ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 447

ตอนที่ 447 อาจเป็นคนของนิกายมาร

มีขบวนม้าอีกกลุ่มควบตามมา วิ่งผ่านชายทั้งสองบนหลังม้าไป คอยตามหลังรถม้าคันนั้นอยู่ห่างๆ

ขบวนม้าที่ตามหลังมาน่าจะเป็นศิษย์ของวังสวรรค์หมื่นวิมาน ถึงแม้หลีอู๋ฮวาจะไม่กล้าขัดขวาง ทว่าไม่อาจปล่อยให้ชายชราคนนั้นพาคนไปง่ายๆ ได้ ย่อมต้องส่งคนติดตามไป เพื่อรอการตัดสินใจในขั้นสุดท้ายของวังสวรรค์หมื่นวิมาน

…..

ภายในเรือน ไห่หรูเยวี่ยเดินกลับไปกลับมาอย่างร้อนรน ทุกวินาทีที่ผ่านพ้นไปนับเป็นความทรมานสำหรับนาง ทั้งเป็นห่วงบุตรชายและเป็นกังวลต่อชะตากรรมของตน มือก็คอยลูบท้องน้อยของตนเป็นระยะๆ

มีเสียงฝีเท้าแว่วมาจากด้านนอกประตู พ่อบ้านจูซุ่นเดินโงนเงนเกาะขอบประตูเดินเข้ามา ถึงแม้แรงดีดจากการสะบัดมือของชายชราคนนั้นจะไม่ได้ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส แต่มันก็เพียงพอจะทำให้คนอายุปูนนี้เจ็บหนักได้

แม้จะเดินเหินได้ไม่คล่องแคล่ว แต่กลับยังคงฝืนทนเดินเข้ามาหา ปิดประตูลงภายใต้สายตาที่มองมาของไห่หรูเยวี่ย เดินกะเผลกๆ มาถึงด้านหน้าไห่หรูเยวี่ย สีหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “ฮูหยิน เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ขอรับ?”

ไห่หรูเยวี่ยทราบว่าเขาภักดีต่อตระกูลเซียว ห่วงใยในความปลอดภัยของเซียวเทียนเจิ้นอย่างยิ่ง “ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น”

สายตาของจูซุ่นมองไปยังหน้าท้องที่ดูปกติดีของนาง “ฮูหยิน เรื่องที่หมอผีคนนั้นกล่าวมาเป็นความจริงหรือขอรับ?”

ไห่หรูเยวี่ยกุมท้องน้อยไว้ หลับตาลงพลางส่ายหน้า สีหน้าย่ำแย่ “จูซุ่น ข้าบอกเรื่องผลตะวันชาดกับเจ้าไปแล้ว เจ้าน่าจะเข้าใจถึงสถานการณ์ของพวกเรา วังสวรรค์หมื่นวิมานเริ่มลงมือแล้ว พวกเราจำเป็นต้องคิดหาทางปกป้องตัวเอง ข้าเองก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน”

จูซุ่นตัวสั่นเทิ้ม เซถอยหลังไปสองก้าม เอ่ยถามเสียงสั่นว่า “เป็นของผู้ใดขอรับ?”

เขารู้มานานแล้วว่าไห่หรูเยวี่ยมีสัมพันธ์กับชายอื่น ซ้ำยังไม่ใช่เพียงคนเดียวด้วย ไม่ใช่แค่หลีอู๋ฮวาเท่านั้น สมัยก่อนตอนที่ไห่หรูเยวี่ยยังไม่มีความสัมพันธ์ถึงขั้นนั้นกับหลีอู๋ฮวา นางก็เคยมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับเจ้าหน้าที่บางส่วนในมณฑลจินโจว

