ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 674

สรุปบท ราชันเร้นลับ 674: ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ

ตอน ราชันเร้นลับ 674 จาก ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ราชันเร้นลับ 674 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายInternet ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ – ราชันเร้นลับ 674 : ลงจากเรือ
ราชันเร้นลับ 674 : ลงจากเรือ
โดย
Ink Stone_Fantasy
ไม่เร็วไปหน่อยหรือ? เราแค่เพิ่งคิด… ไคลน์เหม่อมองผิวทะเลที่เป็นคลื่นน้ำ มิอาจทำความเข้าใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าได้สักพัก

ท่ามกลางกระแสความคิด ชายหนุ่มคาดเดาอย่างเลื่อนลอย

‘จอมเชือด’ จิลเซียสที่เป็นผู้ช่วยกัปตันของราชาอมตะ อาการิธ ต้องสงสัยว่าจะเป็นผู้วิเศษบนเส้นทางปีศาจ อาจมีลำดับสูงถึง ‘ผู้ปลดปล่อยแรงกระหาย’ แล้วด้วยซ้ำ… มีโอกาสที่มันจะหยั่งถึงอันตรายล่วงหน้า ย่อมต้องตระหนักถึงแหล่งอันตรายได้อย่างแม่นยำ… และไม่แน่ว่า ตัวราชาอมตะเองก็อาจเป็นลำดับ 4 ของเส้นทางปีศาจ!

เมื่อสัมผัสว่าคนบนอนาคตกาลสามารถทำอันตรายกับตัวเองได้และเตรียมลงมือ มันพบความจริงที่ว่าสถานการณ์ฝั่งตัวเองตกเป็นรอง และอาจพบไปถึงตัวจริงของราชินีเงื่อนงำ จึงเผ่นหนีทันทีโดยปราศจากความลังเล?

หืม… บางที ราชินีเงื่อนงำอาจกำลังคิดแบบเดียวกับเรา เตรียมลงมือจัดการ… ไม่อย่างนั้น ลำพังความคิดของเราคงไม่มากพอจะทำให้ราชาอมตะหวาดกลัว ตรงกันข้าม มันคงพ่นลมหายใจเหยียดหยันสองสามหนและตอบโต้อย่างบ้าบิ่น…

เฮ่อ… พลังพิเศษของเส้นทางปีศาจช่างสะดวกสบาย ดูเหมือนว่าการลงมือกับรองกัปตัน ผู้ช่วยกัปตัน และผู้ช่วยรองกัปตันจะไม่มีโอกาสสำเร็จ… ไคลน์ที่ถอนหายใจด้วยอารมณ์ซับซ้อน ชำเลืองไปทางแอนเดอร์สัน·ฮู้ดด้านข้าง

สีหน้าของนักล่าที่แข็งแกร่งที่สุดยังคงเจืออาการหวาดผวา คล้ายกับกำลังสิ้นหวังในความดวงซวยของตนที่มิได้ลดลงแม้แต่น้อย แต่เพียงไม่นานก็แทนที่ด้วยความประหลาดใจเมื่อพบว่า ‘แจ้งมรณะ’ แล่นหนีหางจุกก้นอย่างเหนือความคาดหมาย

ดวงตาของแอนเดอร์สันเบิกโพลงเล็กน้อย เหลียวซ้ายแลขวาด้วยความสงสัย คล้ายกับกำลังครุ่นคิดถึงบางสิ่ง

น่าเสียดายที่ความดวงซวยของแอนเดอร์สันยังไม่รุนแรงมากพอ ไม่อย่างนั้น พวกเราอาจจับตัวราชาอมตะได้โดยการสังเวยนักล่าที่แข็งแกร่งที่สุด… หึหึ นี่คือลักษณะเด่นของ ‘นักยั่วยุ’ อยู่แล้วนี่… ไคลน์หมุนตัวเดินเข้าไปยังทางเดินห้องโดยสาร ตรงกับห้องพัก

