หันไปบ่นกับแฟรงค์ด้านข้างอย่างหัวเสีย

“ทำไมนายถึงต้องทำตัวป่าเถื่อนเหมือนกับหมีควายทุกครั้ง! จะนุ่มนวลบ้างไม่ได้เลยหรือ”

ขณะกล่าว หญิงสาวสะบัดมือ ไม่ปกปิดความเจ็บปวดที่เผยทางสีหน้า

แตกต่างจากเมื่อครั้งดำน้ำ ตอนนี้นีน่ากำลังสวมเสื้อลินินและแจ็คเก็ตสีน้ำตาล กลมกลืนไปกับโจรสลัดทั่วไป

แฟรงค์ไม่สนใจเสียงบ่นของหญิงสาว เพียงหันกลับไปซักถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ฉันป่าเถื่อนตรงไหน?

“เรื่องนั้นช่างเถอะ ตอนนี้เราต้องรีบช่วยเหลือพวกเขา

“เธอรีบเข้าไปเอาถังเบียร์ออกมา เราจะนำไปป้อนคนที่กำลังแย่

“เกอร์มัน ถ้าไม่รังเกียจ คุณช่วยพวกเราอีกแรงได้ไหม”

ไคลน์หันไปจ้องลูกเรือจำนวนมากที่กำลังนอนบิดตัวบนพื้นดาดฟ้า ใครครวญสักพัก

“แค่ให้พวกเขาสงบลงก็พอใช่ไหม”

“ถูกต้อง” แฟรงค์·ลีรีบพยักหน้ารับ

“ซัดให้หมดสติแทนได้ไหม”

ไคลน์ถามเสียงเย็น

ผลลัพธ์ก็เหมือนกับยากล่อมประสาท แถมยังมีประสิทธิภาพสูงกว่ามาก…

ชายหนุ่มแอบเสริม

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