ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 369

ตอนที่ 369 คู่ปรับเก่า

ความรู้สึกทรงพลังและพละกำลังที่เต็มเปี่ยมอยู่ทั่วร่างทำให้หยวนกังประหลาดใจ โดยเฉพาะการระเบิดของพลังปราณที่ปะทุจากภายในสู่ภายนอก

มีหลายเรื่องราวที่เขาไม่เข้าใจเลย อีกทั้งไม่เคยมีผู้ใดถ่ายทอดประสบการณ์ให้เขามาก่อน เป็นเขาที่งมคลำทางเองมาโดยตลอด ดังนั้นจึงไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ลูกน้องที่รับหน้าที่เฝ้าระวังประจำวันนี้ก็ได้รับความตกใจจากเสียงดัง ‘ปัง’ เมื่อครู่นั้น มีหลายคนวิ่งเข้ามาตรวจสอบทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

มองเห็นเพียงว่าลูกพี่ใหญ่ยืนเปลือยกายอยู่บนขั้นบันได ไม่ทราบเลยว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร

แต่พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกเขินอายอันใดกับสภาพของหยวนกัง พวกเขาใช้ชีวิตอยู่เป็นกลุ่มเช่นนี้ เปลือยกายอาบน้ำในโรงอาบน้ำด้วยกันเป็นหมู่คณะก็นับว่าเป็นเรื่องปกติมาก

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนแปลกใจคือเหตุใดผิวกายของลูกพี่ถึงกลายเป็นสีแดงเถือกเล่า?

หยวนกังในสภาพเปลือยเปล่าเดินลงบันไดมา เดินเข้าไปที่บ่อน้ำภายในลานเรือน นั่งลงบนม้านั่งเล็กตัวหนึ่ง “ช่วยตักน้ำมาล้างตัวให้ข้าที!”

ทั้งกลุ่มวิ่งเข้าไปทันที ช่วยกันตักน้ำขึ้นมาจากบ่ออย่างต่อเนื่อง น้ำถังแล้วถังเล่าสาดลงบนร่างเขาเสียงดังซ่าๆ

หยวนกังก้มหน้าใคร่ครวญดูว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ปล่อยให้น้ำที่ตักมาจากบ่อสาดกระทบร่าง

หลังจากสาดน้ำล้างตัวเสร็จ หยวนกังก็สังเกตเห็นความผิดปกติ ก่อนหน้านี้นึกว่าผิวกายจะแดงอยู่เพียงชั่วคราวเท่านั้น ตอนนี้หลังจากราดน้ำจากบ่ออย่างต่อเนื่องแล้วมันก็ยังไม่เกิดความเปลี่ยนแปลงใดๆ แม้แต่น้อยเลย ผิวกายยังคงแดงเถือกราวกับถูกน้ำร้อนลวกอยู่

….

ณ จวนผู้ว่าการมณฑลเป่ยโจว เซ่าผิงปอเดินเข้าสู่ห้องหนังสือ มองเห็นเซ่าซานเสิ่งยืนอยู่หน้าแผนที่

เซ่าซานเสิ่งยืนอยู่บนม้านั่งตัวหนึ่ง ดึงเข็มเงินออกมาจากแผนที่บนผนัง เล็งไปยังจุดที่ขยับไปด้านหน้าอีกเล็กน้อยแล้วปักลงบนแผนที่อีกครั้ง ตำแหน่งที่เข็มเงินปักอยู่คือตำแหน่งคร่าวๆ ของขบวนเรือบนท้องทะเล จะมีการปรับตำแหน่งทุกๆ ครึ่งวัน หากการปรับตำแหน่งเคลื่อนที่ไปไม่มากก็แปลว่าขบวนเรือเดินทางไม่ราบรื่นเท่าไรนัก

ถึงมีคนนอกเข้ามาในห้องหนังสือแห่งนี้ หากเป็นคนที่ไม่ทราบเรื่องราวก็ยากจะจับสังเกตได้ว่าเข็มเงินเล่มเล็กๆ บนแผนที่นั้นมีความหมายอย่างไร

เซ่าซานเสิ่งกระโดดลงมาจากม้านั่ง ประสานมือคำนับ “คุณชายใหญ่”

เซ่าผิงปอจ้องมองแผนที่ เอ่ยด้วยน้ำเสียงคร่ำเคร่งว่า “ใกล้จะมาถึงปากทางเข้าสู่เส้นทางน้ำฝั่งแคว้นหานแล้ว ภารกิจของพี่จ้าวนับว่าลุล่วงแล้ว หลังจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับทางเราแล้ว”

