ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 793

แองเจลีนเหลือบมองเจย์พลางรู้สึกสับสนว่าเขากำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่ เธอนั่งตรงข้ามกับเจย์ เธอหยิบช้อนส้อมและตักอาหารเข้าปาก

หลังมื้ออาหาร เธอวางช้อนส้อมเมื่อทานเสร็จและหันไปหาเจย์ด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันสามารถทานและนอนได้โดยไม่ต้องมีใครมาช่วยเหลืออีกแล้ว ท่านอาเรส ฉันขออนุญาติกลับบ้านนะ”

เจย์พยักหน้า ไม่มีเหตุผลที่จะบังคับให้เธออยู่ต่อเมื่อเธอดูเหมือนจะยืนกรานที่จะไปจากเขา

เขาต้องการส่งเธอกลับบ้านเอง แต่คำว่า ‘ฉันไม่อยากรบกวนท่านอาเรสแล้ว ด้วยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้’ คำพูดที่ก้องอยู่ในใจของเขาทำให้เขาละทิ้งความคิดนั้น สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจให้ฟินน์ไปส่งเธอแทน

ในท้ายที่สุด ฟินน์มักจะเป็นคนทำให้เธอรู้สึกแย่น้อยที่สุดเพราะฟินน์เข้าใจเจตนาของเขา

มื้ออาหารเย็นสิ้นสุดลงแล้ว และฟินน์ก็เตรียมยาและอาหารเสริมราคาแพงจำนวนมากขึ้นรถไป ตามคำแนะนำของท่านประธาน

เจย์ตามไปส่งแองเจลีนที่ประตู ไม่มีคำพูดอำลาและคำแนะนำใด ๆ เพราะมันติดแน่นอยู่ในลำคอของเขา

เขาจะไม่เสี่ยงกับโอกาสเล็กน้อยจากคำพูดเหล่านั้นที่จะทำให้เธอขุ่นเคือง

ฟินน์และแองเจลีนได้พบเชอร์ลี่ย์รออยู่ที่ประตูอย่างใจจดใจจ่อ ในตอนที่พวกเขามาถึงลานบ้านของครอบครัวเซเวียร์

“ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว น้องแองเจลีน” สายตาของแองเจลีนทำให้เชอร์ลี่ย์อยู่ในอารมณ์ที่ปั่นป่วน

ฟินน์รีบลงจากรถและวิ่งไปเปิดประตูให้แองเจลีน แม้ว่าการกระทำของฟินน์อาจถูกมองว่าเป็นสุภาพบุรุษ แต่คงจะถูกต้องกว่าหากกล่าวว่าการกระทำของฟินน์ได้รับแรงผลักดันจากความรักอันลึกซึ้งที่เจย์มีต่อแองเจลีนและไม่มีคนอื่นรู้เรื่องนี้

ฟินน์ กัลลาเกอร์เพียงให้บริการแบบครอบคลุมในนามของท่านประธานก็เท่านั้น

ถึงอย่างนั้น แองเจลีนก็ผลักเขาออกไปอย่างดื้อรั้นและมองดูด้วยสายตาเตือนเขา

ฟินน์เข้าใจได้ทันที เธอไม่อยากให้ครอบครัวเซเวียร์รู้เกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเธอ

ท่านประธานจะกลายเป็นคนวิตกกังวลอย่างแน่นอนหากเขารู้ว่าเธอซ่อนความเจ็บปวดกับคนอื่น