ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 752

แองเจลีนถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เซย์นไม่ยอมเสียเธอไป

แองเจลีนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ฉันเข้าใจแล้ว”

สำหรับมื้อกลางวัน โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารมากมายโดยที่แองเจลีนเป็นคนทำและเชอร์ลี่ย์เป็นผู้ช่วย

หลังจากที่แองเจลีนเชิญคุณปู่ คุณแม่ และโคลให้มานั่ง เธอกับเชอร์ลี่ย์ก็นั่งลงทานอาหารด้วย

โคลหยิบตะเกียบขึ้นมาและถามอย่างเอาใจว่า “แองเจลีน คุณทำอาหารจานไหนเหรอ?”

แองเจลีนแกล้งเขาและให้เนื้อหมูตุ๋นมันเยิ้มชิ้นหนึ่งแก่เขา “อันนี้ กินสิ”

ตอนแรกเธอคิดว่าผู้ชายที่มีสัดส่วนร่างกายเทียบได้กับนายแบบคนนี้ให้ความสำคัญกับการจัดการรูปร่างเป็นอย่างมาก ดังนั้นโคลต้องต่อต้านการกินของจำพวกที่มีไขมันที่มันเยิ้มแน่นอน

ใครจะรู้ว่าโคลจะเริ่มกินมันโดยไม่ใส่ใจ “มันละลายในปากและทำให้ปากเต็มไปด้วยความนุ่มละมุน แองเจลีน ผมไม่คิดว่าทักษะการทำอาหารของคุณจะดีขนาดนี้ แม่ของผมชอบผู้หญิงที่มีทักษะการทำอาหารที่ดีมาเป็นลูกสะใภ้นะ เธอจะต้องชอบคุณอย่างแน่นอน”

แองเจลีนรู้สึกปวดหัวทันทีและเธอใช้มือข้างหนึ่งพยุงหน้าผากของเธอ

เธอยังคงตักอาหารให้เขามากมายโดยหวังว่าจะยัดปากของเขาด้วยอาหารอร่อย

โคลกินอย่างเอร็ดอร่อยและไม่ลืมที่จะยิ้มให้แองเจลีนอย่างซาบซึ้ง

ความรักและความพึงพอใจที่เขามีต่อแองเจลีนเปี่ยมล้นออกมาจากท่าทางของเขา

เมื่อมองดูเขาเติมข้าวอีกชาม แองเจลีนก็กังวลว่าเธอจะทำอาหารมาไม่พอ เธอแค่เตือนเขาว่า “คุณกินเยอะขนาดนี้ ไม่กลัวอ้วนเหรอ?”

โคลหัวเราะและพูดว่า “ผู้ชายในครอบครัวของผมมีรูปร่างผอมโดยธรรมชาติอยู่แล้ว”

สิ่งนี้ทำให้แองเจลีนนึกถึงเจย์ เจย์ยังเป็นผู้ชายที่ไม่ต้องบริหารร่างกายแต่ยังมีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบเช่นกัน

ดังนั้น ทุกครั้งที่เธอทานอาหารไม่หมด อาหารที่เหลือก็ลงเอยตกถึงท้องของเจย์เสมอ