ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 308

ตอนที่ 308 ไม่อยากรนหาที่ตาย

เผยซานเหนียงที่ถือตั๋วแลกทองอยู่เงยหน้ามองเล็กน้อย เมื่อเห็นหนิวโหย่วเต้าถูกเฉดหัวส่งอย่างไร้ศักดิ์ศรีเช่นนี้ ภายในใจเองก็รู้สึกบอกไม่ถูกว่าควรจะเห็นใจหรือไม่ นางยังคงจดจำบุคลิกยามที่บังเอิญพบกันระหว่างเดินทางไปยังภูเขาหิมะได้ ในเวลานั้นคนผู้นี้ดูสง่างามเป็นอย่างยิ่ง แม้จะถูกฉู่อันโหลวหยามเกียรติ แต่ก็ไม่เคยแสดงท่าทีต่ำต้อยเช่นนี้มาก่อน ตอนนี้ต่างไปจากเมื่อก่อนจริงๆ

ยามนั้นนางเคยได้รับน้ำใจจากหนิวโหย่วเต้าจริงๆ ต่อให้นางมีใจหมายช่วยเหลือ แต่ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้นางก็ไม่สะดวกจะออกหน้าช่วยพูดอันใดเช่นกัน

อย่างน้อยตอนนี้สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก หากว่าแม้แต่ความอัปยศเท่านี้ยังอดทนให้ผ่านพ้นไปไม่ได้ ถึงรอดจากตอนนี้ไป วันหน้าก็ยากจะรอดได้อยู่ดี

หนิวโหย่วเต้าประสานมือคำนับทุกคนในศาลา จากนั้นหันไปส่งสายตาให้ลิ่งหูชิว อีกฝ่ายเข้าใจความนัย ออกจากศาลาไปพร้อมเขาทันที

ขณะที่ทั้งสองเพิ่งก้าวลงบันไดไป มีคนผู้หนึ่งเดินออกมาจากกลุ่มคนที่มุงล้อมอยู่ด้านหน้า ยกมือปลดหน้ากากบนหน้าออก ส่งยิ้มน้อยๆ ให้คนทั้งสอง

คุนหลินซู่ที่อยู่ในศาลาต้องการจะเอ่ยวาจา แต่พอเห็นภาพเหตุการณ์นี้ก็อดทนเอาไว้ก่อน มองดูด้วยสายตาเย็นชา

หนิวโหย่วเต้าและลิ่งหูชิวมองหน้ากัน คนที่เปิดเผยตัวมิใช่ใครอื่น เป็นเฟิงเอินไท่!

คนผู้นี้จากไปแล้วมิใช่หรือ? เหตุใดถึงกลับมาอีกล่ะ? ทั้งสองสบตากันอย่างเงียบงัน ในขณะเดียวใจก็แทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่มพร้อมกัน หากจะบอกว่าอีกฝ่ายกลับมาเพราะไมตรีพี่น้องอันใด ทั้งสองไม่ค่อยอยากเชื่อ ทั้งสองสงสัยว่าคนผู้นี้ไม่ได้ยอมถอดใจจากใบอนุญาตส่งออกมาศึกเหล่านั้น หากแต่คิดจะเปลี่ยนวิธีการอื่นเพื่อให้ได้ไปครอบครองมากกว่า

หนิวโหย่วเต้าเข้าใจความรู้สึกของคนผู้นี้ดี ถูกสำนักหยกสวรรค์ส่งมาทำงาน นอกจากจะทำงานไม่สำเร็จ กลับก่อปัญหาวุ่นวายขึ้นอีก เกรงว่าคงร้อนใจที่จะทำคุณไถ่โทษ

การคาดเดาของเขาไม่ผิดเลยจริงๆ ในช่วงแรกของงานประมูล คนที่ประมูลซื้อใบอนุญาตส่งออกม้าศึกสามหมื่นตัวไปด้วยเงินหนึ่งหมื่นเหรียญทองก็คือศิษย์ของสำนักหยกสวรรค์ ได้กำไรก้อนโตไปแล้ว!

อันที่จริงเฟิงเอินไท่ก็ไม่คิดเลยเช่นกันว่าจะได้ใบอนุญาตมาในราคาหนึ่งหมื่นเหรียญทอง แต่เนื่องจากเห็นว่าหนิวโหย่วเต้าเป็นผู้ดำเนินการประมูล ทราบดีว่าหนิวโหย่วเต้าต้องการอาศัยช่องทางนี้เพื่อให้รอดพ้นจากอันตราย ดีร้ายอย่างไรเขาก็มีฐานะเป็นพี่ใหญ่ร่วมสาบาน จึงคิดจะช่วยเสนอราคาเพื่อให้การประมูลคึกคักขึ้นมา หลังจากนี้จะได้พูดกับหนิวโหย่วเต้าได้ว่าตนเคยช่วยเหลือ เขาจึงให้ศิษย์ในสำนักยกมือเสนอราคาเป็นคนแรก

แต่ใครจะไปคิดว่าหนิวโหย่วเต้าจะไม่ให้โอกาสคนอื่นได้เสนอราคาเพิ่ม บังคับขายไปเลย กดดันให้ศิษย์สำนักหยกสวรรค์ซื้อไป นี่มันเรื่องอะไรกัน

ที่เผยหน้าออกมาในยามนี้ก็เพราะกังวลว่าอีกสักครู่หากทั้งสองหนีหายลงน้ำไปแล้วจะหาตัวได้ยาก เขาต้องการสอบถามให้ชัดเจนว่าการประมูลนี้เป็นมาอย่างไรกันแน่เพื่อให้ง่ายต่อการตัดสินใจ ยิ่งไปกว่านั้นคือแม้แต่ลิ่งหูชิวก็ถูกดึงเข้ามาเอี่ยวด้วยแล้ว เขาจึงคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

ทั้งสองรีบเดินเข้าไปหา หนิวโหย่วเต้าเอ่ยถามเสียงเคร่งขรึม “พี่ใหญ่ ท่านมาได้อย่างไร?”

