ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 772

โคลนอนอยู่ข้าง ๆ เจนสัน “ใช่ เมื่อฉันแต่งงานกับแม่ของนายแล้ว นายจะเป็นลูกชายของฉัน”

เจนสันกล่าวว่า “อย่าโทษผมที่เป็นคนตรงไปตรงมาเลยนะ แต่ถ้าคุณเป็นพ่อเลี้ยงของผม เราจะไม่ใช้เงินของคุณแน่นอน ต่อจากนี้ไปเมื่อคุณอายุมากขึ้น เราจะไม่ดูแลคุณเช่นกัน”

โคล “...”

“อย่างนั้นเลย นายไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ?”

“ผมสุภาพมากแล้วที่ไม่พาคุณเข้าไปในป่าเพื่อให้คุณไปเป็นอาหารของเสือ” เจนสันตะโกนด้วยความโกรธ

โคลรู้สึกอยู่ระหว่างหัวเราะและร้องไห้ จากนั้นเขาก็หันไปมองเจนสัน “ดูเหมือนว่าฉันต้องมีลูกอีกคนกับแม่ของนายแล้วล่ะ”

เจนสันโต้กลับว่า “ฝันไปเถอะ ฮึ่ม ยิ่งกว่านั้น คุณแม่ของผมไม่สามารถมีลูกได้อีกแล้ว”

“ให้ตายสิ แล้วพวกนายทั้งหมดเกิดขึ้นมาได้ยังไง? ฉันไม่เชื่อนายหรอก ถ้าแม่ของนายและเจย์ อาเรสสามารถให้กำเนิดเด็กที่น่ารักได้อย่างนายและพี่น้องของนาย เธอก็สามารถทำเช่นเดียวกันกับฉันได้” โคลพูดดูไม่มั่นใจเล็กน้อย

เจนสันกล่าวเสริมว่า “หลังจากที่แม่ของผมให้กำเนิดเรา เธอถูกทารุณกรรมอย่างรุนแรงและทำให้มีลูกไม่ได้”

โคลรู้สึกสั่นสะเทือนไปจนถึงแก่นของเขาและมีความหนาวเย็นในกระดูกของเขาทันที “ใครเป็นคนทำ?”

เจนสันกลอกตาใส่เขา “พ่อของผมได้แก้แค้นแทนแม่ของผมไปแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องทำสิ่งเหล่านี้เพื่อเธอหรอกนะ”

โคลซึ่งตะลึงกับคำพูดของเด็กน้อย รู้สึกดูหมองหม่นเล็กน้อย

“พ่อกับแม่นายยังไม่เลิกกันเหรอ?” โคลถาม

เจนสันถามเขากลับว่า “คุณไม่เคยทะเลาะกับแม่ของคุณบ้างเหรอ?”

โคลมองดูดวงตาคู่น้อยที่สดใสของเจนสันและปรับให้เข้ากับสถานการณ์ เขาส่ายหัว “ไม่เคย”

“แล้วพ่อคุณล่ะ?”