ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 206

ชุดราตรีลากไปกับพื้น กวาดไปตามทางที่เธอเดิน เจย์มองเธอจากไปด้วยความไม่สบอารมณ์แล้วเผยรอยยิ้มแสยะออกมา

เกรย์สันรู้สึกเป็นทุกข์เพราะชุดราตรีราคาเรือนหมื่นกำลังถูกลากไปทางนั้น 'มันถูกลิขิตมาให้เสียของสินะ'

มีรอยยิ้มปรากฏในดวงตาของเจย์เมื่อเขากล่าว "มีแต่ผู้หญิงที่ไร้เดียงสาเท่านั้นที่จะเหยียบย่ำของดี ๆ ที่ฉันมอบให้แบบนั้น"

เกรย์สันตัวแข็งค้าง

'นี่ท่านอาเรสกำลังอวดเรื่องโรส ลอยล์?’

ทำไมเขาพลันรู้สึกว่าตลอดเวลาที่เขาช่วยท่านอาเรสในการทำร้ายโรสจะกลายเป็นการตัวร้ายตัวเองแล้วเขาก็จะจบด้วยการไม่รอดชีวิตกันนะ?

เขาได้แต่หวังว่านั่นจะเป็นแค่ภาพหลอน

เมื่อโรสเข้ามาที่ทางเข้าของงาน เธอก็พลันเรียกความสนใจของทุกคนทันที

ความงามของเธอนั้นงดงามอย่างที่สุด และชุดราตรีที่เธอสวมก็ช่วยให้เธอโดดเด่นจากทุกคนในที่นี้

โรสกลายเป็นจุดสนใจของทั้งงานโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัว สายตาของเธอมองกวาดหาฌอน เบล

ฌอนกำลังชนแก้วกับแขกคู่หนึ่งแล้วไปเห็นโรสจากระยะไกลเข้าโดยไม่ตั้งใจ เขาพลันตะลึงงันในความสวยของเธอทันที

"ขอโทษนะครับ ผมคงต้องไปก่อน" ฌอนกล่าวแล้ววางแก้วไวน์ลงก่อนจัดชุดสูทให้เรียบร้อย จากนั้น เขาก็เดินมาหาตรงลิ่วมาหาเธออย่าง

"โรส คุณดีสวยมากเลยวันนี้" ฌอนใช้ชีวิตสองสามปีในที่ต่างประเทศ ดังนั้น เขาจึงค่อนข้างแสดงความรู้สึกได้ดี

"คุณทำให้ผมรู้สึกภูมิใจจริง ๆ" เขากล่าวในขณะที่ยกแขนขึ้น

โรสลังเลเล็กน้อยแต่เธอก็จับมือเขาอยู่ดี

"ฌอน ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันสวมชุดที่นายให้ไม่ได้ มันเปิดเผยเกินไป ไม่ค่อยเหมาะกับฉันน่ะ"

ฌอนแล้วตอบสนอง "ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอก ชุดที่คุณเลือกมาเข้ากับคุณมาก อืมม มันทำให้ผมดู...เป็นเกียรติมากกว่าเดิม"

"ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ!" เสียงเรียบเฉยดังออกมาจากด้านหลัง

โรสและฌอนหันไปพร้อมกันและเห็นเจย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา

สายตาของเจย์ตกอยู่ที่ฌอนในชุดแดงและแสยะยิ้ม "ฉันไม่รู้มาก่อนว่าเขียวกับแดงมันเข้ากันสมัยนี้?"