ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 376

ตอนที่ 376 กุ่ยหมู่มาเยือน

ไม่พูดยังพอว่า แต่พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว กลุ่มคนจากสำนักหยกสวรรค์ต่างมองไปที่เรือเหล่านั้น พบว่าการทำเช่นนี้ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากจริงๆ

ก่อนหน้านี้คนของทางนี้ก็เคยขึ้นไปดูบนเรือมาแล้ว ได้เห็นภาพบนเรือมากับตา เรือในส่วนที่ใช้บรรทุกม้าถูกรื้อถอนดัดแปลงจริงๆ แผ่นไม้กั้นหรือห้องขนาดเล็กบางส่วนล้วนถูกรื้อถอนออกไปหมด ทั้งหมดถูกดัดแปลงเป็นคอกกั้นม้าที่ซอยเป็นช่องๆ ต้องได้รับการปรับปรุงใหม่อีกครั้งถึงจะกลับไปเป็นเรือบรรทุกสินค้าดังเดิมได้

เฟิงเอินไท่ถูกว่าจนพูดไม่ออก เหตุผลเรื่องเรือในช่วงหลังไม่ขอกล่าวถึง แต่เรื่องที่ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายไม่ได้ปล่อยให้พวกเขาเผชิญอันตรายกลับจริงแท้แน่นอน จากนั้นพอนึกถึงการตายของเฮยหมู่ตาน ทั้งยังถูกตามล่าด้วยวิหคยักษ์ห้าตัวอันใดนั่นอีก นี่ทำให้เขารู้สึกค่อนข้างละอายใจขึ้นมา

หากจะว่ากันไปแล้ว ถึงแม้การร่วมสาบานจะเป็นไปอย่างฉาบฉวย หรือบางทีอาจเป็นเพราะพะวงถึงสำนักหยกสวรรค์ที่อยู่ทางนี้ จึงไม่กล้าปล่อยให้คนของสำนักหยกสวรรค์ได้รับอันตราย แต่น้องชายร่วมสาบานคนนี้ก็นับว่าทุ่มเทอย่างมากจริงๆ

หากเขาได้รู้ว่าฝั่งตนเองเคยถูกหนิวโหย่วเต้าใช้เป็นเหยื่อล่อฝ่ายศัตรูมาก่อน แต่เป็นเพราะโชคดีที่หอจันทร์กระจ่างรู้แกวแผนการของหนิวโหย่วเต้าเสียก่อน ถึงทำให้เขาพ้นช่วงวิกฤตไปได้ ก็ไม่ทราบเช่นกันว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร

สุดท้ายแล้วสมาชิกระดับสูงของสำนักหยกสวรรค์ก็จากไปก่อน มอบเงินห้าล้านเหรียญทองให้แก่หนิวโหย่วเต้า

ขณะที่อยู่บนหลังม้า เฉินถิงซิ่วเอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “ศิษย์พี่ ห้าล้านเหรียญทองมิใช่เงินน้อยๆ เลย จะให้เขาไปเช่นนี้หรือขอรับ?”

เผิงโย่วไจ้เอ่ยว่า “ก็จ่ายไปตามราคาเท่านั้น ม้าศึกสามหมื่นตัวรวมค่าใช้จ่ายตลอดทางแล้ว ห้าล้านก็ไม่นับว่าเกินไป สมควรให้ก็ต้องให้ไป หากบีบคั้นจนเขาเผยแพร่สูตรลับกลั่นสุราออกไป พวกเราจะเสียหายมากกว่านี้ ด้วยสถานการณ์ของเขาในปัจจุบันนี้ เขายากจะไปจากทางนี้ได้แล้ว ขอเพียงยังอยู่ในกำมือเรา จะจัดการเขาเมื่อไรก็ได้ สิ่งที่พวกเราต้องการคือมณฑลหนานโจว อย่าให้งานใหญ่ต้องเสียหายเพราะเรื่องเล็กๆ ความสามารถของเขายังมีประโยชน์สำหรับพวกเรา อีกอย่าง หากพวกเราไม่จ่ายเงินจำนวนนี้ ม้าศึกก็มิใช่ทางเราจัดหามา ผู้คนในสองจังหวัดไม่ว่าเบื้องบนหรือเบื้องล่างจะมองพวกเราอย่างไร? อันสิ่งที่เรียกว่าใจคนยังคงมีค่านัก ยิ่งไปกว่านั้นคือเสียห้าล้านไปก็ยังถอนทุนคืนได้จากช่องทางอื่น”

