ราชินีหงสาร้อยเล่ห์ นิยาย บท 44

แววตาของเซียวจิ่นหมิงเฉียบคม “เสด็จพ่อเกิดความสงสัยท่านแม่ทัพ? เป็นเรื่องจริงหรือ?”

“หัวถนนท้ายซอยมีข่าวลือมากมาย หากว่าเสด็จพ่อจะปกป้องท่านแม่ทัพหยุน ข่าวลือเหล่านี้จะเผยแพร่ออกมาได้อย่างไร? เมื่อใช้งานคนจบแล้วคนผู้นั้นก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้ท่านแม่ทัพก็ตกมาอยู่ในขั้นที่ถูกผู้คนตั้งข้อสงสัย เจ้าก็ควรจะวางแผนให้ตัวเองดีๆเหมือนกัน”

เซียวจิ่นหมิงหลับตาลงเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่ “ท่านแม่ทัพจงรักภักดีต่อประเทศมาทั้งชีวิต ทำไมจึงเป็นเช่นนี้!”

องค์ชายห้าเซียวจิ่นหยูก็นิ่งเงียบไปด้วยครู่หนึ่งเช่นกัน จากนั้นยิ้มเล็กน้อยทันที พูดอย่างผ่อนคลายว่า “แต่ชั่วขณะนี้เจ้าก็ไม่ต้องเป็นกังวลแทนแม่ทัพใหญ่หรอกนะ ตอนนี้ราชสำนักแข็งแกร่งด้านพลเรือนอ่อนแอด้านการทหาร แม่ทัพใหญ่เฝ้ารักษาชายแดนมานานกว่ายี่สิบปี สะสมบารมีไว้มาก แม้ว่าเสด็จพ่อจะเกิดความสงสัย ก็จะไม่แตะต้องแม่ทัพใหญ่เป็นการชั่วคราว เพื่อจะดึงแม่ทัพใหญ่มาเป็นพวก พี่ใหญ่จึงตั้งใจไปขอแต่งงานกับตระกูลหยุน คิดจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลหยุนน่ะ!”

เซียวจิ่นหมิงเหลือบตาขึ้นอย่างฉับพลัน ในตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง “พี่ใหญ่ขอหยุนหรั่นเฟิงแต่งงาน? เกิดบ้าอะไรขึ้นมา?”

“ไม่ได้เป็นบ้าสักหน่อย? พี่ชายแต่งงานกับภรรยาน้องชาย แม้ว่าประเพณีต้าหลี่ของเราจะเปิดกว้าง แต่นี่เผยแพร่ออกไปก็เป็นเรื่องน่าอายเรื่องหนึ่งจริงๆ แต่พี่ใหญ่พูดแล้ว เขาคือคนที่ภรรยาตายแล้ว หยุนหรั่นเฟิงก็เป็นคนที่เคยหย่าเช่นกัน ตามพิธีการก็ไม่มีความขัดแย้ง หลายปีมานี้พี่ใหญ่ก็อยู่อย่างเป็นทุกข์จริงๆ จึงคิดจะยืมประโยชน์จากอำนาจของแม่ทัพใหญ่”

แม้ว่าเซียวจิ่นหมิงจะเข้าใจความคิดขององค์ชายใหญ่ แต่ก็ยังรู้สึกผิดปกติไม่สมเหตุสมผล จึงกล่าวขึ้นอย่างอดไม่ได้ “ตระกูลหยุนตกลงแล้วหรือ?”

“จะเป็นไปได้อย่างไร? บอกว่าเดิมทีได้พูดคุยกับฮูหยินหยุนไว้ดีแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ขณะที่ไปถึงบ้านก็ถูกปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมแล้ว คุณหนูใหญ่ตระกูลหยุนนิสัยวางอำนาจ หน้าตาอัปลักษณ์ และบังเอิญเป็นยอดดวงใจของแม่ทัพใหญ่หยุนอีก เป็นธรรมดาที่จะไม่ยอมให้พี่ให้ย่ำยี”

“หน้าตาอัปลักษณ์?” เซียวจิ่นหมิงย้ำไปรอบหนึ่งด้วยท่าทางแปลกๆ “ใครบอกท่านว่านางอัปลักษณ์?”

