ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 833

ราชันเร้นลับ 833 : ข้อควรระวัง
ท่ามกลางหมอกที่ปกคลุมหมู่บ้าน สตรีที่เดินออกจากตรอกดูขัดแย้งกับสิ่งรอบข้างอย่างมาก บรรยากาศรอบตัวเธอมอบว่าบริสุทธิ์ผุดผ่อง สง่างาม ปราศจากมลทิน ให้ผู้พบเห็นตาเป็นประกาย

นอกจากนั้น เสื้อคลุมสีขาวเรียบๆ และผมที่เกล้ามวยหลวมๆ ยังช่วยมอบบุคลิกเกียจคร้านและเก็บตัว กระทั่งไคลน์ที่มองผ่านสายตาของหุ่นเชิด อดไม่ได้ที่จะจินตนาการว่าสตรีผู้นี้วางตัวอย่างไรบนเตียง จะมีเสน่ห์และตัวตนที่แตกต่างออกไปหรือไม่

ในขณะนี้ ชายหนุ่มพยายามข่มแรงกระหายภายในใจที่อยากทำลายความศักดิ์สิทธิ์นั่น อยากทำลายความสงวนตัวนั่น

หล่อนเป็นแม่มด? ไคลน์ขบกรามตามสัญชาตญาณ มุมปากกระตุกเล็กน้อย

สตรีผู้เลอโฉมและสง่างามรายนี้เองก็มองเห็นเซนอล เผยสีหน้าประหลาดใจในตอนแรก ก่อนจะยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงไพเราะ

“เซนอล… นายถูกทำเป็นหุ่นเชิดตั้งแต่เมื่อไร… ถ้าไม่ใช่เพราะถูกพลังรัตติกาลกัดกร่อนรุนแรงถึงเพียงนี้ ฉันคงยากจะสังเกตเห็น”

ประหนึ่งว่ากำลังคุยกับเซนอล แต่ความจริงแล้ว เธอคุยกับนักเชิดหุ่นเบื้องหลัง

เฮ่อ… ออร่าอันเย็นเยียบนั่นคงไม่มีทางซ่อนมิดชิด… อย่างน้อยก็ในสายตาผู้วิเศษลำดับสูง… ใจจริง เราอยากซ่อนอยู่ในมุมมืดโดยไม่ให้ใครรู้ อาศัยเซนอลเป็นฉากหน้าสำหรับติดต่อ นั่นจะช่วยยืนยันความปลอดภัยได้ในระดับหนึ่ง… ที่หมู่บ้านนี้ พลังของมิติสายหมอกไร้ถูกปิดกั้น หากเราตายไป เกรงว่าคงไม่มีการคืนชีพ… ไคลน์ซ่อนตัวลึกเข้าไปในโรงสี บังคับหุ่นเชิดตอบเสียงทุ้ม

“หากเธอออกไปได้ ข่าวคราวบนท้องทะเลจะช่วยให้เธอทราบว่า ฉันรับใช้เจ้านายใหม่มาเดือนกว่าๆ แล้ว”

ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงและท่าทางของพลเรือเอกโลหิต ราวกับอีกฝ่ายยังมีชีวิต

นี่คือกฎการสวมบทบาทของนักเชิดหุ่น หุ่นเชิดแต่ละตัวต้องมีเอกลักษณ์และบุคลิกเป็นของตัวเอง!

นอกจากนั้น ไคลน์ยังแฝงคำว่า ‘ออกไป’ เพื่อชักนำหัวข้อสนทนา

ในหมู่บ้านพิสดารแห่งนี้ ชายหนุ่มไม่อยากฆ่าแม่มดทุกคนที่เห็น ยังไม่ต้องถามว่าเป็นแม่มดที่ดีหรือร้าย ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นแบบไหนก็ไม่ควรฆ่าส่งเดช เพราะสำหรับคนที่ติดอยู่ที่นี่มานาน มีความเป็นไปได้สูงที่จะครอบครองข้อมูลสำคัญหรือเบาะแสของทางออก ช่วงแรกจึงต้องวางตัวสันติไปก่อน

สตรีในชุดคลุมสีขาวหัวเราะพลางตอบ

“ยังไม่ลืมสวมบทบาทอย่างสม่ำเสมอ… ดูเหมือนว่า ทางนั้นคงใกล้ย่อยโอสถนักเชิดหุ่นเสร็จในอีกไม่ช้า… คนของลัทธิเร้นลับ?”