เซ่าซานเสิ่งกล่าวว่า “คุณชายใหญ่โปรดวางใจ เส้นทางน้ำสายนั้นของพวกเราดำเนินการมาหลายปีแล้ว น่าจะไม่มีทางเกิดปัญหาขึ้นขอรับ”

เซ่าผิงปอหันหลังเดินกลับไปนั่งหลังโต๊ะทำงาน เซ่าซานเสิ่งถือโอกาสช่วงที่เขายังไม่ได้เริ่มจัดการงานราชการ ล้วงจดหมายลับฉบับหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อยื่นส่งให้เขา “มีข้อมูลลับถูกส่งมาจากผู้บำเพ็ญเพียรในเมืองหลวงแคว้นฉีขอรับ”

เพื่อหลบเลี่ยงหูตาของสำนักเขามหายาน ทางนี้ต้องระดมความคิดไม่น้อยเพื่อวางแผนอย่างระมัดระวัง จำเป็นต้องระวังไว้เพราะสำนักเขามหายานควบคุมการกระทำของเขาอย่างเข้มงวด หากว่าเขาเขาแอบกระทำการลับหลังสำนักเขามหายานแล้วเกิดถูกพบเห็นเข้าคงเป็นปัญหาใหญ่แน่

“โอ้!” เซ่าผิงปอตื่นเต้นขึ้นมาทันที รับจดหมายลับไปเปิดอ่าน อ่านไปอ่านมาก็มุ่นคิ้วขึ้นมา

เขาพับจดหมายลับ ก่อนจะเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นถึงจะเอ่ยเนิบๆ ขึ้นมาว่า “หนิวโหย่วเต้าก่อเรื่องขึ้นเมืองหลวงแคว้นฉีมากมายปานนี้ คิดไม่ถึงว่าพี่จ้าวจะไม่แจ้งให้ข้าทราบเลย พี่จ้าวมีเรื่องปิดบังข้าอยู่!”

หลังจากเซ่าซานเสิ่งได้อ่านเนื้อความในจดหมายลับก็ตระหนักได้ถึงเรื่องนี้เช่นกัน จึงลองเอ่ยไปว่า “คุณหนูซูน่าจะทนไม่ไหว คงลงมือกับไอ้สารเลวแซ่หนิวไปแล้ว เรื่องท้าสู้ที่ลานน้ำตกเหินหาว ตามความเห็นของบ่าว มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นฝีมือคุณหนูขอรับ”

เซ่าผิงปอพยักหน้าเล็กน้อย “ตั้งแต่หนิวโหย่วเต้าเดินทางออกจากจังหวัดชิงซาน พี่จ้าวทราบร่องรอยการเดินทางมาโดยตลอด ซ้ำยังเดินทางตัดผ่านทะเลทรายกว้างใหญ่ด้วย คนปกติทั่วไปไม่มีทางเสียเวลาจับตามองทุกฝีก้าวขนาดนั้น ผลที่ตามคือพอหนิวโหย่วเต้าเดินทางมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉี ก็มีคนปล่อยข่าวสร้างปัญหาให้เขาทันที เมื่อพิจารณาจากแรงจูงใจและพฤติกรรมลับๆ ล่อๆ แล้ว นอกจากพี่จ้าวก็คงเป็นคนอื่นไปไม่ได้อีก”

เซ่าซานเสิ่งเอ่ยว่า “แต่คุณหนูซูก็ทำไม่สำเร็จเช่นกัน ถูกหนิวโหย่วเต้าแก้สถานการณ์ไปได้อย่างง่ายดาย”

“เรื่องที่ไม่เหนือจากที่คาดการณ์ไว้เลย เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไหนเลยจะสร้างปัญหาให้เขาได้ หากว่าทำสำเร็จได้ง่ายๆ หนิวโหย่วเต้าคงอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ไม่ได้หรอก พี่จ้าวไม่ยอมฟังคำชี้แนะจากข้าเลย!” เซ่าผิงปอถอนหายใจ จากนั้นกางจดหมายออกแล้วกวาดตามองอีกหลายครั้ง “สังหารจั๋วเชาที่หอไร้ขอบเขต…สร้างเรื่องชวนตะลึงฉากเล็กๆ ที่ลานน้ำตกเหินหาว เอาชนะคุนหลินซู่ที่ทะเลสาบส่องนภา พิชิตยอดบุปผาแห่งสวนไม้เลื้อย ทุกเรื่องผ่านพ้นไปอย่างปลอดภัยไร้อุปสรรค ไม่มีผู้ใดขัดขวางได้ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ สมแล้วเป็นศัตรูตัวฉกาจของข้า!”