เพียงเปิดประตูไม้เข้าไป ชายหนุ่มมองเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยยืนอยู่ริมหน้าต่าง เป็นร่างกายที่มีสัดส่วนสมบูรณ์แบบ แต่งตัวค่อนข้างประหลาด ไม่ใช่ใครนอกจากราชินีเงื่อนงำ แบร์นาแดต

มาดาม… พ่อไม่ได้สอนเลยหรือ ว่าอย่าเข้าห้องคนอื่นซี้ซั้ว? โดยเฉพาะห้องของบุรุษแปลกหน้า… ในฐานะสุภาพสตรีมารยาทงามจากตระกูลใหญ่และได้รับการศึกษาสูง คุณควรยืนรออยู่ที่หน้าประตูและถามอย่างจริงใจว่า ดิฉันขอเข้าไปในห้องได้ไหม… จักรพรรดิ ผมจำได้ว่าคุณเขียนหนังสือสอนเกี่ยวกับมารยาทไม่ใช่หรือ… ไคลน์พึมพำในใจเล็กน้อย ตามด้วยการปิดประตู

โดยไม่รอให้ชายหนุ่มเอ่ยปาก ราชินีเงื่อนงำ แบร์นาแดต กล่าวขณะหันหลังให้

“จากเหตุการณ์เมื่อครู่ ฉันสามารถยืนยันทฤษฎีหนึ่งได้”

“ทฤษฎี?” ไคลน์ไม่เผยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น เพียงซักถามเสียงเรียบ

แบร์นาแดตยังคงไม่หันหน้ากลับ ดวงตาจ้องลงไปยังคลื่นทะเลนอกหน้าต่าง

“ตำนานน้ำพุไม่แก่เฒ่าของอาการิธเป็นเพียงเรื่องลวงโลก… หากจะน้ำพุไม่แก่เฒ่ามีอยู่จริง มันจะต้องเป็นหนึ่งในวัตถุดิบหลักของ ‘แม่มดยุพนิรันดร์’ หรือเป็นสิ่งที่เกิดจากศพหลังจากเสียชีวิต สิ่งนี้สามารถสรุปได้ว่า หาก ‘ผู้ชาย’ คนใดอ้างว่าดื่มน้ำพุไม่แก่เฒ่าเข้าไป คนคนนั้นกำลังโกหก”

เธอมิได้อธิบายว่าแม่มดยุพนิรันดร์คืออะไร คล้ายกับมั่นใจว่าเกอร์มัน·สแปร์โรว์ทราบดีอยู่แล้ว หรือต่อให้ไม่ทราบ ก็คงมีวิธีค้นคว้าข้อมูลด้วยตัวเองในภายหลัง…

น้ำพุไม่แก่เฒ่า… แม่มดยุพนิรันดร์… ค่อนข้างสอดคล้อง… ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า อักษรเลือดในห้องกัปตันก็มีเพื่อบอกให้ทุกคนทราบว่า น้ำพุไม่แก่เฒ่าเป็นเพียงตำนานลวง? ราชาอมตะ อาการิธพยายามปล่อยข่าวเกี่ยวกับน้ำพุไม่แก่เฒ่าหนแล้วหนเปล่า เพื่อล่อลวงให้นักล่าสมบัติเข้าสู่น้ำน่านอันตรายและขุดหลุมฝังศพตัวเอง หรือไม่ก็ฉวยโอกาสเข่นฆ่า? นิสัยสมกับเป็นพวกปีศาจ… เข้าใจแล้วว่าทำไม ‘จอมเชือด’ จิลเซียสถึงเตือนให้เราไม่เข้าไปยุ่ง… ไคลน์ครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะกล่าวหลังจากไตร่ตรอง

“เรื่องโกหกสินะ…”

ราชินีเงื่อนงำ แบร์นาแดตพยักหน้ารับ กล่าวเสียงแผ่ว

“นี่อาจเป็นเงื่อนไขในพิธีกรรมเลื่อนลำดับ 4 ของอาการิธ ขณะเดียวกันก็เป็นวิธีที่ช่วยเร่งความเร็วในการย่อยโอสถลำดับ 4”

