ราชันเร้นลับ Lord of the Mysteries ราชันย์เร้นลับ นิยาย บท 857

ราชันเร้นลับ 857 : สะเทือนอารมณ์
คารอนฆ่าตัวตาย? เขียนจดหมายลาตายระบุว่าเราบีบบังคับให้ขายหุ้น? ครอบครัวของเขายืนยันว่าจดหมายเป็นของจริง? หลังจากฟังคำของตำรวจ ไคลน์วิเคราะห์ข้อมูลที่ได้รับพลางผุดคำถาม

เมื่อทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ความคิดแรกในหัวก็คือ

บารอนซินดราสเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว!

หลังจากนายธนาคารใหญ่รายนี้เจรจากับเราไม่สำเร็จ มันไม่ลังเลเลยที่จะตั้งตัวเป็นศัตรู!

นอกจากนั้น เห็นได้ชัดว่าเขาทำการบ้านมาเป็นอย่างดี ทราบว่าดอน·ดันเตสมีความสัมพันธ์กับโบสถ์รัตติกาล รวมถึงส.ส. มัคท์และกองทัพเบื้องหลัง หากเล่นงานโดยตรงอาจนำมาซึ่งปัญหา จึงเบนเป้าไปจัดการกับคารอนซึ่งเป็นคู่ค้าแทน วิธีนี้จะปลอดภัยกว่ามาก แต่ค่อนข้างป่าเถื่อนและโหดเหี้ยม…

ไม่ได้คำนึงถึงชีวิตคนบริสุทธิ์เลยสักนิด… ไคลน์พลันหวนนึกถึงเหยื่อในโศกนาฏกรรมมหาหมอกควัน ความรู้สึกเดือดดาลมากมายปะทุขึ้นในใจ แต่สติยังคงสุขุมเยือกเย็น

ไคลน์อาศัยพลังตัวตลกในการควบคุมสีหน้า แสร้งทำเป็นตกตะลึงสุดขีด ไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเลยสักนิด

“ไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหมครับ?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ดูคล้ายหัวหน้าผงกศีรษะเคร่งขรึม

“หากไม่มีเบาะแสมากเพียงพอ พวกเราคงไม่กล้ารบกวนสุภาพบุรุษอย่างคุณ… มิสเตอร์ดันเตส รบกวนติดตามเราไปยังสถานีตำรวจเพื่อทำการสืบสวนคดีด้วย”

ไคลน์ที่ค่อนข้างสงบและมิได้แสดงอาการฉุนเฉียว สมองกำลังประมวลผลด้วยความเร็วสูง ขณะเตรียมตอบสนองบางสิ่ง มันฉุกคิดถึงความไม่สมเหตุสมผล

สำหรับอาณาจักรโลเอ็นในปัจจุบัน การฆ่าคนถือเป็นความผิดทางอาญาร้ายแรง ด้วยตัวตนและสถานะของบารอนซินดราส มีวิธีมากมายในการจะเขี่ยเศรษฐีหน้าใหม่ออกจากเบ็คลันด์ ไม่มีความจำเป็นต้องลงมือถึงขั้นนี้

ต้องไม่ลืมว่า บุคคลในแวดวงชนชั้นสูงอย่างมัน ต้องมีความเข้าใจโลกของผู้วิเศษได้ดีระดับหนึ่ง ย่อมทราบว่ามีผู้วิเศษมากมายที่สามารถตรวจสอบเบาะแสคดีฆาตกรรมได้ละเอียดชัดเจน หากไม่มั่นใจว่าแผนของตนสมบูรณ์แบบ คงไม่เลือกวิธีที่มีความเสี่ยงสูงอย่างการฆ่าคนเพื่อป้ายความผิด

ถึงบารอนซินดราสมีอำนาจในการควบคุมกรมตำรวจทั้งหมด มันเอาพลังแบบนั้นไปใช้กับวิธีอื่นไม่ดีกว่าหรือ?

แม้จะยังไม่รู้ว่าเราร่วมมือกับกองทัพ แต่ก็ต้องรู้ว่าเรามีความสัมพันธ์อันดีกับโบสถ์รัตติกาลและส.ส. มัคท์ บารอนซินดราสไม่น่าจะลงมืออย่างบุ่มบ่ามโดยไม่เตรียมตัวรับมือ… เหนือสิ่งอื่นใด ถ้ามันเป็นคนเลือดเย็นที่สามารถฆ่ามนุษย์ได้เพราะหุ้นสามเปอร์เซ็นต์ แล้วทำไมถึงไม่จัดการกับคารอนตั้งแต่ก่อนที่เราจะซื้อหุ้น? แบบนั้นยังจะง่ายกว่าด้วยซ้ำ… ไคลน์มองหน้าตำรวจฝั่งตรงข้ามด้วยท่าทีครุ่นคิด ยังไม่ตอบกลับไปในทันที

ภายในห้องที่ติดกับห้องรับแขก ซิลและฟอร์สกำลังพิงกำแพงพลางใช้ ‘ประตูบานเล็ก’ ที่ฝ่ายหลังเป็นคนเปิดเพื่อแอบฟังบทสนทนาทั้งหมด

“เราควรทำยังไง? ถ้าตำรวจจะจับเขา เราต้องปกป้องไหม?” ฟอร์สซึ่งไม่ชำนาญงานล่าเงินรางวัล กระซิบถามเพื่อนแผ่วเบา

