ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1233

เชอร์ลีย์พยายามพยุงเธอด้วยความเป็นห่วงแต่แองเจลีนปฏิเสธ “ฉันไปเองคนเดียวได้ค่ะพี่เชอร์ลีย์ เจย์บี้ต้องตื่นเต้นต้องดีใจที่ได้เห็นว่าฉันอาการดีขึ้นแน่เลย”

ดังนั้นพี่เชอร์ลีย์จึงยืนอยู่ห่าง ๆ และมองแองเจลีนเดินไปที่ห้องของเจย์

เพราะว่าสายตาของเธอยังไม่หายดี แองเจลีนจึงวางมือหนึ่งไว้บนผนังทางเดินและค่อย ๆ ไต่ข้ามประตูไปหลายบาน เธอจำทุกอย่างได้ขึ้นใจ

แองเจลีนไม่หยุดเดินจนกระทั่งไปถึงห้องของเจย์

ก๊อก ก๊อก

เสียงงัวเงียของเจย์ดังขึ้น “แองเจลีนเหรอ?”

“อื้ม” แองเจลีนตอบกลับอย่างร่าเริง

เมื่อเขาได้ยินเสียงสดใสของเธอ เจย์ก็รู้สึกหดหู่ซึมเศร้าน้อยลง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาฉายรอยยิ้มอบอุ่น

เขาดึงผ้าห่มออกจากตัวและก่อนที่เขาจะทันเปลี่ยนชุดนอนเซ็กซี่ของเขาออก เขาก็เดินดุ่มไปที่ประตูทันที

ทันทีที่เขาเปิดประตูออก แองเจลีนก็กระโดดเข้าใส่เจย์อย่างตื่นเต้นดีใจและโอบแขนไว้รอบคอเขาเหมือนหมีโคอาล่า

เรื่องนี้เป็นสิ่งเยียวยาที่เขาเคยชื่นชอบอย่างมาก

เจย์อึ้งตะลึงจนอ้าปากค้าง

แขนยาว ๆ ของเขาโอบรอบเอวเพื่อพยุงเธอไว้ทันที หลังจากที่แน่ใจว่าเธอจะไม่ล้มลงเพราะอ่อนแรง เขาก็สงบใจที่เต้นรัวแรงลงก่อนถามอย่างตื่นเต้น “นี่เธอมาคนเดียวเหรอ แองเจลีน?”

แองเจลีนพยักหน้า “ใช่สิคะ”

เจย์ลูบหัวเล็ก ๆ ของเธอและจับให้ซุกตรงซอกคอของเขา บางทีเขาอาจจะประหลาดใจเกินไปหรือเพราะความสุขนั้นมาเคาะประตูห้องเขาแต่เช้า ดังนั้นเขาจึงโอบกอดเธอไว้อย่างเนิ่นนาน และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

จนกระทั่งพี่เชอร์ลีย์เดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้ม เจย์กล่าวขอบคุณเธอจากใจ “ขอบคุณนะพี่เชอร์ลีย์ พี่ทำได้ยังไงเหรอ?”

เชอร์ลีย์หัวเราะ “ฉันคิดว่าแองเจลีนน้อยคงมีความสุขมากหลังจากที่ได้ยินข่าวดีของตระกูลเซเวียร์เมื่อวานนี้ ดังนั้นอาการป่วยของเธอเลยดีขึ้น”

ตอนนั้นเองประตูของห้องข้าง ๆ ก็เปิดออก ทั้งเซย์นและโจเซฟินต่างก็เดินออกมาดูเปี่ยมด้วยความรัก

ประตูของห้องนอนทั้งสองห้องนั้นอยู่ติดกัน ดังนั้นเจย์จึงตำหนิด้วยสายตาดุดัน “ระวังตัวไว้”