ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 221

ตอนที่ 221 ตัดทางถอยให้สิ้นเพื่อเอาชีวิตรอด

หวงโต้วและหลินหูที่เตรียมส่งเขาไปสู่ปรโลกต่างตะลึงงัน หมายความว่าอย่างไร?

จู่ๆ เซ่าผิงปอก็เอ่ยออกมาในเวลานี้ว่าพวกอนุหร่วนสามแม่ลูกถูกลอบสังหารสิ้นใจแล้ว อย่างแรกคือทั้งสองไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอย่างไร อย่างที่สองคือทั้งสองไม่ทราบว่าเขาพูดจริงหรือไม่

ทั้งสองไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในจวนผู้ว่าการมณฑลจริงๆ หลังจากทางจวนผู้ว่าการมณฑลส่งคนมาแจ้งให้พวกเขาจัดการเรื่องทางนี้แล้ว จู่ๆ ทางนั้นเกิดเรื่องขึ้นกะทันหัน วุ่นวายอลหม่านกันไปหมด ผู้ใดยังจะนึกถึงว่าต้องส่งคนมาแจ้งทางนี้ด้วย แล้วก็มีเพียงเซ่าซานเสิ่งที่คอยจับตาดูอยู่ หลังจากได้รับข่าวก็รีบมารายงานต่อเซ่าผิงปอทันที

เซ่าผิงปอชี้ไปที่ตัวเอง เอ่ยว่า “ยามนี้ ข้าคือบุตรชายเพียงคนเดียวของผู้ว่าการมณฑลเป่ยโจว หากพวกท่านสังหารข้า ตระกูลเซ่าจะไร้ซึ่งทายาทให้สืบทอดมณฑลเป่ยโจวต่อ!”

พอได้ยินวาจานี้ ประกอบกับพอจะรู้ถึงอุปนิสัยของคนผู้นี้อยู่พอสมควร ม่านตาของหวงโต้วและหลินหูพลันหดตัววูบ

หวงโต้วเอ่ยเสียงเข้ม “ท่านสังหารพวกเขาหรือ?”

เซ่าผิงปอเอ่ยว่า “วาจาไม่อาจกล่าวส่งเดชได้ ทางจวนผู้ว่าการมณฑลย่อมต้องสืบหาฆาตกรตัวจริงได้แน่!”

สีหน้าหลินหูเย็นชาลง กล่าวว่า “ท่านคิดว่าหากผู้ว่าการมณฑลเหลือท่านเป็นบุตรชายคนเดียวแล้ว พวกเราจะไม่กล้าสังหารท่านอย่างนั้นหรือ?” มือเขาเอื้อมไปหาด้ามกระบี่

เซ่าผิงปอกล่าวอย่างไม่ยี่หระ “พวกท่านเพียงทำตามหน้าที่ มีอันใดให้กล้าหรือไม่กล้ากัน ประเด็นสำคัญคือสังหารข้าแล้วจะส่งผลกระทบต่อสำนักเขามหายานอย่างใหญ่หลวง เผลอๆ มณฑลเป่ยโจวอาจจะหลุดพ้นจากการควบคุมของสำนักเขามหายานอย่างสิ้นเชิงก็ได้ สำนักเขามหายานจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม!”

หวงโต้วยกมือปรามหลินหูที่กำลังจะชักกระบี่ เอ่ยว่า “คุณชายใหญ่ ความตายรออยู่เบื้องหน้าแล้ว ท่านทำแบบนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์!”

จากนั้นผายมือออกไปทางด้านนอก “ข้าคิดว่าท่านคงไม่อยากล้มอยู่ในสถานที่แบบนี้ ไปเถิด เลือกสถานที่เหมาะๆ สักที่ พวกเราจะพยายามทำให้ท่านเจ็บปวดน้อยที่สุด ให้ท่านได้ไปสบายสักหน่อย”

เซ่าผิงปอกลับไม่มีทีท่าว่าจะเดินออกไป เอ่ยเสียงราบเรียบต่อไปว่า “ความตายของพวกอนุหร่วนสามแม่ลูกก็ใช่ว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับสำนักเขามหายานของพวกท่าน ถึงแม้พวกท่านจะไม่ได้ลงมือสังหารด้วยตัวเอง แต่หากว่ากันในอีกมุมหนึ่งแล้ว สำนักเขามหายานคือผู้ที่บีบคั้นพวกนางไปสู่หนทางแห่งความตาย! ท่านพ่ออาจจะเกลียดชังข้าไปแล้ว แต่ความจริงที่ต้องเผชิญหน้าในขณะนี้คือตอนนี้เหลือข้าเป็นบุตรชายเพียงคนเดียว หากพวกท่านสังหารข้าไป ในอีกมุมหนึ่งแล้วก็เท่ากับว่าสำนักเขามหายานสังหารบุตรชายทั้งหมดของผู้ว่าการมณฑลเป่ยโจว! พวกท่านลองคิดดูสิว่าท่านพ่อของข้าจะเกลียดชังสำนักเขามหายานของพวกท่านหรือไม่?”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ หวงโต้วและหลินหูพลันสะดุ้งขึ้นมา

