ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 880

เขาปวดระบมไปทั่วร่างกายราวกับว่ากระดูกของเขากำลังแตกออกจากกัน

“แม่งเอ๊ย!” เซย์นสบถ “เจย์ ใจแกทำด้วยเหล็กรึไงวะ?” เขาแช่งขณะที่หลั่งน้ำตา

หัวใจของเจย์ทำมาจากเหล็กกล้า แต่มันมีไว้เพื่อปกป้องคนที่เขารักอย่างระมัดระวัง

รถโรลส์-รอยซ์ขับออกไปและยังเห็นมันได้จนกระทั่งมันหายไปที่สี่แยก เซย์นนั่งอยู่ข้างถนนบนไฮเวย์ รู้สึกหน้าแดงด้วยลมหนาว อดทนกับความเจ็บปวดที่แทบจะทำให้กระดูกทั่วร่างของเขาป่นปี้ เขาโบกรถที่กำลังจะมุ่งหน้าไปยังเมืองนางแอ่น

ในที่สุด คนขับผู้ใจดีก็รับเขาขึ้นรถ

เมืองนางแอ่น

แองเจลีนไม่รู้ว่าเธอเองหมดสติไปนานแค่ไหน เมื่อเธอตื่นขึ้น เธอก็นอนอยู่บนเตียงของเธอที่บ้านแล้ว

โคลนั่งอยู่หัวเตียง กำลังเช็ดเหงื่อเย็นจากหน้าผากของเธอ

“คุณตื่นแล้วเหรอ?”

แองเจลีนตื่นขึ้นและลุกนั่ง เช็คเสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่อย่างกังวล เสื้อผ้าของเธอยังอยู่ครบ แต่มีรอยข่วนสีแดงเลือดที่แขนของเธอ

โคลโยนผ้าเช็ดหน้าลงกะละมังและพูดว่า “คุณกังวลเรื่องอะไรอยู่? คุณคงไม่คิดว่าผมจะทำแบบนั้นกับคนป่วยที่ไม่ได้สติหรอกใช่ไหม?”

แองเจลีนถามอย่างสงสัย “รอยข่วนที่แขนของฉันมายังไง?”