หากว่ารูปโฉมเช่นนั้นเรียกว่าอัปลักษณ์ งั้นเกรงว่าโลกนี้ก็คงไม่มีใครสวยไปกว่านี้แล้ว

องค์ชายห้าเซียวจิ่นหยูรู้สึกประหลาดใจ “แล้วไม่ใช่หรือไง? พูดขึ้นมา ตั้งแต่ที่เจ้าแต่งงานและหย่า ข้าก็ยังไม่เคยเห็นนางมาก่อน นางอัปลักษณ์อย่างที่ร่ำลือกันจริงๆหรือ?”

สีหน้าของเซียวจิ่นหมิงเริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆ แต่กลับไม่ได้พูดจา องค์ชายห้าเซียวจิ่นหยูรู้ว่าเขาไม่ชอบการนินทาคนอื่นลับหลัง ด้วยเหตุนี้จึงไม่ซักไซ้อีก พอนึกอะไรได้ ก็เอ่ยถามอีกว่า “ตอนนี้เรื่องในจวนของเจ้า ยังเป็นพระชายารองนั่นของเจ้าจัดการอยู่หรือ?”

“นางเฉลียวฉลาดโดยธรรมชาติ เรียนรู้ได้เร็ว”

“ไม่ว่าจะทำได้ดีเพียงใด ก็เป็นเพียงคนในยุทธภพธรรมดา ฐานะต่ำต้อย แบกรับตำแหน่งพระชายาเอกไม่ได้”

เซียวจิ่นหมิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง และกล่าวช้าๆ “ข้าก็เป็นแค่ลูกของนางสนม ฐานะก็ไม่ได้นับว่าสูงศักดิ์อะไร แม้ว่านางจะเป็นหญิงในยุทธภพ แต่ก็โตมาพร้อมกันกับข้า ไม่มีอะไรไม่เหมาะสมกัน”

ในเมื่อเขารับปากอาจารย์ว่าจะปกป้องศิษย์น้องให้ดี ศิษย์น้องจึงได้กลายเป็นภาระบนบ่าที่เขาต้องรับผิดชอบ เขาไม่รักนาง แต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นดูถูกนางเพราะฐานะ

องค์ชายห้าเซียวจิ่นหยูจนปัญญา “เจ้าช่างดื้อรั้นซะจริงๆ พูดกับเจ้าไม่กระจ่าง เพียงแต่เรื่องวันนี้ที่ข้าพูดกับเจ้า ยังไงเจ้าก็ต้องใส่ใจ จะประมาทไม่ได้เด็ดขาด”

“พี่ห้า มาอีกสักรอบดีกว่า?”

“.......ไม่เอาแล้ว!”

เซียวจิ่นหมิงยืนขึ้น “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ น้องแปดยังมีธุระ ก็ขอทูลลาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ไปเถอะไปเถอะ!”

เซียวจิ่นหมิงออกจากจวนองค์ชายห้า กระโดดขึ้นม้า จุยเฟิงรีบก็กล่าวทันที “องศ์ชาย พระชายารองส่งข่าวมา เชิญให้ท่านไปถนนใหญ่เจิ้งหนาน บอกว่าจะรอท่านอยู่ที่นั่นพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวจิ่นหมิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “นางคิดจะทำอะไร?”

“พระชายารองบอกว่า ถนนใหญ่เจิ้งหนานมีบ้านเก่าตระกูลของนางอยู่หลังหนึ่ง ดังนั้นจึงอยากเชิญองศ์ชายไปสักรอบ เพื่อเซ่นไหว้ท่านพ่อท่านแม่เป็นเพื่อนนางพ่ะย่ะค่ะ”

อาจเป็นเพราะหยุนหรั่นเฟิงช่วยเขาไว้ครั้งหนึ่ง แม้ว่าจุยเฟิงจะรู้สึกจริงๆว่าพระชายามีนิสัยบ้าอำนาจ แต่พูดหนึ่งก็เป็นหนึ่ง ไม่เคยเสแสร้งไร้เหตุผล กลับกันกับพระชายารองที่นิสัยเดิมจองหองแต่กลับทำตัวน่ารักขึ้นมาตาสถานการณ์ ทั้งยังชอบเอาผู้อาวุโสซวนซานออกมาบังคับองศ์ชายให้ยอมจำนนอยู่เสมออีก!