ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 36

ตอนที่ 36 ตัดเยื่อขาดใย

เมื่อความลับนี้เผยออกมา เรียกได้ว่าทำให้หนิวโหย่วเต้าตกตะลึงจริงๆ!

เจ้าสำนักหรือ? แม้แต่หลับฝันหนิวโหย่วเต้าก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนจะได้กลายเป็นเจ้าสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ เพียงเพราะถูกตงกัวเฮ่าหรานรับเป็นศิษย์ในวัดร้างอย่างนั้นหรือ?

หนิวโหย่วเต้าต้องใช้เวลาสักพักถึงค่อยๆ ทำความเข้าใจความลับนี้ได้ แต่ก็ยังรู้สึกยากจะเชื่อได้อยู่ดี

ในตอนนี้ หลายเรื่องที่ไม่เข้าใจ ในที่สุดก็เข้าใจแล้ว ข้อสงสัยจำนวนมาก ในที่สุดก็ได้รับความกระจ่างแล้ว

ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดพอถังซู่ซู่พบหน้าตนก็ลงมือหมายปลิดชีพโดยไม่ให้โอกาสเขาได้อธิบายเลย

ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดต้องกักบริเวณตนไว้ในสวนดอกท้อไม่ให้ติดต่อใครหน้าไหนจากโลกภายนอกเลย นั่นเป็นเพราะไม่อยากให้เขารับรู้ถึงสถานการณ์ของสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ ไม่อยากให้เขาทราบถึงกฎของสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ ไม่อย่างนั้นหากเขาหนีออกมา ด้วยกฎที่บัญญัติไว้ของสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ จะทำให้ควบคุมเขาไม่ได้

ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดจู่ๆ ถึงเรียกตนไปที่วังสวรรค์พิสุทธิ์ จากนั้นซักถามต่อหน้าบรรดาศิษย์ว่าตนยินดีขึ้นเป็นเจ้าสำนักสวรรค์พิสุทธิ์หรือไม่ นั่นเป็นเพราะมีเจตนาวางกับดัก กดดันเขาไม่ให้รับตำแหน่งเจ้าสำนัก

ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดจู่ๆ ถึงบังคับให้ตนแต่งงานกับถังอี๋ พูดกันตามตรงคือทำไปเพื่อมอบคำอธิบายให้แก่ทั้งสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ เพื่อแสดงให้เห็นว่าไม่ได้เอาเปรียบตัวเขา อีกทั้งเพื่อให้ถังอี๋ขึ้นรับตำแหน่งเจ้าสำนักได้อย่างชอบธรรมและสมเหตุสมผลยิ่งขึ้น ให้เจ้าสำนักเป็นภรรยาเขา มิใช่เหตุผลที่ดียิ่งหรอกหรือ?

ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดถึงไม่มอบทรัพยากรสำหรับฝึกฝนให้ตัวเขาที่นับเป็นศิษย์ของสำนักสวรรค์พิสุทธิ์เลยแม้แต่น้อย คงกลัวว่าถ้าเขาสภาวะเขารุดหน้าขึ้นมาแล้วจะปกปิดเรื่องบางเรื่องไว้ไม่ได้อีก

ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดถึงต้องสั่งฆ่าตนนอกสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ ทั้งสำนักสวรรค์พิสุทธิ์มีคนมากมายคอยมองดูอยู่ ในสถานการณ์ที่ตัวเขาไม่ได้ฝ่าฝืนกระทำความผิดใดๆ ใครจะกล้าลงมือสังหารเขาที่เดิมทีสมควรได้ขึ้นเป็นเจ้าสำนักในพื้นที่สำนักสวรรค์พิสุทธิ์เล่า? ด้วยเหตุนี้จึงผลักไสเขามาให้ทางซางเฉาจง ด้วยสถานการณ์ของซางเฉาจงในเวลานี้ หากเกิดเหตุสุดวิสัยขึ้นก็มิใช่เรื่องผิดปกติอันใด

