ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 752

แองเจลีนถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เซย์นไม่ยอมเสียเธอไป

แองเจลีนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ฉันเข้าใจแล้ว”

สำหรับมื้อกลางวัน โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารมากมายโดยที่แองเจลีนเป็นคนทำและเชอร์ลี่ย์เป็นผู้ช่วย

หลังจากที่แองเจลีนเชิญคุณปู่ คุณแม่ และโคลให้มานั่ง เธอกับเชอร์ลี่ย์ก็นั่งลงทานอาหารด้วย

โคลหยิบตะเกียบขึ้นมาและถามอย่างเอาใจว่า “แองเจลีน คุณทำอาหารจานไหนเหรอ?”

แองเจลีนแกล้งเขาและให้เนื้อหมูตุ๋นมันเยิ้มชิ้นหนึ่งแก่เขา “อันนี้ กินสิ”

ตอนแรกเธอคิดว่าผู้ชายที่มีสัดส่วนร่างกายเทียบได้กับนายแบบคนนี้ให้ความสำคัญกับการจัดการรูปร่างเป็นอย่างมาก ดังนั้นโคลต้องต่อต้านการกินของจำพวกที่มีไขมันที่มันเยิ้มแน่นอน

ใบหน้าของโคลมีสีหน้าประหลาดใจ “ได้สิ”

ทั้งสองเดินไปบนทางเท้าที่ทอดยาวและคับแคบด้านนอกของบริเวณบ้านเซเวียร์ ทั้งสองต่างมีความคิดเป็นของตัวเองและไม่มีใครพูดอะไรออกมา

“แองเจลีน!” โคลเป็นคนเริ่มทำลายความเงียบอย่างกะทันหัน

แองเจลีนจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า โคลเดินเข้ามาหาเธอและทั้งสองก็ยืนเผชิญหน้ากัน

โคลเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ เธอเกินไปและทำให้เธอรู้สึกเครียดมาก เธออดไม่ได้ที่จะเดินถอยออก

ถึงอย่างนั้น ขณะที่เธอก้าวถอยหลัง เขาก็ก้าวมาข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว ในที่สุดเธอก็ถูกบังคับให้ถอยยืนอยู่สุดลำต้นของต้นไทรใหญ่ โคลวางมือข้างหนึ่งไว้ที่ด้านข้างของศีรษะของเธอ สายตาของเขาดูจริงจังกว่าที่เคย

แองเจลีนเริ่มกังวลอย่างอธิบายไม่ถูก