ราชันพิชิตหล้า หนึ่งมรรคาสยบฟ้า นิยาย บท 576

ตอนที่ 576 กำจัดทิ้งอีกคน!

“ถ้าไม่มาก็ว่าไปอย่าง แต่ทุกครั้งที่มาก็มีแผนอยู่ในใจทุกครั้ง เรื่องราวในวันนี้ก็หาใช่เรื่องเลวร้ายไม่ หากว่าเป็นฝีมือของหนิวโหย่วเต้าจริงๆ เห็นได้ชัดว่าเขาคิดจะใช้ประโยชน์จากแคว้นซ่งมาสะกดแคว้นเยี่ยนเอาไว้” ผู้อาวุโสลูบเคราพลางเอ่ยวาจา จากนั้นก็ใคร่ครวญแล้วร้องจุ๊ๆ ออกมา “ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะเรื่องที่ลงมือสังหารราชทูตแคว้นเยี่ยนเมื่อครั้งก่อนหรือเปล่า หลังเกิดเรื่องครั้งนั้นขึ้นก็ดูเหมือนเขาจะเว้นระยะห่างกับซางเฉาจงให้ภายนอกเห็นเสมอ ใครๆ ก็รู้ว่าเขากับซางเฉาจงเป็นพวกเดียวกัน แต่ด้วยการเว้นระยะห่างของทั้งสองฝ่ายทำให้ราชสำนักแคว้นเยี่ยนไม่อาจพูดอะไรอย่างเต็มที่ได้ ยากที่จะผลักความรับผิดชอบเรื่องการตายของราชทูตแคว้นเยี่ยนไปให้ซางเฉาจงได้”

ซือถูเย่าพยักหน้ารับเงียบๆ ดูเหมือนเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้จริงๆ แต่ตอนนี้มิใช่เวลามาสนใจเรื่องนี้ “แจ้งไปทางเรือนรับรองอวลสุคนธาว่าไม่ต้องขวาง ถ้าพวกเขาอยากสู้กันให้ตายไปข้างก็ปล่อยให้สู้กันไป”

“ขอรับ!” ผู้อาวุโสพยักรับเล็กน้อย เร่งเดินออกไปแจ้งเรื่อง

แต่ทางคณะทูตแคว้นซ่งและคณะทูตแคว้นเยี่ยนก็เพียงทะเลาะกันอย่างดุเดือดเท่านั้น พอมอบโอกาสให้พวกเขาไปจริงๆ กลับล้วนควบคุมอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

ประกอบกับมีจ้าวเซินที่ย้อนกลับมากลางคันเข้าขัดขวางไว้ จึงไม่เกิดการต่อสู้ขึ้น

เรื่องราวดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว คณะราชทูตสองแคว้นที่มีประเด็นกันอยู่ล้วนไม่รีบร้อนจากไปอีก ต่างส่งข่าวกลับไปหาทางแคว้นตัวเอง ล้วนรอคำสั่งที่ชัดเจนจากราชสำนักฝั่งตนอยู่

…..

ณ จวนผู้ว่าการมณฑลหนานโจว ภายในโถงองอาจอันเป็นพื้นที่สำคัญทางการทหาร มีแม่ทัพนายกองเดินเข้าออกเป็นระยะ มรสุมกำลังจะมาเยือน ไพร่พลของมณฑลหนานโจวถูกโยกย้ายอยู่เนืองๆ ทำการจัดวางกำลังในพื้นที่ต่างๆ อยู่

“ท่านอ๋อง มีข่าวจากทางจินโจวพ่ะย่ะค่ะ” หลานรั่วถิงเดินเข้าสู่โถงองอาจพลางตะโกนด้วยความดีใจ

เหมิงซานหมิงและซางเฉาจงที่อยู่หน้าแผนที่เหลียวมองพร้อมกัน ไม่ได้ตอบรับความตื่นเต้นดีใจของหลานรั่วถิงเลย ล้วนแต่มองไปทางด้านหลังหลานรั่วถิงทั้งคู่

หลานรั่วถิงที่ถือจดหมายลับไว้ชะงักค้าง คล้ายจะตระหนักอะไรขึ้นมาได้ ค่อยๆ หันกลับไป มองเห็นหวงเลี่ยเจ้าสำนักเขามหายานกำลังยืนยกมือไพล่หลังอยู่หน้าผนังด้านหนึ่ง มองแผนที่อีกฉบับที่แขวนอยู่บนกำแพง