หนิวโหย่วเต้าก็เข้าใจแล้วเช่นกันว่าเหตุใดถังซู่ซู่ถึงต้องสังหารตนให้ได้ ก็เป็นอย่างที่ซ่งเหยี่ยนชิงว่ามา คนมากมายในสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ต่างทราบดีว่าตำแหน่งเจ้าสำนักของถังอี๋ได้มาอย่างไม่โปร่งใส ผู้ใดจะกล้ารับประกันว่าภายภาคหน้าจะเกิดเหตุการณ์อันใดที่ทำให้มีคนหยิบยกเรื่องนี้ออกมาพูดหรือไม่? ดังนั้นหลังจากถังอี๋ครองตำแหน่งเจ้าสำนักอย่างมั่นคงแล้ว เขาจึงกลายเป็นตัวปัญหา และหากต้องการรักษาความสมานฉันท์ภายในสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ไว้ ก็จำเป็นต้องกำจัดเขาทิ้งเสีย

“เหอะๆ! ช่างน่าเศร้า ช่างน่าขัน…” หนิวโหย่วเต้าส่ายหน้าพลางถอนใจเบาๆ แล้วยิ้มออกมา ในรอยยิ้มเจือความขมขื่นไว้หลายส่วน เพราะต่างฝ่ายต่างเสแสร้งใส่กัน ผลสุดท้ายจึงกลายเป็นเช่นนี้

ยืดเยื้อวุ่นวายกันมาตั้งนาน ที่แท้เขาต่างหากที่ควรได้ขึ้นเป็นเจ้าสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ คันฉ่องที่ตงกัวเฮ่าหรานมอบให้เขาบานนั้นไม่จำเป็นต้องส่งมอบให้ถังมู่ และไม่จำเป็นต้องมอบให้สำนักสวรรค์พิสุทธิ์ เขาเก็บไว้เองก็มีค่าเท่ากัน หากสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ซื่อตรงเปิดเผย ให้เขาขึ้นเป็นเจ้าสำนัก ให้การสนับสนุนเขาและมอบทรัพยากรฝึกฝนให้อย่างเต็มที่ เขาคิดว่าตนย่อมตั้งใจฝึกฝน และยึดถือสำนักสวรรค์พิสุทธิ์เป็นบ้านของตนในโลกใบนี้แน่นอน จากนั้นตัวเขาก็ต้องตอบแทนสำนักอย่างสุดความสามารถ เดิมทีสมควรเป็นเรื่องที่ดีงามยิ่ง แล้วไยต้องทำให้กลายเป็นเช่นนี้ด้วย?

หยวนกังเงียบงันไม่พูดจา ก่อนหน้านี้ได้ฟังเรื่องราวบางส่วนมาจากเต้าเหยี่ยแล้ว แต่ก็ไม่คิดเลยว่าเบื้องหลังจะมีความลับเช่นนี้ซ่อนอยู่

ซางซูชิงที่อยู่ใต้หมวกม่านแพรมองหนิวโหย่วเต้าด้วยแววตาเปี่ยมความเห็นใจ ครั้งแรกที่พบคนผู้นี้ในสวนดอกท้อ นางหลงนึกว่าคนผู้นี้ใช้ชีวิตเสรีลอยชาย ไม่นึกเลยว่าจะถูกกักบริเวณอยู่ที่นั่นมาเป็นเวลานาน ไม่เคยลงจากเขาเลยแม้แต่ก้าวเดียว

ซางเฉาจงเองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าคนที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้เดิมทีควรได้ขึ้นเป็นเจ้าสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ แต่กลับถูกคนอื่นช่วงชิงเอาตำแหน่งเจ้าสำนักสวรรค์พิสุทธิ์ไปโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ อีกทั้งยังมาดักสังหารเขากลางทางอีก การเสแสร้งวางอุบายใส่กันไปมานั้นช่างอันตรายจริงๆ!