“กลับไปแล้วค่อยคุยกัน” เฟิงเอินไท่เอียงคอส่งสัญญาณเพื่อให้ทั้งสองจากไปพร้อมกัน

ถึงทั้งสองจะมีข้อสงสัยแต่ก็ไม่สะดวกจะสอบถามที่นี่ ขณะที่กำลังจะจากไปพร้อมพวกเขา ผู้ใดจะคิดว่าจะมีเสียงเฉยชาของใครคนหนึ่งแว่วออกมาจากในศาลา “หนิวโหย่วเต้า!”

หนิวโหย่วเต้าชะงักเท้าหันกลับไป มองไปทางคุนหลินซู่ที่เอ่ยเรียก “พี่คุน มีเรื่องใดจะสั่งการหรือ?”

“ศิษย์พี่!” หั่วเฟิ่งหวงดึงแขนเสื้อของคุนหลินซู่อีกครั้ง ยังคงสื่อว่าไม่อยากให้เขาก่อเรื่อง

คุนหลินซู่ตบหลังมือของนางเบาๆ เอ่ยเสียงเบา “เรื่องที่เขาสมควรทำก็สำเร็จลุล่วงไปแล้ว เรื่องของเขามิใช่ว่าจบสิ้นไปแล้วหรือ”

ความหมายในวาจาคือก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ทำอะไร ก็เพราะไม่อยากให้เสียงาน ตอนนี้สำหรับองค์ฮ่องเต้และสามสำนัก หนิวโหย่วเต้าไม่มีประโยชน์ใช้สอยใดๆ แล้ว

เขาว่าพลางแกะมือของหั่วเฟิ่งหวงออก

หั่วเฟิ่งหวงอึกอักอยากจะพูดแต่ก็เงียบไป นางห่วงว่าจะเกิดปัญหาขึ้นกับคุนหลินซู่ ถึงแม้สำนักเพลิงนภาจะไม่เห็นจั๋วเชาอยู่ในสายตา แต่ถึงอย่างไรจั๋วเชาก็เป็นยอดฝีมือลำดับต้นๆ บนทำเนียบโอสถ ตัวศิษย์พี่ก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจั๋วเชาด้วยซ้ำ ส่วนหนิวโหย่วเต้าคือคนที่สังหารจั๋วเชาได้ ก่อนจะสังหารจั๋วเชาก็มีชื่อเสียงโด่งดังมากอยู่ คนที่มีชื่อเสียงมิใช่ว่าจะเป็นพวกหลอกลวงกันทุกคน เกรงว่าฝีมือเขาจะไม่ธรรมดา

นางคิดว่าที่ตอนนี้หนิวโหย่วเต้าอ่อนน้อมถ่อมตัว มีความเป็นไปได้สูงว่าจะทำไปเพราะสถานการณ์บีบบังคับ เขาไม่อยากรนหาที่ตายก็เท่านั้น!

ทว่านางก็ไม่สะดวกจะทักท้วงอันใดศิษย์พี่ใหญ่ต่อหน้าคนมากมาย หากว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเป็นเพียงศิษย์พี่ศิษย์น้องก็ยังพอว่า แต่นี่ในอนาคตทั้งสองจะกลายเป็นสามีภรรยากัน หากทำให้ฝ่ายชายเสียหน้าต่อหน้าคนมากมาย ภรรยาเป็นช้างเท้าหน้านำสามี วันหน้าคนอื่นจะมองอย่างไรเล่า?

คุนหลินซู่ค่อยๆ เดินไปที่หน้าขั้นบันได ทอดมองหนิวโหย่วเต้าจากมุมสูง เอ่ยถามว่า “ได้ยินว่าเจ้าสังหารจั๋วเชาหรือ?”

คนที่อยู่ในศาลาและคนนอกศาลต่างจ้องมองไปที่เขาพร้อมกัน

ลมหอบหนึ่งพัดโชยมา อาภรณ์สีแดงของคุนหลินซู่สะบัดพลิ้ว เมื่อผนวกเข้ากับรูปร่างสูงโปร่งที่ดูองอาจของเขา มันก็ยิ่งขับให้ดูสง่างาม

ความสง่างามเช่นนี้ทำให้คนจำนวนมากที่อยู่ด้านนอกศาลาลอบชื่นชมอยู่ในใจ สมกับเป็นศิษย์จากสำนักใหญ่

‘หรือว่าคนผู้นี้จะเป็นสหายสนิทของจั๋วเชา?’ หนิวโหย่วเต้าผงะไปเล็กน้อย คิดจะปฏิเสธไปทันที ทว่าเรื่องนี้มาจากข้อสรุปการจัดลำดับทำเนียบโอสถครั้งล่าสุดของหอหิมะเหมันต์ เขาไม่อาจกล่าวต่อหน้าคนมากมายได้ว่าหอหิมะเหมันต์จัดลำดับส่งเดช จึงทำได้เพียงตอบไปอย่างถ่อมตัวว่า “ข้าสังหารจั๋วเชาได้เสียที่ไหน อันที่จริงแล้วไม่ทราบเช่นกันว่าจั๋วเชาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากฝีมือของผู้ใดมาก่อน ทำให้ข้าพลอยได้โอกาสลงมือเท่านั้น!”

ลิ่งหูชิวฟังแล้วเหลือบมองหนิวโหย่วเต้าเล็กน้อย ตอนที่คนผู้นี้พูดกับตนดูเหมือนจะมิใช่เช่นนี้