ทุกคนต่างมองเข้ามา เฉินถิงซิ่วถามด้วยความแปลกใจ “หาคืนมาจากที่ใดเล่า?”

เผิงโย่วไจ้ตอบว่า “ดำเนินการกันอึกทึกครึกโครมปานนี้ มีม้าศึกมากมายขนาดนี้มาถึง พวกเจ้าคิดว่าจะรอดพ้นจากหูตาของกลุ่มอื่นๆ ได้หรือ? ทางจินโจวมีกองทัพของตัวเอง พวกเขาย่อมต้องการม้าศึกเช่นกัน หากได้ยินข่าวต้องมาหาพวกเราแน่นอน เมื่อพันธมิตรมาเยือนถึงที่ก็คงเลี่ยงไม่พ้น เพื่อการขยับขยายในอนาคตของพวกเราแล้ว เรายังจำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากวังสวรรค์หมื่นวิมานและมณฑลจินโจวอยู่ ม้าศึกสองสามพันตัวย่อมมอบให้พวกเขาไป ให้สักห้าพันตัวแล้วกัน หากทางนี้เลี้ยงดูม้าศึกมากเกินไปก็สิ้นเปลืองมากเช่นกัน เอาไว้พวกเขามาหาถึงที่แล้ว เราค่อยขายให้พวกเขาในราคาสูงสักห้าพันตัว!”

ทุกคนกระจ่างขึ้นมาในทันใด อย่างนี้นี่เอง

เผิงโย่วไจ้กล่าวว่า “ทุกคน ข้าวางแผนขั้นต่อไปไว้ พวกเจ้าลองฟังแล้วนำไปไตร่ตรองดูสักหน่อย”

“เจ้าสำนักเชิญกล่าวมาได้เลย” เฉินถิงซิ่วตอบรับ ทุกคนก็มองเข้ามาเช่นกัน

เผิงโย่วไจ้กล่าวว่า “เรื่องม้าศึกสำเร็จลุล่วงแล้ว ให้คนคอยจับตาดูแล้วก็เร่งทางซางเฉาจงหน่อย ขั้นต่อไปก็คือมณฑลหนานโจวทั้งมณฑล ในเรื่องนี้ทุกคนล้วนทราบกันดี ก่อนที่จะไปถึงขั้นนั้นสำนักหยกสวรรค์ของเราจำเป็นต้องรวมกำลังทั้งหมดเข้าไว้ด้วยกันก่อน กำลังของพวกเรากระจัดกระจายเกินไป อีกสามจังหวัดจำเป็นต้องถูกผนวกรวมเข้ากับสองจังหวัดที่มีอยู่ในตอนนี้ สำนักหยกสวรรค์เองก็ต้องอพยพโยกย้ายมาทั้งสำนักเช่นกัน ทางนี้มีรากฐานเก่าจากหนิงอ๋องซางเจี้ยนปั๋วคอยค้ำจุนอยู่ คืบหน้าไปได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งมีมณฑลจินโจวเป็นพันธมิตรให้พึ่งพา ดังนั้นหากรวมเข้าด้วยกันได้จะทำให้รากฐานของสำนักหยกสวรรค์เราขยายตัวเติบโตไปอย่างมาก”

เฟิงเอินไท่แสยะยิ้มเล็กน้อย “เจ้าสำนัก สามจังหวัดนั้นแยกตัวกระจัดกระจาย อยู่ห่างไกลเกินไป ไม่มีทางรวมเข้าด้วยกันได้หรอกขอรับ!”

