ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1115

แองเจลีนคว้าชุดนอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อเธอเดินไปถึงประตูห้องน้ำเธอก็หันกลับมายิ้มให้

เจย์รู้สึกเสมอว่า รอยยิ้มของเธอนั้นมีความหมายลึกซึ้ง แต่ว่ารอยยิ้มที่เขาส่งกลับไปให้เธอมีความหมายลึกซึ้งมากกว่านั้น

หลังจากที่แองเจลีนเข้าห้องน้ำ เจย์ก็ปลดกุญแจมือแล้วก็รีบกระโดดลงจากเตียง

เขาค้นกล่องต่าง ๆ ภายในห้องนอนโดยทำไปตามสัญชาตญาณ และได้พบกับตู้เซฟที่ติดอยู่ตรงผนัง เขามองเห็นกล่องตราประทับของแองเจลีนซึ่งมีตราประทับต่างกันอยู่ 2 อัน เจย์หยิบพวกมันออกมาแต่สุดท้ายก็จ้องมองค้างนิ่งไป

เขาอยากจะทำแบบนี้จริง ๆ เหรอ?

แองเจลีนนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ เครื่องสำอางหนาเตอะบนหน้าโดนน้ำล้างออกไปจนหมด เผยให้เห็นใบหน้าใสสะอาดของเธอ

ผิวเนียนใสลื่นราวเปลือกไข่ดูราวจะแตกได้หากโดนกระทบเบา ๆ เมื่อไม่มีการแต่งตาแบบสโมคกี้ ดวงตาของเธอก็ดูมีชีวิตชีวาและใสซื่อ

แองเจลีนใส่เสื้อคลุมสีขาวหลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมสีดำยาวเปียกคลอเคลียไหล่ของเธอ ดูราวกับว่าน้ำได้ชำระล้างคมหนามทั้งหลายบนตัวเธอออกไป เธอดูไร้พิษภัยอย่างสิ้นเชิง

เธอเช็ดผม แล้วล้างหน้าอย่างตั้งใจ จากนั้นก็เดินกลับไปกลับมาอยู่ในห้องน้ำอย่างกังวลใจ

เธอสงสัยว่า เขาจะดีใจหรือประหลาดใจเมื่อได้เห็นหน้าสดของเธอกันนะ?

หรืออาจจะโมโหก็ได้?

เขาคงโมโหเธอและเซ็ตตี้น้อยที่หลอกลวงเขาใช่ไหม?

แองเจลีนว่าเรื่องนี้ไม่มีทางให้หนีแล้ว เธอจึงเปิดประตูห้องน้ำเบา ๆ แล้วเดินออกมาอย่างช้า ๆ เท่าที่ทำได้

เจย์ยัดตราประทับเข้ากระเป๋าแล้วนอนลงบนเตียงในชั่วพริบตา

แองเจลีนปิดไฟโดยไม่บอกกล่าว แล้วทำให้เจย์มองไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด

“นี่แปลว่าอะไรกัน?” เจย์พูดอย่างฉุนนิดหน่อย

ขณะที่เขากำลังเอื้อมมือจะไปเปิดสวิตช์โคมไฟข้างเตียง แองเจลีนก็ขึ้นมาทับตัวเขาไว้ แล้วกดมือเขาไม่ให้เปิดไฟได้

ในความมืดสนิทของค่ำคืน เจย์แค่นเสียงออกมา “คุณไม่อยากให้เห็นหน้าเพราะว่าน่าเกลียดเกินไปเหรอไง?”

“เปล่า” แองเจลีนงึมงำ