ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 788

“ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ได้?” แองเจลีนถามด้วยความตกใจ

ฟินน์จ้องไปที่ โคล ยอร์ก ที่เปลือยกายและยิ้มอย่างชั่วร้าย “ตามคำสั่งของท่านประธานครับ ผมจะทำหมันไอเจ้าสารเลวคนนี้”

โคลขมวดคิ้ว “แล้วคนของฉันล่ะ?”

ฟินน์ตอบว่า “ท่านประธานเอาชนะพวกเขาทั้งหมดไปแล้ว”

โคลรู้สึกประหลาดใจ “คนง่อยคนนี้เก่งกาจขนาดนั้นเชียว?”

แองเจลีนขว้างหมอนใส่โคลด้วยเสียงตะคอกอย่างโกรธจัด “อย่าเรียกเขาว่าคนง่อย”

โคลปัดหมอนออกไปและแสดงความไม่พอใจว่า “ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้? เขาทิ้งคุณไปแล้วและคุณยังจะมาปกป้องเขาอยู่อีกทำไม?”

แองเจลีนโต้กลับ “มันไม่ใช่เรื่องของคุณ”

เมื่อรู้ว่า เจย์ อาเรสอยู่ชั้นล่าง แองเจลีนก็พุ่งตัวไปที่ประตูทันทีและวิ่งลงไปชั้นล่าง

แองเจลีนยืนอยู่ข้างหน้าเขา ในขณะที่เจย์เข็นตัวเองเข้าไปที่ประตูหลักของคฤหาสน์

“ทำไมนายถึงมาที่นี่?” น้ำเสียงของแองเจลีนเปล่งประกายอย่างมีความสุขที่แทบไม่ปิดบัง

เจย์กวาดสายตาที่แหลมคมเหมือนนกอินทรีอยู่เหนือเธอโดยไม่ทิ้งรายละเอียดใด ๆ ไว้เบื้องหลัง ความเย็นจัดในดวงตาของเขาที่ขู่ว่าจะกลืนเธอเข้าไปทั้งตัวนั้นช่างน่ากลัวเหลือเกินเมื่อเขาเห็นผมยุ่ง ๆ และเสื้อผ้าที่น่าระทึกใจของเธอ

“แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?” เขาถามกลับ

น้ำเสียงของเขาเย็นชาจนน่าตกใจ

“ฉัน…”

ทันใดนั้น เสียงร้องของโจเซฟินก็ดังขึ้นมาขณะที่เจย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน “ฉันเบื่อหน่ายกับการขาดความพิจารณาเรื่องเบื้องหลังพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของเธอจังเลย ทำไมเธอต้องทำให้มีเรื่องแย่ ๆ กับน้องสาวของฉันด้วย?”

ความสุขใด ๆ ก่อนหน้านี้ที่แองเจลีนรู้สึกถูกทิ้งไปด้วยคำพูดทุกพยางค์ที่เขาพูด

เธอสะดุ้งเล็กน้อย ทั้งที่เธอก็ถูกเป็นเหยื่อด้วยเช่นกัน

“นายมาที่นี่เพื่อช่วยโจเซฟินเหรอ?” เธอบ่น

ร่างบอบบางของเธอถอยหลังไปสองก้าว

“เกิดอะไรขึ้น?” เจย์ถามด้วยความเป็นห่วง

ทั้งฟินน์และโคลเดินลงบันไดมาด้วยความเสียใจ หน้าของพวกเขาก็เดินก้มลงมา

ฟินน์คุกเข่าต่อหน้าเจย์ “นายหญิงแอนเจลีนเดินพุ่งเข้ามาหาเรา ขณะที่ผมกับโคลกำลังต่อสู้กันอยู่ที่ชั้นบนครับ ท่านประธาน เราไม่สามารถดึงหมัดของเรากลับมาได้ทันและหมัดเราก็ทำร้ายเธอแทน”

“พวกบ้าเอ๊ย!” เจย์ตะคอก

เจย์อุ้มแองเจลีนจากหลังของโจเซฟิน ความสำนึกผิดฝังแน่นในตัวเขาในขณะที่เขาดูดเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกของเธอ

เป็นเพราะคำพูดของเขาที่ผลักดันให้เธอทำสิ่งที่โง่เขลานี้

“ไปกันเถอะ ฟินน์”

โคลไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ เพื่อที่จะหยุดพวกเขา

เขานั่งอย่างไร้ชีวิตชีวาบนบันไดเพื่อระลึกถึงและระบายอารมณ์บ้าคลั่งที่ไหลผ่านตัวเขา