เผิงโย่วไจ้กล่าวว่า “สามารถไปเจรจากับราชสำนักดูได้ ให้ทางราชสำนักเอาพื้นที่สามจังหวัดอื่นในมณฑลหนานโจวมาแลกเปลี่ยนกับทางเรา สามจังหวัดนั้นแยกตัวกระจัดกระจาย เป็นอุปสรรคต่อการจัดการของทางเราอย่างมาก ส่วนทางราชสำนักก็คงกลัวว่าจะเกิดความวุ่นวายกระจัดกระจายไปทั่วเช่นกัน หากว่ารวมพวกเราเข้าด้วยกัน พวกเขาก็จัดการพวกเราได้ง่ายขึ้นเช่นกัน นับว่าต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ ขอเพียงพวกเรายินดีสละผลประโยชน์ให้สักหน่อยเพื่อไว้หน้าหาทางลงให้ราชสำนัก โอกาสที่จะเจรจาสำเร็จก็มีมากขึ้น มณฑลหนานโจวมีสิบเอ็ดเขตจังหวัด หากพวกเราได้ครอบครองไปห้าจังหวัด อีกทั้งรวบรวมกำลังเข้าไว้ด้วยกัน นั่นจะทำให้อุปสรรคในการยึดมณฑลหนานโจวให้เป็นหนึ่งเดียวกันในวันข้างหน้าลดลงไปได้ไม่น้อย คิดจะซิงมณฑลหนานโจวจำเป็นต้องมีซางเฉาจงอยู่ แต่ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องยกมณฑลหนานโจวให้เขา บุตรชายของซางเจี้ยนปั๋วจำเป็นต้องป้องกันเอาไว้บ้าง เมื่อระดมกำลังจากสามจังหวัดเข้ามา หากถึงคราวจำเป็นขึ้นมาก็จะสามารถควบคุมเขาไว้ได้”

วาจานี้ทุกคนล้วนได้ยินกันทั่ว ต่างตกอยู่ในห้วงความคิด

ทุกคนพอจะเข้าใจแผนการของเขาขึ้นมาแล้ว ถึงสำนักหยกสวรรค์จะสามารถฝืนยึดเอามณฑลหนานโจวนมาได้แต่ในช่วงเวลาหลังจากนั้นสำนักหยกสวรรค์ยังไม่มีกำลังที่แข็งแกร่งมากพอที่จะรองรับความทะเยอทะยานที่มากกว่านั้นได้ มาตรว่าจะสามารถขยายจำนวนศิษย์ในสำนักได้อย่างรวดเร็ว แต่การจะยกระดับสภาวะของเหล่าศิษย์จำเป็นต้องใช้ระยะเวลานาน รากฐานของสำนักหยกสวรรค์ยังไม่มั่นคง ดำเนินการได้ตามกำลังเท่านั้น

แต่ความทะเยอทะยานของซางเฉาจงเกรงว่าคงไม่ได้หยุดอยู่แค่ในมณฑลหนานโจวแห่งเดียวเท่านั้น อีกฝ่ายอาจต้องการสะสางบัญชีแค้นกับซางเจี้ยนสยงผู้เป็นฮ่องเต้แห่งแคว้นเยี่ยนก็เป็นได้ หากสำนักหยกสวรรค์มีกำลังไม่มากพอล่ะก็ มันก็มีความเป็นไปได้สูงที่ซางเฉาจงชักนำกลุ่มอิทธิพลอื่นเข้ามาคานอำนาจกับสำนักหยกสวรรค์ นี่มิใช่ภาพที่สำนักหยกสวรรค์อยากจะเห็นเลย

นามของ ‘เฟิ่งหลิงปอ’ ผุดขึ้นมาในหัวของคนส่วนหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเจ้าสำนักคิดจะยกมณฑลหนานโจวให้แก่เฟิ่งหลิงปอใช่หรือไม่

….

