ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1247

เด็กหนุ่มเอนร่างสูงสมส่วนพิงโต๊ะคอมพิวเตอร์ ดวงตาเย้ายวนมีเสน่ห์ของเขามีประกายขณะที่เขาเย้าแหย่ “นายท่าน ก้นคุณจะใหญ่นะถ้านั่งอยู่หน้าคอมทั้งวันแบบนี้ คุณจะทำยังไงถ้าหุ่นพังจนหาภรรยาไม่ได้เนี่ย?”

ปีศาจมองเด็กหนุ่มและยิ้มอ่อนโยนก่อนบอกว่า “เบื้องบนให้ภารกิจระดับห้าเอสมา ทั้งหน่วยทหารทั้งหมด มีนายคนเดียวที่มีคุณสมบัติพอจะรับภารกิจนี้…”

ภารกิจระดับห้าเอสเหรอ?

เด็กหนุ่มปฏิเสธ “ผมจะรับภารกิจยากขนาดนั้นได้ยังไงกัน? ผมยังเป็นแค่เด็กน้อยเอง”

ปีศาจะเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “ฉันจะให้นายเลือกว่าอยากให้แชมป์คนไหนกับนายก็ได้ ดีไหม?”

แชมป์ทั้งสิบสามคนอึ้งไป พวกเขานั้นไม่ได้มีดีแค่หน้าตาเท่านั้นแต่มีทักษะการต่อสู้ที่สูงมากด้วย เด็กหนุ่มเองก็เข้ากับพวกเขาได้เป็นอย่างดี

เมื่อสายลับคนอื่นออกไปทำภารกิจ แชมป์ทั้งสิบสามคนไม่เคยต้องไปกับใครเลย

“ทำไมไม่ให้เขามากับผมหมดเลยล่ะ?” เด็กหนุ่มยิ้มอย่างโลภมาก

ปีศาจหัวเราะ “พวกเขาขี้หงุดหงิดแล้วก็อารมณ์ร้อน ฉันกลัวว่านายจะรับมือพวกเขาไม่ไหวน่ะสิ”

เด็กหนุ่มพูดด้วยท่าทางไม่มีพิธีรีตอง “นายท่าน พวกเขาคุยไม่เก่งสักคน ผมคงเป็นบ้าแน่หากว่าต้องไปกับใครสักคนในพวกเขาตามลำพัง ถ้าให้พวกเขาทั้งหมดไปกับผม ผมก็จะไปหาพี่สาวรองถ้าผมทำพี่สาวใหญ่โมโห แล้วถ้าพี่รองเมินผม ผมก็ไปหาพี่สาม…”

ปีศาจคิดเล็กน้อยและบอกว่า “ฉันจะให้เจ้าสิบสามน้อยไปกับนาย ช่วยนายแก้เบื่อ”

สิบสามน้อยเป็นเด็กคนเดียวในหน่วยข่าวกรองทหารที่เด็กกว่าร็อบบี้น้อย แต่ว่าสิบสามน้อยก็มีรางวัลโดดเด่นในมือถึงสามรางวัล เธอไม่เพืยงเป็นแชมป์ที่สวยที่สุด เป็นแฮกเกอร์ที่เก่งที่สุดในเก้าหน่วยข่าวกรองทหาร แต่เธอยังเป็นคนเย็นชาที่สุด เงียบขรึมที่สึด และสะดุดตาที่สุด

เด็กหนุ่มดูไม่พอใจ “ช่างมันเถอะ สิบสามน้อยนั่นน่าเบื่อที่สุดแล้วในบรรดาพวกเขา ผมพูดกับเธอไปสิบเรื่องแต่เธอก็อาจจะไม่ตอบมาเลยสักคำ”

ก่อนที่เขาจะบ่นจบ เขาก็รู้สึกว่ามีคนเอามือมาดึงแขนเสื้อ

เขาหันไปและเห็นสิบสามน้อยจ้องเขาด้วยดวงตางดงามซึ่งดูเต็มไปด้วยเงื่อนงำ

เด็กหนุ่มเปลี่ยนท่าทีและจู่ ๆ ก็ยื่นมือไปโอบบ่าสิบสามน้อยไว้ หัวเราะและบอกว่า “สิบสามน้อยเจ๋งมาก เธอทั้งรู้ความและน่ารัก งั้นก็เอาสิบสามน้อยนี่แหละ”

ปีศาจนั้นคุ้นเคยกับท่าทางประดิษฐ์และตีสองหน้าของเขามานานแล้ว “เป็นอันตกลงนะ?”

ดวงตางดงามมีเสน่ห์ของเด็กหนุ่มหม่นแสงลง เขาถามด้วยสีหน้าหม่นหมอง “ว่าแต่ภารกิจคราวนี้เกี่ยวกับอะไรครับนายท่าน?”

พวกโลกาวินาศเหรอ?

ความเจ็บปวดที่เขาไม่สามารถลบเลือนไปได้

ตลอดสามปีที่ผ่านมา ต้องขอบคุณองค์กรโลกาวินาศที่ทำให้เขาทำงานอย่างหนักเพื่อเป็นสายลับมือดีที่สุดในหน่วยข่าวกรองทหาร

“เราจะไปกันเมื่อไร นายท่าน?” เด็กหนุ่มถามขณะกำหมัดแน่น

ปีศาจยังไม่ยอมเฉลย “สิ่งที่นายจะทำคราวนี้จะต่างไปจากสิ่งที่นายทำในหน่วยข่าวกรองทหารแล้ว องค์กรโลกาวินาศไม่เพียงแค่เป็นองค์กรสายลับอันดับท็อปของโลกแต่ว่ายังมีอาวุธชีวภาพที่ร้ายกาจทันสมัยที่สุดด้วย ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขามีทักษะความเป็นผู้นำที่ยอดเยี่ยม อันตรายที่นายต้องเจอ…”

แววตาเด็กหนุ่มมีความมุ่งมั่น “ไม่ว่าผมจะอยู่หรือตายก็ไม่สำคัญอีกแล้ว”

ปีศาจบอก “ฉันรู้ว่านายเกลียดองค์กรโลกาวินาศเข้ากระดูก ใบหน้านายจะต้องก่อให้เกิดความปั่นป่วนในองค์กรได้อย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นก่อนที่นายจะไปฉันจะขอให้คนช่วยแปลงใบหน้านาย…”

“ตกลง”