ฟอร์สมิได้คาดคิดว่าความขัดแย้งทางธุรกิจจะพัฒนากลายเป็นคดีฆาตกรรมใส่ร้าย นอกจากนั้น ยังมีความเป็นไปได้ว่าคนร้ายอาจปลอมตัวมาในคราบตำรวจ ส่งผลให้หญิงสาวครุ่นคิดหาวิธีรับมืออยู่พักใหญ่

ซิลเองก็ยังไม่มั่นใจเช่นกัน

“ตามปรกติแล้ว บอดี้การ์ดจะปกป้องนายจ้างจากพฤติกรรมที่ผิดกฎหมายเท่านั้น… แต่ว่า… นายจ้างรายนี้จ่ายหนัก”

ฟอร์สประหลาดใจปนขำขันกับคำตอบ

“ถ้าเขาถูกจับเข้าคุก เธอคิดจะช่วยเขาแหกคุก? ไม่ต้องพูดถึงอันตรายระหว่างทาง ต่อให้เธอทำสำเร็จและช่วยเขาออกมาได้ เธอเองก็จะถูกตั้งค่าหัว ไม่สามารถทำงานเดิมได้อีก ถึงตอนนั้น คิดจะหนีไปพร้อมกับสุภาพบุรุษคนนี้หรือ?”

ขณะพูดคุย ฟอร์สสังเกตเห็นว่าดอน·ดันเตสกำลังจะมอบคำตอบ

สุภาพบุรุษหล่อเหลาและสง่างามเจ้าของจอนสีขาว มองไปยังพ่อบ้านด้านข้างและกล่าวเสียงนุ่มนวล

“ฝากจัดการสองเรื่อง เรื่องแรก แวะไปที่บ้านของบารอนซินดราส แจ้งกับเขาว่ามีใครบางคนต้องการป้ายสีเขา”

พ่อบ้านวอลเตอร์เผยสีหน้าประหลาดใจที่หาได้ยาก มันยังไม่เข้าใจเหตุผลที่นายจ้างออกคำสั่งเช่นนี้

ตามความคิดของมัน ผู้ที่อยู่เบื้องหลังคดีนี้น่าจะเป็นตัวบารอนซินดราสเอง ไม่เพียงการแวะไปแจ้งข่าวจะไม่เกิดประโยชน์ แต่ยิ่งจะทำให้เกิดความอัปยศมากกว่าเดิม

ไคลน์ยิ้ม

“เขาเพิ่งมาเยือนผมในฐานะแขก แต่หลังจากพวกเราพูดคุยเกี่ยวกับหุ้นสามเปอร์เซ็นต์ คารอนก็ฆ่าตัวตายอย่างผิดวิสัยทันที ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้คนจะสงสัยในตัวเขา ผมคิดว่าจำเป็นต้องเตือนเขาไว้ นั่นคือสิ่งที่สุภาพบุรุษพึงกระทำ”

เจ้าหน้าที่ตำรวจผงะเล็กน้อย เริ่มพบว่าคดีนี้อาจซับซ้อนกว่าที่คิด แต่ทางด้านพ่อบ้านคล้ายกับฉุกคิดบางสิ่ง

“ได้ครับนายท่าน ผมจะแวะไปที่บ้านของบารอนซินดราสเพื่อแจ้งเรื่องนี้ รวมถึงแจ้งให้เพื่อนของคุณและเพื่อนของเขาทั้งหมดทราบข่าว”

ด้วยวิธีนี้ ถ้าบารอนซินดราสไม่ใช่คนลงมือ มันจะรีบสะสางปัญญาที่ตามมาแทนดอน·ดันเตสทันที แต่ถ้ามันเป็นคนร้าย การตักเตือนอย่างห่วงใยพร้อมกับกระจายข่าวของดอน·ดันเตสจะสร้างแรงกดดันจากสาธารณชนได้มากพอ ช่วยให้ส.ส. มัคท์และฝ่ายอื่นๆ ยื่นมือเข้ามา ‘ช่วยเหลือ’ ดอน·ดันเตสได้ง่าย

ฉลาดมาก… มีพ่อบ้านดีมันดีแบบนี้นี่เอง… ไคลน์ชมเชยในใจพลางกล่าวต่อ

“ประการที่สอง เรียกทนายส่วนตัวของผมมาสะสางปัญหาจิปาถะ”

หลังจากออกคำสั่งพ่อบ้านและบุรุษรับใช้ ไคลน์มองหน้าตำรวจฝั่งตรงข้าม

“ตกลงครับ ผมจะตามพวกคุณกลับไปที่สถานีตำรวจ ทางนั้นจะได้ไม่ต้องลำบากใจ… แต่ผมจะไม่ตอบคำถามใดๆ จนกว่าทนายจะมาถึง”

ตำรวจที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้า ถอนหายใจผ่อนคลายพลางพยักหน้ารับ

“ขอบคุณสำหรับความร่วมมือ มิสเตอร์ดันเตส”

ขณะเดียวกัน ภายในห้องเล็กๆ ที่อยู่ติดกับห้องรับแขก ฟอร์สกระซิบกระซาบ

“พวกเราจะตามไปไหม?”

“แน่นอนอยู่แล้ว ฉันจะซ่อนตัวอยู่ใต้รถม้าและตามพวกเขาไปยังสถานีตำรวจ เรายังไม่มีหลักฐานยืนยันว่าตำรวจเหล่านี้เป็นตัวจริง!” ซิลตอบเสียงค่อย

เธอเว้นวรรค ตามด้วยถาม

“มีอะไรจะพูดอีกไหม?”

ฟอร์สครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะตอบพลางทำหน้าสะเทือนอารมณ์