ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 252

ตอนที่ 252 เดินทางไกล

เซ่าผิงปอผงะไปเล็กน้อย ยิ้มออกมาอีกครั้งพลางเอ่ยว่า “ข้าไม่มีทางเป็นอะไร ท่านเก็บไว้พูดกับหนิวโหย่วเต้าเถอะ!”

ซูจ้าวส่ายหน้า “เจ้าต่างกับเขา การใช้ชีวิตของเขาผ่อนคลายมากกว่า การที่เขาสามารถเก็บตัวบำเพ็ญเพียรมานานขนาดนี้ได้โดยไม่โผล่หน้าออกมาก็ทำให้มองออกแล้ว อีกอย่าง เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียร จัดระเบียบเลือดลมของตนได้ ร้อยโรคไม่กล้ำกราย ด้านร่างกายเจ้าเทียบเขาไม่ติดเลย!”

นางยื่นมือไปทาบลงบนตำแหน่งหัวใจของเขา “จำไว้! หากอยากมีชัย ต้องดูแลตัวเองให้ดี ผู้ใดที่พลาดท่าล้มลงก่อน นั่นสิถึงจะพ่ายแพ้อย่างแท้จริง มีเพียงคนที่ยังเหลืออยู่ ถึงจะได้ยิ้มในตอนสุดท้าย!”

เซ่าผิงปอเองก็ทาบมือลงบนหน้าอก ซ้อนทับลงบนหลังมือนาง “สุขภาพของตัวเอง ข้าย่อมต้องรู้ค่ามากกว่าท่าน!”

“เช่นนั้นก็ดี เพียงแต่ข้าอยากถามเจ้าสักประโยค สังหารหนิวโหย่วเต้าสำคัญ หรือว่าจัดหาม้าศึกสำคัญกว่า ข้าต้องไปจัดการหนิวโหย่วเต้าก่อน หรือต้องไปจัดการม้าศึกก่อน?” ซูจ้าวจ้องเขาพลางเอ่ยถาม

เซ่าผิงปอเงียบไป คล้ายจะค่อนข้างลำบากใจ ถามว่า “สองเรื่องนี้ขัดแย้งกันหรือ?”

ซูจ้าวตอบ “แน่นอน หากว่าสังหารหนิวโหย่วเต้าสำคัญกว่า ข้าจะรับหน้าที่ไปจัดการเขาเอง หากว่าเรื่องม้าศึกสำคัญกว่า ข้าก็จะไปที่แคว้นฉี ส่วนเรื่องหนิวโหย่วเต้าก็ส่งคนไปจัดการแทน”

แววตาเซ่าผิงปอวูบไหว เอ่ยเนิบๆ ว่า “ย่อมเป็นเรื่องม้าศึก ม้าศึกสำคัญที่สุดสำหรับตอนนี้ หากว่าเกิดปัญหากับเรื่องม้าศึก จะกระทบถึงมณฑลเป่ยโจวทั้งมณฑล เทียบกันแล้วม้าศึกมีความสำคัญกว่า เรื่องหนิวโหย่วเต้าชะลอไว้ก่อนได้ ยิ่งไปกว่านั้นคือเป้าหมายในการเดินทางนี้ของหนิวโหย่วเต้าก็อาจจะเป็นม้าศึกเช่นกัน ช่วงนี้เขาน่าจะไม่มาสนใจทางข้า ชะลอไว้ก่อนน่าจะไม่มีปัญหาอะไร”

“ได้!” ซูจ้าวพยักหน้าเล็กน้อย รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

อันที่จริงสำหรับนางแล้ว สองเรื่องนี้ไม่ขัดแย้งอันใดเลย นางเพียงลองหยั่งเชิงดูเล็กน้อย นางกลัวว่าคนผู้นี้จะยึดติดหมกมุ่นเกินไป กลัวว่าเขาจะเห็นหนิวโหย่วเต้าสำคัญกว่ามณฑลเป่ยโจวทั้งมณฑล