หลังจากเฝ้ามองพวกเผิงโย่วไจ้จากไปแล้ว ก่วนฟางอี๋มองตั๋วแลกทองในมือของหนิวโหย่วเค้า แค่นหัวเราะพลางเอ่ยว่า “เต้าเหยี่ย ข้าว่าเจ้าก็ร้ายพอตัวเลยนะ ขโมยม้าศึกจากมณฑลเป่ยโจวมาขายให้พวกเดียวกัน เจ้าเล่ห์เหลือเกิน ดูเหมือนจะไม่ได้เพิ่งทำเช่นนี้เป็นครั้งแรกกระมัง”

หนิวโหย่วเต้าหันไปถามนาง “เจ้าบอกจะให้ข้าเลี้ยงดูเจ้ามิใช่หรือ? ถ้าไม่มีเงินแล้วจะเลี้ยงเจ้าอย่างไร?”

ก่วนฟางอี๋ตาลุกวาวขึ้นมา “เตรียมจะแบ่งให้ข้าเท่าไรล่ะ?”

หนิวโหย่วเต้าก้มลงไปนับตั๋วแลกทองออกมาร้อยใบ ส่ายไปส่ายมาตรงหน้านาง

ก่วนฟางอี๋ตะครุบไปทันที กอดไว้ในอก ยิ้มร่าเอ่ยไปว่า “แบบนี้ค่อยใช้ได้หน่อย เช่นนั้นข้าก็ขอรับไว้เลยแล้วกัน”

หนิวโหย่วเต้านับออกมาอีกร้อยใบ ยื่นส่งให้สวี่เหล่าลิ่วที่อยู่ด้านข้าง

สวี่เหล่าลิ่วรับไปด้วยความมึนงง ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร มองไปที่ก่วนฟางอี๋ที่ได้มากพอๆ กับตน

ก่วนฟางอี๋เลิกคิ้วมองหนิวโหย่วเต้าด้วยสายตาเย็นชา นึกสงสัยอย่างยิ่งว่าคนผู้นี้คิดจะยุแยงให้ความสัมพันธ์ของพวกนางระหองระแหงกันหรือ จึงเอ่ยถามไปว่า “เต้าเหยี่ย หมายความว่าอย่างไร?”

หนิวโหย่วเต้าเอ่ยกับสวี่เหล่าลิ่วว่า “เจ้านำเงินจำนวนนี้ไปมอบให้ขบวนเรือเหล่านั้น”

ก่วนฟางอี๋ผงะไป “ให้ขบวนเรือ? ผู้จ้างวานจ่ายเงินมัดจำไปให้พวกเขาก้อนใหญ่แล้ว ขาดอีกแค่ไม่เท่าไรแล้ว แค่ไม่กี่แสนเหรียญทองก็เพียงพอจะชดเชยความเสียหายของพวกเขาได้แล้ว นี่เจ้าหลอกสำนักหยกสวรรค์จนตัวเองพลอยโง่ไปด้วยเหรอไง?”

หนิวโหย่วเต้ากล่าวว่า “เจ้าพาคนไปสอบถามถึงผู้จ้างวานที่อยู่เบื้องหลังพวกเขามาให้ชัดเจน ถามดูว่าจะติดต่อผู้จ้างวานได้อย่างไร ตัวข้าชอบคบค้าสหายอยู่แล้ว ให้พวกเขาไปทั้งหมดหนึ่งล้านนั่นแหละ ถือว่าจ่ายเงินสร้างความสุขให้สหาย วันหน้าอาจจะได้ติดต่อค้าขายกันอีก คนอย่างข้าไม่มีทางเอาเปรียบสหายอยู่แล้ว เข้าใจความหมายของข้าหรือไม่?”