ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 787

เจย์แทบจะนึกภาพฉากที่อนาจารที่เกิดขึ้นภายในห้องได้เลย เขากัดกรามของเขาแล้วหันไปหาฟินน์ “ทำหมันเขาซะ”

ฟินน์ตอบว่า “จัดไปครับ”

ด้วยการโบกมือเรียกของคาร์สัน บอร์ดี้การ์ดได้เข้าไปล้อมตัวฟินน์และเจย์ไว้ในทันที

“ผมให้คุณเข้าไปไม่ได้หรอก” คาร์สันยิ้มอย่างชั่วร้าย

เจย์พูดกับฟินน์ด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้ายว่า “ฉันสามารถจัดการกับพวกหัวหลักหัวตอที่ไร้ประโยชน์พวกนี้ได้”

“เข้าใจแล้ว” ด้วยความเร็วราวกับเสือดาว ฟินน์กระโดดข้ามผู้คนและทิ้งตัวลงจอดนอกวงล้อมรอบด้วยการพลิกตัวกลับ

คาร์สันจ้องไปที่ฟินน์ซึ่งกำลังไต่กำแพงปีนขึ้นไป “ดูไม่เลว”

จากนั้น เขาก็หยิบเครื่องมือปีนเขาปีนขึ้นไปและไล่ตาม ฟินน์ กัลลาเกอร์

ผู้ชายที่เหลือก็ล้อมรอบตัวเจย์ ในขณะที่สายตาก้มลงมองไปที่ขาของเขา ภายในใจพวกเขามีความคิดเดียวกัน คนง่อยคนนี้จะเรียกพวกเขาว่าคนไร้ประโยชน์ได้อย่างไร? เขาต้องมีเล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อยถ้าเขาสามารถอ้างสิทธิ์ที่เย่อหยิ่งนี้ได้

ถึงอย่างนั้น พวกเขาชนะในเกมนี้ได้เลย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้สึกกลัว เจย์ อาเรส ผู้นำบอร์ดี้การ์ดสองสามคนจ้องมองและพูดคุยกันเงียบ ๆ ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาเขาพร้อมกัน

เจย์ประสานมือทั้งสองข้างของเขาไว้บนที่วางแขนของรถเข็น ทำให้เข็มพุ่งออกมาจากช่องที่ซ่อนอยู่ทั้งสองข้างใต้ที่วางแขนเปิดเผยออกมาทันที โดยไม่ได้เตรียมตัวไว้ หลายคนได้ล้มลงเมื่อเข็มทิ่มแทงเข้าไป

คนที่โชคดีพอจะหลบเลี่ยงเข็มได้คือการกระโดดขึ้นและเล็งไปที่หัวของเจย์ เจย์เอนตัวไปข้างหลังอย่างสง่างามเพื่อตอบโต้และเอียงรถเข็นไปข้างหลัง ปล่อยให้เข็มไปโดนผู้ที่เล็งไปที่หัวของเขา

หนึ่งในนั้นค่อนข้างชำนาญ ในขณะที่เขาจับเข็มระหว่างนิ้วของเจย์ได้

เจย์เขย่งยืนตัวตรงบนรถเข็นและหมุนตัวเข้าที่ ในเสี้ยววินาที ชายคนนั้นก็ยิงเข็มกลับไปให้เจย์ที่ขว้างอาวุธที่ซ่อนอยู่ในมือออกในวินาทีต่อมา

ใบหน้าของชายคนนั้นฉายแววภาคภูมิใจ

“สายเกินไปแล้ว ท่าน...”

ลูกดอกของเจย์พุ่งไปกระแทกเข่าก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดจบ ขาของเขาสั่น และชายคนนั้นก็คุกเข่าลงต่อหน้าเจย์ทันที

“มันจะเป็นไปได้ยังไง”

ตอนที่เขาขว้างเข็มครั้งแรกเหรอ?

เขาคนนั้นไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงถูกโจมตีก่อน เขาไม่เข้าใจเลย

เมื่อมองดูลูกดอก คาร์สันก็ตระหนักได้ว่ามันพุ่งมาระยะทางตรงธรรมดา คาร์สันอดไม่ได้ที่จะล้อเลียนความเร็วที่ช้าและจับทางได้

“เห็นได้ชัดแล้วล่ะ ท่านอาเรส นี่คือลูกดอกที่ตั้งใจจะจัดการกับคนหัวหลักหัวตอที่ไร้ประโยชน์สินะ”

จากนั้น ลูกดอกก็เปลี่ยนทิศทางและพุ่งออกไปจากตัวคาร์สันในขณะที่เสียงของมันก็หล่นลงไป

คาร์สันหัวเราะขึ้นเป็นสองเท่า “ผมคิดว่าขาของคุณเท่านั้นที่พิการ ท่านอาเรส ใครจะคิดว่ามือของคุณก็ไร้ประโยชน์เช่นกัน”

ทันใดนั้น ลูกดอกก็หล่นลงไปที่ขอบหน้าต่างข้าง ๆ เขา ต้องขอบคุณแรงการกระตุ้นและการดีดตัวกลับ ทำให้ลูกดอกพุ่งไปในทิศทางที่แหลมคมและพุ่งเข้าใส่ร่างของคาร์สันด้วยความเร็วสูง

ความแข็งแกร่งของมันมหาศาล

คาร์สันถึงกับล่วงลงมาจากกำแพงหินราวกับถูกฟ้าผ่า

ฟินน์ถีบหน้าต่างออกในครั้งเดียว

เสียงดังทำให้ทั้งโคลและแองเจลีนหันมามอง แองเจลีนตกตะลึงเมื่อจ้องมองไปที่ ฟินน์ กัลลาเกอร์