หมอตอบ “ถ้าเราพูดถึงเรื่องอาการบาดเจ็บก็ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ แต่เรื่องที่เรากังวลก็คืออวัยวะที่หายไปของคนไข้”
“อะไรนะ?” แองเจลีนงงมาก
เซย์นก้มหน้า ท่าทางสำนึกผิด
แองเจลีนถามเสียงเย็น “มีอะไรหายไป?”
“ไตเธอครับ”
แองเจลีนมองเซย์นด้วยสายตาว่างเปล่า เมื่อเธอเห็นเขาน้ำตาคลอ แองเจลีนก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
เธอโบกมือให้หมอออกไป “ฉันเข้าใจแล้ว คุณไปได้”
หมอถอยไปอย่างสงบเสงี่ยม
แองเจลีนถามเซย์น “ไตของพี่ใหญ่หายไปไหน เซย์น?”
น้ำตาเซย์นไหลพรากใบหน้าขณะที่เขาชี้เอวตนเอง “อยู่ที่ฉัน”
แองเจลีนมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ เธอเคยสงสัยว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับร่างกายของเซย์น แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องร้ายแรงแบบนี้
“แล้วไตของนายล่ะ?” แองเจลีนถามเสียงสะอื้น
เซย์นมองแองเจลีนด้วยสายตาเว้าวอน “เลิกถามเถอะ ฉันขอร้อง”
แองเจลีนเริ่มร้องไห้ “อยู่ที่โจเซฟินใช่ไหม?”
ดวงตาเซย์นเบิกกว้างด้วยความตระหนก “เธอ… เธอรู้ได้ยังไง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!