หลานรั่วถิงถอนใจเบาๆ เอ่ยว่า “ข้าพอจะทราบกฎของสำนักสวรรค์พิสุทธิ์อยู่บ้าง ที่บัญญัติกฎไว้เช่นนี้ ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการแก่งแย่งชิงดีกันในสำนักจนเลยเถิดไป เจ้าสำนักแต่ละรุ่นล้วนถูกกำหนดตัวโดยเจ้าสำนักรุ่นก่อนๆ เพื่อป้องกันมิให้ผู้ที่มีความอาวุโสคนอื่นๆ เข้ายึดกุมอำนาจ อย่างเหล่าผู้อาวุโสเองก็มีกฎสำนักคอยควบคุมถ่วงสมดุลเช่นกัน หากเลื่อนขั้นขึ้นเป็นผู้อาวุโสแล้วจะเสียสิทธิ์ในการสืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนักไปอย่างถาวร จนปัญญาที่ไม่มีกฎรอบคอบรัดกุมอย่างสมบูรณ์แบบอยู่บนโลกนี้ สุดท้ายก็ยังมีคนใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ได้อยู่ดี!”

สรุปแล้วไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ทั้งสามต่างแน่ใจแล้วว่าหนิวโหย่วเต้าผู้นี้เป็นศิษย์ที่ท่านตงกัวรับเข้ามาด้วยตัวเองอย่างแท้จริง

“ศิษย์น้อง ไม่เกี่ยวกับข้าเลยนะ ไม่เกี่ยวกับข้าเลยจริงๆ ข้าก็ทำตามคำสั่งเหมือนกัน ศิษย์น้องช่วยข้าที…”

ซ่งเหยี่ยนชิงที่นอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้นพยายามปัดความรับผิดชอบให้พ้นตัว บาดแผลเขาไม่ได้ร้ายแรงแค่ภายนอกเท่านั้น แต่ภายในก็บาดเจ็บสาหัสด้วยเช่นกัน เสียเลือดมากเกินไป สีหน้าเผือดซีดไร้ซึ่งสีเลือด คร่ำครวญขอความช่วยเหลือ

ทุกคนมองไปที่หนิวโหย่วเต้า อยากรู้ว่าเขาจะจัดการยังไง ถึงอย่างไรวันนี้ก็นับว่าผูกความแค้นกับตระกูลซ่งไปแล้ว สองขาและหนึ่งแขนถูกตัดขาด เท่ากับซ่งเหยี่ยนชิงพิการไปแล้ว ตระกูลซ่งไหนเลยจะยอมเลิกราแต่โดยดี? ดูแล้วตัวหนิวโหย่วเต้าเองก็ไม่มีความสามารถมากพอที่จะหาเหตุผลมาทำให้ตระกูลซ่งรามือได้ด้วยเช่นกัน!

หนิวโหย่วเต้าไม่สนใจคำอ้อนวอนของซ่งเหยี่ยนชิง กุมกระบี่หันกายกลับไปช้าๆ

หยวนกังสาวเท้าก้าวเข้าไป ย่อตัวลงประคองซ่งเหยี่ยนชิง ซ่งเหยี่ยนชิงรู้สึกราวกับได้รับการอภัยโทษ หลงนึกว่าเขากำลังจะช่วยเหลือตน ทว่ายังไม่ทันได้เอ่ยวาจาซาบซึ้งอันใด จู่ๆ หยวนกังก็ชักมีดสั้นที่เหน็บอยู่บนต้นขาออกมา คมมีดเยียบเย็นปาดลงบนลำคอซ่งเหยี่ยนชิง โลหิตสายหนึ่งสาดกระจาย จากนั้นสองมือพลันออกแรง เกิดเสียงดังกร๊อบ หักคอของซ่งเหยี่ยนชิงไป ศีรษะบิดหมุนเป็นวงกลม ใบหน้าหันไปทางด้านหลัง ดวงตาเบิกโพลง ให้ความรู้สึกของการตายตาไม่หลับ

พวกซางเฉาจงพูดอะไรไม่ออก กล้าลงมือสังหารทายาทตระกูลซ่งจริงๆ หรือนี่ หรือไม่รู้จริงๆ ว่าผลลัพธ์ที่ตามมาจะร้ายแรงแค่ไหน? ต่อให้เก็บเขาไว้เป็นตัวประกันมันก็ยังดีกว่าสังหารเขานี่นา!