“ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ได้?” แองเจลีนถามด้วยความตกใจ
ฟินน์จ้องไปที่ โคล ยอร์ก ที่เปลือยกายและยิ้มอย่างชั่วร้าย “ตามคำสั่งของท่านประธานครับ ผมจะทำหมันไอเจ้าสารเลวคนนี้”
โคลขมวดคิ้ว “แล้วคนของฉันล่ะ?”
ฟินน์ตอบว่า “ท่านประธานเอาชนะพวกเขาทั้งหมดไปแล้ว”
โคลรู้สึกประหลาดใจ “คนง่อยคนนี้เก่งกาจขนาดนั้นเชียว?”
แองเจลีนขว้างหมอนใส่โคลด้วยเสียงตะคอกอย่างโกรธจัด “อย่าเรียกเขาว่าคนง่อย”
โคลปัดหมอนออกไปและแสดงความไม่พอใจว่า “ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้? เขาทิ้งคุณไปแล้วและคุณยังจะมาปกป้องเขาอยู่อีกทำไม?”
แองเจลีนโต้กลับ “มันไม่ใช่เรื่องของคุณ”
เมื่อรู้ว่า เจย์ อาเรสอยู่ชั้นล่าง แองเจลีนก็พุ่งตัวไปที่ประตูทันทีและวิ่งลงไปชั้นล่าง
แองเจลีนยืนอยู่ข้างหน้าเขา ในขณะที่เจย์เข็นตัวเองเข้าไปที่ประตูหลักของคฤหาสน์
“ทำไมนายถึงมาที่นี่?” น้ำเสียงของแองเจลีนเปล่งประกายอย่างมีความสุขที่แทบไม่ปิดบัง
เจย์กวาดสายตาที่แหลมคมเหมือนนกอินทรีอยู่เหนือเธอโดยไม่ทิ้งรายละเอียดใด ๆ ไว้เบื้องหลัง ความเย็นจัดในดวงตาของเขาที่ขู่ว่าจะกลืนเธอเข้าไปทั้งตัวนั้นช่างน่ากลัวเหลือเกินเมื่อเขาเห็นผมยุ่ง ๆ และเสื้อผ้าที่น่าระทึกใจของเธอ
“แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?” เขาถามกลับ
น้ำเสียงของเขาเย็นชาจนน่าตกใจ
“ฉัน…”
ทันใดนั้น เสียงร้องของโจเซฟินก็ดังขึ้นมาขณะที่เจย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน “ฉันเบื่อหน่ายกับการขาดความพิจารณาเรื่องเบื้องหลังพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของเธอจังเลย ทำไมเธอต้องทำให้มีเรื่องแย่ ๆ กับน้องสาวของฉันด้วย?”
ความสุขใด ๆ ก่อนหน้านี้ที่แองเจลีนรู้สึกถูกทิ้งไปด้วยคำพูดทุกพยางค์ที่เขาพูด
เธอสะดุ้งเล็กน้อย ทั้งที่เธอก็ถูกเป็นเหยื่อด้วยเช่นกัน
“นายมาที่นี่เพื่อช่วยโจเซฟินเหรอ?” เธอบ่น
ร่างบอบบางของเธอถอยหลังไปสองก้าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!