สำหรับเรื่องนี้ เขาทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งมาตลอด

ตัวเขาก็ทราบดีเช่นกัน ตระกูลเซียวตกอยู่ในสภาพนี้แล้ว แม่ม่ายลูกกำพร้าคิดจะยืนหยัดต่อไปเป็นเรื่องยากลำบากมากจริงๆ ไห่หรูเยวี่ยมีฐานะสูงศักดิ์เป็นองค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นจ้าว แต่ความจริงแล้วไม่มีสิ่งใดที่จะใช้ยื้อใจคนไว้ได้เลย ราชสำนักแคว้นจ้าวจ้องจะเข้าควบคุมมณฑลจินโจว ไหนเลยจะยอมมอบทรัพยากรใดๆ ให้องค์หญิงใหญ่ท่านนี้ได้ใช้ประโยชน์ สิ่งเดียวที่องค์หญิงใหญ่ท่านนี้เหลือพอให้ใช้ประโยชน์ได้ก็คือความงามเท่านั้น

ในมุมมองของเขา ไห่หรูเยวี่ยเสียสละเพื่อตระกูลเซียว ปวดใจแต่ก็ไร้ทางเลือก จึงทำได้เพียงสนับสนุนนาง

“ปัง” ประตูถูกคนถีบให้เปิดออก หลีอู๋ฮวาที่สีหน้ามืดมนยืนอยู่นอกประตู จ้องมองไห่หรูเยวี่ยที่อยู่ในห้องด้วยสายตาเยียบเย็น

หลังจากเร่งรายงานสถานการณ์ต่อเบื้องบน จัดการเรื่องราวต่างๆ เรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบบึ่งมาที่นี่ทันที

คนที่อยู่ในห้องสะดุ้งโหยง หลีอู๋ฮวาย่างเท้าก้าวเข้ามา ยามที่เดินผ่านจูซุ่นได้ตวาดใส่ว่า “ไสหัวออกไป!”

จูซุ่นก้มหน้าลงเงียบๆ เดินกะเผลกๆ ออกไป

ไห่หรูเยวี่ยก็ค่อยๆ ถอยหลังไป ถูกหลีอู๋ฮวาที่เดินเข้ามาหาต้อนให้ถอยหลังไปเรื่อยๆ หลีอู๋ฮวาจ้องมองหน้าท้องของนาง นางยกสองมือกุมหน้าท้องตามสัญชาตญาณ พอถอยไปชนเก้าอี้ก็ทรุดนั่งลงไป สีหน้าตื่นตระหนก

หลีอู๋ฮวายืนอยู่ตรงหน้านาง ทอดสายตามองจากมุมที่สูงกว่า เอ่ยถามด้วยคำถามที่คล้ายกัน “เป็นของผู้ใด?”

ไห่หรูเยวี่ยตื่นตระหนกหวาเกลัว แสดงสีหน้าน่าเห็นใจ เอ่ยเหมือนจะร้องไห้ “ท่านยังจะถามอีกหรือว่าเปนของผู้ใด?”

แก้มหลีอู๋ฮวากระตุก อันที่จริงเขาก็พอจะเดาออก ไห่หรูเยวี่ยถูกกักบริเวณมามากกว่าครึ่งปี นอกจากเขาแล้ว ชายอื่นไม่มีทางเข้ามาข้องแวะกับไห่หรูเยวี่ยได้

ถึงจะทราบว่าเด็กในท้องนางเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตน แต่หลีอู๋ฮวายังคงโกรธเกรี้ยวอยู่ดี เพียะ! เขาตวัดมือตบหน้านาง จบไห่หรูเยวี่ยจนล้มลงไปบนเก้าอี้ “นังแพศยา เจ้าหยุดใช้ยาบำรุงที่ข้าให้งั้นรึ?”

ไห่หรูเยวี่ยกุมแก้มที่บวมแดงขึ้นมาในชั่วพริบตาไว้ ค่อยๆ เหยียดตัวนั่งตรงๆ เอ่ยน้ำตานอง “ข้ารู้มาแต่แรกแล้ว นั่นมิใช่ลูกบำรุงอะไรทั้งนั้น เป็นยาที่ทำให้ข้าไม่ตั้งครรภ์ต่างหาก!”

