ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1197

”เขาเลี่ยงไม่ไปเจอเธออยู่หลายปีเพราะกลัวว่าเขาจะกลายเป็นภาระให้เธอ ต่อมาสุขภาพของฉันก็ทรุดลง ดังนั้นเซย์นก็เลยอยากทำตามความปรารถนาสุดท้ายของฉันก่อนตาย”

“การที่ต้องโตมาในบ้านเด็กกำพร้า ฉันอยากมีบ้านมีครอบครัวมาตลอด เซย์นเขาแต่งงานกับฉันเพียงเพื่อจะตอบแทนบุญคุณเท่านั้น”

“ต่อมาเซย์นก็ฟื้นตัวได้อย่างน่าเหลือเชื่อ ฉันคิดว่าเขาไม่ได้ยกเรื่องการหย่าขึ้นมาพูดก็เพราะเขากังวลเกี่ยวกับสุขภาพของฉัน เขาเป็นเด็กที่จิตใจดีมากจริง ๆ”

“โจเซฟิน ระหว่างเราทั้งสองคนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น”

โจเซฟินร้องไห้โฮ “ฉันรู้ค่ะ พี่เชอร์ลีย์ ฉันรู้หมดทุกอย่างแล้ว”

เชอร์ลีย์รู้สึกโล่งใจอย่างมาก “ฉันดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ”

ขณะที่พวกเธอกุมมือกันแน่น โจเซฟินก็ยิ้มทั้งน้ำตาพร้อมกล่าวว่า “พี่แองเจลีนบอกฉันหมดทุกอย่างแล้ว จากนี้ไปฉันก็จะเรียกพี่เป็นพี่สาวเหมือนกันกับพี่แองเจลีน ไม่ว่าพี่จะพูดยังไงนะคะพี่เชอร์ลีย์ จากนี้พี่จะเป็นพี่สาวที่ฉันรักคนหนึ่ง”

เชอร์ลีย์พยักหน้าพร้อมรู้สึกเต็มตื้น “อื้ม”

เมื่อโจเซฟินออกมาจากห้องพักผู้ป่วย เธอก็เห็นเซย์นยืนพิงกำแพงใกล้ประตูอยู่

พอเขาเห็นโจเซฟิน เซย์นก็อ้าปากจะพูดบางอย่างแต่โจเซฟินห้ามเขาไว้ “เร็วเข้า รีบเข้าไปสิ ดูแลพี่เชอร์ลีย์ให้ดี ๆ ล่ะ”

เซย์นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกลืนคำพูดที่กำลังจะพูดไป ดวงตาเขาฉายแววเศร้าหมองชั่วขณะ

เขาพยักหน้าก่อนหันหลังและเดินเข้าห้องพักผู้ป่วยไป

โจเซฟินรู้สึกมีอารมณ์อ่อนไหวมากจนเธอออกจากโรงพยาบาลมาทั้งน้ำตา

ที่จริงเธออยากคุยกับเซย์นแทบตาย ยิ่งหลังจากที่เธอได้รับรู้ถึงความรักที่ไร้ซึ่งความเห็นแก่ตัวของเขาที่มีให้เธอ รวมถึงความหยาบกระด้างโหดร้ายที่เขาแสดงให้เธอเห็นในอดีตนั้นล้วนเป็นเพราะความสิ้นหวังและไร้ทางออก โจเซฟินรู้สึกว่าหัวใจของเธอเจ็บปวดให้กับเซย์น

แต่โจเซฟินก็อดคิดไม่ได้ว่า ความใกล้ชิดที่เธอมีกับเซย์นในช่วงนี้ก็จะเป็นการไม่ให้เกียรติความใจดีของเชอร์ลีย์เลย

ที่โรงเรียนสอนภาษาเอ็กซ์พริเมนทรัลในเมืองอิมพีเรียล

หลังจากที่ถามชื่อโรงเรียนของเซ็ตตี้น้อยมาจากเกรย์สัน เจนสันก็ขับรถโรสรอยซ์มาที่โรงเรียนเพื่อรับน้องสาว