แววตาเซ่าซานเสิ่งวูบไหว หันไปมองคุณชายใหญ่ที่ยืนตระหง่านอย่างเหย่อหยิ่ง ไม่กริ่งเกรงอันตรายที่อยู่ตรงหน้า

“แต่แน่นอน สำนักเขามหายานสามารถสังหารท่านพ่อข้าทิ้งไปพร้อมกันได้ แล้วค่อยสนับสนุนคนอื่นขึ้นมาปกครองมณฑลเป่ยโจวแทน แต่สำนักเขามหายานจะกล้าหรือ? ทหารในมณฑลเป่ยโจวตั้งแต่บนจรดล่างล้วนเป็นไพร่พลที่ท่านพ่อสร้างขึ้นมาเองกับมือ เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในมณฑลเป่ยโจวส่วนใหญ่เป็นคนที่ตระกูลเซ่าของข้าสนับสนุนขึ้นมา มณฑลเป่ยโจวในปัจจุบันนี้หากปราศจากตระกูลเซ่าของข้า ยังจะมีผู้ใดสามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งผู้ว่าการมณฑลอย่างมั่นคงได้? พวกท่านก็ลองเปลี่ยนตัวผู้ปกครองดูสิ ดูว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้นหรือไม่! ผลลัพธ์จากการฝืนเขี่ยตระกูลเซ่าทิ้งไปจะเป็นอย่างไร? จะทำการล้างไพ่ในมณฑลเป่ยโจวใหม่ทั้งหมดก็ได้ แต่มณฑลเป่ยโจวถูกศัตรูกระหนาบหน้าหลัง สำนักเขามหายานจะกล้าทำเช่นนี้หรือ ทางเหนือมีแคว้นหานจ้องตาเป็นมัน ทางใต้มีแคว้นเยี่ยนที่ต้องการชิงดินแดนคืน หากมณฑลเป่ยโจวเกิดความวุ่นวายขึ้นภายใน ทั้งสองแคว้นไหนเลยจะยอมพลาดโอกาส หากแต่จะต้องฉวยโอกาสบุกเข้ามาเป็นแน่ แล้วสำนักเขามหายานจะต้านทานไหวหรือ?”

อารมณ์ของหวงโต้วและหลินหูค่อยๆ จมดิ่งลงตามคำพูดของเขา

“หากสำนักเขามหายานสังหารทายาทตระกูลเซ่าจนสิ้น ยังคิดว่าตระกูลเซ่าจะยอมทำงานให้สำนักเขามหายานต่ออีกหรือ? พวกท่านคิดว่าใต้หล้านี้จะมีสักกี่คนที่ใจกว้างได้ขนาดนั้น? ข้ากล้ายืนยันเลยว่าหลังจบเรื่องท่านพ่อข้าต้องชิงชังพวกท่านแน่นอน ความมานะอุตสาหะของสำนักเขามหายานในช่วงหลายปีมานี้อาจจะถูกทำลายลงได้ทุกเมื่อ นี่คือผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นหากสำนักเขามหายานบีบข้าไปสู่หนทางแห่งความตาย”

“หากข้ามีชีวิตรอด ท่านพ่อข้าไม่มีทางชิงชังสำนักเขามหายาน คนที่เขาชิงชังจะมีเพียงข้าเท่านั้น!”

“อีกทั้งข้าก็ไม่อยากให้มณฑลเป่ยโจววุ่นวาย ข้าทุ่มเทความคิดจิตใจทั้งหมดของข้าให้แก่มณฑลเป่ยโจวไปแล้ว ข้าเองก็ไม่อนุญาตให้ใครมาก่อความวุ่นวายในมณฑลเป่ยโจวเช่นกัน ข้าเพียงอยากพัฒนามณฑลเป่ยโจวให้ดีขึ้น!”

“ดังนั้น ขอเพียงข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะขอรับการสนับสนุนจากสำนักเขามหายานต่อไป มณฑลเป่ยโจวจะยังคงเป็นมณฑลเป่ยโจวของสำนักเขามหายาน ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในตอนนี้ก็สามารถควบคุมได้เช่นกัน เป็นเพียงความวุ่นวายภายในตระกูลเซ่าเท่านั้น ไม่มีทางส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยรวมของมณฑลเป่ยโจวและสำนักเขามหายาน!”

