ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 185

"ความแตกต่างควรถูกสร้างไว้ระหว่างชายและหญิง คุณแม่ ได้โปรดหยุดหวดก้นผม คนอื่นจะหัวเราะเยาะผมถ้ารู้เข้า" ร็อบบี้น้อยวิ่งเผ่นไปสุดทางตรงข้ามของโต๊ะดินเนอร์ยาว เขาวิ่งเป็นวงกลมหลบหนีคุณแม่ในขณะที่พยายามโน้มน้าวเธอไปด้วยในเวลาเดียว

หลังจากวิ่งกันไปหลายรอบ โรสก็เหนื่อยเกินกว่าจะตามต่อ เธอใช้มือเท้าเอว หอบหายใจ "เจ้าเด็กแสบ เธอโตแล้วสินะ ใช่ไหม? ลูกรู้ว่ามันมีความแตกต่างระหว่างหญิงกับชายตอนนี้แล้วใช่ไหม หือ? ได้เลย แม่จะรักษาศักดิ์ศรีของลูกไว้และไม่จัดการก้นของลูก… ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแม่จะจับลูกไม่ได้แม้แต่ปลายนิ้ว แม่ต้องหาไม้มาสอนบทเรียนลูกซะแล้วสิ..."

โรสเริ่มหาไม้หรืออะไรที่คล้ายกันในบ้าน ด้วยความฉลาดแกมชั่วร้าย ร็อบบี้น้อยร้องไห้โฮออกมาพยายามเรียกความเห็นใจของแม่เขา

เมื่อเจนสันเห็นหลั่งน้ำตาออกมายกใหญ่ หัวใจน้อย ๆ ของเขาก็เริ่มตื่นตระหนกอย่างมาก ในตอนนั้นเอง เซ็ตตี้น้อยก็แอบเปิดประตูออกมานั่งยอง ๆ อยู่ที่บันไดบนทางเดินชั้นสองเพื่อสังเกตสถานการณ์ที่ชั้นล่าง

เจนสันส่งสัญญาณให้คู่หูของเขา เซ็ตตี้น้อยพลันวิ่งเข้าไปในห้องแล้วโทรหาเจย์ทันที

เจย์นั้นกำลังอยู่ในอารมณ์หดหู่อย่างรุนแรง เมื่อมือถือของเขาดัง เขาไม่ได้สนใจแม้แต่จะมองเบอร์แล้วเลื่อนหน้าจอปลดล็อกมัน...

"คุณลุง รีบกลับมาที่บ้านเร็วเข้า..." เซ็ตตี้น้อยส่งเสียงกระวนกระวายออกมาทันที

เจย์ปิดมือถืออย่างเมินเฉย เท้าของเขาสั่นคลอน โลกของเขากำลังกลายเป็นดินแดนรกร้าง เขาจะไปมีเวลาสนใจเรื่องของเซ็ตตี้น้อยได้ยังไง?

เซ็ตตี้น้อยมองจ้องมือถือที่ถูกวางสายอย่างว่างเปล่า ดวงตาของเธอมีสายน้ำไหลลงมา

"หนูไม่ใช่คนที่ต้องการให้คุณช่วยสักหน่อย คุณพ่อ ลูกชายของคุณพ่อต่างหาก..." เซ็ตตี้น้อยกล่าวดด้วยความปวดใจอย่างมาก

หัวใจดวงน้อยของเธอถูกตีอย่างแรง คุณพ่อนั้นอคติต่อเธอ เมื่อพี่ชายเรียกเขา เขาจะฟังความคิดเห็นของพวกพี่ชายอย่างตั้งใจมากเสมอ

ยังไงก็ตาม คุณพ่อกลับวางสายใส่เธอ เซ็ตตี้น้อยโมโหมากจนปามือถือใส่กำแพง

ชั้นล่าง โรสเหนื่อยจนในที่สุดเธอก็หยุดลงเหมือนกลุ่มควันที่ลอยอยู่บนสนามรบ

โรสนั่งลงบนพื้นอย่างอ่อนเพลียแล้วจ้องที่ร็อบบี้น้อยอย่างโมโหในขณะที่กำลังหอบหายใจไปด้วย "เธอ… มีความสามารถพอแล้วสินะ ใช่ไหม? แม่ไม่แม้แต่จะ… วิ่งตามลูกทันอีกแล้ว แม่ตีลูกไม่ได้อีกแล้ว หืม? นี่ลูกจะไม่เคารพแม่อีกต่อไปแล้วเริ่มทำอย่างที่ลูกต้องการแล้วก็แผลงฤทธิ์ไปทั่วในอนาคตงั้นสิ?"