ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 820

คาร์สันยืนหันหลังให้ประตูอยู่ และเขายังคงพูดต่อไปอย่างเพลิดเพลิน “เมื่อนายน้อยและนายหญิงเซเวียร์ ทั้งคู่ได้แต่งงานกันสำเร็จ จะมีคนเข้ามาตั้งระเบียบกับนายน้อยในอนาคต ในส่วนของนายหญิงเซเวียร์จะเป็นแม่เสือโคร่ง ฉันก็จะไม่เรียกตัวเองว่าคาร์สันเลยคอยดูถ้านายน้อยไม่ถูกลงโทษทุกวัน”

คนอื่น ๆ ทำหน้านิ่งและกลัวที่จะพูดอะไรสักคำออกมา พวกเขาก้มหน้าและดื่มแชมเปญเหมือนกำลังดื่มน้ำเปล่า

“พูดอะไรหน่อยเถอะ พวกนายน่ะ” คาร์สันรู้สึกสับสน “ทำไมพวกนายไม่ตอบไม่พูดล่ะ?”

ทันใดนั้น ก็มีมือที่เที่ยงตรงและยาวยื่นออกมาทางด้านหลังคาร์สันและดึงขวดออกจากมือของเขา

คาร์สันกลายเป็นหิน

ผ่านไปสักพัก เขาก็หันกลับมาอย่างช้า ๆ

โคลมองตรงเข้าไปในดวงตาของเขา แววตาของเขามืดมนและคลุมเครือ

“ทำไมคุณถึงกลับมาแล้วล่ะ นายน้อย?” คาร์สันถามด้วยอาการสั่น ๆ

โคลคว้าคอเสื้อด้วยมือข้างหนึ่ง มันเหมือนถูกรัดคอมากกว่าถูกยกขึ้น

ดวงตาของคาร์สันปูดโปนออกมา การหายใจของเขาติดขัด

“นายน้อย คุณไปหานายหญิงเซเวียร์ ไม่ใช่เหรอ? ก่อนที่คุณจะออกไป คุณบอกว่าถ้าคืนนี้คุณไม่สามารถเอาชนะใจนายหญิงได้ คุณจะกลับมาบ้านและร้องเพลงวีรบุรุษของเรา ใช่ไหม?” คาร์สันถาม

โคลหัวเราะออกมาอย่างไม่พอใจ ทันใดนั้นก็เริ่มร้องเพลงพร้อมกับถือขวดไวน์ไว้ในมือ

“เช่นนั้น ฉันก็เป็นวีรบุรุษของนาย…”

การร้องเพลงของเขาแย่มาก แต่เสียงของเขามีเสน่ห์เป็นพิเศษ