สีหน้าของหลีอู๋ฮวาดุร้าย “เจ้าจงใจสินะ เจ้าคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะปกป้องเจ้าได้หรือ?” สายตาที่จ้องมองหน้าท้องนางเจือแววเยียบเย็นไว้ มือข้างหนึ่งค่อยๆ กำเข้าหากัน

ไห่หรูเยวี่ยรับรู้ได้ว่าเขาคิดจะทำอะไร นางใช้สองมือป้องหน้าท้องไว้ รีบเอ่ยโน้มน้าวว่า “ข้ารู้ว่าพวกท่านคิดจะสังหารข้า แต่ท่านเองก็เห็นสถานการณ์ของจินโจวแล้ว รากฐานตระกูลเซียวคงอยู่มาหลายชั่วอายุคน อำนาจหยั่งรากฝังลึก ไม่ว่าจะด้านการเมือง การปกครองหรือเศรษฐกิจ ทุกอย่างล้วนเกี่ยวพันเชื่อมโยงกับคนตระกูลเซียวอย่างเหนียวแน่น ต่อให้ข้าสั่งให้กวาดล้างออกไปทั้งหมด มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการโดยไม่เกิดความวุ่นวายใดๆ ขึ้นเลย คนเบื้องล่างไม่มีผู้ใดยอมทนเห็นกิจการของตนพังทลายไป เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคนมากมาย วังสวรรค์หมื่นวิมานก็มิกล้าใช้กำลังบังคับกวาดล้างเช่นกัน จึงทำได้เพียงค่อยเป็นค่อยไป แต่การทำเช่นนี้มันก็ทำให้จินโจวจะอ่อนแอลง ไม่เป็นผลดีต่อวังสวรรค์หมื่นวิมานเช่นกันกระมัง?”

“เจิ้นเอ๋อร์ถูกหมอผีพาตัวไปแล้ว กำจัดปัญหาที่จะตามมาจากเรื่องผลตะวันชาดได้พอดี แล้วก็พิสูจน์ให้เห็นได้ชพอดีว่าอาการป่วยของเจิ้นเอ๋อร์มีความเกี่ยวข้องกับหมอผีจริงๆ ผู้ใดยังจะข้องใจอีกเล่าว่าหมอผีไม่สามารถรักษาหยินกลืนชีพจรได้? ตอนนี้หากต้องการให้สถานการณ์ของจินโจวมั่นคง ตัวเลือกที่ดีที่สุดก็มีเพียงข้าเท่านั้น ตอนนี้วังสวรรค์หมื่นวิมานไร้เหตุให้กังวลแล้ว ไยต้องทำให้กำลังของจินโจวอ่อนแอลงอีกเล่า ในเมื่อสามารถทำให้ปัญหาสงบลงได้ ไยวังสวรรค์หมื่นวิมานต้องสร้างปัญหาให้ตัวเองอีกเล่า? ขอเพียงท่านทุ่มกำลังโต้แย้ง วังสวรรค์หมื่นวิมานต้องเก็บไปพิจารณาแน่!”

“คำพูดของหมอผีท่านเองก็ได้ยินแล้ว เด็กในท้องข้าเป็นลูกชาย เป็นลูกชายของท่าน ขอเพียงข้าได้ปกครองจินโจวต่อ ไม่ช้าก็เร็วอำนาจของจินโจวก็จะตกไปอยู่กับลูกชายคนนี้ของท่าน ภายหน้าบุตรชายท่านจะได้เป็นผู้ว่าการมณฑลจินโจว! อู๋ฮวา ชีวิตนี้ท่านไร้บุตรธิดา หรือว่าชาตินี้ท่านไม่คิดจะมีทายาทไว้คอยจุดธูปให้ตัวเองเลย? หมอผีบอกว่าเด็กในท้องข้าเป็นผู้ชาย หรือว่าท่านไม่เชื่อสายตาของหมอผี? เลือดเนื้อในครรภ์ข้าคือบุตรชายของท่านนะ!”

ราวกับนางกำลังคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายไว้

แววตาของหลีอู๋ฮวาที่กำหมัดอยู่วูบไหว สีหน้าลังเลใจ…

….

เหล่าปาของสวนไม้เลื้อยกลับมาแล้ว กลับมาถึงที่ซ่อนตัวของหนิวโหย่วเต้า