อย่างที่ทราบกันดี ในใจของเซ่าผิงปอได้ยึดถือไปแล้วว่าหนิวโหย่วเต้าต่างหากที่เป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงที่สุดต่ออนาคตมณฑลเป่ยโจวของเขา

แคว้นเยี่ยนอันใดนั่น แคว้นหานอันใดนั่น สำนักสำนักเขามหายานอันใดนั่น แท้จริงแล้วเขาไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย พัวพันมานานหลายปี เขารู้ดีว่าควรจะรับมือกับกลุ่มอำนาจเหล่านี้อย่างไร การที่เขาลงหลักปักฐานในมณฑลเป่ยโจวได้มันก็เป็นการพิสูจน์ความจริงในข้อนี้แล้ว คนที่เล่นงานเขาได้อย่างต่อเนื่องและทำให้เขาหวาดกลัวได้มีเพียงหนิวโหย่วเต้าคนเดียวเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้ดีว่าหนิวโหย่วเต้าคิดอย่างไร อีกฝ่ายไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่นอน!

เรื่องบางอย่างพูดออกไปคนอื่นอาจจะไม่เชื่อ มีเพียงทั้งสองฝ่ายที่เป็นปรปักษ์ต่อกันเท่านั้นถึงเข้าใจกันได้โดยไม่ต้องเอ่ยวาจา ต่างเข้าใจถึงความคิดของอีกฝ่ายดี

หากว่าสามารถมั่นใจได้ว่าซูจ้าวจะจัดการหนิวโหย่วเต้าได้แน่ๆ เขาก็จะต้องให้ซูจ้าวไปจัดการหนิวโหย่วเต้าก่อนแน่นอน แต่เขาไม่คิดว่าซูจ้าวจะทำสำเร็จได้ง่ายขนาดนั้น

ก็อย่างที่เขาเคยกล่าวกับซูจ้าวไปก่อนหน้านี้ ในเมื่อหนิวโหย่วเต้ากล้าออกมา ก็ไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะไม่เตรียมการอะไรเอาไว้เลย

เขากังวลว่าซูจ้าวจะเข้าไปพัวพันกับหนิวโหย่วเต้า ถึงแม้สมาคมที่อยู่เบื้องหลังซูจ้าวจะแข็งแกร่งมาก แต่เขาคิดว่าหนิวโหย่วเต้าคนนั้นอันตรายเกินไป จัดการไม่ได้ง่ายๆ แน่นอน หากถูกหนิวโหย่วเต้าเล่นงานเข้า เกรงว่าซูจ้าวจะเดือดร้อนแน่ หากเกิดเรื่องขึ้นกับซูจ้าว อาจจะทำให้เรื่องม้าศึกของเขาพลอยเสียหายไปด้วย

หลังจากลองชั่งน้ำหนักดูแล้ว เขาย่อมเลือกทางที่ปลอดภัยกว่า

ซูจ้าวเดินออกไป สวมผ้าคลุมสีดำ พาผู้ติดตามจากไป

เซ่าผิงปอมาส่งนางถึงด้านในประตูข้างเท่านั้น ไม่ได้ออกไปส่งด้านนอกประตู เพราะเกรงว่าจะเป็นจุดสนใจได้

หลังจากเห็นซูจ้าวพาผู้ติดตามหายลับไปแล้ว เซ่าซานเสิ่งก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างกายเซ่าผิงปอ “คุณชายใหญ่ จะกลับจวนผู้ว่าการมณฑลเลยไหมขอรับ?”

เซ่าผิงปอหันกลับมา เดินนำเขากลับไปที่ในห้องหนังสือ สายตาจ้องไปยังแผนที่อีกครั้ง ยื่นมือชี้ไปยังตำแหน่งแคว้นหาน “อาจจะต้องเริ่มใช้งานเส้นทางน้ำสายนี้แล้ว แน่ใจหรือยังว่าจุดสำคัญตามเส้นทางจะไม่มีปัญหา?”

