ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1096

”หลบไปเกรย์สัน” เจย์ว่าเกรย์สัน

เกรย์สันกำลังจะขยับหลบเมื่อแองเจลีนสั่ง “คุณอย่าคิดเชียวนะ เธอตบฉัน ฉันอยากให้คุณตบเธอคืน ชื่อเสียงในฐานะประธานแกรนด์เอเซียของฉันไม่ใช่ของที่ใครหน้าไหนจะมาเหยียบย่ำได้”

ความดุร้ายฉายวาบผ่านดวงตาเกรย์สันและเขาก็ตบหน้าคุณนายอาเรสฉาดใหญ่

เจย์โมโหแทบคลั่ง เขายกมือที่มีกุญแจขึ้นและตะคอก “ปล่อยผม แองเจลีน เซเวียร์”

แองเจลีนหายใจแรง “กลับบ้านกับฉัน”

เจย์คำราม “ผมอยากกลับบ้าน แต่ไม่ใช้บ้านคุณ บ้านแม่ผมต่างหาก”

แองเจลีนไม่สนใจเขาและกระชากกุญแจมืออย่างแรง จนเจย์ต้องตามมา

เธอลากเจย์มาตลอดทางและยัดเขาเข้าไปที่เบาะหลังของรถเฟอร์รารี่

เจย์มองกุญแจมือด้วยดวงตามืดครึ้ม…

“ปลดกุญแจ แองเจลีน”

“ฉันจะปลดให้ก็ต่อเมื่อนายเริ่มเชื่อฟังคำพูดของฉัน”

เชื่อฟังคำพูดของเธออย่างนั้นเหรอ?

ริมฝีปากเย้ายวนของเจย์แค่นยิ้ม “คงจะชาติหน้ามั้ง”

แองเจลีนแค่นเสียง “งั้นฉันก็จะปลดให้นายชาติหน้าแล้วกัน”

เจย์ “...”

เจย์ยังคงคอยหันหลังไปมองแม่เลี้ยงที่โดนลากตัวออกไป เมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็รู้สึกเวทนาสงสาร

ยิ่งคุณนายอาเรสดูน่าสงสารแค่ไหน แองเจลีนก็ยิ่งดูดุร้ายมากขึ้นเท่านั้น