หญิงสาวเว้นวรรคเล็กน้อย กล่าวหลังจากถอนหายใจกับตัวเอง

“ลำดับ 4 ของเส้นทางพวกมันมีชื่อว่า… ซาตาน”

ซาตาน? ฟังดูเจ้าเล่ห์ไม่เบา… สร้างตำนานสมบัติปลอมเพื่อล่อลวงให้มนุษย์ไปฆ่าตามแบบฉบับของซาตาน… ไคลน์ผงะเล็กน้อย

ขณะเดียวกัน ราชินีเงื่อนงำหันหลังกลับ ดวงตาที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังตาข่ายสีดำกำลังจดจ้องเกอร์มัน·สแปร์โรว์อย่างไม่กะพริบ

ถึงตาเราให้ข้อมูลบ้าง? ไคลน์ใคร่ครวญสักพัก

“จากการวิเคราะห์เนื้อหาในไดอารีที่มีอยู่อย่างจำกัด จักรพรรดิโรซายล์ได้เผชิญวิกฤติร้ายแรงในช่วงบั้นปลายชีวิต สิ่งนี้ได้บีบบังคับให้เขาตัดสินใจทดลองทำเรื่องที่บ้าบิ่น”

ประโยคเมื่อครู่ ไคลน์มิได้โกหกหรือบิดเบือนแม้แต่คำเดียว เพราะไดอารีเท่าที่ตนครอบครอง มิได้เปิดเผยว่าจักรพรรดิโรซายล์ต้องการทำอะไรในช่วงบั้นปลายชีวิต เผชิญวิกฤติแบบใด และคิดจะทดลองเรื่องบ้าบิ่นแบบใด

และการทำเช่นนี้จะส่งผลให้แบร์นาแดตต้องการค้นหาความจริง จากนั้นก็จะมอบไดอารีของจักรพรรดิโรซายล์ในช่วงเวลาดังกล่าวให้ตน ผ่านพลเรือเอกดวงดาวแคทลียา

ราชินีเงื่อนงำ แบร์นาแดตเงียบงันสักพัก ไม่กล่าวสิ่งใด

เมฆสูงเริ่มเคลื่อนคล้อย ส่งผลให้แสงแดดจากด้านนอกเริ่มส่องเข้ามา ร่างของราชินีแห่งห้าห้วงสมุทรเริ่มแยกออกจากกันในลักษณะคล้ายฟองสบู่ ก่อนจะอันตรายหายไป

แสงสะท้อนจากฟองสบู่มีหลากหลายสี ช่วยเติมเต็มห้องพักด้วยฉากที่ดูราวกับอยู่ในเทพนิยาย

หากไม่มีปราชญ์เร้นลับ เส้นทางผู้ส่องความลับนับว่าน่าสนใจมาก… ไคลน์ถอนหายใจพลางใช้หัวแม่โป้งซ้าย บีบลงบนข้อนิ้วชี้แรกสุด

ชายหนุ่มเปิดเนตรด้ายวิญญาณ แต่ไม่พบด้ายสีดำของใครภายในห้อง

นั่นหมายความว่า ราชินีเงื่อนงำ แบร์นาแดต ได้ออกจากห้องไปอย่างสมบูรณ์แล้ว!

ฟู่ว… ไคลน์ถอนหายใจแผ่ว รีบปิดเนตรด้ายวิญญาณ

ขณะเตรียมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเพื่อพักผ่อน มันได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้

ก็อก ก็อก ก็อก ใครบางคนเคาะประตูห้อง

“ใคร?” ไคลน์ลุกนั่ง

“ฉันเอง” เป็นเสียงของพลเรือเอกดวงดาว แคทลียา

ไคลน์เดินเข้าไปใกล้ด้วยความฉงน เปิดประตูต้อนรับ

“ลงที่นี่”

“จ่ายค่าโดยสารด้วย” แคทลียาไม่ปล่อยแอนเดอร์สันไปโดยง่าย เพราะอีกฝ่ายถึงขั้นยืมเสื้อผ้าของโจรสลัดใส่

