ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 17

ปีนั้นเธออายุสิบขวบ

เธอเดินทางไปกับคุณปู่จากเมืองนางแอ่นไปยังเมืองหลวงจักรพรรดิเพื่อไปเยี่ยมดีแลน อาเรส เพื่อนที่ดีของเขา

ในตอนนั้นเจย์เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลในเมืองหลวงจักรพรรดิอยู่แล้ว เขาเป็นแฮ็กเกอร์ที่น่าทึ่ง งดงามและมีชื่อเสียงระดับโลก

เมื่อพบกันครั้งแรกเขาทำเหมือนว่าเธอเป็นแค่ญาติห่าง ๆ คนนอก กลัวว่าเด็กผู้หญิงจะรบกวนเขาตอนที่เขาเรียน เขาขุดเลโก้เก่า ๆ หลายกล่องวางลงตรงหน้าเธอแล้วประกาศว่า "ของเล่นพวกนี้น่าจะอยู่กับเธอได้ในวันนี้ ฉันหวังว่าเธอจะไม่รบกวนฉันนะ"

อย่างไรก็ตามเธอทำเสร็จในเวลาไม่นานและเมื่อเธอรีบวิ่งกลับไปหาเขาพร้อมกับเลโก้ ทีประกอบเข้าด้วยกัน เจย์ก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ ‘สาวน้อยคนนี้สร้างเลโก้ได้เร็วเท่าฉันเหรอเนี่ย?’

เขาไม่สามารถขัดขวางไสายตาของเขาไม่ให้จับจ้องไปที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีพรสวรรค์คนนั้นได้ ด้วยรูปลักษณ์ที่บริสุทธิ์และบอบบาง เธอดูเหมือนจิตวิญญาณในโลกอื่นด้วยดวงตาแห่งฤดูใบไม้ร่วงที่เต็มไปด้วยแสงคู่นั้นของเธอที่ใสราวกับน้ำทะเล เธอมองไปที่เจย์และวิงวอนอย่างน่าสงสาร "พี่ใหญ่ พี่เล่นกับฉันได้ไหม?"

เจย์รู้สึกถึงความรักของเขาที่มีต่อเธอเป็นสองเท่าและแตะหัวเธอเบา ๆ "เธอชื่ออะไร?" เขาถาม

เขาไม่ผิดที่จะจำชื่อลูกญาติพี่น้องของเขาไม่ได้ ลุงของเขามีความรักมากมายทั้งนอกและในงานเฉลิมฉลองมากมายของตระกูลอาเรส จำนวนผู้หญิงที่มานั้นนับไม่ได้ ในทางกลับกันผู้หญิงเหล่านั้นมักจะพาลูกนอกสมรสมาอวดกัน

อย่างไรก็ตามด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่งของเจย์เขาตระหนักว่าเขาทำให้เธอสับสนกับคนอื่นเมื่อเธอบอกเขาว่า "ฉันชื่อแองเจลีน เซเวียร์"

นาน ๆ เข้า เขาก็อึ้ง ใบหน้าที่สวยงามราวกับรูปปั้นกรีกของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มโดยไม่มีเหตุผล

เธอเป็นหลานสาวของคุณปู่เซเวียร์ จากเมืองนางแอ่น ที่มาเยี่ยม!

“ พี่ใหญ่ พี่ดูดีมากเวลาที่ยิ้ม” เธอพูดอย่างไร้เดียงสา

เจย์เคยได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับเด็กหญิงวัยสิบขวบจากการฟังผู้ใหญ่ต่างพูดชื่นชมเธอ พวกเขายกย่องความฉลาดที่ยอดเยี่ยมของเธอเสมอ เธอจะไม่มีเคยแพ้เด็กผู้ชายได้อย่างไรกัน อย่างไรก็ตามเจย์ไม่ได้คาดหวังว่าสาวฉลาดที่พวกเขาพูดถึงจะดูอ่อนโยนและน่ารักขนาดนี้

"เธอจะแต่งงานกับฉันเมื่อเธออายุมากขึ้นหรือไม่?" เจย์รู้สึกว่าคำพูดนั้นโพล่งออกมาจากปากของเขาโดยที่เขาไม่ได้หมายถึงอะไร

โดยไม่คาดคิดเธอพยักหน้าอย่างตาเขียว

ความรักของเธอที่มีต่อเขาคงเริ่มต้นในขณะนั้น

เพร้ง—

ความสนใจของเธอลดลงครู่หนึ่งและชามในมือของเธอก็ตกลงที่พื้น

เสียงดังดึงโรสกลับเข้าสู่ความเป็นจริง เมื่อเธอเห็นกองกระเบื้องที่แตกบนพื้นเธอรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ แต่เธอก็ไม่มีน้ำตาที่จะร้องไห้ออกมา

"อ่า -" เธอถอนหายใจอย่างหดหู่ ชามในบ้านอาเรสมีราคาแพง

เจย์มีนิสัยชอบซื้อของใช้ในบ้านอย่างหุนหันพลันแล่น มันน่าสงสัยที่สุดว่าเขาจะทำอะไรที่จิ๊บจ๊อยมาก ๆ เขาไม่เคยสนใจเกี่ยวกับการออกแบบหรือการใช้งานจริงของสิ่งของ สิ่งเดียวที่สำคัญคือพวกมันแพงที่สุดที่เงินจะซื้อได้

เหตุผลที่เหมาะกับลักษณะเจ้ากี้เจ้าการของเจย์: คุณจะได้รับสิ่งที่คุณจ่ายไป

ยิ่งไปกว่านั้นด้วยโรคย้ำคิดย้ำทำที่แปลกประหลาดของพ่อและลูกชาย พวกเขาอาจตัดสินใจทิ้งเครื่องปั้นดินเผาทั้งชุดหลังจากที่ชิ้นส่วนนั้นแตก

โรสจะต้องจ่ายค่าทดแทนมหาศาลหรือไม่?

ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างน่าสยองจากห้องครัวและความอยากรู้อยากเห็นของเขาทำให้เขาผลักประตูห้องครัวออก เมื่อเขาเห็นเศษกระเบื้องสีชมพูบนพื้นใบหน้าหล่อของเจนสันก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

"เจนสัน มันเป็นอุบัติเหตุ" โรสฝืนยิ้มแห้ง ๆ

เจนสันรีบวิ่งอย่างลนลานและเอื้อมมือไปหาชิ้นส่วนที่แตกหัก

กลัวว่าเด็กชายอาจตัดมือของเขา โรสจึงรีบเอื้อมมือมาขวาง "เจนสัน อย่าหยิบ—"

อย่างไรก็ตามเจนสันดูเหมือนจะสูญเสียความรู้สึกของเขาไป เขาทุบโรสลงกับพื้นและมือของโรสก็เผลอกดเข้ากับขอบคมของเซรามิกที่แตก เธอพบว่าตัวเองมีเลือดออกทันที

โรคหวาดผวาของเด็กน้อยทำให้เธอกรีดลึกลงไปในใจของเธอ

เจนสันไม่ได้รู้สึกผิดหรือสงสารเลยแม้แต่น้อยกับการบาดเจ็บของโรส สิ่งที่เขาใส่ใจคือหยิบชิ้นส่วนที่แตกหักและนำออกจากครัวโดยเร็วที่สุด

ยังคงกังวลเกี่ยวกับเจนสัน โรสวิ่งตามเจนสนออกไปทันทีโดยไม่สนใจว่าเธอจะบาดเจ็บ