ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 793

แองเจลีนเหลือบมองเจย์พลางรู้สึกสับสนว่าเขากำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่ เธอนั่งตรงข้ามกับเจย์ เธอหยิบช้อนส้อมและตักอาหารเข้าปาก

หลังมื้ออาหาร เธอวางช้อนส้อมเมื่อทานเสร็จและหันไปหาเจย์ด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันสามารถทานและนอนได้โดยไม่ต้องมีใครมาช่วยเหลืออีกแล้ว ท่านอาเรส ฉันขออนุญาติกลับบ้านนะ”

เจย์พยักหน้า ไม่มีเหตุผลที่จะบังคับให้เธออยู่ต่อเมื่อเธอดูเหมือนจะยืนกรานที่จะไปจากเขา

เขาต้องการส่งเธอกลับบ้านเอง แต่คำว่า ‘ฉันไม่อยากรบกวนท่านอาเรสแล้ว ด้วยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้’ คำพูดที่ก้องอยู่ในใจของเขาทำให้เขาละทิ้งความคิดนั้น สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจให้ฟินน์ไปส่งเธอแทน

ในท้ายที่สุด ฟินน์มักจะเป็นคนทำให้เธอรู้สึกแย่น้อยที่สุดเพราะฟินน์เข้าใจเจตนาของเขา

มื้ออาหารเย็นสิ้นสุดลงแล้ว และฟินน์ก็เตรียมยาและอาหารเสริมราคาแพงจำนวนมากขึ้นรถไป ตามคำแนะนำของท่านประธาน

เจย์ตามไปส่งแองเจลีนที่ประตู ไม่มีคำพูดอำลาและคำแนะนำใด ๆ เพราะมันติดแน่นอยู่ในลำคอของเขา

เขาจะไม่เสี่ยงกับโอกาสเล็กน้อยจากคำพูดเหล่านั้นที่จะทำให้เธอขุ่นเคือง

แองเจลีนหยุดอยู่ตรงหน้าเขาและพยักหน้าด้วยความชื่นชมอย่างสุภาพ “ขอบคุณสำหรับการมีน้ำใจของคุณนะ”

หัวใจของเจย์จมลง รู้สึกเหมือนกับมีคนโยนก้อนน้ำแข็งไปทั่วตัวเขา

ริมฝีปากบางของเขาแยกออกในขณะที่เขาโพล่งออกมาว่า ‘ยินดีเสมอ’

แองเจลีนขึ้นรถในขณะที่เจย์เปลี่ยนความกังวลที่เขารู้สึกต่อเธอทุกอย่าง ไปเป็นการเตือนฟินน์อย่อ่อนโยน “ขับรถดี ๆ ล่ะ”

ดวงตาที่ไร้ชีวิตชีวาของแองเจลีนเป็นประกายเล็กน้อยราวกับระลอกคลื่นที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยนกนางแอ่นที่ร่อนเหนือทะเลสาบในทันที

เขาสามารถสงวนคำพูดที่อ่อนโยนของเขากับฟินน์ได้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีสิ่งใดพูดกับเธอเลย

หึ!

ดวงตาของเธอซึมไปด้วยหยดน้ำตาด้วยความสิ้นหวังที่ทำให้หัวใจสลาย

ฟินน์สตาร์ทเครื่องยนต์และรถเริ่มแล่นออกไป

แองเจลีนเอนกายพิงเบาะนั่งพลางหลับตาลง

ท่านประธานจะกลายเป็นคนวิตกกังวลอย่างแน่นอนหากเขารู้ว่าเธอซ่อนความเจ็บปวดกับคนอื่น

“คนอื่น ๆ ไปไหนกันหมด?” แองเจลีนถามด้วยความสงสัย ในขณะที่เธอจ้องไปที่ลานบ้านที่เงียบสงบอย่างน่าขนลุก

เชอร์ลี่ย์เล่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมาให้ฟังอย่างชัดเจน “เซร่า น้องสาวของเธอกลับมาเมื่อสองสามวันก่อน ครอบครัวอีกด้านหนึ่งจึงเรียกตัวคุณปู่ไป มันสมเหตุสมผลแล้วที่สถานการณ์ที่นี่ดูเงียบไปหน่อย ตอนนี้แม่ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนเตียง ช่วงนี้เธอไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ และเด็ก ๆ ก็เข้านอนแล้วด้วย”

เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น หัวใจของแองเจลีนพลันเหี่ยวเฉา

โดยมีคุณปู่อยู่ที่นั่นด้วย ครอบครัวใหม่ของพ่อของเธอจึงดูสมบูรณ์ด้วยการสละที่จะทิ้งครอบครัวฝ่ายนี้ไป

“เข้าใจแล้ว” เธอตอบอย่างอึมครึม

ฟินน์เริ่มขนกล่องลงจากรถขณะที่เชอร์ลี่ย์รีบเดินไปช่วย

แองเจลีนตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งของเหล่านั้น