หวงโต้วและหลินหูมีสีหน้าตึงเครียด สายตาที่มองเซ่าผิงปอซับซ้อนเป็นอย่างยิ่ง

หลินหูเอ่ยเสียงขรึม “ท่านไม่ตาย หนิวโหย่วเต้าก็จะชักนำหอหิมะเหมันต์มา เมื่อถึงเวลานั้นสำนักเขามหายานก็อย่าหมายจะรอดตัวไปเช่นกัน”

หวงโต้วพยักหน้ารับ “ต่อให้เป็นอย่างที่ท่านว่ามา ต่อให้สำนักเขามหายานสูญเสียมณฑลเป่ยโจวไป อย่างน้อยก็ยังมีโอกาสลุกขึ้นมาได้ใหม่ แต่ถ้าต้องเผชิญการลงโทษจากหอหิมะเหมันต์แล้วล่ะก็ นั่นจะกลายเป็นหายนะที่ทำให้สำนักเขามหายานต้องสูญสิ้น!”

“พวกท่านผิดแล้ว ทั้งยังผิดอย่างมหันต์ด้วย!” เซ่าผิงปอที่เยือกเย็นมาโดยตลอดพลันตวาดขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเพียงแค่เอ่ยถึงหนิวโหย่วเต้า ก็ทำให้เขายากจะควบคุมอารมณ์ตัวเองในบางด้านได้ เขาเหวี่ยงมือชี้ออกไปทางด้านนอก กล่าวด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวว่า “นี่เป็นแค่สถานการณ์ที่หนิวโหย่วเต้าสร้างขึ้นมาเพื่อข่มขู่เท่านั้น ไอ้สารเลวนั่นมันไม่กล้าชักนำหอหิมะเหมันต์เข้ามายุ่งเรื่องนี้เด็ดขาด! แค่กๆ…”

พูดๆ อยู่ก็ไอต่อเนื่องขึ้นมาอีกครั้ง พอโกรธขึ้นมาก็ไอจนหยุดไม่ได้ ไอจนในฝ่ามือมีละอองโลหิตอีกครั้ง

เซ่าซานเสิ่งที่อยู่ด้านข้างรีบยื่นมือเข้ามา ลูบหลังให้เขา ช่วยทำให้เขาหยุดไอ

หวงโต้วและหลินหูสบตากัน รอจนอาการไอของเซ่าผิงปอสงบลงแล้ว หวงโต้วจึงเอ่ยถาม “หมายความว่าอย่างไร?”

เซ่าผิงปอสูดหายใจเล็กน้อย ย้อนถามว่า “พวกท่านคิดว่าระหว่างเขากับสำนักเขามหายานมีไมตรีอันใดที่ทำให้เขาต้องปล่อยสำนักเขามหายานไป? พวกท่านคิดว่าเมื่อเขาสังหารข้าแล้ว เขาจะยอมปล่อยตัวปัญหาในอนาคตอย่างตระกูลเซ่าไว้หรือ? หากเขากล้าดึงหอหิมะเหมันต์มาจริง เขาก็ไม่มีทางวางแผนอ้อมค้อมขนาดนี้เพียงเพื่อจัดการข้าเพียงคนเดียว ทั้งๆ ที่เขาสามารถเปิดโปงเรื่องราวแล้วให้หอหิมะเหมันต์เข้ามาจัดการพวกเราไปพร้อมกันได้ แล้วเหตุใดเขาถึงไม่ทำเช่นนั้นล่ะ? เพราะเขาไม่กล้าอย่างไรล่ะ! เรื่องใหญ่โตขนาดนี้ หากแจ้งต่อหอหิมะเหมันต์จริงล่ะก็ เมื่อห่อหิมะเหมันต์เข้ามาตรวจสอบเรื่องนี้อย่างเข้มงวดแล้ว เรื่องราวมันจะไม่ได้จบลงแค่ว่าข้าหลอกใช้ประโยชน์จากหอหิมะเหมันต์แล้ว หลุมพรางที่เขาวางไว้มันก็เป็นการหลอกใช้ประโยชน์จากหอหิมะเหมันต์เหมือนกันมิใช่หรือ?”

หวงโต้วและหลินหูเริ่มใช้ความคิด

“ดังนั้น เขาจึงกล้าเพียงแค่หลอกใช้สำนักเขามหายานมาจัดการข้าเท่านั้น ทุกสิ่งที่เขาทำล้วนเป็นการจัดฉากขู่ขวัญ เป็นจิ้งจอกที่แอบอ้างบารมีเสือ เพียงแค่แอบอ้างอิทธิพลของหอหิมะเหมันต์มากดดันสำนักเขามหายานเท่านั้น ต้องการบีบข้าไปสู่ความตาย! ขอเพียงสำนักเขามหายานไม่สังหารข้า แผนชั่วของเขาจะล้มเหลวไปเอง เขาจะทำได้เพียงยอมถอยไปเอง เขาเพียงแค่ข่มขู่สำนักเขามหายานเท่านั้น แต่ไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตไปมากกว่านี้เด็ดขาด”