มรสุมกำลังจะมาเยือน ศึกใหญ่ที่ราชสำนักแคว้นเยี่ยนจะพุ่งเป้ามายังมณฑลหนานโจวจะปะทุขึ้นแน่นอน เหล่าผู้อาวุโสของสำนักเขามหายานไหนเลยจะเฝ้าอยู่ที่สำนักได้อีก ต่างมาสมทบกับทางจวนผู้ว่าการมณฑลแห่งนี้แล้ว

หลานรั่วถิงย่อมทราบถึงจุดนี้ดี แต่ไม่คิดเลยว่าหวงเลี่ยก็อยู่ในโถงองอาจด้วย มาขลุกอยู่กับทางนี้เงียบๆ ไม่บอกไม่กล่าว ทำให้ตัวเขาที่มองไม่เห็นเผลอทำข่าวรั่วไหลออกไปเสียแล้ว

ห้องโถงที่เงียบสงัดลงในทันใดทำให้หวงเลี่ยค่อยๆ หันกลับมา หันหลังกลับมาอย่างเชื่องช้า ยิ้มน้อยๆ เอ่ยไปว่า “มีข่าวลับอันใดที่ข้าไม่สมควรได้ยินหรือไม่ ต้องการให้ข้าออกไปก่อนหรือเปล่า?”

รถเข็นหมุนกลับมา เหมิงซานหมิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสำนักหวงคิดมากไปแล้ว ไม่เป็นไรเลย”

หลานรั่วถิงตอบสนองตามทันที แสร้งเอ่ยอย่างโล่งใจว่า “ทำเอาข้าตกใจหมด ข้าก็นึกว่าข้างหลังข้ามีอะไรซ่อนอยู่เสียอีก ที่แท้ก็เจ้าสำนักหวงนี่เอง”

เหมิงซานหมิงยิ้มน้อยๆ “ในหนานโจวไม่มีความลับใดที่ไม่อาจให้เจ้าสำนักหวงทราบเรื่องได้ เสี่ยวหลาน เอาให้เจ้าสำนักหวงอ่านก่อน” เขาพยักเพยิดหน้าให้หลานรั่วถิงมอบจดหมายลับให้อีกฝ่าย

เท่าที่เขาเห็นจากท่าทีของหลานรั่วถิง คาดว่าน่าจะมีข่าวดีอันใดแน่ สำหรับสถานการณ์ของหนานโจวในยามนี้ ข่าวดีที่สามารถทำให้หลานรั่วถิงดีใจได้เช่นนี้ คาดว่าคงจะเป็นข่าวดีสำหรับสำนักเขามหายานเช่นกัน

เขาตอบสนองได้เร็วมากเช่นกัน รับมือกับสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว

พอเห็นเหมิงซานหมิงเอ่ยมาเช่นนี้แล้ว ซางเฉาจงจึงพยักหน้าตามนิดๆ

ขณะที่หลานรั่วถิงกำลังจะเดินเข้าไปยื่นจดหมายให้ หวงเลี่ยกลับหัวเราะโบกมือพลางเอ่ยว่า “ข้าก็พูดไปเรื่อยเท่านั้น ไม่มีเจตนาอื่นใด จะได้อ่านก่อนหรืออ่านทีหลังก็ไม่สำคัญเลย อาจจะเป็นเรื่องเร่งด่วนด้านการทหาร อาจารย์หลานมอบให้ท่านอ๋องและแม่ทัพเหมิงอ่านก่อนเถิด อย่าให้เสียงานเลย ข้าไม่เข้าใจเรื่องการศึก ขอดูอยู่ด้านข้างก็พอแล้ว”

เขาก็แสดงออกถึงความใจกว้างเช่นกัน เลี่ยงไม่ให้สำนักเขามหายานของเขาถูกมองว่าเพิ่งมาถึงก็วางอำนาจข่มคนเขาแล้ว ถึงอย่างไรสำนักเขามหายานก็มิได้มีส่วนร่วมค้ำจุนทางนี้ขึ้นมาเลย ระหว่างทั้งสองฝ่ายยังมีขอบเขตแบ่งแยกกันอยู่เล็กน้อย ประกอบกับมีหนิวโหย่วเต้าเป็นรั้วหนามคั่นกลางอยู่ ยังคงต้องให้เกียรติกันสักหน่อย เลี่ยงไม่ให้ถูกทุกฝ่ายเดียดฉันท์