เซ่าซานเสิ่งเอ่ยว่า “มิใช่ว่าตกอยู่ในกำมือของราชสำนักแคว้นฉีแล้วหรือขอรับ? ลิ่งหูชิวก็ถูกจับตัวไปพร้อมกับเขาด้วย”

เซ่าผิงปอกล่าวว่า “แต่ข้ามักจะรู้สึกว่ามันแปลกๆ เป้าหมายของเขาชัดเจนมาก หลังออกจากจังหวัดชิงซานก็ขจัดอุปสรรคขวากหนามไปตลอดทางโดยพุ่งเป้าไปที่ม้าศึก แล้วจะไปเที่ยวเล่นลอยชายกับหงเหนียงอะไรนั่นในแคว้นฉีได้อย่างไร? พวกเราต่อกรกับเขามานานขนาดนี้ เขาเป็นคนเช่นไรจะ มีหรือที่พวกเขาจะไม่รู้ ไหนเลยจะใช่คนที่ลุ่มหลงสตรีจนเสียการเสียงานได้ การกระทำนี้ของเขาน่าจะเป็นการตบตาคนอื่น หรือไม่ก็รอคอยโอกาสบางอย่างอยู่! หากไม่มีความมั่นใจอย่างเต็มที่ เขาจะเที่ยวเล่นลอยชายในเมืองหลวงแคว้นฉีได้หรือ จู่ๆ จะถูกราชสำนักแคว้นฉีจับตัวไปได้อย่างไรเล่า?”

เซ่าซานเสิ่งเอ่ยว่า “เช่นนั้นท่านคิดว่าเรื่องนี้มันหมายความว่าอย่างไรขอรับ?”

เซ่าผิงปอส่ายหน้า ข้อมูลที่รู้มีจำกัด เขาจึงไม่สามารถวิเคราะห์ออกมาได้เช่นกัน “สรุปคือเรื่องนี้มีความผิดปกติ ด้วยความสามารถของหนิวโหย่วเต้าแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้ตัวเองถูกจับกุมตัวได้ง่ายๆ ยังมีเรื่องหนึ่ง ลิ่งหูชิวคือคนของหอจันทร์กระจ่าง หนิวโหย่วเต้าก็น่าจะทราบตัวตนของเขาแล้วเช่นกัน ทั้งสองคลุกคลีอยู่ร่วมกันในเมืองหลวงแคว้นฉีมานานถึงเพียงนี้ คาดว่าคงมีแผนการร้ายอยู่ในใจทั้งคู่ ต่างฝ่ายต่างไม่ได้ประสงค์ดีอันใดต่ออีกฝ่าย ลิ่งหูชิวถูกจับกุมแปลว่าน่าจะมีปัญหาแล้ว”

เซ่าซานเสิ่งเอ่ยถาม “หนิวโหย่วเต้าทราบว่าเป็นคนของหอจันทร์กระจ่างแล้วยังกล้าลงมืออีกหรือขอรับ?”

“หอจันทร์กระจ่างจะนับเป็นอันใดได้! แม้แต่หอหิมะเหมันต์ เจ้านั่นมันยังกล้าลงมือเลย เจ้าคิดว่ายังมีเรื่องอะไรที่เขาไม่กล้าทำอยู่อีกหรือ? ขอเพียงสบโอกาสเหมาะ ถึงเป็นหอเลือนสลัวเขาก็คงกล้าลงมือเช่นกัน!” เซ่าผิงปอเอ่ยดูแคลน โบกจดหมายลับในมือพลางเอ่ยว่า “ติดต่อไปหาพี่จ้าวเดี๋ยวนี้ แจ้งข่าวที่ทางเราได้รับมาต่อนาง สอบถามนางดูว่าสรุปแล้วมีเรื่องปิดบังพวกเราอยู่มากน้อยเพียงใดกัน…ไม่สิ ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น ติดต่อไปหานาง บอกให้นางรีบเดินทางมาที่นี่ ข้าต้องการสอบถามนางต่อหน้าว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไรกันแน่…”

….