เธอคุ้นเคยกับเส้นทาง ‘นักทำนาย’ เป็นอย่างดี… อา นิกายแม่มดเป็นองค์กรลับที่มีมาตั้งแต่ยุคสมัยที่สี่ ถึงจะไม่สนิทสนมกับตระกูลอันทีโกนัสหรือซาราธ แต่ก็น่าจะเคยผ่านตามาบ้าง เป็นเรื่องปรกติที่จะมีข้อมูลของเส้นทางนักทำนาย… แน่นอน สมมติฐานข้างต้นจะจริงก็ต่อเมื่อเธอเป็นแม่มด… หัวใจไคลน์เต้นแรงขึ้น จงใจซักถาม

“เป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้วหรือ?”

มันต้องการหยั่งเชิงอีกฝ่าย ดูว่าองค์กรลับของทางนั้นครอบครองเส้นทางนักทำนายด้วยหรือไม่

สตรีผู้สดใสและสง่างามย่างกรายเข้าใกล้ โน้มตัวมาหาพลเรือเอกโลหิตและตอบ

“ไม่สำคัญว่าทางนั้นจะเป็นคนขององค์กรใด พวกเราต่างถูกเนรเทศมาขังไว้ที่นี่ อาจจะออกไปไหนไม่ได้อีกแล้ว สิ่งสำคัญจึงเป็นอนาคต มิใช่อดีต ทำไมไม่ร่วมมือหาทางออกไปด้วยกัน?”

หยั่งเชิงล้มเหลว… ไคลน์บังคับวิญญาณอาฆาตพูด

“นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ… จะให้เรียกเธอว่าอะไร?”

เมื่ออีกฝ่ายขยับเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มได้กลิ่นหอมสดชื่นจากประสาทสัมผัสของหุ่นเชิด ผนวกกับเสียงพูดของอีกฝ่าย มันเกิดความรู้สึกอยากละทิ้งทุกสิ่ง ละทิ้งศีลธรรมและสามัญสำนึก แลกเปลี่ยนความอบอุ่นทางร่างกายกับอีกฝ่าย

ไม่ผิดแน่ เธอน่าจะเป็นแม่มด… หืม… หลังจากฟังเสียงมาสักพัก ทำไมเราเริ่มรู้สึกคุ้นเคย? แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก น่าเสียดายที่ตอนนี้ใช้พลังทำนายฝันไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะถูกอีกฝ่ายตรวจจับ ยากจะคาดเดาผลลัพธ์ตามมา… ไคลน์ขมวดคิ้ว

สตรีท่าทางเกียจคร้านรายนี้ยกมือขึ้นมาสางเส้นผม เปิดเผยใบหูที่เล็กกะทัดรัด

“พานาเทีย… แล้วทางนั้นล่ะ?”

เดิมที ไคลน์อยากสุ่มอ้างชื่อใครสักคน เช่นมิสเตอร์ X แห่งชุมนุมแสงเหนือ ผู้ช่วยกัปตันของแจ้งมรณะ ‘จอมเชือด’ จิลเซียส เพราะตนสามารถจำลองพลังของพวกมันได้ด้วยยุบพองหิวโหย แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไม่ทำ ตอบไปตามตรง

“เกอร์มัน·สแปร์โรว์”

ชายหนุ่มไม่ทราบว่าผู้วิเศษฝั่งตรงข้ามที่น่าจะเป็นแม่มด เข้ามาในหมู่บ้านสายหมอกตั้งแต่ตอนไหน จึงยังไม่ตัดความเป็นไปได้ที่จะรู้สาเหตุการหายตัวไปของเกอร์มัน·สแปร์โรว์

พานาเทียผงกศีรษะ

“เข้ามาได้ยังไง?”

ไคลน์ไม่ปิดบัง เล่าผ่านปากของหุ่นเชิด

“เผชิญหน้ากับสตรีนิรนาม… เธอสวมเสื้อคลุม ดวงตาคล้ายค่ำคืนอันมืดมิด แต่ขาดชีวิตชีวา”

พานาเทียเงียบงันสองสามวินาที ก่อนจะตอบ

“เป็นเธอนี่เอง… หึหึ”

หญิงสาวมิได้ลงลึกรายละเอียด เพียงยิ้มและเปลี่ยนคำถาม

“แล้วทำอะไรลงไป? ทำไมโบสถ์รัตติกาลถึงต้องลงทุนส่ง ‘ท่าน’ มาจัดการ”

พานาเทียเปลี่ยนสรรพนามการเรียก

ท่าน? สตรีคนดังกล่าวคือเทวทูต? เป็นนักบวชหญิงของวิหาร? ดูเหมือนว่าพานาเทียจะรู้เรื่องของเธอไม่น้อย… ไคลน์ไตร่ตรองสักพักก่อนจะตอบคลุมเครือ

“ลอบเข้าไปในวิหารนักบุญแซมมวล พยายามขโมยสมบัติปิดผนึก แต่กลับลงเอยด้วย…”