“เข้าใจแล้ว” แอนเดอร์สันไม่ปิดบังสีหน้าเจ็บปวด มือข้างหนึ่งเลื่อนลงไปกระชากกระดุมเสื้อแสนธรรมดาที่อยู่กึ่งกลางหน้าอก

ชายหนุ่มยื่นให้อีกฝ่ายอย่างไม่เต็มใจ พลางกล่าว

“นี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันได้มาจากทะเลแห่งนั้น เอามาจากศพของทหารกองทัพโลเอ็น… ไม่ทราบชื่อที่แท้จริงของมัน ฉันเรียกมันตามพลังพิเศษของโอสถลำดับ 6 ที่เกี่ยวข้อง… ผู้พิพากษา… ผลข้างเคียงมิได้ร้ายแรงเป็นพิเศษ แค่ทำให้ผู้สวมใส่ถูกเกลียดขี้หน้าโดยมนุษย์หรือสัตว์ประหลาดได้ง่าย ในบางครั้งก็ตกเป็นเป้าของครึ่งเทพโดยบังเอิญ”

นั่นเรียกว่าไม่ได้ร้ายแรงเป็นพิเศษ? ถ้าเราเป็นพลเรือเอกดวงดาว คงเลือกเอากริชของหมอนั่นเป็นค่าตอบแทน… ไคลน์รำพันในใจ พลางยืนมองแคทลียารับค่าโดยสารจากแอนเดอร์สัน·ฮู้ด

ชายหนุ่มมิได้ใส่ใจเรื่องของคนอื่นมากนัก รีบหิ้วกระเป๋าเดินทาง ลงจากอนาคตกาลไปยังท่าเรือทอสคาร์เตอร์

กึก!

แอนเดอร์สัน·ฮู้ดกระโดดจากดาดฟ้า ตกลงข้างชายหนุ่ม

“ดื่มอะไรกันก่อนไหม? ฉลองที่พวกเรารอดมาจากทะเลบัดซบนั่นได้อย่างปลอดภัย!” นักล่าเผยสีหน้าตื่นเต้นพลางเชื้อเชิญอย่างเป็นกันเอง

ไคลน์ชำเลืองมองพลางปฏิเสธอีกฝ่ายด้วยสายตา แสดงออกชัดเจนว่าต้องการอยู่ให้ห่างชายอับโชคเจ้าของออร่ายั่วยุบาทา

“ก็ได้” แอนเดอร์สันกวาดตามองรอบตัว กระแอมล้างคอ “ขอยืมเงินก่อนได้ไหม? ก็อย่างที่นายทราบ ทรัพย์สินของฉันจมลงไปในทะเลนั่นแล้ว”

กล่าวจบ มันหัวเราะ

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะรีบคืนให้พรุ่งนี้เช้า ภายในผับและซ่องของทอสคาร์เตอร์เต็มไปด้วยโจรสลัด ฉันจะแวะไปขอเงินสนับสนุนจากพวกมันสักหน่อย”

ไถเงินจากเหยื่อที่ไม่มีค่าหัว ส่วนใครที่มีก็จับไปขึ้นค่าหัวกับทางการ? ไคลน์ถอนหายใจเงียบ ส่งธนบัตรห้าซูลให้แอนเดอร์สัน

“น้อยจัง?” แอนเดอร์สันอ้าปากค้าง

“เพียงพอสำหรับกินดื่มและพักค้างคืนในโรงแรม” ไคลน์ตอบเสียงขรึม “นอกจากนี้ ธนบัตรใบนี้ยังมีมูลค่าเท่ากับหนึ่งปอนด์”

“หนึ่งปอนด์?” แอนเดอร์สันขยี้ตาตามสัญชาตญาณ ก่อนจะยิ้มแห้ง “เข้าใจแล้ว หนึ่งปอนด์ก็ได้… ฉันจะคืนหนึ่งปอนด์ให้นายพรุ่งนี้เช้า”

…………………………………………..