เซ่าซานเสิ่งเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณชายใหญ่วางใจเถิดขอรับ ข้าได้แอบส่งคนไปจัดการซื้อตัวคนที่สมควรต้องซื้อไว้แล้ว แล้วก็เคยส่งคนไปตรวจสอบดูแล้ว น่าจะไม่มีปัญหาอะไรขอรับ”

“น่าจะ?” เซ่าผิงปอหันกลับมาทันที เอ่ยเสียงเข้ม “อย่ามาพูดคำว่าน่าจะอันใดกับข้า หากเริ่มใช้งาน ต้องห้ามเกิดข้อผิดพลาดใดๆ ขึ้นทั้งสิ้น หากของถูกแคว้นหานยึดไป แคว้นหานไม่มีทางคืนให้พวกเราแน่ แล้วก็จะเท่ากับว่าเส้นทางน้ำสายนี้จะถูกเปิดเผยไปด้วย ไม่มีทางได้ใช้มันอีก สำหรับพวกเราแล้ว นั่นคือความเสียหายอันใหญ่หลวง ต้องจัดการทุกอย่างโดยไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด!”

“ขอรับ!” เซ่าซานเสิ่งตอบรับ “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบอีกครั้ง”

เซ่าผิงปอหันไปมองแผนที่อีกครั้ง “ไม่ใช่แค่ต้องตรวจสอบเท่านั้น แต่ยังต้องทดลองใช้ด้วย จัดเรือกลุ่มหนึ่งให้ล่องผ่านดูสักเที่ยว ดูว่ามีปัญหาอะไรตรงไหนหรือไม่”

เซ่าซานเสิ่งตอบรับ “ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ขอรับ”

“ต้องระวังเรื่องรายละเอียด จะปล่อยให้เกิดความผิดพลาดใดๆ กับเรื่องนี้ไม่ได้!” เซ่าผิงปอหันกลับมาจ้องเขาอีกครั้ง “ลองใช้งานดูสักรอบ หากพบปัญหาที่จุดไหน ก็ให้แก้ไขในจุดนั้นทันที ต้องทำให้มั่นใจทางน้ำสายนี้จะเดินทางผ่านได้โดยสะดวก ต้องทำให้มั่นใจว่ายามที่ใช้งานจริงจะไม่ปรากฏปัญหาใดๆ ขึ้นทั้งสิ้น”

“เข้าใจแล้วขอรับ…” เซ่าซานเสิ่งพยักหน้ารับ จากนั้นเอ่ยถามอย่างค่อนข้างลังเล “แต่ถ้าหากเผชิญปัญหาอะไรที่ต้องแก้ไขจริงๆ ถ้าอยากจะจัดการให้ได้อย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ปัญหาขยายเป็นวงกว้าง ข้าคิดว่าถ้ามีผู้บำเพ็ญเพียรคอยประสานงานด้วยจะดีที่สุดนะขอรับ คุณชายใหญ่สามารถส่งยอดฝีมือบางส่วนของสำนักเขามหายานมาช่วยข้าได้หรือไม่ขอรับ?”

“เหลวไหล!” เซ่าผิงปอตะคอกใส่ “เรื่องนี้ข้าปิดทางสำนักเขามหายานมาตั้งแต่แรกเพราะอะไรเล่า? สำนักเขามหายานเอาแต่แบมือขอเงินจากข้าตลอด ข้าก็อ้างมาตลอดว่าไม่มีเงิน เจ้าก็ใช่ว่าจะไม่รู้! หากปล่อยให้สำนักเขามหายานรู้เรื่องนี้เข้า สำนักเขามหายานต้องทำการสืบแน่นอนว่าข้าจะทำอะไร เมื่อถึงเวลานั้นข้ายังจะปิดบังต่อไปได้อย่างไร?”