ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 227

เด็กน่ารักทั้งสามยืนอยู่ตรงหน้าโรสขณะที่เธอเดินออกจากบ้านของครอบครัวอาเรสขณะที่กำลังลากกระเป๋าของเธอ

"ผมไม่อยากให้แม่ไป แม่" เจนส์วิ่งไปหาเธอและกอดเธอไว้แน่น

ร็อบบี้และเซ็ตตี้ก็เข้าไปจับมือแม่

โรสคุกเข่าลงและวางมือลงบนแก้มของเจนส์ “เจนส์ เมื่อแม่ตั้งรกรากที่บ้านใหม่เรียบร้อยแล้ว ลูกสามารถพาพ่อมาเยี่ยมแม่บ่อย ๆ ได้ไหม?” เธอกล่าวอย่างแผ่วเบา

เจนส์เงียบไป เขาหันไปมองเจย์

เจย์พยักหน้า

เขาจะไปรบกวนโรสทุกวัน

โรสมีคำถามมากมายเมื่อเธอยังคงเดินออกไปพร้อมกับร็อบบี้และเซ็ตตี้

เธอคาดหวังให้เจย์หยุดเธอไม่ให้พาร็อบบี้น้อยไป แต่เธอก็แปลกใจที่เขาไม่ขัดขืนใด ๆ

'นั่นไม่ใช่นิสัยปกติของเขา!'

รถของฌอนจอดอยู่หน้าบ้านพร้อมกับท้ายรถที่เปิดอยู่ เมื่อโรสต้องการนำกระเป๋าเดินทางที่มีน้ำหนักมากขึ้นไปในท้ายรถ เจย์ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าและหยิบที่จับกระเป๋า

"ให้ผมช่วย" เขายกกระเป๋าเดินทางและวางไว้ในท้ายรถของฌอน

โรสรู้สึกประหลาดใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เจย์ดูห่างเหินและไร้มารยาทรู้วิธีที่จะปฏิบัติตัวต่อผู้หญิงอย่างกล้าหาญแบบนี้กัน?

เธอคาดหวังว่าเขาจะไม่มีวันเปลี่ยนไปได้

เจย์เดินไปตรงหน้าฌอนอย่างสุภาพ “แล้ว โรสจะไปอยู่ที่ไหนครับ คุณเบล?”

“เธอสามารถอาศัยอยู่ในสถานที่ของผมได้ในเมืองอิมพีเรียล” ฌอนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เจย์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีของฌอน ฌอนตกใจมากเมื่อได้รับการแจ้งเตือน

"ทำแบบนี้คืออะไร?"

"ค่าเช่า" เจย์พูด

ผู้หญิงคนนั้นเป็นของเขาและลูกชายก็เป็นของเขาด้วย แม้แต่คนงี่เง่าก็ยังเห็นได้ว่าเจย์กำลังประกาศการมีอำนาจเหนือโรส

“เธอสามารถอยู่ต่อได้นะถ้าเธอไม่ต้องการไปจากเจนส์” เขาพูดแบบติดตลก

โรสเดินเข้าไปในรถและขยับไปนั่งมุมหน้าต่างประตูรถ

ฌอนเหยียบคันเร่ง และรถก็เริ่มเคลื่อนตัว

สายตาของเจย์เปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวขณะที่เขามองดูรถออกไป

ฌอนปรารถนาที่จะตายทั้งเป็นกับการที่กล้าขโมยความรักของผู้หญิงของเขา

เมื่อร่างของเจย์หายไปจากมุมมองของเธอ โรสก็รู้สึกถึงความว่างเปล่าในใจ

“คุณมีบ้านพักอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ไหมคะ คุณเบล?” โรสถาม

“อย่าบอกนะว่าคุณยังมีความรู้สึกกับเขาอยู่?” ฌอนกล่าว

โรสรู้สึกขมขื่น ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาเหมือนไวน์ชั้นดี มีค่ามากขึ้นตามอายุ

“ลูก ๆ ของฉันยังเรียนอยู่ในโรงเรียนอนุบาลโฮไรซอนแถวนี้!” เธอตะเกียกตะกายหาข้ออ้าง