ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 851

เจย์รู้สึกไม่สบายใจอย่างมากเมื่อเห็นสายตาของเธอจ้องเขม็งมาที่เขา แล้วเธอก็นั่งลงอย่างรู้สึกผิด

เจย์ประกาศอย่างเด็ดเดี่ยว “ฉันตัดสินใจแล้ว”

แล้วเขาก็เข็นรถเข็นออกไป

แองเจลีนร้องออกมาอย่างโมโห “อ๊า!”

เมื่อเวลาเธอได้ระบายความโมโหออกมาเช่นนี้ เธอตะเบ็งเสียงออกมาอย่างสุดเสียงและมันก็ทำให้เธอเจ็บคอ จากนั้นเธอก็รู้สึกคลื่นไส้อีกครั้ง

เจย์เห็นเธอนำมือขึ้นมาปิดปาก แล้วรีบวิ่งผ่านเขาไปยังห้องน้ำ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงเธออาเจียนออกมาอย่างไม่หยุด

เธออยู่ในนั้นนานพอสมควร

เขาค่อย ๆ นั่งลงบนรถเข็น และเกิดความรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา

การมองเห็นเธอทรมานเช่นนี้ ทำให้เขารู้สึกผิดที่ขอให้เธอคลอดเด็กคนนี้ออกมา

เมื่อเวลาใกล้เที่ยง แองเจลีนก็สามารถพยุงร่างกายที่เหนื่อยล้าและผอมแห้งออกมาจากห้องน้ำได้สำเร็จ เธอปีนขึ้นไปยังบนเตียงอย่างอ่อนแรงและไร้ซึ่งความแข็งแรง

เจย์ส่งแก้วน้ำมะนาวให้กับเธอ “เอานี่ไหม?”

แองเจลีนล้มนอนลงบนเตียงและใบหน้าของเธอฟุบลงที่หมอน เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอยกหัวขึ้นมาจากหมอนพร้อมกับส่ายมือ “เอาออกไป ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น”

“เธอต้องดื่มมัน” เสียงเขาฟังดูนุ่มนวล แต่ก็ดุดัน

แองเจลีนหันหน้ากลับไปหาเขา “อย่างน้อยนายช่วยสงสารฉันบ้างจะได้ไหม?”

เจย์ “...”

ถ้าเขาไม่เป็นห่วงเธอ แล้วจะมีใครกันที่อยากรอผู้หญิงที่มีกลิ่นไม่พึงประสงค์เช่นนี้?

“ฉันต้องรับผิดชอบลูกชายของฉัน” เขาพูดพร้อมสีหน้าอันเฉยชา

แองเจลีนรู้สึกว่าเธอไม่สามารถเอาชนะเขาได้ เธอจึงลุกขึ้นและกระดกน้ำมะนาว

เธอยื่นแก้วน้ำส่งให้เขาแล้วพูดอย่างอับอาย “ท่านอาเรส ฉันสามารถพักอยู่ที่นี่ได้สักพัก นายช่วยจ้างคนมาดูแลฉันจะได้ไหม? ฉันรู้ว่าไม่ดีถ้าจะให้คนพิการอย่างคุณมาดูแลฉัน”

เจย์ชะงักในทันที และเขาก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาอย่างฉับพลันเช่นกัน