”เธอโดนแม่หลอกแล้ว ยัยโง่”
เจนสันมองวิทนีย์อย่างกระอักกระอ่วนก่อนจะหาทางหนีไป
วิทนีย์มองแผ่นหลังของเจนสันที่กำลังเดินจากไปด้วยรอยยิ้มสดใส แต่รอยยิ้มบนหน้าเธอก็เปลี่ยนเป็นแข็งค้างอย่างช้า ๆ
จากนั้นเธอก็เดินคอตกกลับบ้าน พ่อของเธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ในห้องนั่งเล่น ดาคมกริบดุจอินทรีของเขามองลูกสาวออกปรุโปร่ง “มานี่”
วิทนีย์หยิบแส้ขึ้นมาจากพื้นแล้วเดืนเข้ามาหา เธอส่งแส้ให้พ่อก่อนพูดเสียงหม่นเศร้า “หนูทำผิดกฎของตระกูลค่ะพ่อ หนูควรได้รับการลงโทษ”
ครูคอร์นีเลียยโมโหมาก เขาหยิบแส้มาชี้หน้าของวิทนีย์อย่างฉุนเฉียวพร้อมตะคอกอย่างมีโทสะ “แกเพิ่งเอาสมบัติที่มีค่าทึ่สุดของสถาบันเยาวชนแห่งตำนานไปให้เจนสัน แกคิดบ้างไหมว่าจะมีคนมากแค่ไหนที่มาคุกคามสถาบันเยาวชนแห่งตำนานหากว่าข้อมูลในหนังสือนี้หลุดรอดออกไป? ถึงตอนนั้นเราจะเอาอะไรมาป้องกันตัวเอง?”
วิทนีย์บอก “ไม่ต้องพูดแล้วค่ะพ่อ ลงโทษหนูเถอะ”
ครูคอร์นีเลียสว่า “โบยร้อยครั้ง แกคิดว่าถึงตอนนั้นแกจะยังมีชีวิตรอดอยู่เหรอ?”
วิทนีย์ตอบ “ถ้าหนูตาย ก็ถือว่านั่นเป็นชะตาของหนูเอง”
ครูคอร์นีเลียสยืนขึ้น ดวงตาฉายแววเจ็บปวด จากนั้นเขาก็เหวี่ยงแส้เข้าใส่ร่างบอบบางของวิทนีย์
เมื่อโบยจนครบร้อยครั้ง วิทนีย์ก็หมดสติไปแล้ว
ที่เบล เอนเตอร์ไพร์ส เมืองอิมพีเรียล
เช้าตรู่วันนั้น แสตนลีย์ดูร้อนใจขณะที่พาฌอนและแนนซี่เข้าไปที่บ้านสตีเฟน
“สตีเฟน มีข่าวร้าย มีแฮกเกอร์เจาะเข้าระบบของเบล เอนเตอร์ไพร์สพร้อมทิ้งไวรัสร้ายแรงเอาไว้ ตอนนี้เราเข้าเว็บไซต์ไม่ได้ด้วยซ้ำ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ข้อมูลสำคัญของเบล เอนเตอร์ไพร์สที่เก็บไว้ในเครือข่ายภายในรั่วไหลหรือยัง แล้วบัญชีธนาคารของเบล เอนเตอร์ไพร์สก็ไม่รู้ว่ายังปลอดภัยดีไหม เราควรทำยังไงดี?” แสดนลีย์รายงานอย่างร้อนรน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!