หลานรั่วถิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เหมิงซานหมิงก็ไม่ดึงเชิงอีก ใช้สองมือตนหมุนล้อเข้ามาหาด้วยตัวเอง ซางเฉาจงก็เดินตามมาเช่นกัน หลานรั่วถิงยื่นจดหมายให้ซางเฉาจงก่อน

อันที่จริงหวงเลี่ยสนใจเนื้อหาในจดหมายลับเป็นอย่างมาก เป็นเนื้อหาเช่นใดกันที่ทำให้หลานรั่วถิงตื่นเต้นถึงขนาดนี้ได้?

ภายในใจบ่นพึมพำ แต่ภายนอกกลับวางท่าสุขุมผ่อนคลาย หันกลับไปมองแผนที่บนผนังห้องอีกครั้ง

ซางเฉาจงที่อ่านจดหมายจบพลันอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ “ถูไหวอวี้ราชทูตแคว้นซ่งถูกลอบสังหารสิ้นชีพในเขตจินโจว ฆาตกรคือคณะราชทูตแคว้นเยี่ยน!”

“….” เปลือกตาหวงเลี่ยกระตุกเล็กน้อย ยากจะวางท่าสุขุมต่อไปได้ เขาหันมาในทันใด รีบเดินไปสมทบกับอีกสามคน

ข่าวนี้ก็ทำให้เหมิงซานหมิงร้อนใจขึ้นมาแล้วเช่นกัน รีบรับจดหมายไป หลังอ่านจบก็ลูบเคราขบคิด

“แม่ทัพเหมิง!” หวงเลี่ยลองยื่นมือขอดู

“โอ้ เจ้าสำนักหวงเชิญอ่านได้เลย” เหมิงซานหมิงได้สติกลับมา รีบยื่นจดหมายส่งให้ด้วยสองมือทันที

หวงเลี่ยสะบัดแขนเสื้อสองข้างด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง ยื่นสองมือออกไปรับเอาจดหมายเช่นกัน เป็นการให้เกียรติต่อเหมิงซานหมิง

หลังจากอ่านจดหมายจบ เขามีเรื่องประหลาดใจอยู่สองข้อ ข้อแรกคือเรื่องลอบสังหาร อีกข้อคือจดหมายฉบับนี้ส่งมาจากหนิวโหย่วเต้า

เขาถามออกไปทันที “หนิวโหย่วเต้าอยู่ที่จินโจวหรือ?”

ทางเขาส่งจดหมายหาหนิวโหย่วเต้าอย่างต่อเนื่อง แต่หนิวโหย่วเต้าไม่สนใจทางเขาเลย ประกอบกับสำนักเขามหายานเพิ่งย้ายมายังมณฑลหนานโจว ยังไม่ได้ลงหลักปักฐานในโครงสร้างภายในของมณฑลหนานโจวอย่างสมบูรณ์ ไหนเลยจะมีแก่ใจไปสนใจเรื่องราวภายนอก ขณะนี้ยังไม่มีการจัดวางสายข่าวใดๆ ไว้ในมณฑลจินโจว ดังนั้นจึงไม่ทราบเรื่องที่หนิวโหย่วเต้าอยู่ในมณฑลจินโจว

หลานรั่วถิงกล่าวว่า “มองจากวันที่ในจดหมายและช่วงเวลาที่เกิดเรื่อง มีความเป็นไปได้สูงว่าเต้าเหยี่ยจะอยู่ในจินโจว”

พอเห็นเนื้อความในจดหมายก็ทราบดีว่าปิดบังต่อไปไม่ได้แล้ว ได้แต่พลิกแพลงไปตามสถานการณ์เท่านั้น

เขานึกเสียใจอย่างยิ่ง เสียใจที่ดีใจจนเกินไป เข้ามาโดยไม่สังเกตเลยว่ามีคนทั้งคนอยู่ด้านข้าง ไม่ทราบเช่นกันว่าความเลินเล่อของตนจะทำให้เต้าเหยี่ยเสียงานหรือไม่